บทที่ 18 ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง

ไอเซ็นและบรีเดินเข้ามาทางประตูหน้าร้านและได้รับการต้อนรับจากฟลอเมียร่าห์ “อรุณสวัสดิ์ทั้งสองคน! วันนี้จะทำอะไรกันเหรอ?” เธอถามด้วยรอยยิ้มในความสงสัยขณะมองทั้งคู่

“อรุณสวัสดิ์ฟลอเมียร่าห์ วันนี้ฉันจะทำเสื้อผ้าน่ะ แล้วบรีก็จะมาช่วยหยิบจับอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ” ไอเซ็นตอบด้วยรอยยิ้ม ฟลอเมียร่าห์พยักหน้าและผายมือไปยังด้านหลัง

ทั้งคู่นั่งลงยังโต๊ะที่ว่างตัวหนึ่ง ไอเซ็นวางกระเป๋าเป้ลงบนโต๊ะและหยิบกระดาษที่ใช้วาดแบบร่างออกมา “เอาล่ะ ฉันจะเริ่มจากการทำเสื้อผ้าธรรมดาก่อน อยากช่วยฉันเลือกด้ายอีกไหม?” ไอเซ็นถามและยืนขึ้น ขณะที่บรีก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ช่วยค่ะ!”

ทั้งคู่เดินไปยังกำแพงที่เต็มไปด้วยผ้ามากมาย ไอเซ็นเดินเลือกผ้าฝ้ายชนิดต่าง ๆ ซึ่งเขาคิดว่าผ้าฝ้ายนั้นดีที่สุดแล้วในการทำเสื้อผ้า เขาหยิบผ้าฝ้ายสีแดงและสีดำ เป็นสีเดียวกับที่ใช้ทำกระเป๋า และผ้าฝ้ายสีเทาอ่อนใช้ทำกางเกง

ทันทีที่ให้บรีดูว่าเขาเลือกสีอะไรมาบ้าง เธอก็วิ่งตรงไปหาม้วนด้าย ส่วนไอเซ็นก็นำผ้าที่เลือกมากลับไปยังโต๊ะทำงาน

ในขณะที่บรีกำลังหยิบด้าย ไอเซ็นก็ได้จัดเตรียมเครื่องมือพร้อมแล้ว ทั้งมีดเอนกประสงค์ เข็ม และเปิดใช้งานการเชื่อมต่อเครื่องมือ เนื่องจากเครื่องมือเหล่านี้เมื่อใช้ไปได้ไม่นานก็ต้องทิ้ง ไอเซ็นจึงไม่ได้ใช้การเชื่อมต่อในระดับที่สูงมากนักเหมือนตอนที่ใช้กับค้อน

ไอเซ็นอยากกลับไปทำงาน และโชคดีที่เขารู้สัดส่วนตัวเอง หลังจากที่บาดเจ็บหนักมา ก็ไม่เพียงไม่กี่อย่างที่เขาสามารถทำได้ หนึ่งในนั้นก็คือการเย็บผ้า แม้ว่าจะเย็บไม่ได้เร็วเท่าแต่ก่อนก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าทำอะไรไม่ได้เลย ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาส่วนมากไปกับการทำเสื้อผ้าแบบต่าง ๆ สำหรับตัวเองและครอบครัวในตอนที่มีเวลาว่างเยอะ

เขาหยิบกระดาษแบบร่างขนาดใหญ่และร่างเป็นรูปร่างที่เขาต้องการจะตัดสำหรับเสื้อเชิ้ต เขาวัดความกว้างอย่างละเอียดและใส่ระยะเผื่อเข้าไปอีกหน่อยเพื่อไม่ให้สวมแล้วแน่นเกินไป ใช้เวลาไม่นานในการวัด หลังจากนั้นก็ตัดขอบแบบร่าง

