ตอนที่ 603: เก้ามหาดินแดน! โลกเทียนเสวียน!

ตอนที่ 603: เก้ามหาดินแดน! โลกเทียนเสวียน!

ซูอี้พูดไป สายตาทอดมองไปยังชิงซวง “เจ้ามาจากที่ใด”

ชิงซวงลังเล ไม่รู้ว่าควรบอกซูอี้หรือไม่

“เก้ามหาดินแดน โลกเทียนเสวียน”

เวลานั้น เสียงน่าเกรงขามนั้นดังออกจากช่องทางมิติ

เก้ามหาดินแดน!

ม่านตาซูอี้แข็งทื่อไปเล็กน้อย

นับแต่เขาเกิดใหม่ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำว่า ‘เก้ามหาดินแดน’ จากปากคนแปลกหน้า

ต่อให้จิตใจซูอี้เข้มแข็งดุจหินผา ก็ยังอดใจลอยไม่ได้

เก้ามหาดินแดน อยู่ร่วมกัน ณ สถานที่นั้น

และในแผ่นดินเก้ามหาดินแดน มีโลกตั้งอยู่ถึงสามสิบสามแห่งด้วยกัน

หนึ่งในนั้นมีโลกเทียนเสวียน!

หากแบ่งตามเขตแดน โลกเทียนเสวียนอยู่ใกล้กับแดนเป๋ยเสวี่ยซึ่งอยู่ตอนเหนือสุดของเก้ามหาดินแดนที่สุด จึงถูกขนานนามร่วมกับห้าโลกที่เหลือว่า ‘ฉดารกะแห่งเป๋ยเสวี่ย’!

กลุ่มวิถีปราชญ์ในโลกเทียนเสวียนซับซ้อนมาก กลุ่มอำนาจทั้งสามอย่าง วิถีขงจื่อ วิถีพุทธ วิถีอสูร อยู่ร่วมโลกกัน คานอำนาจกันสามฝ่าย

นอกจากนี้ ยังมีอิทธิพลจากแขนงกลุ่มทหาร กลุ่มเต๋า กลุ่มยันต์ รวมถึงสายผู้ฝึกผี

แน่นอนว่าท้ายที่สุดโลกเทียนเสวียนเป็นเพียงหนึ่งในสามสิบสามโลกในปฐพีแห่งนั้น ยากจะเทียบกับเก้ามหาดินแดน

ความต่างชั้นนั้น คล้ายกับอาณาจักรเล็ก ๆ ห่างไกลไปเทียบกับอาณาจักรยิ่งใหญ่อย่างต้าเซี่ยในมหาทวีปคังชิง

‘จักรพรรดิดาบธุลีราตรีมีระดับการฝึกตนอยู่ในขอบเขตรู้แจ้งลึกล้ำ และที่โลกเทียนเสวียน พลังระดับนี้ถือเป็นแนวหน้าแล้ว… เพียงแต่ เมื่อก่อนข้าไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของคนผู้นี้มาก่อน เป็นไปได้หรือไม่ว่าอีกฝ่ายจะบรรลุเป็นจักรพรรดิหลังจากข้ากลับชาติมาเกิด’

ซูอี้ไม่มั่นใจ

เขาไม่รู้สิ่งใดเลยเกี่ยวกับจักรพรรดิดาบธุลีราตรีผู้นี้!

เงียบไปครู่หนึ่ง ซูอี้ส่ายหัว ไม่คิดไปมากกว่านี้

เขาก้าวมาอยู่ข้างกายเยว่ซือฉาน “ข้าขอเลือดหนึ่งหยด”

เยว่ซือฉานผงะ แม้จะแคลงใจ แต่ก็ยังทำตาม

นางกัดปลายนิ้วเป็นแผล เลือดแดงฉานหยดหนึ่งซึมออกมา

ซูอี้หยิบขวดหยกออกมาขวดหนึ่ง เก็บเลือดหยดนี้ไว้ พร้อมกล่าว “เมื่อมีเลือดหยดนี้ วันหน้าหากข้าต้องการหาตัวเจ้าจะง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”

เยว่ซือฉานเพิ่งถึงบางอ้อ

ซูอี้นำแผ่นหยกออกจากแขนเสื้อ ใช้จิตสัมผัสสลักบัญญัติแสนเร้นลับลึกล้ำลงไป

จากนั้น เขาก็ใช้จิตวิญญาณเป็นตัวนำ ดึงพลังสายหนึ่งออกจากดาบเก้าคุมขัง ผนึกไว้ในบัญญัติภายในแผ่นหยก

“เก็บแผ่นหยกนี้ไว้ หากพบเจออันตรายถึงชีวิต จงใช้พลังของตัวเองเปิดแผ่นหยกนี้”

ซูอี้ยื่นแผ่นหยกให้เยว่ซือฉาน

“ศิษย์พี่ซู สีหน้าของท่าน…”

เยว่ซือฉานค้นพบด้วยความตกใจ เพียงชั่วครู่เดียว ใบหน้าหล่อเหลาของซูอี้ซีดเซียว ความเหนื่อยล้าฉายชัดบนใบหน้าจนปิดบังไม่อยู่

“ไม่เป็นไร”

ซูอี้ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

พลังของเก้าดาบคุมขังดุดันน่ากลัวเกินไป ต่อให้เขาใช้พลังจากบัญญัติผนึกวิญญาณยังฝืนผนึกได้เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น

ทว่าแม้จะเป็นเช่นนั้น ยังเผาผลาญพลังและจิตวิญญาณของซูอี้อย่างมาก ใบหน้าของเขาถึงได้ซีดเซียวขนาดนี้

“เก็บไว้เถิด”

ซูอี้ยัดแผ่นหยกให้เยว่ซือฉาน “หลังจากนี้ข้าไม่ได้อยู่ข้างกายเจ้าแล้ว เจ้าก็อย่าได้เกียจคร้านในเส้นทางเสาะหาวิถีดาบ”

มือขาวนวลของเยว่ซือฉานรับแผ่นหยกไว้ ตอบอืมไปหนึ่งคำ

หญิงสาวเยือกเย็นดุจน้ำแข็งผู้นี้ จิตใจหาได้ราบเรียบอย่างที่นางแสดงออก

ใคร่ครวญดูแล้ว ซูอี้จึงส่งกระแสปราณ “นอกจากนี้ หลังจากไปถึงโลกเทียนเสวียนแล้ว หากเจ้าพบเจอปัญหายุ่งยากที่ไม่อาจแก้ไข สามารถไปยังแดนบูรพาน้อย ซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันดับหนึ่งแห่งวิถีพุทธ เมื่อไปถึงที่นั่นแล้ว ถ้ามีผู้ใดถาม เจ้าแค่บอกไปว่า ‘ฐานดอกบัวยังอยู่หรือไม่’ จะมีคนมาหาเจ้าเอง ถึงตอนนั้น เจ้าค่อยเล่าปัญหาให้อีกฝ่ายฟัง คนผู้นั้นย่อมช่วยคลี่คลายได้แน่นอน”

เยว่ซือฉานนิ่งอึ้ง สะท้านใจยิ่ง

วาจานี้ส่งผลให้หญิงสาวรับรู้ได้ด้วยปฏิภาณว่าซูอี้รู้จักโลกเทียนเสวียน!

ซ้ำยังรู้แจ้งสถานการณ์ในที่แห่งนั้นเป็นอย่างดี!!

‘แดนบูรพาน้อย’ ‘ฐานบัวยังอยู่หรือไม่?’ ที่ซูอี้กล่าวถึง ยิ่งส่งผลให้เยว่ซือฉานตะลึงมากขึ้น ศิษย์พี่ซู… เป็นใครกันแน่!?

“คำพูดเหล่านี้ อย่าได้บอกผู้อื่นอีก มิฉะนั้น เจ้าจะนำภัยร้ายมาสู่ตัว”

ซูอี้กำชับผ่านกระแสปราณ

เยว่ซือฉานสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะพยักหน้า

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวหยิบปิ่นไม้สีหมองอันหนึ่งออกมา พลางยื่นให้ซูอี้ “ศิษย์พี่ซู นี่คือปิ่นแรกที่ท่านยายซื้อให้ข้าเมื่อครั้งข้ายังเป็นเด็ก ถึงแม้จะไม่ใช่สมบัติล้ำค่าแต่อย่างใด แต่สำหรับข้าแล้ว มีความหมายพิเศษยิ่ง ท่าน… ช่วยรักษาแทนข้าได้หรือไม่”

หญิงสาวเชิดใบหน้าเล็ก ๆ ขึ้น นัยน์ตาเปี่ยมไว้ซึ่งความหวัง

“แน่นอน”

ซูอี้ยิ้ม พร้อมรับปิ่นไม้ไว้

เห็นดังนั้น เยว่ซือฉานรู้สึกโล่งอกขึ้นมาในบัดดล และคลี่ยิ้มออกมา

ชั่วพริบตานั้น ประหนึ่งหิมะละลายท่ามกลางแสงแดดวสันต์ ความงดงามของรอยยิ้มนั้น ส่งผลให้ซูอี้รู้สึกว่าฟ้าดินผืนนี้ต้องหม่นหมองลงไป

