น้ำเสียงของกู้จิ้งเจ๋อยังคงเรียบนิ่ง ทว่ากลับทำให้คนฟังหนาวเหน็บในแต่ละคำพูด จ้องมองไปยังดวงตาของเขา ค่อยๆ เปลี่ยนจากความงดงาม เริ่มทะมึนลงเรื่อยๆ ราวกับมีดแหลมคมที่ค่อยๆ ขยับคมของมัน

 

 

ฉินชิงไม่เชื่อจริงๆ การแต่งงานกู้จิ้งเจ๋อ นั่นเป็นข่าวใหญ่เลยนะ แต่ว่ากลับไม่มีรายงานเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย

 

 

ที่ผ่านมา พวกเขาล้วนคิดว่าแม้กู้จิ้งเจ๋อจะอยู่กินกับหลินเช่อจริงๆ แต่ทุกคนก็คิดเพียงว่า เขากำลังเล่นๆกับหลินเช่อ

 

 

แม้จะรู้ว่าการคิดแบบนั้นมันไม่ควร แต่ว่า ในใจของฉินชิงอดคิดไม่ได้ว่า ถึงเป็นเพียงของเล่นก็ช่าง ขอเพียงหลินเช่อมีความสุขก็พอแล้ว หากไม่มีความสุข หากมีวันไหนที่เธอหันกลับมา เขาจะยังยืนรอเธออยู่ตรงนี้

 

 

แต่ไม่คิดว่ากู้จิ้งเจ๋อจะบอกว่าพวกเขาแต่งงานกันแล้ว

 

 

ตอนนี้หลินเช่อมีความสุขมาก เธอแต่งงานแล้วกับผู้ชายที่มีอำนาจล้นฟ้า กับผู้ชายที่แข็งแกร่งกว่าเขาหลายเท่า

 

 

ความคิดนี้กระแทกลงมาในใจของเขาอย่างรุนแรง พลันรู้สึกว่าหัวใจของตนนั้นเจ็บปวด ทรมานขนาดนั้น

 

 

ที่แท้ความรู้สึกที่เขามีต่อหลินเช่อ มันมากมายขนาดนี้ เขาไม่เคยรับรู้มันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ

 

 

ฉินชิงได้แต่นั่งสับสนอยู่ตรงนั้น

 

 

ดวงตาของกู้จิ้งเจ๋อยิ่งเย็นเยือกขึ้นเรื่อยๆ

 

 

จนมาถึงตอนนี้ หลินเช่อกลับมาแล้ว มองดูท่าทางของทั้งสองคน อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้ “พวกคุณเป็นอะไรกันคะ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อหันกลับมา สายตากลับมาเป็นปกติ ดึงเธอนั่งลง “ไม่มีอะไรครับ แค่คุยเรื่องสำคัญกับเขาเท่านั้นเอง”

 

 

หลินเช่อจึงบอก “อ่อ งั้นเหรอคะ เอ๊ะ มีปูด้วย”

 

 

เธอหยิบปูที่ถูกจัดอยู่ในจานงดงามตรงหน้า

 

 

เพียงลงมือก็เกือบจะถูกทิ่มนิ้วมือเป็นแผลแล้ว

 

 

กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้ว “ดูเธอสิ ซุ่มซ่าม ไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวฉันทำเอง”

 

 

หลินเช่อตอบรับ กู้จิ้งเจ๋อหยิบมาอย่างเป็นธรรมชาติ แกะออกและยัดเข้าปากหลินเช่อไปหนึ่งชิ้น

 

 

หลินเช่ออ้าปากขึ้นโดยอัตโนมัติ เคี้ยวตุ้ยๆ แล้วบอกว่า “อร่อยมากเลยค่ะ เอาอีก”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อมองเธอกินอย่างเอร็ดอร่อยด้วยความเอ็นดู เขายิ้ม ยื่นมือไปหยิบมาอีก

 

 

ทุกคนล้วนแต่กำลังมองเข้ามา รู้สึกประหลาดใจ รู้อยู่แล้วว่าหลินเช่ออยู่กับกู้จิ้งเจ๋อ ตอนนี้นับว่าไต่เต้าจนประสบความสำเร็จแล้ว

 

 

ไม่คิดว่ากู้จิ้งเจ๋อจะดีและรักหลินเช่อขนาดนี้

 

 

ดูเหมือนว่าอนาคตหลังจากนี้ไปของเด็กสาวคนนี้คงจะเปลี่ยนไปแล้ว

 