เขาวางแบบลงบนผ้าสีแดง และตัดออกเป็นสองชิ้น จากนั้นก็วางบนผ้าสีดำ แล้วตัดส่วนที่กำหนดไว้ว่าเป็นแขนแต่ละส่วนออก ถัดไป เขาวาดวงรีขนาดใหญ่ และตัดครึ่ง พร้อมกับวาดวงรีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยอีกหนึ่งรูปและตัดครึ่งเช่นเดิม

เขาวางวงรีที่เล็กกว่าลงบนเนื้อผ้าและตัด ตอนนี้เขาก็จะได้วงรีสีแดงสอง สีดำสอง และตัดครึ่งของครึ่งวงรีแผ่นใหญ่ออกจากผ้าส่วนที่ไม่ได้ใช้ หลังจากนั้นเขาก็วาดแถบสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่แคบแต่ยาวแล้วตัด เขาทำเช่นเดียวกันกับผ้าทั้งสีดำและสีแดงบนผ้าฝ้ายผืนใหม่

เขาทำตามขั้นตอนเดิมแล้วตัดแถบสี่เหลี่ยมผืนผ้านี้จากทั้งผ้าฝ้ายสีดำและสีแดง

มาถึงชิ้นสุดท้ายของเสื้อเชิ้ต เขาตัดวงกลมสี่วงออกจากซีกครึ่งวงรีอันที่เล็กกว่า ทั้งสีแดงและสีดำ จากนั้นก็ตัดวงกลมแต่ลงวงย่อยให้เป็นวงกลมอีกวงที่ขนาดเล็กกว่า ซึ่งส่วนหนึ่งก็จะนำไปตัดเป็นรูปค้อนด้วย ซึ่งจะกลายเป็นส่วนไหล่ของเสื้อเชิ้ตในภายหลัง

ไอเซ็นยิ้มให้บรีและหยิบด้ายจากเธอ เขาร้อยด้ายสีดำเข้ากับรูเข็มและค่อย ๆ ถ่ายเทมานาเข้ามายังเข็มโลหะเล็ก ๆ ในมือ ซึ่งมานาก็จะไหลไปสู่ด้ายด้วยเช่นกัน

ขั้นตอนแรก เขาเริ่มการประกอบเสื้อเข้าด้วยจากโดยเริ่มจากหลังเสื้อ เขาหยิบผ้าที่โครงร่างเสื้อเชิ้ตชิ้นแรกพร้อมด้วยครึ่งวงรีอันที่ใหญ่กว่าและวางลงตรงจุดที่เขาตัดครึ่งวงรีสีดำอันเล็กออกไป ไอเซ็นสวนเข็มผ่านเนื้อผ้าสีแดงจนทะลุสีดำและใช้การด้นถอยหลังเย็บผ้าสองชิ้นนี้ให้ติดกัน เขาทำเช่นนี้วนไปอีกสามครั้ง

ถัดไป ไอเซ็นวางสองครึ่งเสื้อเชิ้ตหน้าหลังทับกันและใช้การด้นถอยหลังให้ผ้าทั้งสองชิ้นติดกันตรงขอบ โดยเว้นส่วนที่จะเป็นเอว แขน และคอเอาไว้

เขาเย็บติดส่วนของแขนเสื้อแล้วก็นำมาเย็บติดกับตัวเสื้อในทั้งสองข้างของแขนเสื้อ

เมื่อเสร็จ เขาก็ค่อย ๆ ดึงแขนเสื้อออกจากกันเพื่อทดสอบความแข็งแรงและตรวจสอบว่ามีตำหนิหรือจุดที่ผิดพลาดหรือไม่ แต่ก็ไม่พบเลยจากนั้นก็กลับตะเข็บเสื้อ เขาหันไปหาบรีและขอให้เธอถ่ายโอนมานาให้เขาบางส่วน เนื่องจากมานาของเขาเริ่มร่อยหรอลงไปทุกที ไอเซ็นมั่นใจว่าเสื้อเชิ้ตตัวนี้จะเสร็จทันก่อนมานาที่เหลือในตัวจะหมดเกลี้ยง แต่เนื่องจากเขาเหนื่อยเพราะมานาที่น้อย จึงจำเป็นต้องได้รับการเติมเพิ่มเพื่อที่จะทำให้เสื้อตัวนี้ไร้ตำหนิ

“ขอบใจนะบรี ฉันตื่นแล้วล่ะ!” เขาหัวเราะเสียงดังและวางมือบนหัวของบรี จากนั้นก็กลับไปทำงานต่อ

ไอเซ็นพาดแถบสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีแดงที่ชายแขนเสื้อข้างหนึ่ง และเย็บติดทันที จากนั้นก็ทำเช่นเดิมกับชายแขนเสื้ออีกข้าง เมื่อเสร็จก็เก็บงานด้วยการตัดส่วนเกินของแถบสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่เกินออก

ถัดไป ไอเซ็นทำส่วนคอเสื้อ ด้านหน้า เขาตัดสามเหลี่ยมเพื่อทำเป็นเสื้อคอวี และพาดแถบสีแดงขนาดใหญ่ยังขอบของส่วนคอเสื้อแล้วค่อย ๆ เย็บเก็บขอบระหว่างแถบสีแดงกับคอเสื้อเข้าด้วยกัน

“มันดูดีมากเลยค่ะ!” บรีเปล่งเสียงด้วยดวงตาที่เบิกโต และไอเซ็นก็ตอบด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ “ฮ่า ๆ ยังไม่เสร็จนะ ยังเหลืออีกสองสามขั้นตอน”

เมื่อยิ้ม ไอเซ็นวางวงกลมที่ใหญ่กว่าลงตรงส่วนที่เป็นไหล่ และใช้วิธีการเย็บแบบด้นถอยหลัง จากนั้นก็วางวงกลมสีดำทับกับส่วนของวงกลมสีแดงที่ถูกตัดตรงกลางออก และเย็บติดเข้าด้วยกัน สุดท้าย เขาวางผ้าที่ถูกตัดรูปค้อนสีแดงจากนั้นก็เย็บให้ติดกับเนื้อผ้า และทำซ้ำเช่นเดิมกับส่วนไหล่อีกข้าง

เขาวางเสื้อลงบนโต๊ะและกอดอกมองด้วยความภูมิใจ พร้อมด้วยรอยยิ้มพลางพยักหน้าไปด้วย “เสร็จแล้ว”

[คุณสร้างเสื้อเชิ้ตสีดำแดงสำเร็จ]
[เสื้อเชิ้ตดำแดง]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 2]
[คำอธิบาย]
เสื้อเชิ้ตคุณภาพสูง ถูกสร้างขึ้นโดยช่างตัดเสื้อไอเซ็น เนื่องจากความสามารถที่ยอดเยี่ยมของเขา เขาได้ทลายขีดจำกัดของทักษะและไปถึงอันดับที่สูงขึ้นกว่าปกติ จนทำให้สมบูรณ์แบบในที่สุด

หากไม่สังเกตให้ดีก็จะมองไม่เห็นตะเข็บเสื้อเลย และชนิดการเย็บที่ใช้ก็ทำให้เสื้อมีความแข็งแรงสูง ที่ไหล่มีรูปค้อนสีแดงถูกเย็บติดกับพื้นหลังที่เป็นเนื้อผ้าสีดำ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของผู้บุกเบิกแห่งศาสตร์เชิงกลไก

เสื้อเชิ้ตตัวนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยความตั้งใจที่จะสวมใส่มันในระหว่างการทำงานฝีมือต่าง ๆ

