ตอนที่ 2052 สร้างบาดแผลให้จีอู่หมิง

 

ที่หลิงฮันไม่เรียกดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์ออกมาก่อนหน้านี้ เป็นเพราะดาบพิฆาตห้วงจิตในมือของจีอูหมิงนั้นแหลมคมจนสามารถตัดทุกสรรพสิ่งให้ขาดได้ ต่อให้เรียกดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์ออกมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร

 

แต่สถานการณ์ในตอนนี้ต่างออกไปแล้ว

 

ในจังหวะที่เขาใช้แหวนสีดำปัดป้องดาบพิฆาตห้วงจิต ดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์จะสามารถดำแดงอำนาจของมันเพื่อโจมตีได้ และดาบอสูรนิรันดร์เองก็เป็นอุปกรณ์นิรันดร์สี่ดาว ที่สามารถสร้างภัยคุกคามอย่างใหญ่หลวงให้แก่จอมยุทธระดับตัดวิญญาณสวรรค์

 

ต่อให้จีอู่หมิงจะเป็นร่างกำเนิดใหม่ของราชานิรันดร์ระดับเก้า แต่หากถูกดาบอสูรนิรันดร์ริ่มแทง มีรีที่อีกฝ่ายจะไม่ได้รับบาดเจ็บ?

 

หลิงฮันทั้งสองผสานการโจมตีบุกเข้าใส่จีอู่หมิง

 

ร่างหลักทำหน้าที่ป้องกันการโจมตีทั้งหมดของจีอู่หมิง โดยการใช้แหวนสีดำปัดป้องดาบพิฆาตห้วงจิต ส่วนร่างวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์นั้นจะใช้จังหวะระหว่างนั้นโจมตีอย่าบ้าคลั่งด้วยดาบอสูรนิรันดร์

 

“เริ่มน่าสนุกขึ้นมาบ้างแล้ว” จีอู่หมิงถูกบังคับให้ล่าถอยหลังหลายร้อยก้าว สีหน้าของเขาไม่ได้แสดงออกถึงความตื่นตระหนกใดๆ แต่ท่าที่อันเลื่อยชาได้แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังแทน

 

“ฮัว!”

 

เขาคำรามเสียงต่ำ “พรึบ” ทันใดนั้นเองดาบแหลมคมที่ถูกควบแน่นจากเปลวเพลิง และมีตราประทับแห่งเต๋มากมายส่องสว่างก็ปรากฏขึ้นในมือซ้ายของเขา รูปแบบการต่อสู้ของเขาเปลี่ยนไป โดยมือขวาได้กวัดแกว่งดาบพิฆาตห้วงจิตเพื่อจู่โจมกายหยาบหลิงฮัน และดาบเพลิงในมือซ้ายได้ใช้รับมือกับร่างวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์

 

ดาบเพลิงเล่มนี้ สามารถต้านทานดาบอสูรนิรันดร์ได้

 

หลิงฮันแสดงสีหน้าประหลายใจออกมาอย่างปิดไม่มิด การที่ดาบที่ถูกสร้างขึ้นจากอำนาจแห่งกฎเกณฑ์สามารถต้านทานดาบอสูรนิรันดร์ได้นั้น นับว่าเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์อย่างแท้จริง

 

“สิ่งที่เจ้าไม่รู้ยังมีอยู่มากมาย” จีอู่หมิงยิ้มพร้อมกับกวัดแกว่งดาบทั้งสองโจมตีตอบโต้

 

เขาโคจรทักนิรันดร์เพิ่มอีกทักษะ พรึบ” สัญลักษณ์ 5 ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา และกลิ่นอายที่คงกระพันชั่วนิรันดร์ได้พรั่งพรูหลั่งไหลออกมา

 

“หลิน!”

