Alchemy Emperor of the Divine Dao 1357

Now you are reading Alchemy Emperor of the Divine Dao Chapter 1357 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

“โอ้ งดงามขนาดนั้นเลย?” แววตาของจ้าวขู่ส่องประกาย

ก่อนหน้านี้เขาได้เผ่นหนีกลับไปยังตระกูลจ้าว ด้วยการที่เขาเป็นบุตรเพียงคนเดียวของจ้าวจู่อี้ เขาจึงไม่ถูกลงโทษใดๆ และเมื่อได้ยินข่าวของแก่นไขกระดูกหยกเขาก็ออกจากตระกูลมาอีกครั้ง

เพียงแต่ว่าเมื่อถูกหลิงฮันชิงสมบัติไปแทบทั้งหมด เขาก็รู้สึกหงุดหงิดโดยที่ไม่อาจหาที่ระบายได้ เมื่อได้ยินว่ามีสาวงามเป็นธรรมดาที่เขาจะต้องการใช้นางเป็นตัวเลือกในการระบายอารมณ์

“ข้ารับประกันว่านายน้อยขู่จะต้องพอใจแน่นอน!” ซือหม่าหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย

“เช่นนั้นทำไมถึงไม่รีบพานางมาหานายน้อยผู้นี้!” จ้าวขู่ไม่สบอารมณ์ ในเมื่อมีสาวงามเช่นนั้นอยู่เหตุใดเมื่อวานเจ้าถึงพาสตรีทั่วมาปรนนิบัติข้า?

ซือหม่าหลิงยิ้มราวกับตัวร้ายและกล่าว “ข้าจะพานายน้อยขู่ไปพบนางเดี๋ยวนี้”

“ให้ไว!” จ้าวขู่ตื่นเต้นและลุกขึ้นยืนทันที

‘ฮึ่ม!’

ซือหม่าหลิงสบถในใจ หากเป็นมีบิดาเป็นปรมาจารย์ระดับวารีนิรันดร์และเป็นบุตรเพียงคนเดียวบ้าง เขาเชื่อว่าป่านนี้เขาคงบรรลุขั้นสูงสุดของระดับดาราไปแล้ว

แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มและพาจ้าวขู่เดินไปยังโรงประมูล

เขาสืบข้อมูลมาแล้วและรู้ว่ากลุ่มของหลิงฮันเองก็ต้องการแก่นไขกระดูกหยกเช่นกัน แต่ที่จริงแล้วใครบ้างล่ะจะไม่ต้องการ?

……

หลิงฮันพาสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ไปยังโรงประมูลสองต่อสอง เป้าหมายของพวกเขาคือแก่นไขกระดูกหยกเพียงอย่างเดียวจึงไม่จำเป็นต้องพาคนอื่นๆมาด้วยให้วุ่นวาย

“เมื่อได้แก่นไขกระดูกหยกมาแล้ว เราจะเดินทางกลับดาวเหอหนิงทันทีเพื่อไปพบกับจักรพรรดินีที่รักของเจ้า?” ในขณะที่เดินอยู่ สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ก็เอ่ยถามขึ้น

หลิงฮันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเย็นยะเยือกจากความหึงหวงของนาง เขาครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “เราจะกลับไปยังเมืองต้าหยิงก่อน ข้าสัญญาเอาไว้ว่าจะสอนคนคนหนึ่งหลอมเม็ดยาปราณโลหิตคลั่ง ไม่รู้ตอนนี้อีกฝ่ายเรียนรู้ไปถึงไหนแล้ว”

“อีกฝ่ายที่ว่าคือสตรี?” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ถามต่อ

เจ้าต้องขี้หึงขนาดนั้นเลย?

หลิงฮันฝืนยิ้ม บังเอิญเหลือเกินที่หลินอวีฉีกับหานซินเหยียนเป็นสตรีทั้งคู่ แถมทั้งสองยังงดงามเหนือว่าสตรีทั่วไปอีกด้วย

“เจ้ามีความลับที่ไม่ได้บอกข้าอีกมากแค่ไหน?” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เอื้อมมือไปหยิกข้อมือของหลิงฮัน

แน่นอนว่าด้วยกายหยาบของหลิงฮันย่อมไม่รู้สึกเจ็บปวด แต่เขาก็ยังจงใจร้องโอดครวญ “ภรรยาข้า เบาๆหน่อย!”

“ไม่ต้องเสแสร้ง!” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เค้นเสียง

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ภรรยาข้า เมื่อไหร่พวกเราจะเข้าเรือนหอกัน?”

