ในเมื่อหลู่โหย่วจิงเอ่ยถึงชื่อของเซียงเฉิงหยิน หลิงฮันก็ไม่สามารถทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้อีกต่อไป

เขากล่าว “ที่แท้ก็เป็นพี่ชายเซียงนี่เอง”

ที่จริงด้วยพลังตอนนี้ของหลิงฮัน ต่อให้ผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายมาที่นี่เขาก็ยังมีสถานะทัดเทียมกับอีกฝ่าย แถมอีกฝ่ายก็อาจต้องเรียกเขาว่าพี่ชายด้วยซ้ำเนื่องจากมีคำกล่าวว่าผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายเป็นเพียงจอมยุทธระดับดาราขั้นต้นเท่านั้น

เพียงแต่ว่าหลิงฮันเป็นคนไม่ลืมบุญคุณ ในตอนที่เพิ่งมาถึงจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะ เซียงเฉิงหยินได้คอยดูแลเขาในหลายๆเรื่อง

“หลิง… หลิงฮัน!” ทันทีที่เซียงเฉิงหยินเห็นหลิงฮัน เขาก็ตกตะลึงจนดวงตาแทบถลน

ที่จักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะโดยเฉพาะในเมืองจักรพรรดินี้ หลิงฮันคือตัวตนอันเป็นตำนาน

…ถูกจักรพรรดินีเรียกเข้าพบถึงสองครั้ง นับเป็นวาสนาอันไร้ขีดจำกัด

…ครอบครองสุ่ยเยี่ยนยวี่ที่งดงาม ไม่รู้ว่ามีบุรุษมากมายเท่าใดในเมืองจักรพรรดิที่อิจฉาจนอยากสังหารหลิงฮัน

…ขัดแย้งกับจ้าวหลุนแถมยังล่วงเกินเจ็ดแม่ทัพ

แม้หลิงฮันจะหายสาบสูญไปอยากลึกลับ แต่ชื่อเสียงของเขาก็ยังหลงเหลือทิ้งไว้

แต่ตอนนี้หลิงฮันกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งแล้ว!

ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เขาหายไปไหนกัน?

แต่เซียงเฉิงหยินก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว วันนี้ต่างจากอดีตผ่านมา ณ เวลานี้ผู้อาวุโสฝ่ายซ้ายคือตัวตนที่มีอำนาจสูงที่สุด ตัวเขาถึงขนาดถูกคนอื่นกล่าวขานว่าเป็น ‘ผู้อาวูโสฝ่ายซ้ายน้อย’ แม้พลังบ่มเพาะของเขาจะอยู่เพียงระดับภูผาวารี แต่ปรมาจารย์ระดับสุริยันจันทราก็ยังหวั่นเกรงไม่กล้าล่วงเกินเขา

แล้วหลิงฮันล่ะเป็นอะไร?

ก็แค่อัจฉริยะที่โลกนี้ไม่ขาดแคลน

เขาจ้องมองไปยังสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์และจิตสั่นสะท้าน ก่อนหน้านี้ก็เป็นสุ่ยเยี่ยนยวี่ เหตุใดหลิงฮันถึงได้มีดวงสมพงษ์กับสตรีงดงามนัก?

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ในเมื่อเป็นพี่ชายเซียง ข้าจะยอมให้แล้วกัน”

เฟิงโปหยุนและคนอื่นๆมึนงง หลิงฮันไม่ใช่คนที่จะยอมถูกเอาเปรียบง่ายๆ เหตุใดครั้งนี้เขาถึงยอม? แต่ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็เคารพในการตัดสินใจของหลิงฮัน พวกเขายืนขึ้นโดนไม่โต้แย้งใดๆ

แน่นอนว่าหลิงฮันย่อมไม่ได้หวาดกลัวเซียงเฉิงหยินหรือผู้อาวุโสฝ่ายซ้าย แต่เหตุการณ์ครั้งนี้เซียงเฉิงหยินจะต้องรู้สึกภูมิใจเอาไว้ที่ปรมาจารย์ระดับดาราสองคนถึงขนาดยอมสละห้องอาหารส่วนตัวให้เขา

แต่ทันทีหลิงฮันลุกขึ้นยืนก็ได้ถือว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนสิ้นสุดลง

เซียงเฉิงหยินรู้สึกอิจฉา ออร่าที่สัมผัสได้จากหลิงฮันนั้นธรรมดาสามัญ แต่ผู้คนรอบข้างหลิงฮันกลับเต็มไปด้วยปรมาจารย์ระดับสุริยันจันทราแถมยังเชื่อฟังคำพูดของหลิงฮันด้วย จากที่เห็นคือทั้งกลุ่มเชื่อฟังหลิงฮันโดยไม่ปริปากใดๆ

แต่แน่นอนว่านั่นอาจจะเป็นเพราะคนเหล่านี้หวาดกลัวในสถานะของเขา

เมื่อคิดเช่นนี้ ความอวดดีของเซียงเฉิงหยินก็ทะยานสูงขึ้นจนหยุดไม่ได้ “สตรีคนนั้นไม่เลวเลย เจ้าจงอยู่ดื่มกับข้า!”

เฉินหลุยเจียงและศิษย์คนอื่นๆเปลี่ยนสีหน้าทันใด มดปลวกตัวนี้กล้าคิดไม่ซื่อกับภรรยาของอาจารย์พวกเขา?

