แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย 865 ประธานเชี่ยนรู้เข้าเอาถึงตายแน่

Now you are reading แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย Chapter 865 ประธานเชี่ยนรู้เข้าเอาถึงตายแน่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“คำถามพวกนี้ยากมาก มีหลายข้อที่ผมทำไม่ได้ แต่เชี่ยนเอ๋อตอบไวขนาดนี้…”

 

 

ฟู่กุ้ยรู้สึกแย่นิดหน่อย เขาสงสัยว่าตัวเองเป็นดอกเตอร์ตัวปลอมหรือเปล่า

 

 

ถึงดอกเตอร์สาขาประสาทวิทยาจะไม่เหมือนกับสาขาของเสี่ยวเชี่ยน ความรู้ที่คาบเกี่ยวกันไม่ได้มีมาก แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ยังมองออกว่าแบบทดสอบในครั้งนี้ไม่ธรรมดา เขาทำแล้วยังเหนื่อย แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับใช้เวลาตอบเพียงไม่นาน

 

 

นี่เขาความรู้น้อยเกินไปหรือเชี่ยนเอ๋อเทพเกินไปกันแน่?

 

 

“เห้อ ไม่รู้เชี่ยนเอ๋อของเราจะผ่านเข้ารอบหรือเปล่า ฉันล่ะลุ้นแทน กินเม็ดแตงไม่รู้รสชาติแล้วเนี่ย”

 

 

เจี่ยซิ่วฟางกังวลจนเลิกแทะเม็ดแตง

 

 

“ถึงคำถามจะยากมาก แต่ดูจากสีหน้าของเชี่ยนเอ๋อน่าจะไม่มีปัญหานะครับ” ฟู่กุ้ยพูดไปตามความจริง

 

 

“อย่างนั้นเหรอ นี่คุณหยิบกระจาดเม็ดแตงส่งมาให้หน่อย ฉันจะกินต่อละ” เจี่ยซิ่วฟางพอได้ยินฟู่กุ้ยพูดแบบนั้นก็มีอารมณ์อยากกินขึ้นมาทันที

 

 

พ่อเลี่ยวยื่นเม็ดแตงที่กะเทาะเปลือกแล้วส่งให้ เจี่ยซิ่วฟางคว้ามายัดใส่ปาก พ่อเลี่ยวมองเธอพลางยิ้ม นี่แหละแม่แท้ๆเสี่ยวเชี่ยน

 

 

เหมือนกับที่ฟู่กุ้ยบอก เสี่ยวเชี่ยนตอบคำถามได้อย่างง่ายๆ

 

 

หลังออกจากห้องถ่ายทอดสดเธอต้องรอคนอื่นๆตอบให้เสร็จก่อน อีกหนึ่งชั่วโมงคณะกรรมการถึงจะประกาศผล

 

 

ที่ด้านนอกห้อง แม่อวี๋สวมชุดกี่เพ้าแต่งตัวอย่างเป็นทางการ เธอให้ความสำคัญกับการแข่งขันในครั้งนี้ของลูกสะใภ้มาก แถมยังแต่งหน้าอ่อนๆมาด้วย

 

 

ต้าอีจูงพ่านพ่านยืนอยู่ข้างแม่อวี๋

 

 

“เป็นไงบ้างจ๊ะ?” แม่อวี๋พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนออกมาก็รีบถาม

 

 

“เล็กน้อยค่ะ หนูบอกแล้วว่าไม่ต้องมาก็ได้นะคะ” เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้มองว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ เธอเห็นแม่อวี๋รีบมาแต่เช้าตรู่ยังงงไปเลยทีเดียว

 

 

เสี่ยวเฉียงไอ้คนปากมาก ถึงเขาจะงานยุ่งมาให้กำลังใจไม่ได้ แต่ก็ยังถือโอกาสเมื่อวานตอนที่เธอหลับแอบไปโทรศัพท์ที่ระเบียงไล่บอกคนอื่นๆ

 

 

