ยามนี้อู๋เลี่ยนเยี่ยนมีเพียงสองคำที่พรรณนาได้ว่า…อับอาย!

จากการกระทำของนางเมื่อคืนนี้ ทุกคนในเรือนตะวันออกกัดฟันกรอดด้วยความเคียดแค้นยิ่งนัก…การหลอกล่อเจ้านายไม่ใช่เรื่องผิด ไม่ว่าจะสาวใช้คนใดในตระกูลซั่งกวนยามที่เผชิญหน้ากับซั่งกวนเจวี๋ยก็ไม่ได้มีท่าทีขัดเขินหรือขลาดกลัวอันใด แม้จะไม่แน่ว่าล้วนใจกล้าส่งสายตาหวานเชื่อมหรือยักคิ้วหลิ่วตาให้ซั่งกวนเจวี๋ยอย่างตรงๆ แต่ต่างก็หวังว่าจะมีสักวันที่คุณชายใหญ่เกิดโปรดปรานตัวเองขึ้นมาเช่นกัน จากนั้น…เหอะๆ ไม่กล้าเพ้อฝันจะบินขึ้นไปเกาะกิ่งไม้คู่กัน แค่ได้มีใจปฏิพัทธ์ต่อกันสักคราก็พอแล้ว

บรรดาสาวใช้ในเรือนตะวันออกเชื่ออย่างสนิทใจว่า ‘ศาลาใกล้น้ำย่อมจะได้รับแสงจันทร์ก่อน’ หลังจากรู้เรื่องที่เกิดกับคุณชายใหญ่ พวกสาวใช้ในเรือนตะวันออกก็ต่างออกไป พวกที่แต่งตัวจะเรียกว่าหญิงงามสวยหยาดเยิ้ม ยามที่เยื้องกายจะมีท่าทางอรชรอ้อนแอ้น น้ำเสียงที่พูดจาหวานหยดย้อย ทำตาเล็กตาน้อยมีเสน่ห์เย้ายวนใจ ล้วนต้องการจะใกล้ชิดกับซั่งกวนเจวี๋ย

น่าเสียดายที่ดวงตาของคุณชายใหญ่ซั่งกวนไม่วอกแวก แม้ ‘ว่ากันว่า’ ในปีนั้นคุณชายใหญ่ซั่งกวนมีอายุเพียงสิบห้าปีก็ใช้เงินจำนวนมากไปกับสำนักคณิกากับพวกคุณชายตระกูลสูงส่งที่มีรสนิยมตรงกัน ทั้งยังเที่ยวหลับนอนกับหญิงงาม บัดนี้ในบางครั้งก็เข้าออกพบปะกับสหายสนิทสองสามคนที่หอนางโลม ถึงขั้นเคยมีข่าวลือว่าเกิดศึกชิงรักหักสวาทเช่นกัน แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาไม่ชายตามามองหาดอกไม้ในบ้าน ไม่รับอนุ ไม่มีเมียบ่าว และไม่ได้จ้างสาวใช้คนไหนมาปรนนิบัติอยู่ข้างเตียง

ดังนั้นจนถึงตอนนี้ จึงยังไม่มีสาวใช้คนใดในเรือนตะวันออกที่ดึงดูดความสนใจของคุณชายใหญ่ได้สำเร็จ ฉะนั้นอู๋เลี่ยนเยี่ยนจึงเป็นผู้หญิงคนแรกที่ ‘ปีนขึ้น’ เตียงของซั่งกวนเจวี๋ย

แน่นอนว่าถ้าอู๋เลี่ยนเยี่ยนใช้ความสามารถของตัวเอง จนกลายเป็น ‘คนแรก’ ของซั่งกวนเจวี๋ยได้ เหล่าสาวใช้จะเพียงแค่อิจฉาและริษยาจนถึงกับชื่นชมเสียด้วยซ้ำ แต่ผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้กลับอาศัยวิธีการวางยา นั่นคือการก่อความโกรธแค้นในหมู่ผู้คน จึงสมควรถูกส่งลงสู่ขุมนรก

