บทที่ 13 ดาบ

ไอเซ็นเดินไปที่เตาหลอมและโยนแท่งเหล็กจำนวนหนึ่งที่ได้มาลงไปเพื่อหลอมละลาย ห้านาทีผ่านไป เหล็กกล้าแข็ง ๆ ก็เปลี่ยนเป็นของไหลสีเหลืองสว่าง และไอเซ็นก็ค่อย ๆ เทน้ำโลหะลงบนแม่พิมพ์เพื่อทำให้กลายเป็นแท่งเหล็กที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เขาคีบเหล็กร้อน ๆ ออกมาวางบนทั่ง เขาผสานเข้ากับค้อนด้วยการเชื่อมต่อกับเครื่องมือและเริ่มลงค้อนเพื่อเพิ่มความยาวแท่งเหล็ก

เหล็กกล้าเริ่มเข้าใกล้รูปร่างพื้นฐานของคมมีดตามความคิดเขาแล้ว การฝึกเมื่อวาน เขาได้ควบคุมพลังมานาออกมานอกร่างกาย เขาไม่รู้เกี่ยวกับโลกของเกมคลาสสิกมากนัก แต่อย่างน้อยไอเซ็นก็ได้ทำการค้นคว้าเกี่ยวกับประเภทของอาวุธที่มักถูกใช้ในโลกแฟนตาซีและเจอประเภทหนึ่งที่น่าสนใจเข้านั่นคือ อาวุธเวทมนต์

วิธีการสร้างนั้นไม่ได้มีข้อมูลถูกระบุไว้มากเท่าไหร่ แต่ไอเซ็นมีความคิดว่าทางผู้พัฒนาเกมนี้อาจเลือกที่จะจัดการกับแนวคิดนี้ไว้อย่างไร โดยการใส่มานาเข้าไปในสิ่งที่คุณกำลังสร้าง

ไอเซ็นค่อย ๆ เพ่งสมาธิและบีบอัดมานาภายในตัว ลำพังด้วยวิธีนี้นั้นยากกว่าการฝึกเมื่อคืนมาก แต่ไอเซ็นกลับทำมันได้โดยง่ายเนื่องจากทักษะใหม่อย่างการจัดการมานาช่วยเขาได้มาก

เขาเพ่งสมาธิไปที่มานาและสร้างมันให้เป็นรูปทรงกลมก่อนที่จะเคลื่อนมันผ่านแขนมาสู่มือ จนมาหยุดที่ค้อน เขาค่อย ๆ เปลี่ยนทรงกลมเป็นแผ่นวงกลมบางเท่ากับขนาดผิวหน้าสัมผัสของค้อน เขาค่อย ๆ ดันมันผ่านโลหะเพื่อที่จะได้ครอบคลุมด้านหน้าของค้อนไว้ทั้งอัน

กระนั้นแล้วเขาก็สามารถเพ่งสมาธิต่อได้และไม่เสียการควบคุมมานาด้วย เขาลดความเร็วในการลงค้อน แต่ทุกครั้งที่ตี ไอเซ็นสังเกตเห็นจุดสีขาวสว่างซึ่งเป็นจุดที่ค้อนสัมผัสบนเหล็กร้อน ๆ ที่เป็นสีส้มสว่าง

“หืม? ไอเซ็นคะ คุณกำลังใช้เวทมนต์เหรอ?” บรีถามอย่างสงสัยพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทั่งมากขึ้น เธอกำลังตั้งใจศึกษาว่าไอเซ็นกำลังทำอะไร

ไอเซ็นหัวเราะเบา ๆ ขณะกำลังพยายามเพ่งสมาธิไปที่มือ และพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว ฉันกำลังถ่ายมานาใส่เหล็กน่ะ แต่มานาฉัน…” ไอเซ็นขมวดคิ้ว ทุกครั้งที่เขาลงค้อน ก็จะสังเกตเห็นมานากำลังลดลงทุก ๆ ห้าแต้ม และเนื่องจากมานาทั้งหมดมีแค่หนึ่งร้อยห้าสิบ เขาก็จะลงค้อนต่อไปได้อีกไม่นาน

