บทที่ 2 แคปซูล

หลังจากการสัมภาษณ์วันนั้นก็ผ่านมาร่วมสี่ปีแล้ว เบนจามินนั่งอยู่หน้าเตาผิง ปรับแว่นสายตาที่เลื่อนลง พร้อมทั้งแตะโทรศัพท์เพื่อเรียกดูอีเมล ท่ามกลางอีเมลคำขอให้สร้างงานต่าง ๆ แบบตามสั่งที่เขาปฏิเสธมานานแล้ว ก็มีอยู่ฉบับหนึ่งที่สะดุดตา

“ไพร์ม อินดัสทรี – ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ! หือ? มีอะไรอีกล่ะเนี่ย…? บริษัทเกมไม่ใช่เหรอ?” เบนจามินรีบกดดูอีเมลฉบับดังกล่าวทันที เพราะรู้สึกทึ่งกับความทรงจำในตอนนั้น

[ถึงคุณจ๊อยซ์

เนื่องจากความช่วยเหลืออันยิ่งใหญ่ของคุณในอดีตที่ผ่านมา มีความเป็นไปได้ที่เราจะทำให้ภาพรวมของโครงการของเราละเอียดขึ้นเท่าที่เราจะทำได้

กระนั้นแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เราได้ทราบถึงสุขภาพของคุณ ณ ปัจจุบัน เราจึงต้องการเสนอให้คุณเป็นผู้เล่นคนแรกใน ‘โลกแห่งเวทมนต์’ ซึ่งสิ่งนี้จะทำให้คุณสามารถดำเนินการกับงานฝีมือต่าง ๆ ของคุณได้เท่าที่ต้องการโดยไม่กระทบต่อสุขภาพร่างกายเลยแม้แต่น้อย

หากคุณสนใจแนวคิดนี้ กรุณาแจ้งให้เราทราบเพื่อที่จะได้พูดคุยในรายละเอียดต่อไป

แน่นอนว่าคุณจะไม่ต้องจ่ายค่าบริการรายเดือนทั่วไปสำหรับเกมหรือการชำระล่วงหน้าสำหรับแคปซูล โดยทางเราจะเป็นผู้ชำระค่าใช้จ่ายดังกล่าวให้ทั้งหมดโดยครบถ้วน]

เราตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้ยินคำตอบจากคุณ

ไพร์ม อินดัสทรี เพื่อนของคุณ

“ได้ทำงานต่องั้นเหรอ? อืม…ก็ฟังดูไม่เลวนะ” เบนจามินพึมพำกับตัวเอง การให้สัมภาษณ์เมื่อสี่ปีที่แล้ว เขาไม่มีความคิดที่จะเล่นเกมที่ไพร์มอินดัสทรีเสนอเลย แต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าเทคโนโลยีชนิดนี้คืออะไร เพียงแต่ไม่สนใจที่จะเล่น ซึ่งอันที่จริงแล้วเขามีความรู้เทคโนโลยีอันทันสมัยนี้เป็นอย่างดี

ก่อนการสัมภาษณ์จะเริ่มขึ้น เขาลังเลที่จะตอบตกลงอยู่หนึ่งเดือนเต็ม หลังจากในที่สุดเขาก็ตระหนักว่านี่จะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่ในการส่งต่อความต้องการของเขา ไม่ว่าลูกชายทั้งสองหรือลูกสาวก็ไม่มีใครสนใจเรื่องงานฝีมือเลย แน่นอน ไม่ว่าลูก ๆ ของเขาจะเลือกเส้นทางชีวิตแบบใด เขาย่อมภูมิใจในตัวลูก ๆ อยู่แล้ว แต่ก็ยังอดเศร้าไม่ได้ที่ต้องมาเห็นความรู้ที่ทำงานมาหลายทศวรรษในช่วงชีวิตต้องเลือนหายไปพร้อมกับตัวเขาในสักวันหนึ่ง

