หัตถ์เทวะธิดาพญายม 374 สังหารหมู่

Now you are reading หัตถ์เทวะธิดาพญายม Chapter 374 สังหารหมู่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 374 สังหารหมู่

 

เกอชีหยิบกระดาษสีน้ําตาลแผ่นนั้นขึ้นมา นางกวาดตามองจึงพบว่าสิ่งที่ขีดเขียนอยู่บนแผ่นก ระดาษคือโครงสร้างตัวอาการและแน่นอนย่อมบ่งบอกสัญลักษณ์ทางเข้าตลอดถึงตําแหน่งที่ตั้ง

 

ฐานใต้ดิน

 

ส่วนแผ่นหยกบันทึกความ คือกุญแจไขเข้าสู่ฐานใต้ดิน

 

เมื่อผู้ดูแลจีนมอบแผนที่รวมถึงแผ่นหยกบันทึกความออกไป มันมองเกอซีด้วยสายตาหวาดระแวงน้ําเสียงสั่นเครือ “เจ้ารับปากว่าหากข้ามอบแผนที่ให้ เจ้าจะไม่สังหารข้า !”

 

“เป็นเช่นนั้น” เกอซีเก็บแผนที่ฉบับนั้นเดินก้าวออกไปนอกตัวอาคาร

 

เพียงคล้อยหลัง ใบหน้าของผู้ดูแลจิ้นกลับเผยรอยยิ้มน่าสยอดสยอง

 

แผนที่แผ่นนั้นอาบยาพิษ เพียงพิษสัมผัสโลหิต ลําคอของมันผู้นั้นจะตีบตันขอเพียงสะกิดผิวมันผู้นั้นย่อมจะได้รับบาดเจ็บสะบักสะบอม

 

เมื่อครู่เขายังเห็นปลายนิ้วของเกอซีแฉลบผ่านส่วนคมของแผ่นกระดาษเคลือบยาพิษทั้งเด็ก หนุ่มผู้นั้นยังไม่ทันระแคะระคายเสียด้วยซ้ํา เฮ้อ ! หนุ่มน้อยผู้นั้นคงไม่ใส่ใจบาดแผลสะกิดเล็กน้อย

 

ที่สุดมันก็แค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ํานมที่สะเพร่าไร้ประสบการณ์ดังทั่วไป อา…มันวางกับดักทิ้งไว้ให้เด็กหนุ่มผู้นั้นสําเร็จแล้ว

 

เพียงสองก้าวเมื่อพ้นบานประตู เด็กหนุ่มผู้นั้นจะสิ้นสติฟุบลงกับพื้น พิษร้ายจะกําเริบกลืนกินพลังวัตรของเจ้าเด็กนั่นกระทั่งเดือดแห้ง

 

ฮ่าฮ่าฮ่า…ยามนี้ สิ่งที่มันต้องทํามีเพียงรอจับตัวเจ้าหนุ่มนั่นไปส่งมอบให้ท่านหมอเซียสร้างความดีความชอบอันใหญ่หลวง

 

ทว่า ! เกอซีผู้กําลังก้าวขยับออกจากที่นั้นพลันชะงักฝีเท้าก่อนจะค่อย ๆ หันกลับมาอย่างเชื่องช้าเพื่อเผยรอยยิ้มที่หลบซ่อน “เจ้ากําลังคิดว่าหากข้าก้าวออกไปพิษเจ็ดก้าวม้วยมรณาในร่างของข้าจะกําเริบขึ้นใช่หรือไม่ ?”

 

มันรู้ ! ไม่น่าเชื่อ ! มันรู้ตัวนานแล้ว ทั้งยังรู้ว่าพิษชนิดนี้ คือพิษเจ็ดก้าวม้วยมรณา

 

อายสังหารที่เย็นเยียบฉายวาบผ่านนัยน์ตาของเกอซีขึ้นวาบหนึ่ง เถาวัลย์ม่วงอเวจีบนข้อมือของนางเลื้อยลุกซูเส้นสายราวภูตผีปีศาจ

 

สองตาของผู้ดูแลจิ้นเบิกโพลงมันรีบร้องตะโกน “เจ้าบอกว่าเจ้าจะไม่สังหารข้า ! อ๊าก อาก อ๊ากกกกกก”

 

