หลิงฮันไม่คิดจะถามให้มากความ บางทีติงหลีอันอาจจะรู้แม้กระทั่งความลับที่ว่าราชินีทั้งเก้าคือร่างแยกของจักรพรรดินี

ความลับของเผ่าเก้าอสรพิษไม่อาจแพร่งพรายให้ใครรู้

“หลิงฮัน ที่ข้าไม่ได้สังหารเจ้าตั้งแต่เนิ่นๆนับว่าเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง!” ติงหลีอันยกฝ่ามือขวาขึ้น ฝ่ามือของเขาค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเรียบเนียนดั่งหยก แม้กระทั่งสีของผิวหนังก็เปลี่ยนเป็นโปร่งใสจนสามารถมองเห็นการไหลเวียนของเส้นเลือด

“ฝ่ามือยกมารสวรรค์!” ผู้อาวุโสฝ่ายขวาอุทานด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

แม้กระทั่งฉีเชียวเซวี่ยและปรมาจารย์คนอื่นๆก็เปลี่ยนสีหน้า

ทักษะฝ่ามือนี้เป็นทักษะที่ทรงพลังอย่างมาก ที่จริงมันไม่ใช่ทักษะลับที่หายากอะไร ปรมาจารย์ระดับดาราทุกคนสามารถเข้าไปยังห้องสมบัติของจักรวรรดิเพื่อฝึกฝนมันได้ เพียงแต่ว่าหลายแสนหลายล้านปีที่ผ่านมานี้ไม่มีใครเคยฝึกฝนสำเร็จเลยสักคน

แต่ทว่าติงหลีอันกลับสามารถทำได้

คนผู้นี้ถือว่าเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง ด้วยระยะเวลาเพียงล้านปีสามารถก้าวกระโดดจากระดับดาราขั้นต้นไปยังระดับดาราขั้นสูงได้ หากเขาจะฝึกฝนทักษะฝ่ามือยกมารสวรรค์สำเร็จก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

ฝ่ามือถูกปล่อยออกมาพร้อมกับอำนาจที่ราวกับจะบดขยี้ทุกชีวิต

ไม่ต้องกล่าวถึงจอมยุทธระดับดาราขั้นกลางเลย ต่อให้เป็นจอมยุทธระดับดาราขั้นสูงก็ยังต้องใช้พลังทั้งหมดป้องกันฝ่ามือนี้ ไม่เช่นนี้คงต้องพบกับจุดจบ

แววตาของหลิงฮันแสดงออกถึงความจริงจังยิ่งกว่าเดิม บังอาจมีความคิดชั่วร้ายกับภรรยาของเขา… ถือว่าเจ้าแส่หาความตายแล้ว!

ฆ่า!

หลิงฮันพุ่งทะยานไปด้านหน้าโดยไม่หลบหลีก

“รนหาที่ตาย!” ติงหลีอันกล่าวอย่างเย็นชา ตัวเขาต้องปิดบังพลังมาตลอดล้านปี ตอนนี้ในที่สุดเขาก็สามารถปลดปล่อยพลังออกไปทำให้เขารู้สึกฮึกเหิมอย่างพูดไม่ถูก

หลิงฮันนำดาบไม้ออกมา ดาบเล่มนี้จากนี้ตรวจสอบดูเหมือนว่ามันจะเกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อสัมผัสกับโลหิตของจอมยุทธที่แข็งแกร่ง แต่เนื่องจากปกติแล้วเขาไม่ใช่คนที่ชอบสังหารมั่วซั่วเขาจึงไม่ได้ทดสอบเสียที หลิงฮันสะบัดดาบออกไปพร้อมกับโคจรทักษะกาลเวลาแปรผันพันปี

อำนาจอันน่าสะพรึงกลัวของฝ่ามือถูกเร่งเวลาจนสูญเสียพลังทำลายไปอย่างรวดเร็ว

“อะไรกัน!”

ติงหลีอันตกตะลึง ทักษะฝ่ามือยกมารสวรรค์นี้แม้แต่เขาก็ยังต้องใช้เวลากว่าสามแสนปีในการฝึกฝน เขามั่นใจว่าหากศัตรูมีระดับพลังต่ำกว่าเขา ฝ่ามือนี้จะต้องบดขยี้ศัตรูทุกคนได้อย่างราบคาบ

ไม่ใช่เพียงฝ่ามือของเขาจะสังหารจอมยุทธระดับดาราขั้นกลางไม่ได้ แม้กระทั่งรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ก็ไม่สามารถทำได้โดยที่ดาบไม้ได้พุ่งโจมตีเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

“ฮึ่ม!”

ไม้เท้ายาวแท่งหนึ่งปรากฏออกมา อาวุธคู่มือของติงหลีอันคือไม้เท้าแท่งนี้ เขาร่วมสู้รบกับมันมาเป็นเวลายาวนานจนความคิดเป็นหนึ่งเดียวกันกัน ติงหลีอันใช้ไม้เท้าปัดป้องดาบที่พุ่งเข้ามา

พรึบ!