“อันธพาล!” สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ยกหมัดและชกเข้าใส่หลิงฮัน

พวกเขาออกจากตรอกซอยและมุ่งหน้าไปยังโรงประมูล ผ่านไปไม่นานโณงประมูลก็ปรากฏขึ้นในระยะสายตาของพวกเขา

“นายน้อยขู่ นางมาแล้ว!” ที่ประตูทางเข้าโรงประมูล ซือหม่าหลิงหันมองซ้ายขวา เมื่อพบว่าหลิงฮันกับสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เดินเคียงบ่าเคียงไหล่กันเข้ามา เขาก็แสดงท่าทีตื่นเต้นทันที

ฮึ่ม เตรียมตัวตายได้เลย!

แต่น่าเสียดายที่เจ้าหนูที่แย่งสตรีของเขาไปไม่มาด้วย!

จ้าวขู่มองตามทิศทางที่นิ้วของซือหม่าหลิงชี้ไปก่อนจะชะงัก เมื่อชะงักเสร็จความตกตะลึงของเขาก็เปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว

แน่นอนว่าเขาย่อมจำสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ได้ไม่มีทางลืม

สายตาของเขาเบี่ยงออกไปเล็กน้อยก่อนจะมองเห็นหลิงฮัน ความรู้สึกเย็นยะเยือกแผ่ซ่านออกมาจากจิตใจของเขาลามไปทั่วทั้งตัว

“นายน้อยขู่ สตรีผู้นั้นใช้ได้เลยว่าไหม?” ซือหม่าหลิงยังไม่รู้ตัวและยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงอวดดี

“ใช้ได้อะไร?” หลิงฮันเดินขึ้นหน้าและกล่าว

ซือหม่าหลิงทำตัวเหมือนเป็นลูกน้องของจ้าวขู่ เขาก้าวออกมาและชี้นิ้วใส่หลิงฮัน “นายน้อยขู่ต้องการสตรีของเจ้า! เจ้ารู้รึไม่ว่าตัวเองโชคดีขนาดไหน รีบๆมอบสตรีของเจ้ามาหากมีวาสนาเจ้าอาจจะได้นางกลับไปใช้ต่อจากนายน้อยขู่ก็ได้”

“โอ้ เป็นงั้นรึ?” หลิงฮันยิ้มและมองไปยังจ้าวขู่

“ใช้ได้น้องสาวเจ้าน่ะสิ!” จ้าวขู่คำรามอย่างบ้าคลั่งก่อนจะทุบตีซือหม่าหลิง

ไม่แปลกที่เขาจะโมโห เขาเพิ่งหนีความตายจากหลิงฮันมาได้ แต่ซือหม่าหลิงกลับนำพาเขากลับมายังขุมนรกหลุมเดิม! ข้าไปบาดหมางอะไรกับเจ้า เหตุใดถึงได้ทำกับข้าเช่นนี้!

ฮึ่ม ข้าจะทุบตีเจ้าให้ตาย!

จ้าวขู่แต่เดิมก็มีนิสัยอวดดีของผู้สืบทอดของปรมาจารย์ระดับวารีนิรันดร์อยู่แล้ว ทั่วทั้งจักรวรรดิราชวงศ์เพลิงศักดิ์สิทธิ์มีคนเพียงหยิบมือที่จะทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว แต่ขุมอำนาจระดับดาราอย่างซือหม่าหลิงกลับกล้าพาเขามาสู่ความตาย จ้าวขู่ในตอนนี้รู้สึกอยากจะสังหารซือหม่าหลิงจนแทบจะเป็นบ้า

“ทำไมกัน!” ซือหม่าหลิงโอดครวญ ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสน หรือว่าสาวงามในสายตาของจ้าวขู่จะต่างออกไป? สตรีที่คนอื่นมองว่างดงามแท้จริงแล้วจ้าวขู่กลับมองว่าอัปลักษณ์? ไม่เช่นนี้เหตุใดเขาถึงเกรี้ยวกราดเพียงนี้?

“นายน้อยขู่ ท่านทุบตีข้าทำไม?” ซือหม่าหลิงกุมหัวตัวเองในขณะที่กล่าว ด้วยพลังของเขาไม่มีทางขัดขืนจ้าวขู่ได้อย่างแน่นอน เขาจะรอดหรือตายขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของจ้าวขู่

“ข้าจะสังหารเจ้า! ข้าจะสังหารเจ้า!” จ้าวขู่กล่าวอย่างโหดเหี้ยม ซือหม่าหลิงคิดจะให้เขาแย่งชิงสตรีของหลิงฮัน… นี่ไม่ได้หมายความว่าซือหม่าหลิงต้องการให้เขาตายหรอกรึ?

นายน้อยผู้นี้ไปมีความบาดหมางอันใดกับเจ้ากัน?

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด