“หลิงฮัน!” สุ่ยเยี่ยนยวี่เป็นกังวลและเผลอจับหลิงฮันแน่นจากด้านหลัง

จินจื่อฮุยเองก็กังวลเช่นกัน แต่แววตาของเขาที่มองไปยังหยินหยวนเซียงนั้นเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด

นั่นก็ไปแปลก เพราะสิ่งที่ทุกคนเกลียดชังที่สุดก็คือการถูกทรยศ

พวกเขาร่วมสู้ผ่านร้อนหนาวกันมาทั้งอสูรอสรพิษ โจรสลัดรวมถึงหุ่นเชิดบนเกาะนี้ เรียกได้ว่ามิตรภาพของพวกเขาได้ก่อตัวขึ้นแล้ว การที่หยินหยวนเซียงหักหลังพวกเขาก็เหมือนกับพวกเขาถูกกระบี่แทงเข้าที่ด้านหลัง

“นายท่าน ให้ข้าน้อยจัดการสตรีอัปลักษณ์นั่นเอง!” จักรพรรดิจอมอสูรเรียกร้องให้ตนออกไปสู้

หลิงพยักหน้าและกล่าว “ตกลง เจ้าลุยเลย!”

จักรพรรดิจอมอสูรคำรามและพุ่งเข้าใส่หยินหยวนเซียงทันที เขาถูกกังขังมาเป็นเวลานานแล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงโหยหาการต่อสู้เป็นอย่างมาก ยิ่งกว่านั้นตัวเขาเองไม่มีร่างเนื้อเป็นของตนเอง ต่อให้ร่างกายพังเขาก็แค่หาร่างใหม่

สิ่งที่เขาหวาดกลัวมีเพียงการโจมตีทางจิตวิญญาณ

“ไร้ประโยชน์!” หยินหยวนเซียงกวัดแกว่งดาบโจมตี

พลังของนางแข็งแกร่งมาก ไม่ใช่ระดับภูผาวารีขั้นสูงสุดทั่วไปแต่เป็นขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

จักรพรรดิจอมอสูรถูกทำให้ล่าถอยจนไปหยุดอยู่ข้างกายหลิงฮัน

“เจ้าชนะนางไม่ได้?” หลิงฮันยิ้ม

“นายท่าน นางแข็งแกร่งกว่าข้าเพียงเล็กน้อย!” จักรพรรดิจอมอสูรกัดฟันพูด หุ่นเชิดที่เขาสิงอยู่ตอนนี้มีพลังต่อสู้เพียงระดับภูผาวารีขั้นสูงสุดชั้นปลาย เขาด้อยกว่าหยินหยวนเซียงเล็กน้อย

“ฮ่าๆๆ!” หยินหยวนเซียงกหัวเราะ “ใครใช้ให้เจ้าตัดสินใจผิดพลาดกันที่ทิ้งหุ่นเชิดระดับสุริยันจันทราไปเช่นนั้น ว่าอย่างไร ยังคิดจะลองสู้อยู่อีกรึไม่?”

“เจ้าลุยอีกครั้ง ข้าจะคอยสนับสนุนเอง!” หลิงฮันออกแรงเตะจักรพรรดิจอมอสูร ทันใดนั้นร่างของหุ่นเชิดก็ลอยสูงและพุ่งตกลงเข้าใส่หยินหยวนเซียงจากด้านบน

“ทักษะดาบร้อยภูตผี!” หยินหยวนเซียงตะโกนและกวัดแกว่งดาบ ในตอนนั้นเองก็มีหัวของเหล่าภูติผีปรากฏออกมาโจมตีเข้าใส่ร่างของหุ่นเชิดจักรพรรดิจอมอสูร

หลิงฮันลงมือต่อ เขากระตุ้นใช้งานตาข่ายผนึกสีชาด ตราบใดที่หยินหยวนเซียงถูกจับอยู่ในตาข่ายนี้ พลังต่อสู้ของนางก็จะลดลงไปเป็นระดับภูผาวารีขั้นสูง ซึ่งสามารถจัดการต่อได้ไม่ยากเย็น

