นิยาย หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 382 พันธสัญญาแห่งความเป็นตาย

“ทว่า….ทว่า….แค่กแค่ก…” เพียงส่งเสียงไอออกมาสองครา น้ําเสียงของเซี่ยวหลีพลันยิ่งสู้อี้อยู่เพียงในลําคอ“ทว่าเห็นจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ ว พลังเวทอาคมของข้าแตกทําลาย….ไม่เหลือหนทางให้ข้าสามารถอยู่เคียงกายคุณหนูได้อีกแล้ว…..ข้าขออภัย….ขออภัยต่อคุณหนู

“หากแต่การได้เป็นมนุษย์แม้เพียงในช่วงเวลาหนึ่งนี้การได้พบพี่ชายได้พบคุณหนู เซี่ยวหลี…เซี่ยวหลีไม่เคยนึกเสียใจแม้เพียงน้อยไม่เคยนึกเสียใจเลย…..คุณหนู ขอบ….ขอบคุณท่านมาก…”

ขณะระบายสิ่งที่อัดอั้นภายในใจ สุ่มเสียงของเซี่ยวหลีกลับยิ่งอ่อนแรงอ่อนล้าลงเรื่อย ๆร่างของสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยค่อย ๆจมดิ่งไหลลงสู่สายทิพย์ธารา

เวทอาคมภายในแตกกระจัดกระจายออกจากร่างอย่างรวดเร็วกระทั่งสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเมื่อพลังเวทเลือนสลายเส้นขนทั่วร่างจิ้งจอกน้อยพลันเริ่มหมองมัวลงทีละน้อยลมหายใจแห่งชีวิตเริ่มแผ่วเบาคล้ายจะติดตามเช่นกัน

“พี่เซี่ยวหลี—- !!” ต้านต้านร้องลั่นเสียงหลงร่างอ้วนกลมโผเข้าหาอีกฝ่าย ทว่ากลับถูกเจ้ามังกรทองตัวน้อยยึดไว้อย่างแน่นเหนียว

ใบหน้าของมังกรทองตัวน้อยเผยถึงความโศกเศร้าอาลัยไม่ต่างกัน

ยามนี้เกอซีทําได้เพียงยืนนิ่งในหัวว่างเปล่านางกัดริมฝีปากแน่นกระทั่งปริแตกก็ยังไม่รู้สึกตัว

เสี้ยวนาที่นั้นเอง นัยน์ตาทั้งคู่ของเกอซีพลันเปล่งประกายระยิบระยับ ระลอกคลื่นสีม่วงพลันกระเพื่อมไหวในม่านตาอย่างรุนแรงน้ําเสียงที่มุ่งมั่น ใสกังวานราวผลึกน้ําแข็งดังก้อง “เซี่ยวหลี ข้าเคยกล่าวไว้แล้วว่าข้าจะปกป้องเจ้าจากมัจจุราชให้ได้เช่นนั้นข้าย่อมไม่ยอมให้เจ้าแตกสลายไป จากโลกนี้อย่างเด็ดขาด !”

“หากข้า น่าหลานเกอซี ไม่อาจปกป้องผู้คนข้างกายเช่นนั้นการได้ชีวิตอีกคราจะมีประโย ชน์อะไรเล่า !”

ทันทีที่กล่าวจบ หญิงสาวชักมีดกรีดปาดใจกลางฝ่ามือ

แม้อุ้งมือจะปรากฏรอยแผล หากทว่าโลหิตกลับไม่ปรากฏทั้งยังกลับกัน สิ่งที่ปรากฏกลับเป็นเม็ดกลมสีแดงที่ส่องเรืองรองเล็กน้อยโคจรวนรอบอาณาบริเวณในที่นั้น

เพียงครู่อึดใจ ก้อนเม็ดกลมสีแดงพลันแตกกระจาย หยดสีทองเป็นสายค่อย ๆ ไหลซึมจากปากแผลร่วงหยดลงบนร่างของเซี่ยวหลี

ช่วงเวลานั้นเอง กลิ่นโลหิตระคนอายคลื่นพลังเข้มข้นแน่นหนาพลันอบอวลตลอดทั่วทั้งอาณาบ ริเวณ

สิ่งนี้คือ พันธสัญญาโลหิตของเหล่าผู้ฝึกยุทธ 

ทันทีที่โลหิตกระทบร่างของเซี่ยวหลีปลายนิ้วทั้งหมดของเกอซีสอดประสานเข้าหากัน รูปสัญลักษณ์บางอย่างเริ่มก่อตัว