ดังนั้น หลังจากได้รับฟังแนวคิดและระดับความสมจริงของตัวเกมอย่างละเอียดแล้วนั้น เบนจามินจึงยินดีที่จะสอนไพร์มอินดัสทรีถึงสิ่งที่เขาเรียนรู้มา แน่นอนว่าเขาไม่เพียงแต่ให้ข้อมูลที่พวกเขาสามารถรวบรวมได้ระหว่างการสัมภาษณ์ แต่ยังให้สำเนาวรสารที่เขาเก็บไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพื่อให้พวกเขาได้รับความรู้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

หลังจากนั้นเขาก็จะได้รับการเติมเต็มเพียงแค่ก้มหน้าทำงานงก ๆ ไปทั้งชีวิต จนกระทั่งวันหนึ่งประมาณสองปีที่ผ่านมา…

หัวขโมยรายหนึ่งพังหน้าต่างและย่องเบาเข้ามาเมื่อเห็นไฟในบ้านเบนจามินมืดดับลง เขาพบชายชราคนหนึ่งกำลังทำงานอยู่ด้านหลังในห้องทำงาน หัวขโมยตกใจเมื่อเห็นชายคนหนึ่งถืออาวุธอยู่ตรงหน้า หัวขโมยล้มลงหลังจากผงะก้าวถอยหลังย่ำเศษเหล็กที่เบนจามินได้มาจากโรงงานเก่า ๆ เมื่อวันก่อน

เหตุการณ์เกิดขึ้นต่อเนื่อง เหล็กตกลงมาทับเครื่องมือที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ ๆ เบนจามิน เครื่องมือกระเด็นลงเตาหลอมถ่านหินร้อน ๆ แน่นอนว่าย่อมเป็นไปตามที่ใคร ๆ คาดไว้ ถ่านหินที่ถูกเผาไหม้บางส่วนกระเด็ดออกจากเตาตรงเข้าที่แขนขวาเบนจามินอย่างจัง เนื้อของเขาถูกย่างสดด้วยถ่านร้อน ๆ

จริงที่ว่าเบนจามินอาจทนต่ออุณหภูมิร้อนได้เนื่องจากประกอบอาชีพช่างตีเหล็กมานาน แต่ถ่านหินร้อน ๆ ที่อุณหภูมิสูงกว่าหนึ่งพันองศาเซลเซียสจากเตาหลอมนั้น ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สามารถต้านทานได้

หัวขโมยรีบวิ่งหนีไปหลังจากเห็นชายชรานอนพับอยู่บนพื้นร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ตำรวจพยายามหาตัวเขา แต่ดูเหมือนว่าจะหนีไปได้สำเร็จ ถ้าไม่มีปุ่มฉุกเฉินที่ลูกสาวของเขาติดตั้งไว้ใกล้ ๆ ประตูห้องทำงาน ไม่มีใครรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเบนจามินต่อจากนั้น

เขาได้รับการผ่าตัดหลายครั้งในเวลาต่อมาเพื่อพยายามที่จะรักษาแขนเขาไว้ให้อยู่สภาพเดิมมากที่สุด โชคดีที่ไม่จำเป็นต้องตัดทิ้ง แต่ที่แขนของเขาก็ยังมีความเสียหายที่เกิดขึ้นกับกล้ามเนื้อและกระดูกอย่างสาหัส ศัลยแพทย์ทำการผ่าตัดให้เบนจามินได้อย่างน่าอัศจรรย์ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ต้องล้มเลิกความหลงใหลในงานฝีมือส่วนใหญ่ไป

ดังนั้นดูเหมือนว่าข้อเสนอจากไพร์มอินดัสทรีต่อชายชราคนนี้จะเป็นปาฏิหาริย์ให้เหมือนกับเขาได้เกิดใหม่