ง

“คิดง่ายเกินไปแล้ว!” ร่างของหยินหยวนเซียงเคลื่อนไหวอย่างซับซ้อนเพื่อไม่ให้หลิงฮันใช้ตาข่ายจับตัวนางได้

“งั้นรึ?” หลิงฮันยิ้มและโคจรทักษะจิตเจ็ดสังหาร

การโจมตีทางจิตวิญญาณถูกปล่อยออกไปโดยไม่สามารถมองเห็น ความเร็วของการโจมตีเองก็รวดเร็วจนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบพ้น

ร่างของหยินหยวนเซียงถูกทำให้หยุดนิ่ง

เพียงแต่ว่าจะอย่างไรนางก็เป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด ทักษะจิตเจ็ดสังหารจึงไม่สามารถหยุดรั้งนางไว้ได้นาน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่หลิงฮันจะมีเวลาพอจะนำร่างของนางเข้าไปในหอคอยทมิฬหรือใช้โอกาสนี้ในการปล่อยตาข่ายผนึกสีชาด

แต่ในตอนนั้นเอง จักรพรรดิจอมอสูรก็ลงมืออย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้ใช้กรงเล็บหุ่นเชิดเพื่อโจมตีและและร่างหมีของตนเองกอดรั้งหยินหยวนเซียงเอาไว้แน่น

ต้องรู้ก่อนว่าเขาอ่อนแอกว่าหยินหยวนเซียงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะงั้นหยินหยวนเซียงจึงไม่สามารถสลัดเขาหลุดได้ในทันที

“นายท่าน ข้าจับตัวนางได้แล้ว!” จักรพรรดิจอมอสูรตะโกนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ในสมัยก่อนเมื่อพบจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงสุดนั้นเขาทำได้เพียงต้องยอมคุกเข่า แต่ไม่คาดฝันเลยว่าจะมีวันที่เขาสามารถต่อกรกับตัวตนเช่นนั้นได้อย่างสูสี

“ปล่อยข้า!” หยินหยวนเซียงตกตะลึง จักรพรรดิจอมอสูรไม่สามารถทำให้นางบาดเจ็บได้ก็จริง แต่หากเป็นแบบนี้จะเป็นการเปิดโอการให้หลิงฮันใช้ตาข่ายผนึกสีชาด!

พลังของนางแข็งแกร่งกว่า ด้วยการที่ระเบิดพลังออกไปทั้งหมดในทีเดียวแขนของจักรพรรดิจอมอสูรจึงบิดเบี้ยวผิดรูปร่าง

หากเป็นสิ่งมีชีวิตทั่วไปคงต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บด้วยแล้ว แต่สิ่งมีชีวิตเช่นจักรพรรดิจอมอสูรนั้นไม่มีความรู้สึกเช่นนั้น เขายังคงกอดรัดหยินหยวนเซียงเอาไว้แน่นเพื่อรอหลิงฮันลงมือ

‘พรึบ’ ตาข่ายขนาดใหญ่ถูกโยนออกไปและร่วงลงมาจากฟากฟ้า

ภายในพริบตาพลังบ่มเพาะของหยินหยวนเซียงกับจักรพรรดิจอมอสูรก็ลดลงมาหนึ่งขั้น

หยินหยวนเซียงรีบใช้ปราณดาบโจมตีเพื่อตัดร่างของจักรพรรดิจอมอสูร

แต่น่าเสียดายที่ร่างของหุ่นเชิดหมีนั้นถูกหลอมขึ้นจากวิธีพิเศษ กระดูกของมันขึ้นทนทานมาก

หลิงฮันนำคันะนูและคันศรออกมาเพื่อใช้ศรฆ่ามังกรทะลวงดาราเต็มพลัง

เมื่อถูกลูกศรชี้เข้าใส่ หยินหยวนเซียงก็สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกอันไร้ที่สิ้นสุด นางรู้ตัวว่าหากหลิงฮันยิงลูกศรมา ชีวิตของนางจะดับสิ้น!