“นายหญิงน้อย เราควรไปได้แล้ว”

ห่างออกไปไม่ไกล ชิงซวงร้อนใจนิดหน่อย ช่องทางมิติเริ่มมีวี่แววสั่นคลอนแล้ว ขืนยังไม่ไปอีก เป็นไปได้ว่าเส้นทางนั้นจะพังทลายลง

“ไปเถิด”

ซูอี้บอกเสียงเบา

เยว่ซือฉานไม่ชักช้าอีกต่อไป นางก้าวไปข้างหน้า กระโจนเข้าไปในช่องทางมิติพร้อมกับชิงซวง

“ขอบคุณสหายเต๋าที่ช่วยให้ข้าสมปรารถนา วันหน้าหากมีวาสนาได้พบกันอีก ข้าเยว่ฉางเทียนย่อมตอบแทนแน่นอน!”

เสียงน่าเกรงขามนั้นยังสะท้อนกึกก้อง ช่องทางมิติรูปร่างคล้ายทางเข้าเรือนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เพียงครู่เดียวเท่านั้น ก็กลายเป็นฝนแสงเจิดจรัสก่อนจะสลายหายไป

จักรพรรดิดาบธุลีราตรีเยว่ฉางเทียนแห่งโลกเทียนเสวียนอย่างนั้นหรือ?

ซูอี้จดจำชื่อนี้ไว้

คืนสงัด สรรพสิ่งเงียบงัน

ภูผาลำธารใกล้ ๆ สึกกร่อนผุพังไปท่ามกลางศึกก่อนหน้านี้ไปแล้ว

กระทั่งวัดร้างที่ก่อนหน้านี้พวกซูอี้ใช้นั่งสมาธิก็พังทลายลงจากการถล่มของขุนเขา

“คุณชายซู ท่านเคยได้ยินเกี่ยวกับโลกเทียนเสวียนหรือไม่?”

เวลานั้น พวกเก๋อเฉียนและหยวนเหิงเดินเข้ามา

“ไม่เคย”

ซูอี้ตอบอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

แน่นอนว่าเขาต้องโกหกอยู่แล้ว เขาไม่ต้องการพูดถึงเก้ามหาดินแดนให้มากนัก

“แม่นางซือฉานไปครานี้ ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อใด…”

ไป๋เวิ่นฉิงถอนหายใจเบา ๆ

“ไปกันเถิด”

ซูอี้ไม่ตอบ มือเขาไพล่หลัง มุ่งหน้าไปยังทิศไกล ๆ

การจากไปของเยว่ซือฉาน หาได้สร้างความเศร้าโศกแก่เขา

กลับกัน เมื่อนึกถึงจุดมุ่งหมายของเยว่ซือฉานคือหนึ่งในสามสิบสามโลกแห่งเก้ามหาดินแดน ซูอี้ก็อดผิดหวังไม่ได้

“ชาติก่อน ข้าฝากฝังเสวียนหนิงไว้กับหลวงจีนเยี่ยนซินแห่งแดนบูรพาน้อย หลวงจีนเฒ่าผู้นี้ก็เดาออกแล้วว่าข้าต้องการไปเสาะหาความลับแห่งการเวียนว่ายตายเกิดที่ภูมิมืดมิด”

“หากหลังจากนี้เยว่ซือฉานพบเจอปัญหาตึงมือจริง ๆ เมื่อไปขอเข้าพบที่แดนบูรพาน้อย หลวงจีนเฒ่าย่อมรู้ว่าข้าซูเสวียนจวินกลับชาติสำเร็จแล้ว”

ซูอี้ตรึกตรองกับตัวเอง “ทว่า ด้วยนิสัยใจคอของหลวงจีนเฒ่า และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับข้า ย่อมไม่ทำสิ่งใดที่ส่งผลเสียต่อข้า”

เมื่อชาติก่อน สหายรักที่ซูอี้ฝากฝังชีวิตไว้ได้มีเพียงหยิบมือ

หลวงจีนเยี่ยนซินคือหนึ่งในนั้น

วันนี้ คือวันที่สิบห้า เดือนสิบ

ตั้งแต่ออกจากนครหลวงจิ๋วติ่งแห่งต้าเซี่ยจวบจนวันนี้ ผ่านไปเกือบครึ่งเดือนแล้ว

วันนี้ เยว่ซือฉานก้าวเข้าไปในช่องทางมิติที่บิดาของนาง จักรพรรดิดาบธุลีราตรีบุกเบิกสร้างขึ้นเพื่อไปจากมหาทวีปคังชิง ไปยังโลกเทียนเสวียน

ส่วนกลุ่มของซูอี้ออกเดินทางไปยังต้าโจวต่อ