“ทุกอย่างพร้อมแล้วครับคุณจ๊อยซ์ อย่างเดียวที่ต้องทำก็แค่สวมเสื้อผ้าสบาย ๆ และนอนลงข้างในนั้น เชื่อมต่อกับเครื่อง มันจะอธิบายส่วนที่เหลือให้คุณเอง สำหรับคนทั่วไปจะได้เล่นเกมนี้อีกหนึ่งเดือนข้างหน้า แต่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้คุณสามารถเล่นได้ก่อนใคร” ช่างส่วนตัวจากไพร์มอินดัสทรีอธิบายให้เบนจามินฟังขณะยืนอยู่หน้าแคปซูลที่เพิ่งได้รับการติดตั้ง เบนจามินหันไปหาชายหนุ่มเพื่อจะถามให้มั่นใจว่าเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาด “แค่นั้นเองเหรอ? ฉันไม่ต้องติดตั้งอะไรเพิ่มหรือให้มันทำงานก่อนที่ฉันจะเข้าไปข้างในไหม?”

ช่างส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มและตอบกลับ “ไม่ต้องครับ ที่ว่ามาไม่จำเป็นเลยครับ เมื่อคุณเข้าไปข้างในแคปซูล มันจะตรวจจับโดยอัตโนมัติและตั้งค่าทุกอย่างไว้ให้เสร็จสรรพ คุณสามารถเลือกเพื่อเริ่มเกมได้ที่เดสก์ท็อปโหมด หรือจะแตะที่ไอคอนบนหน้าจอด้านในก็ได้ หากคุณตัดสินใจที่จะซื้อเกมอื่น ๆ สำหรับแคปซูล สิ่งที่คุณต้องทำก็แค่เพิ่มไฟล์ไดรฟ์ลงตรงนี้ ไม่ต้องติดตั้งอะไรทั้งนั้น แค่กระโดดเข้าไปนั้นพอครับ” ช่างชี้ไปที่ด้านหลังแคปซูลซึ่งมีช่องว่างมองเห็นได้เพื่อใส่บางอย่างเข้าไปได้ เบนจามินกอดอกและพยักหน้าประทับใจกับความสงบสุขของเทคโนโลยีที่ชวนพิศวงนี้

“เอาล่ะ ผมจะปล่อยให้คุณได้เพลิดเพลินกับเกมนะครับ ขอให้สนุกครับคุณจ๊อยซ์”

หลังจากไปส่งช่างที่ประตู เบนจิมนก็เดินกลับมาที่แคปซูลและมองดูสิ่งประดิษฐ์อันใหญ่ยักษ์นี่

เขาค่อย ๆ ก้าวเข้าไปข้างในหลังจากเปลี่ยนเป็นชุดสวมสบาย เบนจามินรู้ว่าเกมยังเป็นแบบออฟไลน์อยู่ แต่เขาต้องการจะลอง ‘เดสก์ท็อปโหมด’ ที่ช่างพูดถึง เขานอนลงแล้วปิดประตูแคปซูล

[ไม่มีแอปพลิเคชัน]

[กำลังเริ่มต้นเดสก์ท็อปโหมด]

หลังจากเห็นข้อความนี้ปรากฏต่อหน้าโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าแม้แต่น้อย เบนจามินก็ยืนอยู่ท่ามกลางโลกสีขาวบริสุทธิ์พร้อมกับโต๊ะ เก้าอี้สีเทามากมายตรงหน้า เบนจามินใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อทำความคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน เขาเกือบจะล้มลงจนต้องคว้าเก้าอี้ไว้รอจนกว่าอาการวิงเวียนหัวจะค่อย ๆ หายไป

“อะไรอีกล่ะเนี่ย? ไม่เห็นมีอะไรเลย!” เบนจามินตะโกนและนั่งลงบนโต๊ะตรงหน้าเพราะเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำได้ จากนั้น ทันทีที่เขานั่ง ก็ปรากฏลูกแก้วสีขาวกลางอากาศที่เบนจามินเองก็ไม่สามารถสังเกตเห็นท่ามกลางพื้นที่สีขาวนี้ได้หากมันไม่มีประกายสีฟ้าจาง ๆ ออกมา ตรงกลางลูกแก้วมีทรงกลมสีฟ้าเล็ก ๆ อยู่สองลูกปรากฏเนื่องจากมันได้ปล่อยเสียงของผู้ชายคนหนึ่งออกมา

