“พี่…” ลู่ชูเซี่ยทำหน้าทะมึนมองไปที่เขา เวลานี้ยังคิดอยากข่มขู่อีกหน่อย “พี่จิ้งเจ๋อ ตอนนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอเข้ามาในบ้านของฉัน ไม่งั้น ฉันไม่รับปากว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

 

 

ลู่ชูเซี่ยพึ่งจะบอกกับคนอื่นว่ากู้จิ้งเจ๋อจะมา มองดูสายตาอิจฉาของทุกคน ยังรู้สึกดีอยู่ในใจ ไม่คิดว่าเขาจะพาผู้หญิงคนนี้มาด้วย

 

 

ให้คนอื่นเห็น คงสบประมาทอยู่ในใจ คิดว่าเธอคุยโวโอ้อวด

 

 

หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อด้วยความกังวลเล็กน้อย

 

 

กู้จิ้งเจ๋อมองตรงไปข้างหน้าอย่างใจเย็น ดวงตาคู่นั้นคล้ายกับมีเมฆลอยเด่นอยู่ มองไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน กำลังจ้องมองลู่ชูเซี่ย เกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะ จากนั้นก็เอ่ยออกมาช้าๆ “แล้วแต่คุณ อยากทำอะไรทำเลย”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อพาหลินเช่อเดินเข้าไปด้วยกัน

 

 

ลู่ชูเซี่ยโกรธกับท่าทางไม่แยแสของเขา เธอคว้าหลินเช่อเอาไว้ “ที่นี่คือบ้านของฉัน ฉันบอกว่าไม่อนุญาตให้คุณเข้าไป ก็คือไม่อนุญาต”

 

 

ลู่ชูเซี่ยบอกอย่างจริงจัง

 

 

ด้านหลัง คนเริ่มสังเกตเห็นแล้วว่าสถานการณ์แปลกออกไป แต่ว่ามองเห็นสามคนยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับไปไหน ใครก็ไม่กล้าเดินเข้ามาหา เกรงว่าจะถูกดึงเข้าไปในสงครามของพวกเขา ไม่ว่าจะมีปัญหากับฝั่งไหน ก็เหมือนการเอาชีวิตไปทิ้งทั้งนั้น

 

 

กู้จิ้งเจ๋อเห็นว่าลู่ชูเซี่ยคว้าหลินเช่อเอาไว้ เขาดึงมือของลู่ชูเซี่ยออก และผลักเธอออกไป

 

 

ลู่ชูเซี่ยถูกผู้ชายปฏิบัติด้วยแบบนี้ โดยเฉพาะเขาเป็นผู้ชายที่ตัวเองชอบด้วย

 

 

ความโกรธก็เริ่มก่อกำเนิดขึ้นในใจเธอ กล่าวออกไปเสียงดังด้วยความโมโห “กู้จิ้งเจ๋อ พี่กล้าผลักฉันเหรอ หรือว่าไม่กลัวว่าฉันจะเอาเรื่องทั้งหมดมาเปิดเผยแล้วใช่ไหม”

 

 

หลินเช่อมองลู่ชูเซี่ย “ลู่ชูเซี่ย ฉันรู้ว่าคุณชอบกู้จิ้งเจ๋อ แต่ว่า คุณทำให้คนอื่นเสียหายเพื่อให้ตัวเองได้ประโยชน์แบบนี้ มันดีกับคุณเหรอคะ ยิ่งไปกว่านั้น คุณชอบเขา คงไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเขามั้งคะ”

 

 

ลู่ชูเซี่ยหัวเราะหยัน “อย่าคิดว่าตัวเองถูกอยู่ตลอดเวลาสิ หลินเช่อ คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงได้กล้ามาสอนฉัน”

 

 

คนด้านในได้ยิน หันไปมองหลินเช่อที่อยู่ข้างกายกู้จิ้งเจ๋อ รู้สึกว่าหลินเช่อไม่เจียมตัว แม้จะยืนอยู่ข้างกู้จิ้งเจ๋อ แต่ยังไงที่นี่ก็เป็นบ้านตระกูลลู่นะ อีกอย่าง ลู่ชูเซี่ยยังเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลลู่อีกด้วย

 

 

เขตของเจ้าตัว เธอก็ไม่กลัวเหรอว่าลู่ชูเซี่ยจะไปเอาคืน

 

 

ในตอนนั้นเอง

 

 

“ชูเซี่ย แกจะทำอะไรอีก”

 

 