ร่างของเซี่ยวหลีเริ่มเปล่งแสงสีแดงสลัวทั้งรัศมีแสงสีแดงนี้ยังดูคล้ายพลังเวทอาคมของนาง ที่แตกกระจัดกระจายออกเมื่อครู่ทั้งยังดูคล้าย สัญลักษณ์บ่งบอกบางสิ่ง

นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com

ท่ามกลางสีหน้าที่แสดงถึงความหนักแน่นของเกอซีภาพดอกบัวพลันก่อตัวปรากฏขึ้นพร้อมเสียงก้องดังที่ล้ําลึก “ผนึกพันธสัญญา ! !”

เพียงสิ้นเสียง รัศมีแสงสีแดงอ่อนสลัวบนร่างของเซี่ยวหลีพลันพุ่งโถมเข้าสู่ร่างของเกอซี มันหลอมรวมก่อตัวขึ้นเป็นรูปขนาดเล็กซึ่งดูคล้ายสุ นัขจิ้งจอกเก้าหางที่ใจกลางฝ่ามือทั้งรูปที่ปรากฏขึ้นนั้นพลันเลือนหายอย่างรวดเร็วโดยไม่เหลือร่องรอยใด

ส่วนเชี่ยวหลีผู้เดิมสูญสิ้นพลังเวทอาคมแทบไม่เหลือพลังชีวิตพร้อมรอหนทางสู่ความตายยามนี้กลับค่อย ๆ สูบคลื่นพลังที่เอิบอาบลงสู่ร่าง ลมหายใจกลับคืนสม่ําเสมอยิ่งขึ้น

เมื่อได้เห็นเชี่ยวหลีกลับมีชีวิตใหม่อีกคราต้านต้านทั้งรีบวิ่งทั้งกระโดดเข้าไปหาเซี่ยวหลี ด้วยความปิติยินดีเจ้าตัวน้อยกระโดดกระเด้งไป รอบ ๆ ถังน้ําทั้งยังพร่าชมไม่หยุดปาก “ท่านแม่เก่งจริง ๆ ! พี่เซี่ยวหลีกลับมามีชีวิตแล้วพี่เชี่ยวหลีมีชีวิตแล้ววิเศษไปเลย !”

หากทว่ามังกรน้อยผู้จดจ้องภาพเหตุการณ์ทั้งหมดนับแต่เริ่มแรกกระทั่งสิ้นสุดกลับต้องตกตะลึง พรึงเพริดด้วยความอัศจรรย์ใจ

เกอซี นาง…..คาดไม่ถึงว่านางจะยอมสร้างพันธสัญญาโลหิตแห่งความเป็น และความตาย กับสุนัขจิ้งจอกเก้าหางสิ่งนี้หาใช่พันธสัญญาระหว่างนาย และสัตว์เวททั่วไปไม่ หากแต่มันคือการประสานร่วมชะตาและขุมพลังกับสัตว์เวทตน

นั้น

หรืออาจกล่าวได้ว่าเมื่อใดที่จิ้งจอกเก้าหางตนนี้จะถึงซึ่งความตายเกอซีย่อมต้องถ่ายเทพลังชีวิตของตนให้แก่จิ้งจอกตนนี้เพื่อช่วยรักษาชีวิต ของมันไว้

ทั้งย่อมเป็นธรรมดาที่จะปรากฏในอีกนัยยะเช่ นกันนั่นคือเมื่อใดที่พลังชีวิตของเกอซีสิ้นสูญจิ้งจอกเก้าหางตนนี้ล้วนต้องทุ่มเทเวทอาคมในกายของตนเพื่อปลุกคืนพลังชีวิตให้แก่เกอซี

พันธสัญญาร่วมชะตาชีวิตเช่นนี้ไม่อาจนับเป็นข้อได้เปรียบสําหรับชาวยุทธ เช่นนั้นตลอดชั่วระยะเวลากว่าสิบล้านปีที่ผ่านมาล้วนไม่ปรากฏผู้ใดผนึกพันธสัญญาประสานความเป็นตายเช่นนี้กับสัตว์เวทเนื่องเพราะย่อมไม่ปรากฏผู้ฝึกยุทธหรือสัตว์เวทใดที่พร้อมยอมสละชีพตนเพื่ออีกฝ่ายมากมายถึงเพียงนั้น

***จบตอน พันธสัญญาแห่งความเป็นตาย***Q4