[อิทธิพล]
ค่าความคล่องแคล่ว +5 ค่าความอดทน +5
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับ ค่าความคล่องแคล่ว +1 และ ค่าความอดทน +1]
[คุณได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของทักษะ]
[คุณทลายขีดจำกัดของสองทักษะ ฉายาจอมทลายขีดจำกัด จึงเลื่อนเป็น จอมทลายขีดจำกัด ขั้นที่ 2]
[ฉายา – จอมทลายขีดจำกัด ขั้นที่ 2]
[คำอธิบาย]
ด้วยการทลายขีดจำกัดทักษะของคุณ คุณจะแสดงให้โลกได้เห็นว่าคุณล้วนอยู่เหนือสิ่งอื่นใด
[อิทธิพล]
ค่าสถานะทุกรายการ +2

เขาเกือบจะได้รับการแจ้งเตือนทั้งหมดแล้ว เขามีความสุขทันทีที่ได้เห็นว่าอันดับทักษะงานตัดเย็บเลื่อนขั้น จู่ ๆ การแจ้งเตือนถัดไปก็ปรากฏจนทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

[สำหรับการใช้มือเพื่อสร้างสิ่งของที่ยอดเยี่ยม ความชำนาญพิเศษในทักษะหัตถ์คนแคระ]
[ทักษะหัตถ์คนแคระถึงเลเวล 100 อันดับ 0 อัพเกรดเป็นอันดับ 1]
[มือของคุณจะว่องไวอยู่ตลอดเวลา]
[เนื่องจากทักษะหัตถ์คนแคระเพิ่มขึ้น คุณจึงได้รับ ค่าความคล่องแคล่ว +1 และค่าความอดทน +1]

“โอ้! สุดยอด!” ไอเซ็นหัวเราะและนั่งพิงพนักเก้าอี้ ปากของเขาอ้ากว้างเป็นร้อยยิ้มอันสดใส

บรีพิงโต๊ะและมองอย่างจดจ่อ ดวงตาของเธอเปล่งประกายความยินดีออกมา “มันสุดยอดมากเลยค่ะ! จะเริ่มทำตัวถัดไปเลยไหมคะ?” เธอถามอย่างสงสัย และไอเซ็นก็พยักหน้า เขาใช้เวลาไปกันการทำเสื้อเชิ้ตตัวนี้ถึงสามชั่วโมง และเนื่องจากเสื้อตัวถัดไปนั้น เขาเพียงต้องการเย็บให้ทุกส่วนเชื่อมติดกันซึ่งก็น่าจะใช้เวลาเพียงแค่สองชั่วโมงครึ่งเท่านั้น

เพื่อเป็นการใช้โบนัสจากเสื้อที่เพิ่งทำเสร็จหมาด ๆ ตัวนี้ เขาจึงถอดเสื้อตัวเก่าออกทันที

ทันใดนั้น บรีก็หันไปทางอื่นด้วยใบหน้าแดงก่ำ แต่ไอเซ็นก็เมินเฉยไปและสวมเสื้อตัวใหม่จนเสร็จ

เขาถอนหายใจเสียงดังและเริ่มเกาเคราพลางหลับตาลง และพยักหน้าเล็กน้อย “ค่อยดีขึ้นหน่อย เสื้อตัวเก่านั่นอึดอัดชะมัด…” เขาพึมพำออกมาและวางเสื้อตัวเก่าไว้ด้านข้าง จากนั้นก็มองไปยังวัสดุที่อยู่ตรงหน้า

“เอาล่ะบรี ถ้าต้องการมานาเพิ่มจะบอกนะ!” เขาพูดอย่างกระตือรือร้นและเริ่มทำงานต่อทันที

[คุณสร้างเสื้อเชิ้ตสีดำแดงสำเร็จ]
[เสื้อเชิ้ตดำแดง]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 2]
[คำอธิบาย]
เสื้อเชิ้ตคุณภาพสูง ถูกสร้างขึ้นโดยช่างตัดเสื้อไอเซ็น เนื่องจากความสามารถที่ยอดเยี่ยมของเขา เขาได้ทลายขีดจำกัดของทักษะและไปถึงอันดับที่สูงขึ้นกว่าปกติ จนทำให้สมบูรณ์แบบในที่สุด