 

จีอู่หมิงเค้นเสียงท่องอักขระออกมาแผ่วเบา ด้วยอำนาจแห่งกฎเกณฑ์คำพูดของเขาได้ถูกควบแน่นกลายเป็นตัวอักษรขนาดใหญ่ และปลดปล่อยอำนาจออกมากดดันหลิงฮัน

 

ครืนนน” ตัวอักษรตัวนี้ราวกับหลุดมาจากยุคบรรพกาล และผ่านพ้นการแปรผันของยุคสมัยมาแล้วนับไม่ถ้วน

 

ณ เวลานี้จีอู่หมิงราวกับเป็นจักรพรรดิไร้พ่าย ที่สามารถกำราบทุกสรรพสิ่งได้ด้วยการสะบัด

 

หลิงฮันคำรามและโคจรอำนาจแห่งกฎเกณฑ์โจมตีเข้าใส่ตัวอักษร “หลิน”

 

“เหอะ ต่อหน้าเก้าอักขระเที่ยงแท้ของข้า ทุกสรรพสิ่งย่อมกลายเป็นไร้ค่า!” จีอู่หมิงแสยะยิ้มตัวอักษร “หลิน” พรั่งพรูไปด้วยอำนาจแห่งกฎเกณฑ์อันไร้สิ้นสุด ที่สามารถกำราบทุกสรรพสิ่งได้อย่างง่ายดาย

 

ดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์สะบั้นดาบอสูรนิรันดร์เข้าใส่ตัวอักษร เพลง” เมื่อดาบเข้าปะทะประกายแสงระยิบก็สะท้อนออกมาอย่างไม่คาดคิด ราวกับคำว่าดาบอสูรนิรันดร์ไม่ได้ปะทะเข้ากับตัวอักษรของอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ แต่ปะทะเข้ากับแร่โลหะ

 

ฉึบ จิ๊บ จิ๊บ” หลังจากฟาดฟันดาบไปอย่างต่อเรื่อง ในที่สุดตัวอักษร หลิน” ก็ถูกตัดขาด ดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์ได้ไล่ตามไปรวมกลุ่มกับหลิงฮัน และกระหน่ำโจมตีใส่ขี่อู่หมิงอีกครั้ง

 

“ปิง!” จีอู่หมท่องอักขระออกมาอีกครั้ง

 

หลิงฮันกับดวงวิญญาณเพลิงก้าวสวรรค์ยังคงใช้รูปแบบการต่อสู้เดิม คือให้ดวงวิญญาณเพลิงสวรรค์ใช้ดาบอสูรนิรันดร์ฟาดฟันใส่ตัวอักษร

 

“โต้ว!” จีอู่หมิงท่องอักขระคำที่สามพร้อมกับแสยะยิ้มมุมปาก เมื่อใดที่เก้าอักขระเที่ยงแท้ถูกเรียกออกมาอย่างสมบูรณ์ พวกมันจะแปรเปลี่ยนเป็นการโจมตีที่ทรงพลัง ซึ่งเขาจะใช้จังหวะในตอนนั้นหาช่องว่างสะบั้นดาบพิฆาตห้วงจิตใส่ลำคอของหลิงฮัน

 

เป็นอย่างที่หลิงฮันกล่าวเอาไว้ เขาล้มเหลวในการสังหารหลิงฮันมาสามครั้งแล้ว เพราะงั้นเมื่อเห็นว่าเป้าหมายของตนเองใกล้จะบรรลุ เขาจึงเกิดความคาดหวังขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว และรู้สึกย้อนกลับไปนึกถึงตอนที่เขาสังหารราชานิรันดร์เป็นคนแรก หลังจากที่ตัวเขาเพิ่งทะลวงผ่านเป็นราชานิรันดร์

 

อุณหภูมิโลหิตของเขาลดลงเล็กน้อย ตัวอักษร ได้ปรากฏขึ้นในดวงตาทั้งสองข้าง และกลิ่นอายอันสูงส่งราวกับจักรพรรดิไร้พ่ายของเขาก็ยิ่งทวีคูณความหนาแน่นยิ่งขึ้น

 

“เจ่อ!”

 

“เจีย!” 

 

“เฉิน!” 

 

“เลี่ย!”