ตอนนี้นางไม่มีเวลาจะมาคิดว่าทักษะยิงธนูนั่นคือทักษะอะไรทำไมมันถึงทรงพลังเช่นนั้น สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวนางตอนนี้คือการหลบหนีออกจากตาข่ายเพื่อมให้ถูกยิง

“ปล่อยข้า! ปล่อยข้า!” ใบหน้าอันงดงามของหยินหยวนเซียงบิดเบี้ยวน่าเกลียด แต่นั่นก็ยังคงมีความงดงามเหลือเอาไว้ คราวนี้นางใช้พลังทั้งหมดออกมาจริงๆ นางเผาผลาญแก่นพลังชีวิตของตนเองและตั้งใจจะลากจักรพรรดิจอมอสูรออกจากตาข่ายไปพร้อมกับนาง

แน่นอนว่าความเร็วของนางนั้นรวดเร็วมาก

แต่นั่นจะเทียบกับความเร็วของศรฆ่ามังกรทะลวงดาราได้รึ?

‘พรึบ’ ลูกศรถูกยิงออกไปและพุ่งเข้าใส่หยินหยวนเซียง

ฉัวะ!

ลูกศรทะลุหน้าอกของนางและเข้าปะทะกับร่างหุ่นเชิดของจักรพรรดิจอมอสูร เมื่อถูกแรงปะทะของลูกของทะลวงเข้าใส่จักรพรรดิจอมอสูรก็รั้งแขนเอาไว้ไม่ไหวและร่างของหุ่นเชิดกับหยินหยวนเซียงก็แยกออกจากกัน

“เจ้าหนู ข้าจะฆ่าเจ้…”

ตูม!

หยินหยวนเซียงกำลังด่าแช่ง แต่ทันใดนั้นหน้าอกของนางก็ระเบิดออก ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความตกตะลึงและก้มมองลงไปยังบริเวณหัวใจที่ระเบิดเมื่อครู่ ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวนาง… นี่มันลูกศรที่ถูกสร้างขึ้นโดยสมาคมราตรีนิรันดร์ไม่ใช่รึไงกัน?

น่าขันสิ้นดี นางที่เป็นนักฆ่าของสมาคมราตรีนิรันดร์ต้องมาถูกอาวุธของตนเองสังหาร… หรือนี่จะเป็นเวรกรรม?

ร่างของนางค่อยๆล้มลงไปด้านหน้าเนื่องจากพลังชีวิตสลายหายไป

จักรพรรดิจอมอสูรร่างควันลอยออกจากหุ่นเชิดและกล่าว “นายท่าน หุ่นเชิดพังอีกแล้ว”

ครั้งแรกก็เป็นเสือ คราวนี้ก็เป็นหมี ยังไม่ทันจะผ่านพ้นวันไป ร่างที่สำคัญของเขาก็ถูกทำลายไปถึงสองร่าง

หลิงฮันโยนหุ่นเชิดหมาป่าออกมาและกล่าว “ไม่ต้องกังวล ยังมีอยู่อีก”

เขาเก็บตาข่ายผนึกสีชาดกลับไป สิ่งนี้คือสมบัติช่วยชีวิตของเขาในขณะที่เขายังไม่บรรลุระดับภูผาวารีขั้นสูงสุด

ต้องขอบคุณพวกเจ้ามาก ตระกูลหลัว!

…หากหลัวหงรู้สิ่งที่หลิงฮันกำลังคิดตอนนี้เขาจะต้องเดือดดาลด้วยความโกรธเป็นแน่ เจ้ารู้รึไม่ว่าตระกูลหลัวต้องใช้ทรัพยากรมากมายมากี่รุ่นเพื่อที่จะสร้างตาข่ายนี้ขึ้นมา?

“ค้นที่นี่ให้ทั่ว อย่าให้เหลืออะไรทิ้งไว้!”