เมื่อถูกดาบเฉือนเข้าใส่ ไม้เท้ายาวก็ถูกผ่าออกเป็นสองส่วนทันที ดาบยังคงไม่หยุดโจมตีและฟันเข้าหาเป้าหมาย

อั่ก ติงหลีอันกระอักโลหิตออกมา ไม้เท้ายาวนั่นมีความนึกคิดที่เชื่อมต่อกับเขา ดังนั้นเมื่อไม้เท้าถูกผ่าครึ่งตัวเขาก็ได้รับความเจ็บปวดที่เหมือนถูกดาบฟันเข้าใส่ด้วยเช่นกัน สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซีดขาว

ดาบไม้กำลังฟันเข้าใส่เขา!

ติงหลีอันตั้งใจกระโดดหลบหลีกแต่เบื้องหลังของเขากลับเป็นประตูหิน แบบนี้เขาจะหลบดาบอันเกรี้ยวกราดของหลิงฮันได้อย่างไร?

‘ฉัวะ’ ร่างของติงหลีอันถูกผ่าเป็นสองส่วน ดาบไม้ได้อาบโลหิตของปรมาจารย์และรูปแบบอาคมบนตัวดาบก็เกิดการเปลี่ยนแปลง ลายเส้นรูปแบบอาคมหมุนบิดราวกับเป็นอสรพิษพร้อมกับปลดปล่อยออร่าอันชั่วร้ายออกมา

นี่มัน.. สมบัติของดินแดนใต้พิภพ!

หลิงฮันเข้าใจทันทีว่าทำไมออร่าของดาบเล่มนี้ถึงชั่วร้ายและกระตุ้นให้ตัวเขาเกิดความคิดอยากจะฆ่าฟัน

ฉีเชียวเซวี่ยและปรมาจารย์คนอื่นๆอ้าปากค้างจนพูดอะไรไม่ออก

ก่อนหน้าหน้านี้ก็มีจ้าวเจี้ยนไป๋ที่ถูกหลิงฮันสังหารด้วยดาบเดียว แต่จ้าวเจี้ยนไป๋ก็เป็นเพียงระดับดาราขั้นต้นเท่านั้น ทว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ติงหลีอันที่เป็นถึงระดับดาราขั้นสูงก็ยังถูกหลิงฮันสังหารในดาบเดียว… นี่หลิงฮันมีพลังระดับใดกันแน่?

หลิงฮันก้าวเดินไปด้านหน้าและเริ่มทำลายอาคมป้องกันเพื่อประตูหิน

หลังจากได้เป็นพยานให้แก่พลังของหลิงฮัน ผู้อาวุโสซ้ายขวาและเหล่าแม่ทัพต่างไม่มีใครเอ่ยห้าม มีเพียงฉีเชียวเซวี่ยคนเดียวที่กล่าวออกไป “เจ้ากำลังทำอะไร?”

“แน่นอน ข้าจะเปิดประตูพาภรรยาของข้าหลบหนีไป หรือเจ้าจะให้ข้าปล่อยนางให้รอความตายอยู่ที่นี่?” หลิงฮันเค้นเสียง แต่ถึงอย่างไรความเข้าใจในรูปแบบอาคมของเขาก็ตื้นเขิน และรูปแบบอาคมที่อยู่เบื้องหน้านั้นมีระดับเหนือกว่าขีดจำกัดความเข้าใจของเขา

ภายในระยะเวลาสั้น เขาไม่มีทางทำลายมันได้แน่

ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เขารอให้ติงหลีอันทำลายอาคมให้เสร็จก่อนแล้วค่อยสังหารเขาดีกว่า

‘ครืนน’ แต่ทันใดนั้นเอง ร่างหนึ่งที่รอบกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันน่าเกรงขามก็ลอยลงมาจากท้องฟ้า ด้านหลังเขามีจอมยุทธระดับดาราเหาะเหินเรียงกันอยู่อย่างน้อยห้าสิบคน

ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับดารา!

ชายที่อยู่เบื้องหน้าคือจักรพรรดิโจ้วเทียน อีกฝ่ายกล่าวออกมาอย่างยิ่งยโส “อยู่ต่อหน้าข้าแล้ว ยังไม่คุกเข่าเคารพอีก?”

