การได้รับมันมานั้นง่ายมาก เพียงแค่อยู่ในจุดตกของหยดเซียนหยวนก็พอแล้ว

แต่ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ใครจะรออยู่ที่ด้านล่าง? มันจะต้องมีการต่อสู้ครั้งใหญ่รออยู่อย่างแน่นอนเพื่อครอบครองตำแหน่งที่ดีที่สุด

นอกจากนั้น ภูเขาเหยี่ยวแห่งนี้มันไม่ง่ายที่จะปีนขึ้นไป

หลิงฮันเข้าใจหลังจากที่ลองปีนขึ้นไปและเจอกับพายุที่รุนแรงบนภูเขา แม้แต่จอมยุทธที่ทะลวงผ่านขอบเขตพระเจ้าแล้วยังไม่สามารถปีนขึ้นไปได้ แถมยังได้รับบาดแผลหลายแห่งอีกด้วย ถ้าเขายังปีนขึ้นไปต่อคงโดนพายุที่รุนแรงตัดไปถึงกระดูก

ถ้าพายุรุนแรงมากยิ่งขึ้นและกระดูกต้านทานไม่ไหว เช่นนั้นคงถูกหั่นเป็นชิ้นๆ

“นี่ข้าปีนขึ้นไปไม่ได้อย่างนั้นรึ?”

เนื่องจากยังมีเวลาเหลืออยู่อีกหลายวัน หลิงฮันจึงพยายามที่จะฝ่าฝันพายุที่รุนแรงนั่นไป

แต่ในไม่ช้าเขาก็ได้ข้อสรุปว่ายิ่งพลังทำลายล้างของพายุรุนแรงมากขึ้นเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่ามันจะน่าสะพรึงกลัวมากยิ่งขึ้นเท่านั้น แต่จะพัดให้ผู้คนตกลงไปด้านล่าง

แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ถูกพัดลงไปด้านล่าง แต่ได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง

“ความรุนแรงของมันอย่างน้อยน่าจะเทียบได้กับระดับสุริยันจันทราขั้นกลาง มิฉะนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะทะลวงผ่านการป้องกันของข้า” หลิงฮันคาดเดา นี่แค่ตีนเขา ถ้าไปไกลกว่านั้นหากเขาโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์อยู่ตลอดเวลาจะสามารถปีนขึ้นไปได้หรือไม่?

“ลืมเรื่องนั้นไปได้เลย แค่รออยู่ด้านล่างด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า มันคงไม่ยากที่จะได้รับหยดเซียนหยวนไม่กี่หยด”

ทั้งสามคนหาที่ลับตาคนและเข้าไปในหอคอยทมิฬอย่างเงียบเชียบ

หลิงฮันฝึกฝนทั้งวรยุทธและปรุงยา เมื่อเขามีเวลาเขาก็จะปรุงยาเจ็ดเพลิงลอยล่อง ซึ่งเป็นวิธีที่ดีในการหาเงิน

ไม่กี่วันต่อมา ฝูงชนก็เริ่มกระสับกระส่าย

นั่นเป็นเพราะใกล้จะครบสามเดือนแล้ว และการแข่งขันที่ดุเดือดที่สุดกำลังจะเริ่มต้นขึ้น

หยดเซียนหยวน แม้แต่จอมยุทธระดับดาราก็ยังโหยหา!

หากได้รับมันมา แต่ไม่ได้ใช้เองก็สามารถนำไปขายในราคาที่สูงลิ่วได้

“จะว่าไปแล้วผู้อาวุโสมีหยดเซียนหยวนแบ่งให้ข้าซักเล็กน้อยหรือไม่?” หลิงฮันพูดกับเซียนหวู่เซียงที่กำลังลอยอยู่รอบต้นสังสารวัฎ

“ของแบบนั้นข้าจะมีได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้นข้ายิ่งไม่มีกายหยาบอยู่ แล้วข้าจะสร้างมันได้เยี่ยงไร?” เซียนหวู่เซียงพูดอย่างไม่พอใจ

อนิจจา ท่านช่างไร้ประโยชน์ยิ่งนัก!