เขาเห็นบรีอยู่ไม่สุขเล็กน้อยได้จากหางตา ราวกับว่าเธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง ไอเซ็นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเล็กน้อยและบอกกับบรีให้พูดสิ่งที่จะพูด

“ฉันเก่งเรื่องการสนับสนุนมานานะคะ และฉันเป็นหนึ่งในผู้ถ่านโอนมานาด้วยค่ะ! เนื่องจากฉันคือ เฟย์ คิน มานาที่ฉันมีอยู่ในตัวนั้นจะเยอะกว่าเผ่าพันธุ์อื่น ๆ เป็นพิเศษค่ะ แม้ว่าฉันไม่สามารถใช้เวทมนต์โจมตีได้… แต่ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถมอบมานาให้คุณได้จนกว่าคุณจะทำเสร็จค่ะ!” เธอยิ้มอย่างมีความสุขและมองไอเซ็น

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไอเซ็นก็ตกลง “นั่นต้องช่วยได้มากแน่ ๆ สาวน้อย! แต่ถ้ามานาเธอเหลือน้อยแล้วให้หยุดทันทีนะ”

“โอเคค่ะ!” ด้วยรอยยิ้มอันสดใส บรียื่นมือทั้งสองข้างออกมาข้างหน้าและหลับตา ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็รู้สึกถึงพลังอุ่น ๆ ไหลเข้ามาในร่างกายผ่านทางแผ่นหลังซึ่งถูกดูดเข้าหาจุดที่ไอเซ็นนั้นเพ่งสมาธิให้มานาไปรวมกัน

เขาดูค่าสถานะและพบว่ามานาค่อย ๆ ได้รับการเติมเต็มอีกครั้ง จนมาคงที่ที่หนึ่งร้อยห้าสอบเท่าเดิม

ด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏเด่นชัดบนใบหน้าและเลิกกั๊กการใช้มานาอีกต่อไป เขาลงค้อนอย่างต่อเนื่อง หลังจากผ่านไปร่วมชั่วโมง จากแท่งเหล็กธรรมดาก็ถูกขึ้นรูปเป็นดาบในที่สุด และสองส่วนเกินที่เหลือนั้นเขาจะเอาไว้ทำด้ามจับในภายหลัง

ไอเซ็นค่อย ๆ เริ่มเปลี่ยนรูปร่างของเหล็กส่วนเกินเป็นสองแง่งด้านข้างของใบดาบ

จากนั้นเขาก็บอกให้บรีหยุดถ่ายโอนมานาและเธอก็ลืมตาขึ้นอย่างมีความสุข เธอกระโดดไปยืนข้าง ๆ เขาเพื่อดูสิ่งที่ไอเซ็นทำ

“ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าใช้มานาแล้วมันจะช่วยอะไรได้บ้าง แต่ถึงยังไงก็ขอบใจที่เธอช่วยนะ บรี” ไอเซ็นพูดด้วยรอยยิ้มและเอามือใหญ่เทอะทะของเขาวางลงหัวของเธอ จากนั้นก็หยิบดาบที่ยาวกว่าหนึ่งเมตรครึ่งไปจุ่มลงในอ่างน้ำเพื่อลดอุณหภูมิ แม้ว่าความยาวของดาบจะเท่ากับดาบที่ไอเซ็นช่วยเด็นเมียร์สร้างก็ตาม แต่ดาบของเขานั้นบางกว่าและมีน้ำหนักที่เบากว่า

ที่สายตาแห่งความอยากรู้อยากเห็น บรีจึงตามไอเซ็นไปทุกฝีเก้า เขาทำการเจียระไนอาวุธชิ้นนี้อย่างละเอียด อย่างแรก เขากำจัดส่วนที่ไม่สม่ำเสมอทิ้งซึ่งมันช่วยให้ด้านของคมมีดมีรูปร่างที่เหมาะสม การตะไบช่วยเก็บงานให้ละเอียดซึ่งทำให้มั่นใจว่าคมดาบนั้นคมเท่ากันทุกด้านตั้งแต่ปลายลงมา