เสียงลู่ฉินอวี่ดังมาจากด้านหลัง

 

 

หลินเช่อหันกลับไปมอง

 

 

นายใหญ่ของตระกูลลู่กำลังเดินเข้ามา มองไปยังหลินเช่อ ชะงักไปชั่วครู่ คล้ายกำลังนึกอะไรได้ คำพูดหยุดไปชั่วขณะ จากนั้นหันไปตำหนิลู่ชูเซี่ย “โวยวายอะไรอีก ชูเซี่ย เขาเป็นแขก มีคนมากมายที่กำลังมองอยู่ แกมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้กันแน่”

 

 

ลู่ชูเซี่ยบอก “คุณพ่อคะ อยู่ที่บ้านพ่อก็ยังจะเข้าข้างคนอื่น ไม่สนใจหนูแล้วเหรอคะ”

 

 

ลู่ฉินอวี่ส่งเสียงหึเบาๆ “เข้ามาเถอะ คุณหลิน อย่าไปสนใจเด็กไม่รู้ความคนนี้เลย”

 

 

เขาลากลู่ชูเซี่ยไปอีกฝั่ง พูดกับกู้จิ้งเจ๋อ “ผมไม่รู้ว่ายัยเด็กคนนี้เชิญคุณมาด้วย อย่าสนใจเธอเลยนะครับ เราเข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อไม่แม้แต่จะหันมามองลู่ชูเซี่ยเลยสักนิด พาหลินเช่อเดินเข้าไปด้านใน

 

 

ลู่ฉินอวี่มองหลินเช่อก็รู้สึกคุ้นเคย จากนั้นถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ตอนนี้อากาศร้อนแล้ว ตากแดดอยู่ข้างนอกนานแล้วสินะครับ เข้ามาสิ อยากดื่มอะไรไหม อยากทานอะไร ผมให้คนไปทำให้”

 

 

หลินเช่อบอกยิ้มๆ “ขอบคุณคุณท่านค่ะ ฉันทานอะไรก็ได้ค่ะ”

 

 

“ไม่เป็นไร คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเองนะ ไม่ต้องกลัวว่าจะลำบากฉัน นานๆ ทีพวกคุณจะมา แถมยังได้รับการต้อนรับแบบนั้นจากชูเซี่ยอีก จริงๆ เลย ผมจะต้องลงโทษแกแน่”

 

 

หลินเช่อคิด ถ้าลงโทษ ลู่ชูเซี่ยต้องโยนความผิดมาที่เธอแน่นอน งั้นก็ช่างเถอะ

 

 

“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดิมทีฉันก็มาแบบไม่ได้เชิญ” หลินเช่อมองที่คฤหาสน์อันงดงามโอ่อ่า ตระกูลลู่นี่ไม่ธรรมดาเลย

 

 

เพียงแต่กู้จิ้งเหยียนและลู่เป่ยเฉินไม่อยู่ พวกเขาย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เหมือนอย่างกู้จิ้งเจ๋อ มีเรื่องอะไรก็ค่อยกลับบ้านบ้าง

 

 

ลู่ฉินอวี่ได้ยินแล้วจึงบอก “ได้ยังไง พวกคุณมาที่บ้านเรา ไม่มีไม่ได้รับเชิญหรอก ไม่จำเป็นต้องให้จิ้งเจ๋อพามา คุณมาเองก็ได้ อยากมาตอนไหนก็มา ผมยินดีต้อนรับเสมอ”

 

 

หลินเช่อได้ยินแบบนั้นหัวใจพลันอบอุ่นขึ้น แม้จะพบกันโดยบังเอิญ แต่คุณท่านก็เอ็นดูเธอมาก ทำให้รู้สึกว่าเขาเป็นคนอบอุ่นมากจริงๆ

 

 

หลินเช่อยิ้มอบอุ่นขึ้นมา บอกว่า “ขอบคุณค่ะคุณท่าน”

 

 

“เด็กดี มา นั่งลงทานอะไรหน่อย คุณอยากกินอะไร ผมจะให้คนไปทำให้”

 

 

หลินเช่อเห็นทุกอย่างล้วนตกแต่งได้อย่างพอดีเหมาะสม เพียงแต่การตกแต่งก็จะเป็นสไตล์คนแก่ชื่นชอบกัน ด้านนอกมีบ่อปลามากมาย บ่อปลาใหญ่ ด้านบนมีดอกบัวสวยงาม เธอรู้สึกชอบมาก

 

 

