หลังจากตกตะลึงเหล่าราชาก็กลายเป็นอิจฉา

สตรีที่งดงามหาใครเปรียบผู้นี้แต่งงานแล้ว?

ช่างน่ารังเกียจนัก!

“เทพธิดา หากหลิงฮันเอาชนะได้จริงๆมีรึที่ข้าจะไม่ยอมกินก้อนหิน?” ใครบางคนกล่าว เขาไม่เชื่อว่าหลิงฮันจะเป็นราชาระดับสอง และในเมื่อหลิงฮันเป็นคนสังหารน้องชายเพียงคนเดียวของหลิวจวินเทียน หลิงฮันจะต้องถูกสังหารแน่นอน

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วสตรีที่งดงามผู้นี้ก็จะกลายเป็นม่าย ถึงแม้สตรีที่ผ่านชายอื่นมาแล้วจะไม่เหมาะกับราชาเช่นพวกเขาแต่เขาก็ไม่สน

สำหรับสตรีที่งดงามขนาดนี้เขายินยอม!

“ข้าก็ยอมกิน!” เหล่าราชามากมายมีความคิดเช่นเดียวกัน พวกเขาตบหน้าอกอย่างมั่นใจเพราะไม่อยากถูกจักรพรรดินีดูถูก

จักรพรรดินีพยักหน้าและจดจำใบหน้าของคนเหล่านี้ทีละคน

ในขณะเดียวกัน หลิวจวินเทียนในตอนนี้เกรี้ยวกราดเป็นอย่างมาก มังกรเพลิงสามตัวบนศีรษะของเขาทะบานขึ้นท้องฟ้าและพุ่งเข้าใส่หลิงฮัน

เขาไม่ประมาทและตั้งใจลงมือเพื่อลองเชิง

หลิงฮันดีดนิ้ว ‘พรึบ’ ปราณดาบถูกปลดปล่อยออกไปและพริบตาถูกเหล่ามังกรเพลิงก็ถูกหั่นและแหลกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน

หลิวจวินเทียนไม่หวั่นเกรง หากการโจมตีเพียงแค่นี้หลิงฮันยังไม่สามารถต้านทานได้เขาก็ไม่สมควรถูกเรียกว่าเป็นราชา แต่ที่เขาประหลาดใจก็คือการที่หลิงฮันสามารถสลายการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดายเกินไป

หลิวจวินเทียนยื่นมือไปด้านหน้าและผลักออกไป ปราณก่อเกิดถูกควบแน่นกลายเป็นมังกรเพลิงอีกครั้ง แต่เทียบกับแล้วมังกรเพลิงในครั้งนี้มีขนาดใหญ่กว่าเดิมหลายสิบเท่า แรงกดดันที่สัมผัสเองก็ทรงพลังยิ่งกว่าเดิมเช่นกัน

หลิงฮันส่ายหัวและดีดนิ้วอีกครั้ง ปราณดาบพุ่งออกไปเชือดเฉือนมังกรเพลิงแหลกเป็นเศษซาก

“เมื่อไหร่เจ้าจะเลิกทดสอบข้าเสียที?” หลิงฮันยิ้ม “ข้ามาเพื่อพบปะราชาไม่ใช่เพื่อมาดูการละเล่นของเจ้า”

“อวดดีนัก!” หลิวจวินเทียนเค้นเสียง ทันใดนั้นได้มีหอกปรากฏมาอยู่ในมือของเขาจากความว่างเปล่า

หอกนี้ไม่ใช่อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่เขานำออกมาจากอุปกรณ์มิติแต่เป็นหอกที่ควบแน่นจากปราณก่อเกิด สิ่งที่น่ากลัวก็คือหอกเล่มนี้มีรูปแบบอาคมศักดิ์สิทธิ์สลักเอาไว้ หากมันถูกใช้โดยปรมาจารย์มากประสบการณ์มันจะสามารถปลดปล่อยพลังที่ไม่มีใครต้านทาน

หลิวจวินเทียนกวัดแกว่งหอกในมือพุ่งเข้าจู่โจมหลิงฮัน

หอกนี้คือทักษะยุทธที่เขาได้มาจากโบราณสถาน มันคือหนึ่งในทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

หลิงฮันไม่กล้าประมาท อีกฝ่ายเป็นราชาระดับสองเหมือนกันและมีพลังบ่มเพาะเท่ากับเขา ดังนั้นพวกเขาจึงมีพลังต่อสู้ใกล้เคียงกันนอกเสียจากว่าอีกฝ่ายจะมีร่างกายพิเศษที่สามารถปลดปล่อยพลังโจมตีได้รุนแรงกว่าระดับพลังของตนเองสองดาว

เขาเริ่มเอาจริงแต่ก็ยังคงโจมตีด้วยการดีดนิ้ว ทักษะดาบฟ้าคำรามถูกใช้ออกและปลดปล่อยคลื่นดาบอันรวดเร็ว

“ดูถูกกันนัก!” หลิวจวินเทียนเกรี้ยวกราด ก่อนหน้านี้เป็นเพียงการลองเชิงเท่านั้นเจ้าจะโจมตีเพียงดีดนิ้วก็แล้วแต่ แต่ตอนนี้ข้าลงมือใช้ทักษะแล้วเจ้ากลับยังโจมตีด้วยนิ้วมืออยู่?