 

จะดูถูกลูกสาวนอกสมรสคนนี้ของตระกูลหลินอีกไม่ได้อีกแล้ว

 

 

ฉินชิงทนดูต่อไปไม่ไหว จึงต้องหันหน้าหนี เอ่ยเบาๆ “ผมไปดูครัวด้านหลังก่อนนะครับ”

 

 

จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากที่นี่

 

 

เฉินเหม่ยลี่จับฉินชิงเอาไว้

 

 

“ฉินชิง แกเป็นอะไร ท่าทางขวัญหนีดีฝ่อ เด็กนั่นเมื่อไหร่จะกลับ จริงๆ เลยนะ อยากมาโอ้อวดนักหรือไง ทำไมถึงยังกล้ามาที่นี่”

 

 

ฉินชิงคิด ใช่ จริงสิ เขามาโอ้อวด

 

 

กู้จิ้งเจ๋อตั้งใจมาอวดโอ้ มาเพื่อบอกเขาว่าเขานั้นเป็นไปไม่ได้

 

 

เขาผลักเฉินเหม่ยลี่ออกด้วยความตระหนก ก่อนจะพุ่งตรงออกไปด้านนอก

 

 

“เฮ้ แก…” เฉินเหม่ยลี่มองท่าทางอิ่มอกอิ่มใจของหลินเช่ออย่างไม่พอใจ

 

 

——

 

 

ไม่นานกู้จิ้งเจ๋อและหลินเช่อก็กลับไป

 

 

หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อ “คุณว่าคุณต้องมาที่นี่ให้ได้ หมายความว่ายังไงเหรอคะ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อยิ้ม มองใบหน้าเล็กของหลินเช่อ “ไม่ยังไง ไปเถอะ เด็กโง่ ยังไงซะอธิบายกับเธอแล้วเธอก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี”

 

 

“อะไรนะ คุณไม่อธิบายสักนิด ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ”

 

 

“สมองน้อยๆ ของเธอน่ะ ถ้าต้องมาคิดอะไรซับซ้อนแบบนั้นแล้วจะไปรู้ได้ยังไง เรื่องนี้นับว่าจัดการเรียบร้อยแล้ว ดูสิว่าเมื่อก่อนเธอไปชอบผู้ชายแบบนี้ได้ยังไงกัน”

 

 

“นี่ ฉันเคยบอกคุณไปกี่รอบแล้ว มันคือเรื่องที่ผ่านไปแล้วเข้าใจไหม อีกอย่าง… ฉินชิงเองก็ไม่ได้มีอะไรไม่ดีซะหน่อย”

 

 

ดวงตากู้จิ้งเจ๋อเข้มขึ้น “เธอลองพูดอีกรอบสิ”

 

 

“…” หลินเช่อบอก “แน่นอนว่าดีได้ไม่เท่าคุณอยู่แล้ว”

 

 

“เธอกำลังเอาเขามาเปรียบเทียบกับฉันเหรอ”

 

 

“…” หลินเช่อรีบอธิบาย “เปล่านะคะ เขาจะเปรียบกับคุณได้ยังไง บนโลกนี้ จะมีอะไรมาเทียบคุณได้”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อแสดงออกอย่างพึงพอใจ

 

 

หลินเช่อคิดในใจ กู้จิ้งเจ๋อคนนี้นี่จริงๆ เลย

 

 

——

 

 

ลู่ชูเซี่ยกลับจากเรือสำราญมาถึงเมืองบีภายหลังจากหลินเช่อและกู้จิ้งเจ๋อกลับมาไม่กี่วัน

 

 

เมื่อมาถึง เธอก็ออกคำสั่งกับคนของตระกูลลู่อย่างไม่เกรงใจ “ไป สืบข้อมูลทุกอย่างของหลินเช่อมาให้ฉัน ชีวิตของเธอตอนนี้กำลังทำอะไร เมื่อก่อนมีความสัมพันธ์ยังไง มีจุดบอดตรงไหน หามาให้ฉันทั้งหมด ฉันต้องการข้อมูลทุกอย่างของเธอ”

 

 

คนรับใช้ตกใจ มองไปยังลู่ชูเซี่ย อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ

 

 

ลู่ชูเซี่ยยอมรับว่าตัวเองดูถูกหลินเช่อมากเกินไป คิดว่าเธอเป็นเพียงนักแสดงเล็กๆ คนหนึ่ง เป็นเพียงคนระดับล่าง คงไม่สามารถพลิกฟ้าได้หรอก