สิ่งที่ไม่น่าให้อภัยยิ่งไปกว่านั้นก็คือ นางพึ่ง ‘รักลวงตา’ ของคุณชายใหญ่ที่สติเลอะเลือนเมื่อคืนนี้ ทำให้คุณชายใหญ่ ‘เตะ’ ม่านเหอผู้จงรักภักดี และยิ่งพูดอย่างเหิมเกริมว่าไม่อนุญาตให้ไปรักษา นั่นคือบีบม่านเหอให้ไปสู่ทางแห่งความตาย สาวใช้ของเรือนตะวันออกดูท่าทีของม่านเหอกับม่านเหลียน ตอนนี้นางเป็นที่รังเกียจของซั่งกวนเจวี๋ย เรื่องราวที่นางวางยา บรรดาสาวใช้ใหญ่น้อยก็มั่นใจเช่นกัน หากไม่ฉวยโอกาสฆ่าอย่างลับๆ ก็หวาดกลัวเล่ห์เหลี่ยมและอำนาจของอนุภรรยาอู๋ จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะดีกับนาง

ดังนั้น ซั่งกวนเจวี๋ยจึงบอกว่าให้เฝ้าคุมนางจนกว่าซั่งกวนเจวี๋ยจะกลับมาที่เรือนตะวันออก ไม่ต้องพูดถึงว่าอู๋เลี่ยนเยี่ยนจะได้รับการปฏิบัติอย่างดี แม้แต่อาภรณ์ก็ไม่มีให้สวมใส่ ทั้งยังถูกห่อด้วยผ้านวม ร้องคร่ำครวญขดตัวอยู่ที่มุมห้อง…เท้าลูกถีบข้างหนึ่งของซั่งกวนเจวี๋ยที่ค่อนข้างชำนาญ ทำให้นางเจ็บปวดมาก แต่ก็ไม่ทิ้งรอยแผลเป็น ส่วนจะทิ้งอาการข้างเคียงอะไรไว้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับวิธีการรักษา

ซั่งกวนเจวี๋ยบอกว่าต้องการพบนาง ม่านเหลียนจงใจโยนเสื้อผ้าของนางจากเมื่อคืนนี้ให้นาง อู๋เลี่ยนเยี่ยนข่มกลั้นความเจ็บปวดรวดร้าว แล้วสวมเสื้อผ้าที่ยับย่น ม่านเหลียนไม่ได้จัดหาอุปกรณ์แต่งตัว เช่น หวีและกระจกทองแดงอะไรพวกนั้น และไม่ได้ให้น้ำล้างหน้านางด้วยซ้ำ ทำให้อู๋เลี่ยนเยี่ยนไม่ได้ทำความสะอาดตัวเองเลย จึงไปพบซั่งกวนเจวี๋ยทั้งอย่างนั้น แค่เรือนร่างอันเย้ายวนก็ไม่น่ามอง และไม่ได้มีหน้ามีตาแม้แต่น้อย

“คุณชาย…” อู๋เลี่ยนเยี่ยนค่อนข้างตื่นเต้นเมื่อเห็นซั่งกวนเจวี๋ย นางรู้ว่าซั่งกวนเจวี๋ยยอมพบนาง ก็หมายความว่าสิ่งต่างๆ กำลังไปในทิศทางที่นางกับอนุภรรยาอู๋ได้วางแผนไว้ มิฉะนั้น นางคงจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตได้เจอซั่งกวนเจวี๋ยเลย

น่าเสียดายที่นางไม่มีโอกาสเข้าใกล้ซั่งกวนเจวี๋ย สุ่ยซานและสุ่ยเหยาที่อยู่ข้างหลังนางได้กดให้นางคุกเข่าต่อหน้าซั่งกวนเจวี๋ยอย่างไร้ความปรานี

“พวกเจ้าชนะแล้ว” ซั่งกวนเจวี๋ยมองกราดลงไปที่อู๋เลี่ยนเยี่ยน เมื่อเห็นนางกระเซอะกระเซิง เขาก็รู้สึกสาแก่ใจนัก