คลื่นดาบพุ่งทะยานเข้ามาและหลิวจวินเทียนเริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันที่รุนแรงทันที อำนาจของคลื่นดาบนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าหอกของเขาเลย

โดยปกติแล้วหากเขาเรียกหอกนี้ออกมา เขาจะกลายเป็นตัวตนที่ไร้เทียมทานทันที ต่อให้ศัตรูมีพลังบ่มเพาะสูงกว่าเขา ด้วยอำนาจของหอกนี้เขาก็สามารถเจาะทะลวงพลังป้องกันของศัตรูได้ อย่าดูถูกเขาเพียงเพราะเขามีพลังต่อสู้เพียงหกดาว เมื่อใดที่เขาใช้ทักษะต่อสู้จริง พลังต่อสู้ของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นเจ็ดหรืออาจจะแปดดาว!

นี่คือพลังของราชาระดับสอง

ตูม! ตูม! ตูม!

คลื่นและหอกเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ราชาคนอื่นๆชะงักและมีสีหน้าเคร่งเครียด

ราชาแต่คนที่นี่ล้วนแต่เป็นคู่แข่งกัน พวกเขาทุกคนมีคุณสมบัติสมบัติเข้าร่วมสำนักละอองดาราและเดินสู่ทางเดินแห่งการเป็นเซียน

ทุกคนรู้ว่าทางเดินนี้คับแคบเป็นอย่างมากและเพียงพอให้ราชาเพียงคนเดียวเดินเท่านั้น!

แต่ตอนนี้หลิงฮันกับหลิวจวินเทียนได้แสดงพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมา พวกเขาทรงพลังจนราชาบางคนไม่สามารถทัดเทียมได้… เพราะอย่างไรราชาเองก็มีระดับของราชา ราชาระดับหนึ่งส่วนใหญ่จะเทียบกับราชาระดับสองได้อย่างไร?

ใบหน้าของราชาบางคนกระตุกไปมา พวกเขาเดิมพันกับจักรพรรดินีเอาไว้ว่าหากหลิงฮันชนะพวกเขาจะต้องกินก้อนหิน

ด้วยพลังของพวกเขาแล้ว แม้แค่การกินก้อนหินจะไม่ทำให้ตาย แต่การกินก้อนหินนั้นมันทั้งไม่อร่อยและทำให้พวกเขาเสียหน้า

หลิวจวินเทียน เจ้าต้องชนะ!

แน่นอนว่าหลิวจวินเทียนเองก็อยากชนะเหมือนกัน ไม่สิ ไม่เพียงแค่ชนะ แต่เขาต้องสังหารหลิงฮันให้ได้ เขาคำรามและปลดปล่อยเพลิงทมิฬออกมารอบกาย ร่างของเขาที่ถืออยู่ในตอนนี้ทำให้ดูราวกับเป็นอสูรแห่งบรรพกาล

‘พรึบ’ เปลวเพลิงทมิฬราวกับทำหน้าที่เป็นเกราะ มันสามารถป้องกันคลื่นดาบของหลิงฮันเอาไว้ได้ หลิวจวินเทียนพุ่งยานอย่างองอาจราวกับคิดว่าไม่มีใครสามารถหยุดยั้งตนเองได้อีกต่อไป

น่าสนใจ!

หลิงฮันหรี่ตา เกราะเปลวเพลิวนี้ไม่ได้มีพลังป้องกันอะไรเลย กลับกันมันมีพลังโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวจนทำให้การโจมตีที่พุ่งเข้าใส่ถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

หลิงฮันยิ้ม เขายกมือขวาขึ้นพร้อมกับกำหมัดต่อยเข้าใส่หลิวจวินเทียน

อะไรกัน!

หลิวจวินเทียนตกตะลึง ทักษะลับเกราะเปลวเพลิงทมิฬนี้เขาได้รับมาจากเขตแดนลี้ลับโบราณ พลังของมันนั้นต่อให้เป็นจอมยุทธระดับดาราขั้นสูงสุดก็ต้องถูกเผาจนบาดเจ็บหรือกลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา

นี่เจ้าบ้ารึเปล่า?

หลังจากตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ หลิวจวินเทียนก็แสยะยิ้มในใจ เจ้าเป็นคนแส่หาที่ตายเอง!

หลิงฮันนั้นอาจจะเป็นราชาระดับสอง ต่อให้เขาอยากเอาชนะหลิงฮันแค่ไหนก็จำเป็นต้องใช้เวลานานพอสมควร แต่ที่ไม่คาดคิดก็คือหลิงฮันจะเป็นฝ่ายรนหาที่ตายเอง

ไปลงนรกซะ!

หลิวจวินเทียนไม่หลบหลีกและจงใจปล่อยให้หมัดของหลิงฮันโจมตีเข้าใส่เขา

ณ เวลานี้แม้หลิวจวินเทียนจะคิดว่ามือของหลิงฮันต้องถูกเผาเป็นเถ้าถ่านแน่นอนแต่เขาก็ยังรู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่ หลิงฮันหน้าด้านเกินไป หมัดของอีกฝ่ายเล็งมาที่ใบหน้าของเขาทั้งๆที่ทุกคนย่อมรู้ว่าจอมยุทธไม่สมควรโจมตีใส่ใบหน้าของกันและกัน

‘ปัง’ หมัดกระแทกเข้าใส่ใบหน้าอย่างจัง