ต่อมาไอเซ็นก็สร้างกล่องอบคืนตัวโลหะในรูปแบบที่ใหญ่กว่าเดิมเล็กน้อย และใส่ถ่านร้อนจากเตาลงไปในกล่อง เขาค่อย ๆ วางดาบลงในกล่องอย่างระมัดระวังและปิด จากนั้นก็ขยับไปทำด้ามจับ

กับของที่ผ่านมาที่เขาสร้างนั้นล้วนแล้วแต่ใช้ไม้ทำด้ามจับ แต่ครั้งนี้เขาจะใช้เหล็กกล้าเข้ามาเสริมด้วยเพื่อทำส่วนป้องกับตรงด้ามจับและจากนั้นก็ใช้ไม้ทำเป็นด้ามจับ เนื่องจากเขามีความรู้เรื่องเครื่องหนังเขาจึงคิดจะเอาหนังมาใช้เพื่อทำให้จับได้แน่นขึ้น แต่สำหรับตอนนี้ แค่ด้ามจับไม้เปลือย ๆ ก็เพียงพอ

ไอเซ็นหยิบแท่งเหล็กกล้าเล็กมาแท่งหนึ่งและโยนลงไปในเตาหลอม หลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีเขาก็คีบมันออกมา เขาขอให้บรีเพิ่มมานาให้เขาอีกหน่อยหากเป็นไปได้ และเธอก็ตกลงทันที

เขาเปลี่ยนแท่งเหล็กให้กลายเป็นแท่งเหล็กบาง ๆ ซึ่งละให้ให้ตรงกลางหนากว่าส่วนอื่น จากนั้นก็เริ่มบิดเพื่อสร้างเกลียวให้แก่แท่งเหล็ก หลังจากนั้นไอเซ็นก็ใช้แท่งเหล็กอีกอันช่วยในการบิดปลายทั้งสองข้างออกเป็นวงกลม ในขั้นตอนสุดท้ายที่จะทำให้ชิ้นส่วนนี้เสร็จสมบูรณ์ เขาเปลี่ยนแท่งเหล็กยาว ๆ นี้เป็นรูปครึ่งวงกลม ก่อนที่จะเจาะรูตรงกลางเพื่อช่วยให้เสียบกับดาบได้ง่าย

เขานำไปจุ่มน้ำทันทีและนำไปใส่ในกล่องเดียวกับที่อบใบดาบ

“ต่อไปคุณจะทำอะไรเหรอคะไอเซ็น?” บรีถามด้วยความสงสัยและเดินตามไอเซ็นไปยังพื้นที่ทำงานอีกส่วน เขาเลือกไม้สีเข้มแบบเดิมที่มีทั้งความแข็งและยืดหยุ่นในตัว และเริ่มแกะสลักเป็นรูปร่างที่มือจับแน่นพอดี จากนั้นก็เจาะรูตรงหน้าไม้เพื่อจะนำใบดาบมาเสียบ

เมื่อเสร็จแล้วเขาเพียงแค่ต้องนำทุกชิ้นส่วนมาประกอบรวมเข้าด้วยกัน เขาถอนหายใจเสียงดังและมองบรีที่กำลังยิ้มอย่างสดใส “ขอบใจที่ช่วยนะบรี! ถ้าอยากช่วยฉันอีกหน่อยก็ตามมาได้เลยนะ!”

“ได้เลยค่ะ! ฉันชอบช่วยคุณ!” เธอตอบกลับอย่างมีความสุขและเฝ้าดูไอเซ็นต่อไป เขาหยิบแบน ๆ ทรงลูกบาศก์อีกอัน เขาผ่าครึ่งตามแนวยาวและเริ่มแกะสลักบนไม้ซีกหนึ่ง โดยใช้มีดที่เขาสร้างไว้หลายวันก่อน ตอนนี้เขาได้กล่องสำหรับเก็บมีดแล้ว

[กล่องสำหรับเก็บของขนาดเล็ก]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 0]
[คำอธิบาย]
กล่องขนาดเล็กที่มีไว้ใช้เก็บสิ่งของเพียงชิ้นเดียว
[สิ่งของที่ใช้จัดเก็บ]
มีดคุณภาพสูง

ไอเซ็นมีความสุขกับกล่องเก็บของ เขาหยิบมีดและใส่มันลงไปในกล่อง จากนั้นก็เลื่อนฝาปิด

ทันทีหลังจากนั้น ไอเซ็นและบรีก็ออกจากตรงนั้นเพื่อตรงไปยังส่วนหลักของโรงตีเหล็ก

“เด็นเมียร์! ฉันจะพูดยังไงดีล่ะ ก็แบบวันนี้คือวันสุดท้ายของฉันแล้ว ฉันก็เลยอยากจ่ายค่าวัสดุทั้งหมดที่ฉันใช้ไป” ไอเซ็นอธิบายเมื่อเขาเดินไปหาเด็นเมียร์ที่กำลังนั่งพักหลังจากที่เพิ่งทำกริชเล็ก ๆ เสร็จ ซึ่งจะเอาไว้ตกแต่งหน้าร้าน

“ได้สิ รอแป๊บหนึ่งนะ” เด็นเมียร์พยักหน้าและเดินไปหน้าร้าน จากนั้นก็กลับมาพร้อมกับสมุดบันทึกเล็ก ๆ ในมือ “ขอดูของที่นายทำหน่อยหน่อยสิ อยู่ที่ตัวใช่ไหม?” เขาถามและไอเซ็นก็พยักหน้า เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและหยิบมีดในกล่องใหม่ออกมา ค้อน และกล่องเก็บของอีกสองกล่องที่เต็มไปด้วยเข็มและใบมีดขนาดเล็ก และให้เขาดูของที่ยังอยู่ระหว่างกระบวนการอบคืนตัวโลหะในกล่องอิฐด้วย

หลังจากการจดบันทึกลงไปเล็กน้อย เด็นเมียร์ก็ถอนหายใจและเงยหน้ามองไอเซ็นเพื่อยืนยันค่าใช้จ่าย “ใช้ทั้งหมดนี่แน่ใช่ไหม? ถ้างั้นค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็สี่สิบเจ็ดเงินกับสามสิบทองแดง”

ไอเซ็นพยักหน้าและหยิบเหรียญทองออกมาเหรียญหนึ่ง เขายื่นให้เด็นเมียร์ เขากลับไปที่หน้าร้านอีกครั้ง จากนั้นก็กลับมากลับมาพร้อมเงินทอนให้ไอเซ็น นั่นทำให้กระเป๋าเหรียญของไอเซ็นหนักขึ้นเล็กน้อย

“ตอนนี้ทำดาบอะไรอยู่? ฉันไม่เคยเห็นดาบที่มีแง่งแบบนั้นเลย” เด็นเมียร์พูดด้วยดวงตาที่ประกายความอยากรู้ขณะกำลังมองไปยังใบดาบที่อยู่ในกล่องอิฐ

ไอเซ็นหัวเราะและเริ่มเกาเคราและหลับตาลง “นั่นเขาเรียกดาบสองมือน่ะ และแง่งพวกนั้นฉันทำไว้เพื่อปัดป้อง สมมติว่ามีคนโจมตีฉัน ฉันอาจสามารถยับยั้งการโจมตีนั้นได้โดยปล่อยให้ใบดาบของเขาเลื่อนผ่านแง่ง ซึ่งตรงนี้เป็นข้อได้เปรียบที่ฉันจะสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของดาบคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย” เขาอธิบายให้ทั้งเด็นเมียร์และบรีที่ฟังอย่างตั้งใจ

“ตะ แต่ว่า… นายรู้จักอาวุธแบบนี้ได้ยังไง ตาเฒ่า? ความทรงจำบางส่วนของนายกลับมาแล้วเหรอ?” เด็นเมียร์พูดติด ๆ ขัด ๆและมองไอเซ็นในความสงสัย