“คุณชาย!” อู๋เลี่ยนเยี่ยนร้องไห้ด้วยความปลื้มปีติยินดี ความเจ็บปวดในร่างกายมลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง การทุ่มเทและการวางแผนทั้งหมดได้รับการตอบแทน ในท้ายที่สุดนางก็ได้เป็นคนของคุณชายใหญ่

“ม่านเหลียน ให้กระดาษและพู่กันแก่นาง!” ซั่งกวนเจวี๋ยนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้

“คุณชาย นี่คือ…” อู๋เลี่ยนเยี่ยนมองกระดาษและพู่กันที่ม่านเหลียนส่งมาด้วยความสับสน นี่จะทำอะไรงั้นหรือ?

“เขียนสัญญาขายตัวของเจ้า” ซั่งกวนเจวี๋ยพูดอย่างเฉยเมย “พวกเจ้าใช้วิธีการที่ต่ำช้าและแผนการที่เลวทรามเช่นนี้ ไม่ใช่เพื่อสิ่งนี้หรอกหรือ? แม้เจ้าจะเป็นคนของคุณชายอยู่แล้ว แต่น่าเสียดายที่ตัวตนของเจ้ามันน่าอับอายจริงๆ ถ้าจะรับเจ้าเป็นอนุ คุณชายอย่างข้าก็จะเสียหน้า จึงทำได้เพียงรับเป็นเมียบ่าวเท่านั้น แต่สาวใช้เมียบ่าวต้องมีสัญญาการขายตัวของบ่าวไพร่ เจ้าก็ไม่มีข้อยกเว้น”

“คุณชาย ข้า…” อู๋เลี่ยนเยี่ยนรู้ว่าตัวเองอาจจะเป็นเมียบ่าว…อนุภรรยาอู๋ไม่ได้พูดหรือว่า อนุภรรยาหนิงกับอนุภรรยาหวังต่างมาจากสาวใช้เมียบ่าว ทั้งคู่ก็ได้เลื่อนตำแหน่งหลังจากให้กำเนิดลูกชาย นางจึงเตรียมใจมาแล้ว แต่สัญญาการขายตัว…อนุภรรยาอู๋ไม่เคยบอกนางเรื่องนี้มาก่อน

“ไม่อยากเขียนหรือ?” ซั่งกวนเจวี๋ยเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วพูดว่า “ไม่อยากเขียนก็ไม่เป็นไร ข้าไม่บังคับ ม่านเหลียน ให้คนส่งนางไปที่เรือนของอนุภรรยาอู๋ และบอกคนที่นั่นว่า นางเขียนสัญญาขายตัวเมื่อใด ข้าจะส่งนางไปทำพิธีเปิดหน้ารับเป็นเมียบ่าวเมื่อนั้น”

“เจ้าค่ะ คุณชาย!” ม่านเหลียนขานรับเสียงดัง แต่ไม่ขยับ ทว่ามองไปที่อู๋เลี่ยนเยี่ยนอย่างเย็นชา

“ข้าเขียน!” อู๋เลี่ยนเยี่ยนกัดฟันแน่น แล้วรับกระดาษกับพู่กัน ‘กวัดๆ’ สัญญาการขายตัวจึงเขียนเสร็จสิ้นในบัดดล…ในเมื่อผลลัพธ์เหมือนกัน ไม่มีความแตกต่างว่าจะเขียนตอนนี้หรือเขียนในภายหลัง นางจะถูกส่งกลับไปไม่ได้ มิเช่นนั้นทุกคนในจวนจะดูถูกนาง

ซั่งกวนเจวี๋ยหยิบสัญญาการขายตัวที่ม่านเหลียนส่งให้มาดูใกล้ๆ แวบหนึ่ง ไม่มีช่องโหว่ เป่าให้รอยน้ำหมึกแห้งอย่างระมัดระวัง แล้วพับเก็บใส่ไว้ในอกเสื้อของเขา