“ว้าว ฝั่งนั้นเป็นสระน้ำสวยมากเลยค่ะ” หลินเช่อบอกอย่างตื่นเต้น

 

 

ลู่ฉินอวี่หัวเราะ “ใช่ เป็นไง คุณชอบสระน้ำเหรอ”

 

 

“ใช่ค่ะ หนูชอบดูปลา ชอบดอกบัวด้วย” หลินเช่อบอก

 

 

ลู่ฉินอวี่ได้ยินแบบนั้น สายตายิ่งนุ่มลึก มองไปอีกฝั่ง คล้ายกำลังจมอยู่ในความคิด เนิ่นนาน จึงเอ่ยยิ้มๆ “ใช่ไหม คุณชอบดอกบัวเหรอ น่าเสียดาย ตอนนี้ไม่ใช่ฤดู อีกสองเดือนดอกบัวก็จะบานแล้ว”

 

 

“ใช่ค่ะ แต่ใบของดอกบัวเหล่านี้ก็สวยเหมือนกัน” หลินเช่อบอก “หนูไปดูได้ไหมคะ”

 

 

“แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว คุณไปดูเถอะ” ลู่ฉินอวี่ชี้ออกไปด้านนอก

 

 

หลินเช่อยิ้มดีใจ เปิดประตูเดินออกไปดู

 

 

มีเพียงหน้าต่างกั้น มองไปยังหลินเช่อที่กำลังเดินอยู่ริมน้ำ สาวใช้นำอาหารปลามาให้ หลินเช่ออยู่ตรงนั้น ให้อาหารปลาอย่างสนุกสนาน

 

 

กู้จิ้งเจ๋อเองก็นั่งดูอยู่เงียบๆ จู่ๆ เขาที่นั่งเงียบไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา พลันเอ่ยออกมา “คุณลู่เหมือนจะชอบหลินเช่อมากนะครับ”

 

 

ลู่ฉินอวี่หัวเราะแล้วหันกลับมา “ใช่ เด็กคนนี้ ไม่เลวเลย จิตใจดี จริงใจ และยังรู้ความอีก”

 

 

“ใช่แล้วครับ เธอบริสุทธิ์มาจนถึงวันนี้ และยังเป็นมิตรด้วย”

 

 

“ฉันชอบเด็กแบบนี้” ลู่ฉินอวี่บอก

 

 

กู้จิ้งเจ๋อเอ่ย “ผมแค่คิดว่า คงไม่ใช่เพียงเพราะใสซื่อ ถึงได้ทำให้คุณลู่เอ็นดูเธอขนาดนั้นมั้งครับ”

 

 

ลู่ฉินอวี่ถอนหายใจ มองกู้จิ้งเจ๋อ

 

 

กู้จิ้งเจ๋อก็ยังเป็นกู้จิ้งเจ๋อ กู้จิ้งเจ๋อที่ฉลาดหลักแหลม ยากที่จะหลอกได้

 

 

เขาบอก “ความจริงก็ใช่ แค่มองเธอฉันก็ชอบแล้ว อยากจะเอ็นดูเธอ และก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าเธอคล้ายกับคนเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่ฉันรู้จัก”

 

 

“เพื่อนเก่าเหรอครับ” กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้ว

 

 

ลู่ฉินอวี่บอก “จะว่าไป มันเป็นเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นธุรกิจของฉันกำลังรุ่งเรือง เลยถูกเพื่อนคนหนึ่งดึงไปสอนมหา’ลัยอยู่หลายปี”

 

 

“อ้อ ผมเคยได้ยินครับ”

 

 

“ตอนนั้น ฉันเคยออกไปชนบทอยู่ช่วงหนึ่ง ไปสอนอยู่ข้างนอก”

 

 

“ครับ”

 

 

“ตอนนั้นน่ะ ถูกส่งไปสถานที่เล็กๆ แห่งหนึ่ง มีนักเรียนคนหนึ่ง เธอดีมาก เชื่อฟัง รักการเรียน ฉันมองออกว่าเธอมีความสามารถ เพียงแต่ถูกสถานที่และสิ่งแวดล้อมจำกัดมันเอาไว้ จึงบ่มเพาะเธอ หวังว่าเธอจะตั้งใจเรียน สามารถสอบเข้ามหาลัยได้ ต่อมา เธอก็ตั้งใจจริงๆ ขยันมาก… เธอมีพรสวรรค์ จนกระทั่งสอบติดมหาลัยที่ฉันสอนอยู่ได้”