บ้านแม่ยายแม่สามีต่างรู้หมดว่าเสี่ยวเชี่ยนจะร่วมแข่งขันครั้งสำคัญที่จะมีการถ่ายทอดสด แม่อวี๋ลุกขึ้นมาตั้งแต่ตีสาม หอบหิ้วซุปบำรุงสมองมาหาถึงที่

 

 

“ทำให้ดีเหมือนตอนปกติก็พอ ไม่รู้ว่ากล้องถ่ายไปที่หนูบ้างหรือเปล่า คนในหมู่บ้านรอดูหนูอยู่”

 

 

“หมู่บ้าน…?” เสี่ยวเชี่ยนมุมปากกระตุก

 

 

นี่มันเรื่องใหญ่ขนาดไหนกัน ต้องประกาศให้โลกรู้เลยเหรอ เสี่ยวเฉียงไอ้คนปากกว้างเท่ามหาสมุทร

 

 

“ใช่ๆ เมื่อวานพอวางสายจากเจ้าเล็ก พ่อเขาก็ไล่โทรบอกคนไปทั่ว วันนี้คนในหมู่บ้านเขาว่างๆกันก็เลยดูได้ ถ้าไม่ติดว่าวันนี้พ่อเขามีประชุมก็คงมากับแม่แล้ว พี่สะใภ้ใหญ่วันนี้มีผ่าตัดเลยมาไม่ได้ โมโหจะแย่”

 

 

แม่อวี๋ภูมิใจมากที่ตัวเองได้มาดูถึงสถานที่จริง เหมือนกับได้เปรียบกว่าคนอื่นหลายเท่า

 

 

เสี่ยวเชี่ยนพอเห็นสีหน้าของแม่อวี๋ทันใดนั้นก็เข้าใจแล้วว่าสีหน้าได้ใจของเสี่ยวเฉียงได้มาจากใคร ตระกูลอวี๋นี่ช่างเม้าท์ทั้งครอบครัวเลยจริงๆ

 

 

“ต้าอี เธอได้ทำไหม?”

 

 

ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนตอบคำถาม ต้าอีเองก็ทำไปด้วย

 

 

เธอหยิบกระดาษส่งให้อย่างเงียบๆ เสี่ยวเชี่ยนรับไปดูแล้วพยักหน้า

 

 

“ผิดไปสิบข้อ มีหกข้อที่เธอยังไม่ได้เรียน ถ้าเธอเข้าแข่งก็ผ่านเข้ารอบ”

 

 

“เฉลยยังไม่ออกเลยไม่ใช่เหรอ?” แม่อวี๋ถามด้วยความสงสัย

 

 

เสี่ยวเชี่ยนตอบด้วยท่าทางนิ่งๆ “หนูนี่แหละค่ะเฉลย”

 

 

มีคนที่เพิ่งตอบคำถามเสร็จเดินออกมา พอได้ยินเสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนั้นก็ทำเสียง หึ ใส่อย่างไม่แคร์

 

 

อายุแค่นี้ยังจะกล้าอวดดี? คนที่เคยทำโจทย์พวกนี้ต่างรู้ว่ามันยากมาก ต่อให้เป็นคนที่ผ่านการทำงานมาแล้วระยะหนึ่งก็ยังไม่กล้าฟันธงคำตอบ แล้วเด็กเมื่อวานซืนแบบนี้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

 

 

“ยังเหลือเวลาอีกสักพักกว่าหมดเวลา งั้นพวกเราออกไปดื่มกาแฟกันไหมคะ?” เสี่ยวเชี่ยนไม่ตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย

 

 

แม่อวี๋ยื่นกระบอกเก็บความร้อนให้ ในนั้นมีชาดับร้อนใน

 

 

“รอที่นี่แหละจ้ะ ออกไปข้างนอกเดี๋ยวจะพลาดตอนช่วงประกาศคะแนน”

 

 

เสี่ยวเชี่ยนเซ็ง ทำไมคนรอบตัวเธอถึงได้ตื่นเต้นกันขนาดนี้นะ

 

 

ภายในห้องชุดของโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองหลิน ศาสตราจารย์ชีกำลังนั่งดูโทรทัศน์กับอาข่า แต่อาข่านั่งเหม่อลอย

 

 

“บอสคะ วันนี้ประธานเชี่ยนไปแข่ง ทำไมบอสดูไม่ห่วงเลยล่ะคะ?”