“ม่านเหลียน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นางจะเป็นสาวใช้เมียบ่าว ‘คนแรก’ ในห้องคุณชายใหญ่ ต่อไปนางจะล้างเท้าและสวมรองเท้าให้คุณชาย” ซั่งกวนเจวี๋ยสั่งการอย่างเยือกเย็น

“เจ้าค่ะ คุณชาย!” ม่านเหลียนตอบอย่างเคารพนบนอบ สาวใช้เมียบ่าวเท่านั้นเอง ดูจากท่าทางของคุณชายก็รู้ว่า นางอาจจะเป็นแค่สาวใช้เมียบ่าวไปตลอดชีวิตของนาง

“ไหนๆ ก็เป็นเมียบ่าว จึงไม่จำเป็นต้องจัดหาเรือนให้นาง จัดให้นางไปอยู่ที่ห้องด้านข้างกับพวกสุ่ยเหยา จากนั้นจัดสาวใช้ตัวน้อยให้นางคนหนึ่ง” ซั่งกวนเจวี๋ยจัดที่อยู่อาศัยให้อู๋เลี่ยนเยี่ยนอย่างเรียบง่าย

“คุณชาย…” อู๋เลี่ยนเยี่ยนมองไปที่ซั่งกวนเจวี๋ยอย่างเหลือเชื่อ เขาจะปฏิบัติกับนางด้วยวิธีนี้ได้อย่างไร?

ตามกฎของตระกูลซั่งกวน คนรับใช้ประจำวันข้างกายของคุณหนูจะมีแม่นมที่มีฐานะเป็นแม่นมหนึ่งคน แม่นมที่เลี้ยงดูสองคน สาวใช้ใหญ่ชั้นหนึ่งสองคน สาวใช้ชั้นสองสี่คน สาวใช้ชั้นสามแปดคนและสาวใช้ตัวน้อยนับไม่ถ้วน ส่วนข้างกายคุณชายยังมีเด็กรับใช้อีกสามคน ยามออกไปข้างนอกจะมาพร้อมกับบ่าวคนเลี้ยงม้าและคนหามเกี้ยว แม่นมและแม่นมที่เลี้ยงดูจะมีสาวใช้ชั้นสามสองคน สาวใช้ชั้นหนึ่งจะมีสาวใช้ชั้นสามสองคน สาวใช้ชั้นสองจะมีสาวใช้ชั้นสามหนึ่งคนและสาวใช้ชั้นสามจะมีสาวใช้ตัวน้อยหนึ่งคน อู๋เลี่ยนเยี่ยนได้รับการปฏิบัติอยู่คาบเกี่ยวระหว่างสาวใช้ชั้นสองกับสาวใช้ชั้นสาม

“อีกอย่าง สาวใช้ตัวน้อยที่จัดให้นางต้องฉลาดเสียหน่อย หากไม่ได้รับอนุญาตจากข้าและนายท่านกับฮูหยินแล้ว นางจะไม่ได้รับอนุญาตให้ก้าวออกจากเรือนตะวันออกแม้แต่ครึ่งก้าว เข้าใจหรือไม่?” ซั่งกวนเจวี๋ยไม่สนใจนาง และออกคำสั่งที่สองโดยตรง

“เจ้าค่ะ คุณชาย!” ม่านเหลียนเข้าใจว่านี่เป็นเพียงการห้ามอู๋เลี่ยนเยี่ยนที่ปลอมตัวเข้ามา เรือนตะวันออกไม่ใช่ที่จะเข้ามาได้อย่างส่งเดช นอกจากนายท่านกับฮูหยิน และฮูหยินใหญ่แล้ว มีเพียงคุณชายกับคุณหนูที่เกิดจากฝ่ายภรรยาเอกเท่านั้นที่จะเข้ามาได้โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบ การเข้าออกตามอำเภอใจ คนอื่นๆ จะทำไม่ได้ อนุภรรยาอู๋ก็เช่นกัน

“คุณชาย…” อู๋เลี่ยนเยี่ยนแทบจะขอร้องวิงวอนด้วยความโศกศัลย์ เช่นนั้นนางคงไม่ต่างอะไรกับการติดคุกกระมัง!