หากไม่สังเกตให้ดีก็จะมองไม่เห็นตะเข็บเสื้อเลย และชนิดการเย็บที่ใช้ก็ทำให้เสื้อมีความแข็งแรงสูง ที่ไหล่มีรูปค้อนสีแดงถูกเย็บติดกับพื้นหลังที่เป็นเนื้อผ้าสีดำ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของผู้บุกเบิกแห่งศาสตร์เชิงกลไก

เสื้อเชิ้ตตัวนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยความตั้งใจที่จะสวมใส่มันในระหว่างการทำงานฝีมือต่าง ๆ

[อิทธิพล]
ค่าความคล่องแคล่ว +5 ค่าความอดทน +5
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับ ค่าความคล่องแคล่ว +1]

“เยี่ยมไปเลย! เสื้อเชิ้ตตัวที่สองเสร็จแล้ว! ทีนี้ก็มีเสื้อไว้เปลี่ยนแล้ว!” ไอเซ็นพูดอย่างมีความสุขและพับเสื้อก่อนที่จะวางมันลงไว้ด้านข้าง

“ต่อไปทำอะไรคะ?” บรีถามและเงยหน้ามองไอเซ็น เขาหันมาหาเธอและคิดเล็กน้อย จากนั้นก็พูด “ฉันคิดว่าจะทำกางเกงน่ะ ฉันคิดว่าทำแค่ตัวเดียวก็พอเพราะยังไงกางเกงก็เหมือนเดิมอยู่ดี ดังนั้นก็เท่ากับว่าวันนี้ฉันทำเสร็จไปสองแล้วจากห้าชุด!”

“เยี่ยมไปเลยค่ะ! แล้วสำหรับพรุ่งนี้ล่ะคะ?” เด็กสาวเฟย์คินเอียงหัวมองด้วยความสงสัย

“พรุ่งนี้น่ะเหรอ… ฉันคิดว่าอยากกางเกงสำหรับชุดช่างตีเหล็กสักตัวน่ะ แล้วก็เริ่มทำชุดสูทด้วย ถ้าฉันทำเสร็จเร็ว วันมะรืน ฉันจะใช้เวลาทั้งวันทำเดรสให้เธอ! แล้วถัดไปก็ต่อด้วนงานเครื่องหนัง”

“โอ้ววว เย้! มันต้องออกมาดีแน่ ๆ!”

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ไม่ว่าอะไรที่คุณทำ มันก็ล้วนออกมาดีทั้งนั้นแหละค่ะ…” บรีพึมพำ ใบหน้าเธอแดงก่ำ

ไอเซ็นยิ้มและหันกลับไป รู้สึกถึงความกระตือรือร้นที่จะทำกางเกงให้เสร็จ

เขาหยิบกระดาษแบบร่างออกมาและวาดรูปร่างที่เขาต้องการจะตัดสี่ครั้งด้วยกันเพื่อทำกางเกง รวมถึงวาดกระเป๋ากางเกงเสริมรูปสี่เหลี่ยมขนาดต่าง ๆ ด้วย และรูปวงรีสำหรับ ‘กระเป๋า’ ด้านใน

ไอเซ็นใช้มีดเอนกประสงค์ตัดแบบและวางลงบนผ้าฝ้ายสีเทาอ่อนที่จะใช้ทำกางเกง ในขณะที่เขากำลังตัดอยู่นั้น สำหรับส่วนอื่น ๆ อย่าง กระเป๋ารูปสี่เหลี่ยมใหญ่หกชิ้น รูปสี่เหลี่ยมเล็กสามชิ้น และรูปวงรีอีกสี่ชิ้น ทั้งหมดได้ถูกตัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ไอเซ็นวางผ้าสองชิ้นสำหรับทำตัวกางเกงทับกันและเย็บผ้าทั้งสองชิ้นให้ติดกันที่ด้านซ้าย และทำเช่นเดียวกันอีกครั้งที่ด้านขวา

หลังจากนั้น เขาก็ค่อย ๆ จัดกางเกงข้างซ้ายและข้างขวาให้เหมาะสมเพื่อให้มั่นใจว่าที่มีวางพอสำหรับเป้ากางเกง แต่ตรงด้านหน้านั้นยังไม่ได้ถูกเย็บติดเข้าด้วยกัน เขาสวนเข็มขึ้นและลง เดินหน้าและถอยหลัง จนกระทั่งผ้าสองชิ้นกลายเป็นผ้าผืนเดียวกัน เขากลับตะเข็บกางเกงและเจาะรูที่ฝากระเป๋ากางเกง เมื่อใส่กระดุมเข้าไปทำให้สามารถเปิดและปิดได้ง่าย

ถัดไป เขาก็พับส่วนเอวไปข้างหน้าสองสามเซนติเมตรแล้วเย็บเพื่อเพิ่มความแข็งแรง

เมื่อเสร็จ เขาก็ตัดด้านหน้าและหลังกางเกงออกเป็นสี่ช่องแนวนอน และเพิ่มรูปวงรีเข้าไปข้างในกระเป๋ากางเกงด้านหน้าและด้านหลัง

ส่วนสุดท้ายตอนนี้คือกระเป๋ากางเกงเสริม

เขาหยิบผ้าฝ้ายสี่เหลี่ยมที่ตัดเตรียมไว้ จากนั้นก็เริ่มเย็บกระเป๋าเสริมติดกับตัวกางเกง จะได้กระเป๋าเสริมขนาดเล็กสามจุดรอบเอว และอีกสามจุดที่ขาดแต่ละข้าง

ยังเหลือขั้นตอนที่ต้องเพิ่ม ‘ฝา’ ที่กระเป๋ากางเกงแต่ละจุด ไอเซ็นตัดผ้าฝ้ายสีแดงเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนออกมาสองขนาด เล็กสามและใหญ่หก และผ่าช่องเล็ก ๆ ตรงด้านข้าง จากนั้นก็ค่อย ๆ เย็บฝาติดกับส่วนบนของกระเป๋ากางเกง

ไอเซ็นหยิบกระดุมสีดำมาจำนวนหนึ่งและเย็บติดกับส่วนที่ต้องคล้องรังกระดุม ระหว่างตัวกระเป๋าและฝากระเป๋า

ไอเซ็นถอนหายใจออกมาเสียงดังและยืนขึ้น พร้อมยืดตัวเล็กน้อย เขานั่งหลังค่อมทำงานมาทั้งวัน และแม่ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอึดอัดก็ตาม แต่การยืดตัวนี้เป็นเพียงแค่นิสัยหลังจากที่ทำงานเสร็จสิ้นในแต่ละครั้ง

เขามองกางเกงตรงหน้าและยิ้ม

[คุณสร้างกางเกงสีเทาสำเร็จ]
[กางเกงสีเทา]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 2]
[คำอธิบาย]
กางเกงคุณภาพสูง ถูกสร้างขึ้นโดยช่างตัดเสื้อไอเซ็น เนื่องจากความสามารถที่ยอดเยี่ยมของเขา เขาได้ทลายขีดจำกัดของทักษะและไปถึงอันดับที่สูงขึ้นกว่าปกติ จนทำให้สมบูรณ์แบบในที่สุด

หากไม่สังเกตให้ดีก็จะมองไม่เห็นตะเข็บเสื้อเลย และชนิดการเย็บที่ใช้ก็ทำให้กางเกงมีความแข็งแรงสูง ส่วนด้านนอกยังมีกระเป๋ากางเกงอีกมากมายที่สามารถเก็บสิ่งของเล็ก ๆ ได้ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องมือต่าง ๆ หรือวัสดุก็ตาม

[อิทธิพล]
ค่าความคล่องแคล่ว +5 ค่าความอดทน +5
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับ ค่าความอดทน +1]