 

 

ทว่าตอนนี้กลับมีความสามารถเกลี้ยกล่อมตระกูลกู้ ให้กู้จิ้งเจ๋อแต่งงานกับผู้หญิงอย่างเธอได้ แน่นอนว่าไม่ธรรมดา

 

 

ฝีมือของเธอ จะต้องร้ายกาจมากๆ ถึงได้ทำให้พ่อยืนอยู่ฝั่งเธอได้ภายในระยะเวลาอันสั้น

 

 

ไม่นาน คนรับใช้ก็ยื่นเอกสารมาให้

 

 

หลินเช่อ ลูกสาวนอกสมรสของตระกูลหลิน เธอมีพี่สาวสองคน และมีน้องชายหนึ่งคน เคยชอบฉินชิงที่เป็นคู่หมั้นของพี่สาวของเธอหลินลี่ จากนั้นถอนหมั้น หลินลี่เองก็เป็นนักแสดง แต่เมื่อถูกเทียบกับหลินเช่อ ก็ไม่ค่อยจะดีมาตลอด และที่น่าสนใจก็คือ เธอยังเคยมีข่าวอื้อฉาวกับกู้จิ้งอวี่เป็นครั้งคราวอีกด้วย

 

 

เหอะ ที่แท้ก็เป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนหนึ่งจริงๆ สินะ

 

 

ลู่ชูเซี่ยส่งเสียงหึในลำคอ “ดี เตรียมตัวไว้ให้ดี ฉันจะรอดู ผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้ว่ายังจะมีแผนการอะไรอีก”

 

 

——

 

 

หลินลี่ยังไม่หายหงุดหงิด พอออกจากบริษัทก็เงยหน้าขึ้น มองเห็นโฆษณาของหลินเช่อ กำลังฉายอยู่บนหน้าจอใหญ่ของห้างสรรพสินค้าฝั่งตรงข้าม

 

 

รอยยิ้มหวานของหลินเช่อทำให้เธอต้องกลอกตา

 

 

โฆษณาลูกอมนั้นฉายติดต่อกันมาเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว ทุกครั้งที่หลินลี่เห็น เธอแทบอยากจะทุบทีวีทิ้ง

 

 

หลินเช่อคนนี้กระโดดขึ้นมาอยู่เหนือหัวเธอในตอนนี้ แล้วยังทำให้แม่ถูกไล่ออกจากบ้านอีก แม้จะมีความช่วยเหลือจากตัวเอง แต่ว่ากลับถูกผู้คนหัวเราะเยาะเย้ยไม่หยุด

 

 

ตอนนั้นเอง รถคันหนึ่งก็วิ่งมาจอดลงตรงหน้าเธอ

 

 

หลินลี่ตกใจ มองปอร์เช่สีแดงที่อยู่ตรงหน้าซึ่งถูกขัดจนเงาวับ เปิดประทุน บนรถมีหญิงสาวสวมแว่นกันแดดคนหนึ่ง มองมายังหลินลี่อย่างเย่อหยิ่งและเหยียดหยาม

 

 

“เธอชื่อหลินลี่ใช่ไหม”

 

 

“เธอเป็นใคร” หลินลี่มองท่าทางเย่อหยิ่งนั้น รู้สึกไม่ชอบอยู่ในใจ

 

 

เธอไม่ชอบผู้หญิงทุกคนที่มาแสดงท่าทางเย่อหยิ่งต่อหน้าเธอ ต้องเป็นตัวเธอเองถึงจะเหมาะสมกับความเย่อหยิ่งแบบนั้น

 

 

แต่ว่าตั้งแต่ที่หลินเช่อโด่งดังรุ่งโรจน์ เปรียบเทียบแล้วหลินลี่ก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นราวกับเศษฝุ่น

 

 

เธอบอก “ฉันเป็นคนที่อยากช่วยคุณ”

 

 

“อยากช่วยฉันงั้นเหรอ” หลินลี่กล่าวอย่างแปลกใจ “คุณเป็นใคร คุณอยากช่วยฉันก็ช่วย เหอะ คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน”

 

 

“แน่นอนว่าฉันคิดอยากช่วยคุณฉันก็ช่วย คุณเพียงบอกมาว่า คุณอยากจะดังหรือเปล่า แค่นี้ก็พอแล้ว”