“ยังมีอีก…” ซั่งกวนเจวี๋ยหัวเราะโดยพลัน แต่รอยยิ้มของเขากลับทำให้อู๋เลี่ยนเยี่ยนเย็นสะท้านไปทั่วทั้งตัว ซั่งกวนเจวี๋ยหยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ ส่งให้ม่านเหลียนพลางกล่าวว่า “ให้นางกลืนยาเม็ดนี้ที่ข้าให้ลงไปเสีย!”

“นี่มันอะไรกัน?” อู๋เลี่ยนเยี่ยนมองไปที่ซั่งกวนเจวี๋ยอย่างแทบสิ้นหวัง แล้วความคิดที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นในใจ ‘ฆ่าคนปิดปาก!’

“เจ้าไม่ต้องกังวล มันไม่ใช่ยาพิษ” คำพูดของซั่งกวนเจวี๋ยทำให้อู๋เลี่ยนเยี่ยนผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็ทำให้นางจมดิ่งลงสู่ห้วงนรกอเวจีอันไม่มีที่สิ้นสุดทันทีแล้วพูดว่า “มันเป็นเพียงยาลูกกลอนกันตั้งครรภ์ธรรมดาๆ เม็ดหนึ่งเท่านั้นเอง!”

“คุณชาย…” น้ำตาที่อู๋เลี่ยนเยี่ยนต้องอดกลั้นมานานในที่สุดก็ไหลพรั่งพรูออกมา แสงสุดท้ายแห่งความหวังในใจของนางก็ถูกตัดขาด หากนางไม่สามารถใช้ประโยชน์จากเรื่องเมื่อวานนี้เพื่อตั้งท้องได้ แล้วด้วยอารมณ์ของซั่งกวนเจวี๋ย อย่างน้อย ต้องใช้เวลานานอีกสักระยะหนึ่งถึงจะปล่อยให้นางได้สบโอกาสใกล้ชิดเขาอีก ดังนั้นนางจึงมีโอกาสลืมตาอ้าปากได้ยากมาก

“ม่านเหลียน!” เสียงเรียกของซั่งกวนเจวี๋ยทำให้ม่านเหลียนซึ่งยืนอึ้งอยู่ข้างๆ ขยับตัวทันที นางบอกเป็นนัยไปยังสุ่ยซานกับสุ่ยเหยาที่อยู่ด้านหลังอู๋เลี่ยนเยี่ยนให้จับอู๋เลี่ยนเยี่ยนไว้ นางยื่นมือออกไปบีบคางของอู๋เลี่ยนเยี่ยนเบาๆ แล้ววางยาเม็ดนั้นลงในลำคอของอู๋เลี่ยนเยี่ยนโดยตรง จากนั้นก็รินชาที่เหลืออยู่ครึ่งถ้วยตามเข้าไป เมื่อเห็นว่าอู๋เลี่ยนเยี่ยนกินยาเม็ดนั้นได้อย่างราบรื่น ไม่มีทางจะคายออกมาเด็ดขาด ถึงค่อยคลายมือ

ซั่งกวนเจวี๋ยเฝ้าดูอู๋เลี่ยนเยี่ยนที่พยายามจะสำรอกคายยาเม็ดนั้นออกมาสุดฤทธิ์อย่างเย็นเยียบ แต่น่าเสียดายที่น้ำกรดในกระเพาะอาหารถูกคายออกมา แล้วยาเม็ดนั้นก็ยังหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“เจ้าไม่ต้องทรมานไปเปล่าๆ ต่อให้ยาเม็ดนั้นจะไม่ได้กลืนลงไปในท้องของเจ้า แต่มันก็จะละลายในน้ำ”

“ไยถึงทำกับข้าเยี่ยงนี้? ทำไมเล่า?” อู๋เลี่ยนเยี่ยนกึ่งคุกเข่าลงกับพื้นอย่างเศร้าอาดูร นางไม่เคยคิดเลยว่าซั่งกวนเจวี๋ยจะปฏิบัติต่อนางอย่างไม่แยแสเช่นนี้