 

 

อาข่าอยากเปลี่ยนช่อง เธออยากดูประธานเชี่ยน

 

 

“มีอะไรให้น่าห่วง?”

 

 

“นี่ไม่เหมือนคำพูดของบอสเลยนะคะ” อาข่าคิดว่าบอสจะใช้โอกาสนี้ไปเสนอตัวให้ประธานเชี่ยนเห็นเสียอีก

 

 

“ระดับอย่างเขาถ้าไม่ผ่านสิแปลก ไม่มีอะไรน่าดูหรอก ไอ๊หยา นั่นเขาไม่ใช่ลูกแกนะ จะมาโมเมว่าเป็นพ่อไม่ได้” ศาสตราจารย์ชีตั้งใจดูโทรทัศน์แถมยังมีอารมณ์ร่วมด้วย

 

 

อาข่าทำตาตี่ใส่ “นี่มันสนุกตรงไหนกัน ประธานเชี่ยนไม่เคยดูอะไรแบบนี้”

 

 

“เขาไม่ดูเหรอ?” ศาสตราจารย์ชีหันไปอย่างเกร็งๆ

 

 

“ประธานเชี่ยนบอกว่าละครน้ำเน่าเป็นการสิ้นเปลืองเวลาชีวิต ดูเยอะๆจะทำให้โง่ ตรรกะความคิดก็จะผิดเพี้ยน”

 

 

“ฉันว่าก็จริงนะ มันก็ไม่มีอะไรน่าสนใจจริงๆแหละ ละครน้ำเน่าพ่อตามหาลูก ไม่ดูแล้ว”

 

 

ศาสตราจารย์ชีกดเปลี่ยนช่อง สุดท้ายไปหยุดที่ช่องเมืองนี้

 

 

เนื่องจากการแข่งขันจัดที่เมืองหลิน ดังนั้นสถานีโทรทัศน์ของเมืองนี้จึงได้ทำการถ่ายทอดก่อน

 

 

ตอนที่กดเปิดไปเจอช่องนี้เป็นช่วงที่กำลังประกาศผลคะแนนพอดี อาข่าชะโงกหน้าไปดู

 

 

รูปแบบการประกาศผลที่คล้ายกับเวลาแข่งกีฬา มองแวบเดียวก็รู้เรื่อง

 

 

“โห ประธานเชี่ยนได้เต็ม” อาข่าพูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ

 

 

ศาสตราจารย์ชีหาวออกมา

 

 

“คะแนนไม่เต็มสิแปลก คำถามพวกนั้นไม่เห็นน่าสนใจตรงไหน โจทย์พรุ่งนี้ก็ไม่เห็นน่าสนุก ฉันล่ะสงสัยว่าวันมะรืนเขาจะทำยังไง ทางนั้นเตรียมขุดหลุมพรางรอไว้เรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆ”

 

 

อาข่าทำตาตี่ใส่

 

 

ถ้าไม่ได้รู้มาก่อนว่าบอสอยู่ฝ่ายประธานเชี่ยน ฟังแค่นี้เหมือนกำลังสะใจอยู่มากกว่า

 

 

“บอสคะ พูดแบบนี้แสดงว่ารู้โจทย์อยู่แล้วเหรอคะ?”

 

 

“การแข่งขันแบบนี้จัดในประเทศยังพอไหว ถ้าเอาไปแข่งนอกประเทศไม่มีชั้นเชิงอะไรเลยสักนิด แล้วทำไมฉันถึงจะไม่รู้โจทย์?” ถามใครสักคนก็รู้ได้ไม่ยากแล้ว

 

 

“งั้นบอสบอกโจทย์มาหน่อยสิคะ เดี๋ยวฉันเอาไปบอกประธานเชี่ยน”

 

 

“เธอคิดว่าคนอย่างเขาเหมือนคนชอบทำทุจริตเพื่อชัยชนะเหรอ?”

 

 

“ก็บอสบอกเองนี่คะว่ารอบตัดสินอีกฝ่ายเตรียมหลุมพรางดักประธานเชี่ยนไว้ ทางนั้นมีเจตนาไม่ดี แล้วทำไมพวกเราต้องรักษากติกาด้วยล่ะคะ?”