เถาวัลย์ม่วงอเวจีพุ่งพรวดเข้าไปในกระโหลกศีรษะของมัน สายเถาวัลย์กวาดตวัดวาดเป็นวงกลมภายในหัวกระโหลกของมันผู้นั้น ก่อนจะคืนกลับมาหาเกอซื้อย่างไม่ใคร่เต็มใจเท่าไรนัก

 

ผู้ดูแลจิ้นที่ส่งเสียงดังโหวกเหวกเมื่อครู่ ยามนี้กลับหัวเราะร่วนไม่เลิกใบหน้าของมันแสดงออกถึงความโง่เง่าไร้ปัญญา

 

ทั่วร่างของมันไร้สิ้นอายพลังปราณ นัยน์ตาทั้งสองว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่ามันได้กลายเป็นคนวิกลจริตไปแล้ว

 

เกอซีกระตุกเถาวัลย์ม่วงอเวจีกลับคืน พลางกล่าวอย่างเนิบช้า “ที่ข้ากล่าวว่าจะไม่สังหารเจ้าเนื่องเพราะการปล่อยให้เจ้าหลงเหลือชีวิตดําเนินต่อไปเยี่ยงนี้ หากจะเปรียบกับความตายแล้วมันน่าสนุกกว่ากันมากมายนัก”

 

กล่าวจบ ปลายนิ้วเรียวงามของนางพลันชี้หมุนกลางอากาศ

 

คล้ายเถาวัลย์ม่วงอเวจีจะได้รับคําสั่งจากผู้เป็นนาย มันหดร่างคืนกลับสู่สายเงาสีม่วงก่อนจะกลับคืนสู่ร่างของหญิงสาวเพียงชั่วพริบตา

 

ครึ่งชั่วยามผ่านไป* ผู้คนทั้งหลายจึงเพิ่งได้ยินคนกลุ่มหนึ่งแผดเสียงร้องลั่นออกมาจากโรงโอสถจีเชิง

 

*ครึ่งชั่วยาม หมายถึง 1 ชั่วโมง

 

มันคือเสียงของเด็กรับใช้ผู้ต่ําต้อยกับทั้งคนงานชั่วคราวที่หมดสติอยู่ในโรงโอสถ

.

เสียงแผดร้องดังสนั่นปลุกผู้คนทั้งหลายในบริเวณใกล้เคียงให้ตื่นตัว รวมถึงเหล่าทหารเวรยาม ผู้ตรวจตรายามค่ําคืน ทว่าเมื่อภาพฉากอันน่าสยดสยองปรากฏขึ้นเบื้องหน้าทุกผู้คนต่างอดสูด หายใจเฮือกด้วยความเหน็บหนาวเสียวสันหลังวาบมิได้

 

ซากศพทุกศพล้วนไม่เหลือสิ่งใด นอกไปเสียจากแผ่นหนังชิ้นบางที่หุ้มห่อโครงกระดูกกับสองตาที่ถลึงกว้างด้วยความหวาดกลัวทั้งหมดทั้งมวลล้วนส่งให้โรงโอสถซึ่งเคยใช้เป็นสถานที่ให้ความช่วยเหลือผู้คนถูกแปรเปลี่ยนเป็นขุมนรกที่น่าประหวั่นพรั่นพรึงเพียงชั่วพริบตา

 

ทุกคนต่างพยายามคาดเดาว่าผู้ใดคือผู้ที่ลงมือได้อย่างเหี้ยมโหดอํามหิต ผู้ใดขวัญกล้าบ้าบินกระทั่งสามารถลงมือสังหารหมู่ผู้คนในโรงโอสถจีเชิง ทั้งยังสามารถหลบหนีไปได้อย่างไร้ร่องรอยท่ามกลางการอารักขาดูแลจากเหล่าทหารรักษาการประจําเมือง

 

ยามนี้เกอซีผู้ขวัญกล้าบ้าบิน ที่ชาวเมืองทั้งหลายล้วนกล่าวถึงก็มาถึงเรือนฝั่งตะวันออกด้านนอกเมืองนานแล้ว ด้วยความสามารถของเถาวัลย์ม่วงอเวจี และแผนที่ในมือนางย่อมสามารถเข้าถึงตําแหน่งทางเข้าฐานใต้ดินของเรือนแห่งนี้ได้อย่างง่ายดาย

 