หลิงฮันถอนหายใจและทำให้เซียนหวู่เซียงกรีดร้องด้วยความโกรธ เมื่อเห็นท่าทางของหลิงฮัน

หลิงฮันพาสุ่ยเยี่ยนยวี่และหูเฟยหยินรออยู่ด้านข้าง เมื่อการต่อสู้แย่งชิงหยดเซียนหยวนเริ่มต้นขึ้น สถานการณ์ก็จะน่าสะพรึงกลัวและโหดร้ายมากยิ่งขึ้น

ต้องทราบก่อนว่ามีกองกำลังใหญ่หลายแห่งเข้ามาในเขตแดนลี้ลับพร้อมกับเม็ดยาที่ช่วยยกระดับพลังต่อสู้ให้ใกล้เคียงกับระดับสุริยันจันทรา

“ก่าวฮวงช่างเป็นคนที่โลภมากจริงๆ ถึงขอให้ข้านำหยดเซียนหยวนสามหยดกลับไปให้ ข้าไม่รู้จริงๆว่าเขาสติดีอยู่หรือเปล่า ถึงได้สร้างเงื่อนไขดังกล่าวให้กับข้า”

หลิงฮันส่ายหัวไม่ว่าเขาจะได้รับหยดเซียนหยวนมาทั้งหมดกี่หยด เขาก็จะไม่มีวันมอบให้กับก่าวฮวงแม้แต่หยดเดียว

ทำไมจะต้องให้ด้วย?

“ดูนั่น หยดเซียนหยวนกำลังจับตัวเป็นก้อน!” ใครบางคนชี้ไปที่ด้านบนของภูเขา

แม้ว่าภูเขาเหยี่ยวจะสูงมาก แต่จอมยุทธที่อยู่ที่นี่ต่างก็เป็นคนที่ทะลวงผ่านระดับภูผาวารีแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงมีสายตาที่น่าทึ่งและมองเห็นได้อย่างชัดเจน มันมีของเหลวหยดหนึ่งก่อตัวอยู่ใต้ก้อนหินก้อนหนึ่ง แต่มันยังไม่ใหญ่พอที่จะทำให้ตกลงมา

ทันใดนั้นเอง ทุกคนต่างก็นำอาวุธของตัวเองออกมาเพื่อเตรียมตัวแย่งชิงหยดเซียนหยดที่กำลังจะตก

ในขณะที่หลิงฮันยังไม่เคลื่อนไหว เพราะลมภูเขาที่นี่ไม่แน่นอน ซึ่งไม่มีใครสามารถระบุทิศทางได้ว่าหยดเซียนหยวนจะถูกพัดลอยและตกลงไปที่ไหน แม้จะอยู่ในตำแหน่งที่มันตก ก็ใช่ว่ามันจะตกลงมาตรงนั้นเสียหน่อย

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ และหยดเซียนหยวนก็ค่อยๆใหญ่ขึ้น หลังจากผ่านมาทั้งวัน หยดเซียนหยวนก็มีขนาดเท่ากับนิ้วหัวแม่มือ จากนั้นมันก็เริ่มสั่นไปมาและตกลงมาจากก้อนหิน

พริ้ว เมื่อลมภูเขาพัดผ่าน ทิศทางหยดของหยดเซียนหยวนก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

หลิงฮันเริ่มเคลื่อนไหวและกระโจนออกไปด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง ราวกับสายฟ้า

ตอนนี้เขาแข็งแกร่งมาก เขาไม่จำเป็นต้องสู้ก็ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้แล้ว แต่หลังจากที่เขาวิ่งได้สักพักก็มีสายลมที่รุนแรงก่อตัวอยู่รอบตัวเขา และทำให้ผู้คนที่อยู่รอบๆตกตะลึง

นี่มัน…พลังต่อสู้เก้าวดาว!