ไอเซ็นหัวเราะเล็กน้อยเนื่องจากเขาเตรียมตัวว่าอาจต้องเจอคำถามแบบนี้มาแล้วตั้งแต่แรก “ใช่ คงงั้นนะ แม้ว่าจะกลับมาไม่ครบก็เถอะนะ แต่พอผ่านไปเรื่อย ๆ ความรู้พวกนี้ก็ค่อย ๆ ผุดขึ้นมาทีละนิด ๆ”

เมื่อเขาได้ยินคำอธิบาย เด็นเมียร์ก็กอดอกและพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ฉันว่ามันก็ฟังดูสมเหตุสมผลนะ บางทีนายอาจจะยังไม่ได้ความทรงจำกลับคืนมาทั้งหมด แต่ได้พวกความรู้บางส่วนกลับมาก็ดีแล้ว”

“ใช่ เหมือนจะเป็นอย่างว่านะ ฉันก็ดีใจนะ ถ้าไม่มีความรู้พวกนี้ ฉันคงหลงทางไปถึงไหนแล้ว ฮ่า ๆ” ไอเซ็นหัวเราะและหันไปทางอื่นและเดินกลับไปยังกล่องอิฐ

เขาค่อย ๆ หยิบใบดาบออกมาอย่างระมัดระวังและโลหะส่วนที่เป็นด้ามจับด้วย เขาวางมันลงเพื่อลดอุณหภูมิ ซึ่งก็รอเพียงแค่สิบวินาทีเพราะระบบของเกม

ไอเซ็นหยิบส่วนด้ามจับและให้ความร้อนตรงส่วนของเตาหลอมที่เปิดอยู่ เมื่อมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อน เขาก็ค่อย ๆ ใส่เข้าไปด้านหน้าด้ามจับไม้เพื่อเผาไปในตัว ทำเพื่อให้แน่ใจว่าด้ามจับโลหะจะไม่เลื่อนหลุด จากนั้นเขาก็หยิบใบดาบและเริ่มให้ความร้อนซึ่งเป็นจะที่จะต้องเสียบกับด้ามจับไม้ จากนั้นก็ค่อย ๆ ดันเข้าไปยังด้ามจับที่เขาเจาะรูเอาไว้

ไอเซ็นพยายามลองดึงแต่ละส่วนออกจากกันเพื่อเป็นการทดสอบว่าทุกส่วนนั้นเชื่อมต่อเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์แบบ เขาเดินไปที่เครื่องเจียระไนเพื่อเก็บงาน เขาเริ่มด้วยการเจียระไนแบบหยาบจนทำให้คมดาบนั้นคมมากขึ้นกว่าเดิม จากนั้นก็ต่อด้วยการเจียระไนแบบละเอียด

ผ่านไปร่วมชั่วโมง ดาบของไอเซ็นก็สำเร็จ เขาตื่นเต้นมากที่ได้เห็นมัน

[สำหรับการสร้างอาวุธเคลือบเวทมนต์ด้วยคุณภาพทั้งปวง คุณได้รับค่าความแข็งแกร่ง +1 และค่าสติปัญญา +1]
[ดาบสองมือเคลือบมานาแบบบางเบา]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 2]
[คำอธิบาย]
ดาบคุณภาพสูงที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างตีเหล็กไอเซ็น เนื่องจากเขาเคลือบเวทมนต์ไว้ในดาบระหว่างการขึ้นรูปนั้น คุณภาพของดาบจึงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ แต่เนื่องจากขีดจำกัดของอันดับ จึงทำให้คุณภาพโดยรวมของดาบนั้นมีปริมาณมานาที่ต่ำ
[อิทธิพล]
ค่าความแข็งแกร่ง +5 ค่าความอดทน +5 ค่าความคล่องแคล่ว +5

เช่นนั้นแล้ว อาวุธที่สมบูรณ์ของไอเซ็นก็เสร็จสมบูรณ์ และเขาอดทนรอไม่ไหวแล้วที่จะลองใช้มันเป็นครั้งแรก แต่ก่อนอื่น เขาจะได้เรียนรู้ทักษะการสรรค์สร้างด้านข่ายงานตัดเย็บในที่สุด!