“ยินดีต้อนรับ! ผมชื่อโรเวอร์ ผู้ช่วยส่วนตัวของคุณ! คุณต้องการตั้งค่าข้อมูลบัญชีของคุณหรือไม่?” เสียงนั่นถามด้วยความปีติ พร้อมหมุนไปรอบ ๆ หัวเบนจามิน เขาสับสนเนื่องจากไม่เคยได้ยินอะไรทำนองนี้มาก่อน เขาเกาเคราสีขาวและพยักหน้ายินยอมให้ตั้งค่าบัญชี

ยี่สิบนาทีต่อมา โรเวอร์ก็ถามคำถามต่าง ๆ มากมาย เช่น ชื่อ อายุ ตลอดจนสิ่งที่เขาชอบและไม่ชอบ

“เอาล่ะ เบนจามิน! ถึงเวลาแล้วสำหรับเดสก์ท็อปของคุณ! คุณสามารถเปลี่ยนรูปแบบพื้นที่ทั้งหมดนี่ได้! คุณจะคงไว้เช่นนี้ก็ได้ แต่แน่นอนว่า มันก็ออกจะน่าเบื่อไปหน่อยใช่ไหมล่ะ?” โรเวอร์ถามอย่างร่าเริง ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เบนจามินคิดตามถึงสิ่งที่โรเวอร์ถามอยู่ครู่หนึ่ง และจากนั้นเขาก็ตอบ “ฮืมมม นายช่วยตั้งค่าให้เป็นกระท่อมเล็ก ๆ ที่ไหนสักที่ให้หน่อยได้ไหม ในป่า หรือทะเลสาบที่มีภูเขาสูงล้อมรอบก็ได้?”

“ได้สิครับเบนจามิน!” เมื่อพูดจบ จู่ ๆ โรเวอร์ก็เปลี่ยนจากทรงกลมเป็นลูกบาศก์ร่วงลงบนโต๊ะ ทันทีที่สัมผัสพื้นโต๊ะ โต๊ะก็ค่อย ๆ เปลี่ยนจากโต๊ะสีเทาเมทัลลิคเป็นโต๊ะไม้เรียบหรู แต่ก็ยังคงหยาบกร้าน หลังจากนั้นก็ได้แพร่กระจายไปยังพื้นที่โดยรอบเบนจามินตามที่เขาได้อธิบายตามจินตภาพไว้ หลังจากนั้นราวสองนาที ร่างกายของโรเวอร์ก็กลับมาเป็นทรงกลมและเริ่มลอยขึ้นมาอีกครั้ง

“พื้นที่จริงเทียบได้ประมาณห้าตารางกิโลเมตร! คุณสามารถออกไปข้างนอกและสนุกสนาน หรือจะอยู่ที่นี่และทำงานกับสิ่งต่าง ๆได้! ยกตัวอย่างเช่นอะไรก็ตามที่เป็นหนังสือสามารถส่งออกเป็นไฟล์เข้าแฟลชไดรฟ์ได้! คุณสามารถตั้งค่าการขยายเวลาหรือหดของเวลาได้อีกด้วย!” ลูกบอลหุ่นยนต์เล็ก ๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศเปล่งเสียงอธิบายให้เบนจามินฟัง อย่างไรก็ตาม เขาถามคำถามหนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่าเขาเข้าใจถูกต้อง

“การขยายหรือหดของเวลา? ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม?”