 

 

“ถ้าเขาแพ้…”

 

 

อาข่ายื่นหน้าเข้าไปรอฟังต่อ

 

 

แต่ศาสตราจารย์ชีกลับดีดหน้าผากเธอ “งั้นฉันก็จะทำให้คนที่แกล้งเขาเป็นบ้าให้หมด”

 

 

อาข่ามองบน “ไร้สาระ เขาแพ้เลยค่อยไปแก้แค้นจะมีประโยชน์อะไรล่ะคะ”

 

 

“เซ้นส์ของฉันบอกว่าเขาไม่มีทางแพ้”

 

 

ศาสตราจารย์ชีมองคะแนนที่ปรากฏบนจอทีวี ชื่อของเฉินเสี่ยวเชี่ยนอยู่บนสุด ตกเป็นตัวเก็งทันที

 

 

แต่ลำพังฝีมือแค่นี้ยังไม่พอ ชีอวี่เซวียนรู้สึกว่าเธอยังโดดเด่นได้มากกว่านี้อีก เด็กคนนั้นยังฮึดเถียงเขาอยู่เลย เขารู้ว่าเธอไม่ยอมแพ้เรื่องที่เขาวิจารณ์เธอไป

 

 

“เรื่องนี้ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันเข้าแข่งสมัยหนุ่มๆ รอบตัวเต็มไปด้วยพวกคนขาว คู่แข่งของเขาไม่ได้เก่งอะไรเลย ให้ฉันยัดรุ่นพี่เธอเข้าไปเป็นกรรมการแล้วให้คะแนนต่ำสุดกับเขาดีไหม? คนเราน่ะนะ ถ้าชีวิตราบรื่นเกินไปก็จะโอหังได้ง่าย”

 

 

“…ถ้าประธานเชี่ยนรู้เข้าฆ่าบอสตายแน่”

 

 

“ก็ได้ ฉันก็แค่ล้อเล่น”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย 865 ประธานเชี่ยนรู้เข้าเอาถึงตายแน่

Now you are reading แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย Chapter 865 ประธานเชี่ยนรู้เข้าเอาถึงตายแน่ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“คำถามพวกนี้ยากมาก มีหลายข้อที่ผมทำไม่ได้ แต่เชี่ยนเอ๋อตอบไวขนาดนี้…”

 

 

ฟู่กุ้ยรู้สึกแย่นิดหน่อย เขาสงสัยว่าตัวเองเป็นดอกเตอร์ตัวปลอมหรือเปล่า

 

 

ถึงดอกเตอร์สาขาประสาทวิทยาจะไม่เหมือนกับสาขาของเสี่ยวเชี่ยน ความรู้ที่คาบเกี่ยวกันไม่ได้มีมาก แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ยังมองออกว่าแบบทดสอบในครั้งนี้ไม่ธรรมดา เขาทำแล้วยังเหนื่อย แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับใช้เวลาตอบเพียงไม่นาน

 

 

นี่เขาความรู้น้อยเกินไปหรือเชี่ยนเอ๋อเทพเกินไปกันแน่?

 

 

“เห้อ ไม่รู้เชี่ยนเอ๋อของเราจะผ่านเข้ารอบหรือเปล่า ฉันล่ะลุ้นแทน กินเม็ดแตงไม่รู้รสชาติแล้วเนี่ย”

 

 

เจี่ยซิ่วฟางกังวลจนเลิกแทะเม็ดแตง

 

 

“ถึงคำถามจะยากมาก แต่ดูจากสีหน้าของเชี่ยนเอ๋อน่าจะไม่มีปัญหานะครับ” ฟู่กุ้ยพูดไปตามความจริง

 

 

“อย่างนั้นเหรอ นี่คุณหยิบกระจาดเม็ดแตงส่งมาให้หน่อย ฉันจะกินต่อละ” เจี่ยซิ่วฟางพอได้ยินฟู่กุ้ยพูดแบบนั้นก็มีอารมณ์อยากกินขึ้นมาทันที

 

 

พ่อเลี่ยวยื่นเม็ดแตงที่กะเทาะเปลือกแล้วส่งให้ เจี่ยซิ่วฟางคว้ามายัดใส่ปาก พ่อเลี่ยวมองเธอพลางยิ้ม นี่แหละแม่แท้ๆเสี่ยวเชี่ยน

 

 

เหมือนกับที่ฟู่กุ้ยบอก เสี่ยวเชี่ยนตอบคำถามได้อย่างง่ายๆ

 

 

หลังออกจากห้องถ่ายทอดสดเธอต้องรอคนอื่นๆตอบให้เสร็จก่อน อีกหนึ่งชั่วโมงคณะกรรมการถึงจะประกาศผล

 

 

ที่ด้านนอกห้อง แม่อวี๋สวมชุดกี่เพ้าแต่งตัวอย่างเป็นทางการ เธอให้ความสำคัญกับการแข่งขันในครั้งนี้ของลูกสะใภ้มาก แถมยังแต่งหน้าอ่อนๆมาด้วย

 

 

ต้าอีจูงพ่านพ่านยืนอยู่ข้างแม่อวี๋

 

 

“เป็นไงบ้างจ๊ะ?” แม่อวี๋พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนออกมาก็รีบถาม

 

 

“เล็กน้อยค่ะ หนูบอกแล้วว่าไม่ต้องมาก็ได้นะคะ” เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้มองว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ เธอเห็นแม่อวี๋รีบมาแต่เช้าตรู่ยังงงไปเลยทีเดียว

 

 

เสี่ยวเฉียงไอ้คนปากมาก ถึงเขาจะงานยุ่งมาให้กำลังใจไม่ได้ แต่ก็ยังถือโอกาสเมื่อวานตอนที่เธอหลับแอบไปโทรศัพท์ที่ระเบียงไล่บอกคนอื่นๆ

 

 

บ้านแม่ยายแม่สามีต่างรู้หมดว่าเสี่ยวเชี่ยนจะร่วมแข่งขันครั้งสำคัญที่จะมีการถ่ายทอดสด แม่อวี๋ลุกขึ้นมาตั้งแต่ตีสาม หอบหิ้วซุปบำรุงสมองมาหาถึงที่

 

 

“ทำให้ดีเหมือนตอนปกติก็พอ ไม่รู้ว่ากล้องถ่ายไปที่หนูบ้างหรือเปล่า คนในหมู่บ้านรอดูหนูอยู่”

 

 

“หมู่บ้าน…?” เสี่ยวเชี่ยนมุมปากกระตุก

 

 

นี่มันเรื่องใหญ่ขนาดไหนกัน ต้องประกาศให้โลกรู้เลยเหรอ เสี่ยวเฉียงไอ้คนปากกว้างเท่ามหาสมุทร

 

 

“ใช่ๆ เมื่อวานพอวางสายจากเจ้าเล็ก พ่อเขาก็ไล่โทรบอกคนไปทั่ว วันนี้คนในหมู่บ้านเขาว่างๆกันก็เลยดูได้ ถ้าไม่ติดว่าวันนี้พ่อเขามีประชุมก็คงมากับแม่แล้ว พี่สะใภ้ใหญ่วันนี้มีผ่าตัดเลยมาไม่ได้ โมโหจะแย่”

 

 

แม่อวี๋ภูมิใจมากที่ตัวเองได้มาดูถึงสถานที่จริง เหมือนกับได้เปรียบกว่าคนอื่นหลายเท่า

 

 

เสี่ยวเชี่ยนพอเห็นสีหน้าของแม่อวี๋ทันใดนั้นก็เข้าใจแล้วว่าสีหน้าได้ใจของเสี่ยวเฉียงได้มาจากใคร ตระกูลอวี๋นี่ช่างเม้าท์ทั้งครอบครัวเลยจริงๆ

 

 

“ต้าอี เธอได้ทำไหม?”