แต่ก็ยังไม่มีใครผลีผลามลงมือและรอการตัดสินใจของหลิงฮัน

“ฮ่าๆ พี่ชายเซียงบอกให้เจ้าอยู่ถือว่าเป็นวาสนาที่ยิ่งใหญ่แล้ว ยังไม่รีบขอบคุณพี่ชายเซียงอีกรึไง!” หลู่โหย่วจิงตะโกนใส่สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์ แต่ภายในปากของเขาได้แอบน้ำลายไหล เขาเองก็อยากได้สตรีผู้นี้เหมือนกัน

แววตาของหลิงฮันเปลี่ยนเป็นเย็นชา ‘พรึบ’ เขาสะบัดแขนผลักฝ่ามือใส่หลู่โหย่วจิง ‘ปัง’ กำแพงร้านปรากฏรูรูปทรงมนุษย์พร้อมกับร่างของหลู่โหย่วจิงลอยกระเด็นร่วงไปยังถนน

“หลิงฮัน เจ้ากล้าดีอย่างไรที่ทำร้ายคนอื่นในเมืองจักรพรรดิ!” เซียงเฉิงหยินเหงื่อตก เขานึกออกทันทีว่าหลิงฮันเป็นคนอุกอาจขนาดไหน แม้แต่บุตรชายของแม้ทัพจ้าวอีกฝ่ายก็ยังกล้าล่วงเกิน

เซียงเฉิงหยินหวาดกลัวจนตัวสั่น

“เห็นแก่หน้าเจ้า ครั้งนี้ข้าจะยอมปล่อยไป!” หลิงฮันสะบัดมืออีกครั้ง ‘ปัง’ ร่างของเซียงเฉิงหยินถูกส่งลอยกระเด็นทะลุกำแพงเป็นคนที่สอง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ผู้คนด้านนอกตลกอย่างมาก บางคนถึงขนาดกลั้นหัวเราะไม่ไหว แต่เมื่อรู้ว่าทั้งสองคนที่กระเด็นลงมาเป็นเซียงเฉิงหยินกับหลู่โหย่วจิง พวกเขาก็กลายเป็นหวาดกลัวและรีบเผ่นทันที

อีกไม่นานที่นี่จะต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่นอน!

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “แมลงน่ารำคาญบินไปแล้ว พวกเรากินอาหารต่อดีกว่า”

“อืม!” ทุกคนพยักหน้า

ที่บนถนน เซียงเฉิงหยินกับหลู่โหย่วจิงค่อยๆคลานลุกขึ้นยืน ใบหน้าของพวกเขาทั้งมืดมนและแดงก่ำ ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความโกรธแค้น

“พี่ชายเซียง กลับไปขอความช่วยเหลือกันก่อน” หลู่โหย่วจิงกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

“ไป!” เซียงเฉิงหยินเองก็โมโหจนแทบคลั่ง ในฐานะผู้ติดตามของผู้อาวุโสฝ่ายซ้าย หากเขาไม่สามารถทวงคืนความแค้นครั้งนี้ได้ เขาจะไม่มีหน้าอยู่ในเมืองจักรพรรดิแห่งนี้อีกต่อไป

เพียงแต่ว่าตัวเขาเป็นเพียงคนรับใช้ของผู้อาวุโสฝ่ายซ้าย อีกฝ่ายจะเคลื่อนไหวเพียงเพราะเขาถูกทุบตีได้อย่างไร?

เพราะงั้นจึงต้องไปขอความช่วยเหลือจากตระกูลหลู่

ตระกูลหลู่เป็นตระกูลระดับสุริยันจันทราชั้นแนวหน้า นอกเหนือจากปรมาจารย์ระดับดาราแล้ว ไม่มีใครที่ตระกูลหลู่จัดการไม่ได้

ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังตระกูลหลู่ เมื่อทางตระกูลรับรู้ว่าเซียงเฉิงหยินถูกทุบตี แม้แต่ผู้นำของตระกูลหลู่ก็ตกตะลึง เขาส่งบุตรชายคนโตให้รับหน้าที่แก้แค้นหลิงฮัน

บุตรคนโตของตระกูลหลู่มีชื่อว่าหลู่เฉิงเฟิง เขาเพิ่งทะลวงผ่านระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดได้ไม่นาน กล่าวได้ว่าเขาเป็นปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งอันดับต้นๆคนหนึ่ง

เซียงเฉิงหยินพึงพอใจเป็นอย่างมาก แต่คู่หมั้นในอนาคตของเขาก็รับรู้ถึงความอัปยศของเขาครั้งนี้เช่นกัน แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา รอให้เขาเหยียบย่ำใบหน้าของหลิงฮันก่อน ชื่อเสียงของเขาก็จะกลับมาเอง

กลุ่มของพวกเขารีบมุ่งหน้ากลับไปยังร้านอาหารอย่างรวดเร็ว

“เจ้าคนโอหัง ยังไม่รีบโผล่หัวออกมาและคุกเข่ายอมรับความผิดอีกรึ!” กลุ่มของพวกเขาหยุดยืนหน้าร้านอาหารพร้อมกับรุ่นเยาว์คนหนึ่งของตระกูลหลู่ได้ตะโกนออกมา กลุ่มคนที่ถูกส่งมาแก้แค้นรวมแล้วมีทั้งสิ้นสิบเจ็ดคน