“ได้สิเบนจามิน! ตรงตามชื่อที่กล่าวไป มันหมายความว่าการรับรู้เวลา ณ ที่นี่เมื่อเทียบกับภายนอกสามารถเปลี่ยนแปลงได้จนถึงจุดหนึ่ง! อัตราสูงสุดปัจจุบันคือสี่ต่อหนึ่งสำหรับการหดของเวลา และหนึ่งต่อสี่สำหรับการขยายของเวลา! ในการตั้งค่าการหดของเวลานั้น สี่นาทีจะรู้สึกเหมือนหนึ่งนาทีสำหรับคุณ ขณะที่การขยายของเวลาคุณจะรู้สึกเหมือนสิบหกนาที! อย่างไรก็ตาม สำหรับเหตุผลด้านสุขภาพและความปลอดภัย เราจะอนุญาตให้ ‘ข้าม’ เพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ผ่านการหดของเวลาในทุก ๆ วัน”

“โอ้ววว ~?” เบนจามินครางออกมาด้วยความประทับใจ เขาไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนและรู้สึกประหลาดใจที่มันเป็นไปได้จริง ๆ แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเกี่ยวกับวิธีการรับรู้เรื่องเวลา แต่เขาเพียงถามคำถามเพิ่มเติม “สิ่งที่ฉันทำที่นี่จะส่งผลกระทบต่อฉันในเกมหรืออะไรแบบนั้นไหม?”

ร่างของโรเวอร์หันไปด้านซ้ายและขวาอยู่สองสามครั้งทำให้ดูเหมือนว่าเขากำลังส่ายหน้าอยู่ “ไม่ครับ! อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคุณยินยอมให้เชื่อมต่อกับซอฟต์แวร์ความปลอดภัยของคุณ ผมจะปรากฏในทุกแอปพลิเคชันที่คุณใช้และจะแจ้งให้คุณทราบเมื่อคุณมีแขก หรือมีใครบางคนพยายามจะย่องเบาเข้าบ้านของคุณ และอื่น ๆ ดังนั้นไม่มีสิ่งใดต้องเป็นกังวล! นอกจากนี้คุณยังสามารถติดต่อกับผู้เล่นคนอื่น ๆ ผ่านเดสก์ท็อปโหมดได้ เนื่องจากคำขอเป็นเพื่อนจะขึ้นกับบัญชีไม่ใช่เกม!”

“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ขอบใจนะ โรเวอร์” เบนจามินยิ้มและวางมืออันเทอะทะลงบน ‘หัว’ ของโรเวอร์ พยายามที่จะแตะเขา ขณะนั้นเอง เขาก็นึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างที่เขาควรจะลองก่อน

“เดี๋ยว… ขะ ขะ แขนฉัน มันรู้สึกปกติ!” ชายชรากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจและกำหมัดแน่นด้วยแขนข้างขวา “พวกเขาพูดถูก! ฉันใช้แขนได้ปกติจริง ๆ ด้วย! เยี่ยม เยี่ยม เยี่ยม!” เบนจามินไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นแบบนี้มาเป็นปีแล้ว เขากระโดดขึ้นลงไม่ต่างกับเด็ก ด้วยความสับสนในช่วงแรก ดวงตาสีเขียวของโรเวอร์พลันเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเช่นเดิม

“ดูเหมือนว่ากล้ามเนื้อที่แขนข้างขวาของคุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ถ้าคุณต้องการและไม่ถือสา ผมจะคอยตรวจชีพจรและแจ้งให้คุณทราบหากมีสิ่งผิดปกติ” ลูกแก้วเล็กนี้แนะนำและน้ำเสียงตื่นเต้นก็หายไปครู่หนึ่ง อย่างไรก็ตามน้ำเสียงตื่นเต้นพลันกลับมาทันทีที่เบนจามินยินยอมให้โรเวอร์นั้นทำตามที่ได้กล่าวแนะนำไปข้างต้น

“เอาล่ะโรเวอร์! บอกฉันทีว่าจะเล่นเกมได้ตอนไหน!” เบนจามินถามและมอง ผู้ช่วยเสมือนของเขาก็ดึงหน้าต่างข้อความหนึ่งขึ้นมา

[นับถอยหลังสู่การเปิดตัว ‘โลกแห่งเวทมนต์’ ในอีก

2 ชั่วโมง 13 นาที]