 

 

ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนตอบคำถาม ต้าอีเองก็ทำไปด้วย

 

 

เธอหยิบกระดาษส่งให้อย่างเงียบๆ เสี่ยวเชี่ยนรับไปดูแล้วพยักหน้า

 

 

“ผิดไปสิบข้อ มีหกข้อที่เธอยังไม่ได้เรียน ถ้าเธอเข้าแข่งก็ผ่านเข้ารอบ”

 

 

“เฉลยยังไม่ออกเลยไม่ใช่เหรอ?” แม่อวี๋ถามด้วยความสงสัย

 

 

เสี่ยวเชี่ยนตอบด้วยท่าทางนิ่งๆ “หนูนี่แหละค่ะเฉลย”

 

 

มีคนที่เพิ่งตอบคำถามเสร็จเดินออกมา พอได้ยินเสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนั้นก็ทำเสียง หึ ใส่อย่างไม่แคร์

 

 

อายุแค่นี้ยังจะกล้าอวดดี? คนที่เคยทำโจทย์พวกนี้ต่างรู้ว่ามันยากมาก ต่อให้เป็นคนที่ผ่านการทำงานมาแล้วระยะหนึ่งก็ยังไม่กล้าฟันธงคำตอบ แล้วเด็กเมื่อวานซืนแบบนี้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

 

 

“ยังเหลือเวลาอีกสักพักกว่าหมดเวลา งั้นพวกเราออกไปดื่มกาแฟกันไหมคะ?” เสี่ยวเชี่ยนไม่ตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย

 

 

แม่อวี๋ยื่นกระบอกเก็บความร้อนให้ ในนั้นมีชาดับร้อนใน

 

 

“รอที่นี่แหละจ้ะ ออกไปข้างนอกเดี๋ยวจะพลาดตอนช่วงประกาศคะแนน”

 

 

เสี่ยวเชี่ยนเซ็ง ทำไมคนรอบตัวเธอถึงได้ตื่นเต้นกันขนาดนี้นะ

 

 

ภายในห้องชุดของโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองหลิน ศาสตราจารย์ชีกำลังนั่งดูโทรทัศน์กับอาข่า แต่อาข่านั่งเหม่อลอย

 

 

“บอสคะ วันนี้ประธานเชี่ยนไปแข่ง ทำไมบอสดูไม่ห่วงเลยล่ะคะ?”

 

 

อาข่าอยากเปลี่ยนช่อง เธออยากดูประธานเชี่ยน

 

 

“มีอะไรให้น่าห่วง?”

 

 

“นี่ไม่เหมือนคำพูดของบอสเลยนะคะ” อาข่าคิดว่าบอสจะใช้โอกาสนี้ไปเสนอตัวให้ประธานเชี่ยนเห็นเสียอีก

 

 

“ระดับอย่างเขาถ้าไม่ผ่านสิแปลก ไม่มีอะไรน่าดูหรอก ไอ๊หยา นั่นเขาไม่ใช่ลูกแกนะ จะมาโมเมว่าเป็นพ่อไม่ได้” ศาสตราจารย์ชีตั้งใจดูโทรทัศน์แถมยังมีอารมณ์ร่วมด้วย

 

 

อาข่าทำตาตี่ใส่ “นี่มันสนุกตรงไหนกัน ประธานเชี่ยนไม่เคยดูอะไรแบบนี้”

 

 

“เขาไม่ดูเหรอ?” ศาสตราจารย์ชีหันไปอย่างเกร็งๆ

 

 

“ประธานเชี่ยนบอกว่าละครน้ำเน่าเป็นการสิ้นเปลืองเวลาชีวิต ดูเยอะๆจะทำให้โง่ ตรรกะความคิดก็จะผิดเพี้ยน”

 

 

“ฉันว่าก็จริงนะ มันก็ไม่มีอะไรน่าสนใจจริงๆแหละ ละครน้ำเน่าพ่อตามหาลูก ไม่ดูแล้ว”

 

 

ศาสตราจารย์ชีกดเปลี่ยนช่อง สุดท้ายไปหยุดที่ช่องเมืองนี้

 

 

เนื่องจากการแข่งขันจัดที่เมืองหลิน ดังนั้นสถานีโทรทัศน์ของเมืองนี้จึงได้ทำการถ่ายทอดก่อน

 

 