***จบตอน สังหารหมู่**

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

หัตถ์เทวะธิดาพญายม 374 สังหารหมู่

Now you are reading หัตถ์เทวะธิดาพญายม Chapter 374 สังหารหมู่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 374 สังหารหมู่

 

เกอชีหยิบกระดาษสีน้ําตาลแผ่นนั้นขึ้นมา นางกวาดตามองจึงพบว่าสิ่งที่ขีดเขียนอยู่บนแผ่นก ระดาษคือโครงสร้างตัวอาการและแน่นอนย่อมบ่งบอกสัญลักษณ์ทางเข้าตลอดถึงตําแหน่งที่ตั้ง

 

ฐานใต้ดิน

 

ส่วนแผ่นหยกบันทึกความ คือกุญแจไขเข้าสู่ฐานใต้ดิน

 

เมื่อผู้ดูแลจีนมอบแผนที่รวมถึงแผ่นหยกบันทึกความออกไป มันมองเกอซีด้วยสายตาหวาดระแวงน้ําเสียงสั่นเครือ “เจ้ารับปากว่าหากข้ามอบแผนที่ให้ เจ้าจะไม่สังหารข้า !”

 

“เป็นเช่นนั้น” เกอซีเก็บแผนที่ฉบับนั้นเดินก้าวออกไปนอกตัวอาคาร

 

เพียงคล้อยหลัง ใบหน้าของผู้ดูแลจิ้นกลับเผยรอยยิ้มน่าสยอดสยอง

 

แผนที่แผ่นนั้นอาบยาพิษ เพียงพิษสัมผัสโลหิต ลําคอของมันผู้นั้นจะตีบตันขอเพียงสะกิดผิวมันผู้นั้นย่อมจะได้รับบาดเจ็บสะบักสะบอม

 

เมื่อครู่เขายังเห็นปลายนิ้วของเกอซีแฉลบผ่านส่วนคมของแผ่นกระดาษเคลือบยาพิษทั้งเด็ก หนุ่มผู้นั้นยังไม่ทันระแคะระคายเสียด้วยซ้ํา เฮ้อ ! หนุ่มน้อยผู้นั้นคงไม่ใส่ใจบาดแผลสะกิดเล็กน้อย

 

ที่สุดมันก็แค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ํานมที่สะเพร่าไร้ประสบการณ์ดังทั่วไป อา…มันวางกับดักทิ้งไว้ให้เด็กหนุ่มผู้นั้นสําเร็จแล้ว

 

เพียงสองก้าวเมื่อพ้นบานประตู เด็กหนุ่มผู้นั้นจะสิ้นสติฟุบลงกับพื้น พิษร้ายจะกําเริบกลืนกินพลังวัตรของเจ้าเด็กนั่นกระทั่งเดือดแห้ง

 

ฮ่าฮ่าฮ่า…ยามนี้ สิ่งที่มันต้องทํามีเพียงรอจับตัวเจ้าหนุ่มนั่นไปส่งมอบให้ท่านหมอเซียสร้างความดีความชอบอันใหญ่หลวง

 

ทว่า ! เกอซีผู้กําลังก้าวขยับออกจากที่นั้นพลันชะงักฝีเท้าก่อนจะค่อย ๆ หันกลับมาอย่างเชื่องช้าเพื่อเผยรอยยิ้มที่หลบซ่อน “เจ้ากําลังคิดว่าหากข้าก้าวออกไปพิษเจ็ดก้าวม้วยมรณาในร่างของข้าจะกําเริบขึ้นใช่หรือไม่ ?”

 

มันรู้ ! ไม่น่าเชื่อ ! มันรู้ตัวนานแล้ว ทั้งยังรู้ว่าพิษชนิดนี้ คือพิษเจ็ดก้าวม้วยมรณา

 

อายสังหารที่เย็นเยียบฉายวาบผ่านนัยน์ตาของเกอซีขึ้นวาบหนึ่ง เถาวัลย์ม่วงอเวจีบนข้อมือของนางเลื้อยลุกซูเส้นสายราวภูตผีปีศาจ

 

สองตาของผู้ดูแลจิ้นเบิกโพลงมันรีบร้องตะโกน “เจ้าบอกว่าเจ้าจะไม่สังหารข้า ! อ๊าก อาก อ๊ากกกกกก”

 