“พวกเจ้าลงไปก่อน” ซั่งกวนเจวี๋ยโบกมือ ม่านเหลียนก็ออกไปพร้อมกับสาวใช้ทั้งสองทันที

“ข้าไม่รู้ว่าควรจะบอกว่าเจ้าโง่หรือน่าจะบอกว่าเจ้าทั้งสองคนโง่เง่าพอกัน” ซั่งกวนเจวี๋ยพูดอย่างเย็นเยียบ “ถ้าพวกเจ้าไม่ลากหลิงหลงเข้ามาเกี่ยว ข้าอาจจะไม่ยอมรับเจ้า แต่จะไม่ทำอะไรกับเจ้า ด้วยวิธีนี้เจ้าอาจได้รับสินสอดมากมาย เพื่อที่เจ้าจะได้มีโอกาสหาผู้ชายที่เหมาะสมแต่งงานในอนาคต แต่เจ้ากลับทำสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่ง เจ้าไม่ควรดึงหลิงหลงมาพัวพัน เป็นเพราะหลิงหลง ข้าต้องรับความเสียหายนี้ไว้เอง ยอมรับเจ้า แต่ชีวิตของเจ้าจะโดนบีบอยู่ในมือข้า เมื่อเรื่องนี้ซาลง ข้าจะค่อยๆ สะสางเจ้า! ทว่า ข้าคิดไม่ออกว่าเหตุใดเจ้าไม่ฉวยจังหวะออกไปในขณะที่ข้าหลับ แล้วรอจนกว่าจะตั้งท้องค่อยปรากฏตัวอีกครั้ง? ด้วยความฉลาดของอนุภรรยาอู๋ ที่จริงไม่ควรจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เจ้าอยากจะอธิบายสักหน่อยหรือไม่?”

“คุณชาย ท่านจำไม่ได้เลยสักนิดหรือ? ท่านทำกับข้าอย่างไรท่านจำอะไรไม่ได้เลยหรือเจ้าคะ?” อู๋เลี่ยนเยี่ยนมองไปที่ซั่งกวนเจวี๋ยอย่างเศร้าตรอมตรม นางเสียใจ ไม่ใช่เสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป แต่เสียใจที่ไม่ทำตามคำสั่งของอนุภรรยาอู๋ หลังจากสุขสมกับซั่งกวนเจวี๋ยไปคราหนึ่ง ให้ฉวยโอกาสที่ซั่งกวนเจวี๋ยยังไม่ตื่นได้สติแล้วออกมา เพื่อจะได้ตั้งครรภ์ นางกินยาแล้วก่อนจะไปปรนนิบัติ แต่ตอนนี้ทุกอย่างไร้ผล!

“ที่แท้เป็นเพราะภาพหลอนของข้าทำให้เจ้าคิดว่าจะมีที่อยู่ในใจข้าได้ เมื่อคืนข้าเพียงแค่ปฏิบัติกับเจ้าเหมือนเป็นอีกคนหนึ่งเพราะฤทธิ์ยาเท่านั้น!” เสียงของซั่งกวนเจวี๋ยราวกับจะดังมาจากข้างนอก แต่นางก็ได้ยินชัดเจน “เจ้าเป็นเพียงตัวสำรอง!”

ตัวสำรอง? ที่แท้เมื่อคืนคุณชายมองผ่านนาง แต่เห็นเป็นผู้หญิงคนอื่น! อู๋เลี่ยนเยี่ยนยิ้มอย่างขมขื่น ที่แท้ในยามที่ไม่มีใครรู้ คุณชายมีผู้หญิงที่รักอยู่แล้ว! เขาต้องรักนางมากเป็นแน่! ดังนั้นเขาถึงบรรจงจูบนางอย่างนุ่มนวลในแบบที่เกือบจะเทิด ทูนบูชา ทำให้นางเกิดภาพลวงตา ก่อนจะตกอยู่ในสถานการณ์คับขันเช่นตอนนี้…

———————————————–