ตอนที่กดเปิดไปเจอช่องนี้เป็นช่วงที่กำลังประกาศผลคะแนนพอดี อาข่าชะโงกหน้าไปดู

 

 

รูปแบบการประกาศผลที่คล้ายกับเวลาแข่งกีฬา มองแวบเดียวก็รู้เรื่อง

 

 

“โห ประธานเชี่ยนได้เต็ม” อาข่าพูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ

 

 

ศาสตราจารย์ชีหาวออกมา

 

 

“คะแนนไม่เต็มสิแปลก คำถามพวกนั้นไม่เห็นน่าสนใจตรงไหน โจทย์พรุ่งนี้ก็ไม่เห็นน่าสนุก ฉันล่ะสงสัยว่าวันมะรืนเขาจะทำยังไง ทางนั้นเตรียมขุดหลุมพรางรอไว้เรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆ”

 

 

อาข่าทำตาตี่ใส่

 

 

ถ้าไม่ได้รู้มาก่อนว่าบอสอยู่ฝ่ายประธานเชี่ยน ฟังแค่นี้เหมือนกำลังสะใจอยู่มากกว่า

 

 

“บอสคะ พูดแบบนี้แสดงว่ารู้โจทย์อยู่แล้วเหรอคะ?”

 

 

“การแข่งขันแบบนี้จัดในประเทศยังพอไหว ถ้าเอาไปแข่งนอกประเทศไม่มีชั้นเชิงอะไรเลยสักนิด แล้วทำไมฉันถึงจะไม่รู้โจทย์?” ถามใครสักคนก็รู้ได้ไม่ยากแล้ว

 

 

“งั้นบอสบอกโจทย์มาหน่อยสิคะ เดี๋ยวฉันเอาไปบอกประธานเชี่ยน”

 

 

“เธอคิดว่าคนอย่างเขาเหมือนคนชอบทำทุจริตเพื่อชัยชนะเหรอ?”

 

 

“ก็บอสบอกเองนี่คะว่ารอบตัดสินอีกฝ่ายเตรียมหลุมพรางดักประธานเชี่ยนไว้ ทางนั้นมีเจตนาไม่ดี แล้วทำไมพวกเราต้องรักษากติกาด้วยล่ะคะ?”

 

 

“ถ้าเขาแพ้…”

 

 

อาข่ายื่นหน้าเข้าไปรอฟังต่อ

 

 

แต่ศาสตราจารย์ชีกลับดีดหน้าผากเธอ “งั้นฉันก็จะทำให้คนที่แกล้งเขาเป็นบ้าให้หมด”

 

 

อาข่ามองบน “ไร้สาระ เขาแพ้เลยค่อยไปแก้แค้นจะมีประโยชน์อะไรล่ะคะ”

 

 

“เซ้นส์ของฉันบอกว่าเขาไม่มีทางแพ้”

 

 

ศาสตราจารย์ชีมองคะแนนที่ปรากฏบนจอทีวี ชื่อของเฉินเสี่ยวเชี่ยนอยู่บนสุด ตกเป็นตัวเก็งทันที

 

 

แต่ลำพังฝีมือแค่นี้ยังไม่พอ ชีอวี่เซวียนรู้สึกว่าเธอยังโดดเด่นได้มากกว่านี้อีก เด็กคนนั้นยังฮึดเถียงเขาอยู่เลย เขารู้ว่าเธอไม่ยอมแพ้เรื่องที่เขาวิจารณ์เธอไป

 

 

“เรื่องนี้ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันเข้าแข่งสมัยหนุ่มๆ รอบตัวเต็มไปด้วยพวกคนขาว คู่แข่งของเขาไม่ได้เก่งอะไรเลย ให้ฉันยัดรุ่นพี่เธอเข้าไปเป็นกรรมการแล้วให้คะแนนต่ำสุดกับเขาดีไหม? คนเราน่ะนะ ถ้าชีวิตราบรื่นเกินไปก็จะโอหังได้ง่าย”

 

 

“…ถ้าประธานเชี่ยนรู้เข้าฆ่าบอสตายแน่”

 

 

“ก็ได้ ฉันก็แค่ล้อเล่น”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+