‘ตูมม’ แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวโอบล้อมไปทั่วบริเวณ แม้แต่ผ้าอาวุโสฝ่ายซ้ายขวาและเหล่าแม่ทัพก็ยังร่างกายสั่นสะท้าน

หลิงฮันหันหลังเข้าประตูหิน สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว แผนที่จะทำลายอาคมเพื่อนำตัวจักรพรรดินีหลบหนีไปไม่สามารถใช้ได้อีกต่อไป สิ่งที่เขาต้องทำคือตรงข้ามจากแผนเดิม เขาจะปกป้องประตูหินนี้ไม่ให้ใครเข้าใกล้

“จักรพรรดิบัดซบ ถูกทำลายแขนไปข้างหนึ่งเจ้ายังไม่เข็ดอีกรึ หรืออยากจะแขนขาดอีกครั้ง?” ทันที่เปิดปาก หลิงฮันก็สบถด่าทันที

เหล่าจอมยุทธระดับดาราด้านหลังจักรพรรดิโจ้วเทียนแสดงท่าทีตกตะลึง ก่อนหน้านี้จักรพรรดิของพวกเขาถูกทำลายแจนไปข้างหนึ่งโดยไม่ทราบสาเหตุ ฟังจากคำพูดของรุ่นเยาว์คนนั้น หรือว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้?

ใบหน้าของจักรพรรดิโจ้วเทียนเปลี่ยนเป็นมืดมน ในตอนที่เขาพยายามครอบครองดาบเก้าอสุรกายแขนของเขาข้างหนึ่งได้ถูกทำลาย เรื่องนี้มีเพียงเขากับพี่ชายของเขาที่รู้กันสองคน เป็นไปได้อย่างไรที่รุ่นเยาว์ตรงหน้าจะรู้เรื่องนี้ด้วย? หากจะบอกว่าพี่ชายของเขาเป็นคนบอก เขาย่อมไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด

ยิ่งกว่านั้นหลิงฮันก็ยังปากดีเป็นอย่างมาก แต่เพิ่งพบกันก็เรียกเขาว่าจักรพรรดิบัดซบ!

“ใครสักคนจงจัดการเจ้าหนูนั่นให้ข้า” จักรพรรดิโจ้วเทียนกล่าวอย่างไม่แยแส ในฐานะผู้นำจักรวรรดิเขาย่อมไม่ลงมือเองง่ายๆ

“ฮ๋าๆ ข้าคงไม่มาสายไปสินะ?” ร่างอีกร่างหนึ่งลอยลงมาจากฟ้า เขาคือจักรพรรดิปี้ลั่วที่นำจอมยุทธระดับดาราจำนวนมากติดตามมาด้วย

ผู้อาวุโสซ้ายขวาและเหล่าแม่ทัพมีสีหน้าซีดเผือดราวกับคนตาย ตอนนี้นอกจากยอมจำนนกับยอมตาย พวกเขายังมีทางเลือกที่สามอีกรึไม่?

“ให้ชายชราลงมือเอง” จอมยุทธเฒ่าคนหนึ่งเสนอตัวจัดการหลิงฮัน รอบกายเขาอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของความตาย แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าพลังชีวิตของชายชราผู้นี้เหลืออยู่ไม่มาก เพียงแต่ว่าออร่าที่ชายชราปลดปล่อยออกมานั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก

การที่สามารถเรียกตนเองว่าชายชราต่อหน้าจักรพรรดิโจ้วเทียนได้ จอมยุทธเฒ่าผู้นี้ย่อมไม่ธรรมดา เขาเป็นตัวตนระดับดาราขั้นสูงสุด ชื่อเสียงของเขาเป็นที่รู้จักมาก่อนยุคสมัยการปกครองของจักรพรรดิโจ้วเทียนเสียอีก

และเพราะมีชีวิตอยู่มานานมากแล้ว อายุขัยของเขาจึงใกล้จะสิ้นุสด

ชายชราจ้องมองมายังหลิงฮัน แววตาของเขาปรากฏทั้งร่อยรอบของเขาสงสัยและความอิจฉา

รุ่นเยาว์ผู้นี้สามารถบรรลุระดับดาราได้ด้วยอายุเพียงเท่านี้ อีกฝ่ายจะต้องมีความลับบางอย่างอยู่กับตัวแน่นอน หากเขาแย่งชิงมาได้บางทีเขาอาจจะสามารถทะลวงผ่านระดับวารีนิรันดร์สำเร็จ เมื่อเป็นเช่นนั้นไม่เพียงแค่อายุขัยของเขาจะเพิ่มขึ้นแต่พลังของเขาย่อมแข็งแกร่งที่สุดในเขตดวงดาวแห่งนี้

เมื่อคิดเช่นนี้จึงเป็นธรรมดาที่ชายชราจะเกิดความโลภ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่มั่นใจเต็มร้อยเสียทีเดียว หรือบางทีหลิงฮันอาจจะกินสมุนไพรอันล้ำค่าแห่งสวรรค์และปฐพีเข้าไป?

“รุ่นเยาว์เอ๋ย ไม่ต้องกังวลไป ข้าจะสังหารเจ้าให้เจ็บปวดน้อยที่สุด” ชายชรากล่าวพร้อมกับปล่อยฝ่ามือพลังปราณออกไป ฝ่ามือพลังปราณของเขามีสีดำสนิทราวกับถูกย้อมด้วยหมึก

นี่คือการโจมตีของปรมาจารย์ระดับดาราขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด หลิงฮันจะต้านทานได้อย่างไร?