เถาวัลย์ม่วงอเวจีพุ่งพรวดเข้าไปในกระโหลกศีรษะของมัน สายเถาวัลย์กวาดตวัดวาดเป็นวงกลมภายในหัวกระโหลกของมันผู้นั้น ก่อนจะคืนกลับมาหาเกอซื้อย่างไม่ใคร่เต็มใจเท่าไรนัก

 

ผู้ดูแลจิ้นที่ส่งเสียงดังโหวกเหวกเมื่อครู่ ยามนี้กลับหัวเราะร่วนไม่เลิกใบหน้าของมันแสดงออกถึงความโง่เง่าไร้ปัญญา

 

ทั่วร่างของมันไร้สิ้นอายพลังปราณ นัยน์ตาทั้งสองว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่ามันได้กลายเป็นคนวิกลจริตไปแล้ว

 

เกอซีกระตุกเถาวัลย์ม่วงอเวจีกลับคืน พลางกล่าวอย่างเนิบช้า “ที่ข้ากล่าวว่าจะไม่สังหารเจ้าเนื่องเพราะการปล่อยให้เจ้าหลงเหลือชีวิตดําเนินต่อไปเยี่ยงนี้ หากจะเปรียบกับความตายแล้วมันน่าสนุกกว่ากันมากมายนัก”

 

กล่าวจบ ปลายนิ้วเรียวงามของนางพลันชี้หมุนกลางอากาศ

 

คล้ายเถาวัลย์ม่วงอเวจีจะได้รับคําสั่งจากผู้เป็นนาย มันหดร่างคืนกลับสู่สายเงาสีม่วงก่อนจะกลับคืนสู่ร่างของหญิงสาวเพียงชั่วพริบตา

 

ครึ่งชั่วยามผ่านไป* ผู้คนทั้งหลายจึงเพิ่งได้ยินคนกลุ่มหนึ่งแผดเสียงร้องลั่นออกมาจากโรงโอสถจีเชิง

 

*ครึ่งชั่วยาม หมายถึง 1 ชั่วโมง

 

มันคือเสียงของเด็กรับใช้ผู้ต่ําต้อยกับทั้งคนงานชั่วคราวที่หมดสติอยู่ในโรงโอสถ

.

เสียงแผดร้องดังสนั่นปลุกผู้คนทั้งหลายในบริเวณใกล้เคียงให้ตื่นตัว รวมถึงเหล่าทหารเวรยาม ผู้ตรวจตรายามค่ําคืน ทว่าเมื่อภาพฉากอันน่าสยดสยองปรากฏขึ้นเบื้องหน้าทุกผู้คนต่างอดสูด หายใจเฮือกด้วยความเหน็บหนาวเสียวสันหลังวาบมิได้

 

ซากศพทุกศพล้วนไม่เหลือสิ่งใด นอกไปเสียจากแผ่นหนังชิ้นบางที่หุ้มห่อโครงกระดูกกับสองตาที่ถลึงกว้างด้วยความหวาดกลัวทั้งหมดทั้งมวลล้วนส่งให้โรงโอสถซึ่งเคยใช้เป็นสถานที่ให้ความช่วยเหลือผู้คนถูกแปรเปลี่ยนเป็นขุมนรกที่น่าประหวั่นพรั่นพรึงเพียงชั่วพริบตา

 

ทุกคนต่างพยายามคาดเดาว่าผู้ใดคือผู้ที่ลงมือได้อย่างเหี้ยมโหดอํามหิต ผู้ใดขวัญกล้าบ้าบินกระทั่งสามารถลงมือสังหารหมู่ผู้คนในโรงโอสถจีเชิง ทั้งยังสามารถหลบหนีไปได้อย่างไร้ร่องรอยท่ามกลางการอารักขาดูแลจากเหล่าทหารรักษาการประจําเมือง

 

ยามนี้เกอซีผู้ขวัญกล้าบ้าบิน ที่ชาวเมืองทั้งหลายล้วนกล่าวถึงก็มาถึงเรือนฝั่งตะวันออกด้านนอกเมืองนานแล้ว ด้วยความสามารถของเถาวัลย์ม่วงอเวจี และแผนที่ในมือนางย่อมสามารถเข้าถึงตําแหน่งทางเข้าฐานใต้ดินของเรือนแห่งนี้ได้อย่างง่ายดาย

 

***จบตอน สังหารหมู่**

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

หัตถ์เทวะธิดาพญายม 374 สังหารหมู่

Now you are reading หัตถ์เทวะธิดาพญายม Chapter 374 สังหารหมู่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 374 สังหารหมู่

 

เกอชีหยิบกระดาษสีน้ําตาลแผ่นนั้นขึ้นมา นางกวาดตามองจึงพบว่าสิ่งที่ขีดเขียนอยู่บนแผ่นก ระดาษคือโครงสร้างตัวอาการและแน่นอนย่อมบ่งบอกสัญลักษณ์ทางเข้าตลอดถึงตําแหน่งที่ตั้ง

 

ฐานใต้ดิน

 

ส่วนแผ่นหยกบันทึกความ คือกุญแจไขเข้าสู่ฐานใต้ดิน

 

เมื่อผู้ดูแลจีนมอบแผนที่รวมถึงแผ่นหยกบันทึกความออกไป มันมองเกอซีด้วยสายตาหวาดระแวงน้ําเสียงสั่นเครือ “เจ้ารับปากว่าหากข้ามอบแผนที่ให้ เจ้าจะไม่สังหารข้า !”

 

“เป็นเช่นนั้น” เกอซีเก็บแผนที่ฉบับนั้นเดินก้าวออกไปนอกตัวอาคาร

 

เพียงคล้อยหลัง ใบหน้าของผู้ดูแลจิ้นกลับเผยรอยยิ้มน่าสยอดสยอง

 

แผนที่แผ่นนั้นอาบยาพิษ เพียงพิษสัมผัสโลหิต ลําคอของมันผู้นั้นจะตีบตันขอเพียงสะกิดผิวมันผู้นั้นย่อมจะได้รับบาดเจ็บสะบักสะบอม

 

เมื่อครู่เขายังเห็นปลายนิ้วของเกอซีแฉลบผ่านส่วนคมของแผ่นกระดาษเคลือบยาพิษทั้งเด็ก หนุ่มผู้นั้นยังไม่ทันระแคะระคายเสียด้วยซ้ํา เฮ้อ ! หนุ่มน้อยผู้นั้นคงไม่ใส่ใจบาดแผลสะกิดเล็กน้อย

 

ที่สุดมันก็แค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ํานมที่สะเพร่าไร้ประสบการณ์ดังทั่วไป อา…มันวางกับดักทิ้งไว้ให้เด็กหนุ่มผู้นั้นสําเร็จแล้ว

 

เพียงสองก้าวเมื่อพ้นบานประตู เด็กหนุ่มผู้นั้นจะสิ้นสติฟุบลงกับพื้น พิษร้ายจะกําเริบกลืนกินพลังวัตรของเจ้าเด็กนั่นกระทั่งเดือดแห้ง

 

ฮ่าฮ่าฮ่า…ยามนี้ สิ่งที่มันต้องทํามีเพียงรอจับตัวเจ้าหนุ่มนั่นไปส่งมอบให้ท่านหมอเซียสร้างความดีความชอบอันใหญ่หลวง

 

ทว่า ! เกอซีผู้กําลังก้าวขยับออกจากที่นั้นพลันชะงักฝีเท้าก่อนจะค่อย ๆ หันกลับมาอย่างเชื่องช้าเพื่อเผยรอยยิ้มที่หลบซ่อน “เจ้ากําลังคิดว่าหากข้าก้าวออกไปพิษเจ็ดก้าวม้วยมรณาในร่างของข้าจะกําเริบขึ้นใช่หรือไม่ ?”

 

มันรู้ ! ไม่น่าเชื่อ ! มันรู้ตัวนานแล้ว ทั้งยังรู้ว่าพิษชนิดนี้ คือพิษเจ็ดก้าวม้วยมรณา

 

อายสังหารที่เย็นเยียบฉายวาบผ่านนัยน์ตาของเกอซีขึ้นวาบหนึ่ง เถาวัลย์ม่วงอเวจีบนข้อมือของนางเลื้อยลุกซูเส้นสายราวภูตผีปีศาจ

 

สองตาของผู้ดูแลจิ้นเบิกโพลงมันรีบร้องตะโกน “เจ้าบอกว่าเจ้าจะไม่สังหารข้า ! อ๊าก อาก อ๊ากกกกกก”

 

เถาวัลย์ม่วงอเวจีพุ่งพรวดเข้าไปในกระโหลกศีรษะของมัน สายเถาวัลย์กวาดตวัดวาดเป็นวงกลมภายในหัวกระโหลกของมันผู้นั้น ก่อนจะคืนกลับมาหาเกอซื้อย่างไม่ใคร่เต็มใจเท่าไรนัก

 

ผู้ดูแลจิ้นที่ส่งเสียงดังโหวกเหวกเมื่อครู่ ยามนี้กลับหัวเราะร่วนไม่เลิกใบหน้าของมันแสดงออกถึงความโง่เง่าไร้ปัญญา

 

ทั่วร่างของมันไร้สิ้นอายพลังปราณ นัยน์ตาทั้งสองว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่ามันได้กลายเป็นคนวิกลจริตไปแล้ว

 

เกอซีกระตุกเถาวัลย์ม่วงอเวจีกลับคืน พลางกล่าวอย่างเนิบช้า “ที่ข้ากล่าวว่าจะไม่สังหารเจ้าเนื่องเพราะการปล่อยให้เจ้าหลงเหลือชีวิตดําเนินต่อไปเยี่ยงนี้ หากจะเปรียบกับความตายแล้วมันน่าสนุกกว่ากันมากมายนัก”

 

กล่าวจบ ปลายนิ้วเรียวงามของนางพลันชี้หมุนกลางอากาศ

 

คล้ายเถาวัลย์ม่วงอเวจีจะได้รับคําสั่งจากผู้เป็นนาย มันหดร่างคืนกลับสู่สายเงาสีม่วงก่อนจะกลับคืนสู่ร่างของหญิงสาวเพียงชั่วพริบตา

 

ครึ่งชั่วยามผ่านไป* ผู้คนทั้งหลายจึงเพิ่งได้ยินคนกลุ่มหนึ่งแผดเสียงร้องลั่นออกมาจากโรงโอสถจีเชิง

 

*ครึ่งชั่วยาม หมายถึง 1 ชั่วโมง

 

มันคือเสียงของเด็กรับใช้ผู้ต่ําต้อยกับทั้งคนงานชั่วคราวที่หมดสติอยู่ในโรงโอสถ

.

เสียงแผดร้องดังสนั่นปลุกผู้คนทั้งหลายในบริเวณใกล้เคียงให้ตื่นตัว รวมถึงเหล่าทหารเวรยาม ผู้ตรวจตรายามค่ําคืน ทว่าเมื่อภาพฉากอันน่าสยดสยองปรากฏขึ้นเบื้องหน้าทุกผู้คนต่างอดสูด หายใจเฮือกด้วยความเหน็บหนาวเสียวสันหลังวาบมิได้

 

ซากศพทุกศพล้วนไม่เหลือสิ่งใด นอกไปเสียจากแผ่นหนังชิ้นบางที่หุ้มห่อโครงกระดูกกับสองตาที่ถลึงกว้างด้วยความหวาดกลัวทั้งหมดทั้งมวลล้วนส่งให้โรงโอสถซึ่งเคยใช้เป็นสถานที่ให้ความช่วยเหลือผู้คนถูกแปรเปลี่ยนเป็นขุมนรกที่น่าประหวั่นพรั่นพรึงเพียงชั่วพริบตา

 

ทุกคนต่างพยายามคาดเดาว่าผู้ใดคือผู้ที่ลงมือได้อย่างเหี้ยมโหดอํามหิต ผู้ใดขวัญกล้าบ้าบินกระทั่งสามารถลงมือสังหารหมู่ผู้คนในโรงโอสถจีเชิง ทั้งยังสามารถหลบหนีไปได้อย่างไร้ร่องรอยท่ามกลางการอารักขาดูแลจากเหล่าทหารรักษาการประจําเมือง

 

ยามนี้เกอซีผู้ขวัญกล้าบ้าบิน ที่ชาวเมืองทั้งหลายล้วนกล่าวถึงก็มาถึงเรือนฝั่งตะวันออกด้านนอกเมืองนานแล้ว ด้วยความสามารถของเถาวัลย์ม่วงอเวจี และแผนที่ในมือนางย่อมสามารถเข้าถึงตําแหน่งทางเข้าฐานใต้ดินของเรือนแห่งนี้ได้อย่างง่ายดาย

 

***จบตอน สังหารหมู่**

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+