ในขณะนั้นเองก็เริ่มมีจอมยุทธแสดงความแข็งแกร่งของตนเองออกมา

ชายชราคนหนึ่งกินเม็ดยาเข้าไป ความแข็งแกร่งของเขาทะยานขึ้นมาก จนใกล้เคียงกับระดับสุริยันจันทรา จากนั้นเขาก็กระโจนออกไปไล่ตามหยดเซียนหยวน

เมื่อเผชิญหน้ากับพลังดังกล่าว แม้จะเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงก็ไม่สามารถเทียบเคียงได้และมีแต่จะถูกบ่นขยี้เป็นชิ้นๆเท่านั้น

ตอนนี้ไม่มีใครสนใจผู้อื่น ใครจะมีเวลาไปสนใจคนอื่นกัน ในเมื่อมีหยดเซียนหยวนอยู่ตรงไหน? ยิ่งไปกว่านั้น เหตุผลที่ทุกคนมาที่นี่ก็เพราะหยดเซียนหยวน ไม่ว่าใครก็ตามที่อยู่ที่นี่ก็เท่ากับว่าเข้าร่วมศึกแย่งชิงหยดเซียนหยวนแล้ว

แต่หลิงฮันนั้นดีหน่อย เขาไม่อยากฆ่าคนอื่นเท่าไหร่นัก และหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็น ในทางตรงกันข้ามผู้คนที่กินยาเพื่อยกระดับพลังของตัวเองนั้นโหดร้ายกว่ามาก คนพวกนั้นไม่สนใจคนอื่นเลย และบางคนถึงกับฆ่าคนอื่นโดยเจตนาและระบายความไม่พอใจใส่คนอื่น

หยดเซียนหยวนตกลงมาถึงตีนเขา ใกล้กับชายชราเสื้อคลุมเทา เขาส่งเสียงหัวเราะและพูดว่า “หยดเซียนหยวนหยดนี้ข้าจะเป็นคนรับไปเอง ส่วนพวกเจ้าค่อยรออีกวัน!”

เขากำลังเอื้อมมือไปเก็บหยดเซียนหยวน แล้วเมื่อใดที่หยดเซียนหยวนถูกเก็บเข้าไปในแหวนมิติ เขาก็จะรีบหนีออกไปจากที่นี่ทันที และจะไม่อยู่ที่นี่อีก

ระยะเวลาของคนที่ใช้เม็ดยายกระดับพลังนั้นมีขีดกำจัด และความแข็งแกร่งของเขาสามารถอยู่ได้นานถึงครึ่งเดือน ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากมันเป็นเม็ดยาต้องห้ามที่จะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายอย่างหนัก ดังนั้นเม็ดยาต้องห้ามจึงใช้ได้แค่หนึ่งเม็ดต่อหนึ่งร้อยปี หากใช้เม็ดที่สองจะเป็นการรนหาที่ตาย

ฟิ้ว มีลำแสงที่หนาวเย็นวิ่งผ่าน มันรวดเร็วท่ากับสสายฟ้า

มันคือศรฆ่ามังกรทะลวงดารา

ชายชราเสื้อคลุมเทารีบดึงมือกับมาเพื่อป้องกัน แต่พลังทำลายล้างของลูกศรนี้ทรงพลังเกินไป จึงทำให้ตกลงบนพื้นและออกห่างจากหยดเซียนหยวนที่กำลังตก

“บัดซบ!” ชายชรารีบย้ำเท้าและใช้พลังทั้งหมดเพื่อกระโดดกลับไปยังตำแหน่งเดิม

แต่เขาจะปีนกลับมาในตำแหน่งเดิมทันได้อย่างไร? มีจอมยุทธหลายคนอยู่ใกล้ และพวกเขาก็เริ่มกระโจนเข้าไปหาหยดเซียนหยวนเพื่อแย่งชิงมันมา