 

เมื่อจีอู่หมิงท่องอักขระ เฉียน” ออกมาเป็นคำสุดท้าย ตัวอักษรที่เคยถูกฟัดขาดไปก่อนหน้านี้ก็ลอยขึ้นจากพื้น อักขระทั้งเก้าผสานรวมเข้าหากัน และปลดปล่อยคลื่นแสงแห่งสีทองกำราบหลิงฮัน

 

อำนาจกดขี่ของอักขระทั้งเก้าราวกับเป็นโลกทั้งใบที่ถาโถมเข้าหาหลิงฮัน ส่งผลให้หลิงฮันไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่คืบเดียว

 

ใช่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นมือ เท้า หรือศีรษะก็ไม่สามารถขยับได้

 

จีอู่หมิงพุ่งทะยานกวัดแกว่งดาบพิฆาตห้วงจิตเข้าใส่ลำคอหลิงฮัน

 

ดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์ลงมือขัดขวาง แต่ก็ถูกดาบเพลิงปัดป้องเอาไว้ ทำให้ดาบพิฆาตห้วงจิตยังคงพุ่งโจมตีต่อไปอย่างไม่มีอะไรเหนี่ยวรั้ง

 

แต่เมื่อปลายดาบกำลังจะสัมผัสโดนลำคอนั่นเอง จู่ๆหลิงฮันก็เผยรอยยิ้มออกมา

อะไรกัน?

 

จีอู่หมิงชะงักไปชั่วขณะ และความรู้สึกหวาดผวาได้ผุดขึ้นมาในห้วงความคิด แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ทำการโจมตีออกไปแล้ว จึงไม่สามารถล่าถอยกลางคันได้

 

ครืนนน!

 

คลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างของหลิงฮัน ส่งผลให้อักขระเที่ยงแท้ทั้งเก้าของจีอูหมิงแหลกสลายเป็นเสี่ยงในพริบตา หลิงฮันยกมือขึ้นมาปกปิดลำคอของตนเอง พร้อมกับระเบิดคลื่นพลังออกไปทั่วทิศทางรอบกาย

 

ไม่ดีแล้ว!

 

จีอู่หมิงกัดฟัน เขาสะบัดดาบเพลิงทิ้งออกจากมือซ้ายและฝันขยับนิ้วทั้งห้า ในช่วงเสี้ยววินาทีนั้นเอง คลื่นพลังการผันผวนของห้วงเวลาก็พรั่งพรูออกมา

 

แก่นพลังมหาพินาศปะทุออกไปอย่างบ้าคลั่ง หลิงฮันเดินโซเซไปมาพร้อมกับกระอักโลหิตสามครั้ง อวัยวะภายในทั้งหมดของเขาร้อนระอุ และกระดูกได้แตกหักไปอย่างน้อยยี่สิบแท่ง

 

เพื่อที่จะรับประกันว่าอีกฝ่ายจะต้องตาย หลิงฮันได้หน่วงระยะเวลาการขัดแย้งกันของแก่นกำเนิดสวรรค์และปฐพี่ทั้งสี่ให้นานขึ้น ทำให้สุดท้ายเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บไปด้วย

 

ดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์ยืนถือดาบอสูรนิรันดร์อยู่ในมือ และจดจ้องไปยังทิศทางหนึ่งที่ห่างออกไป

 

จีอู่หมิงคุกเข่าหนึ่งข้างลงกับพื้น ที่บริเวณไหล่ซ้ายของเขามีโลหิตไหลออกมาไม่หยุด และแขนข้างซ้ายได้หายไป นอกจากนั้นเสื้อผ้าของเขาเองก็ถูกฉีกขาด และมีรอยแผลมากมายอย่างสิบจุดปรากฏขึ้นบนร่างกาย

 

แขนซ้ายของเขาถูกดาบอสูรนิรันดร์ตัดขาด ส่วนบาดแผลบนร่างกายนั้นเกิดจากแก่นพลังมหาพินาศ

 

เมื่อครู่นี้เขาฝืนใช้ทักษะลับคุ้มกันตนเองเอาไว้ ทำให้ไม่ตายเพราะแก่นพลังมหาพินาศ แต่แขนซ้ายก็ถูกดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์ใช้ดาบอสูรนิรันดร์ตัดขาด

 

หลิงฮันรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทั้งๆที่เขาใช้แก่นพลังมหาพินาศที่รุนแรงโจมตีอย่างไม่ให้ทันตั้งตัวแท้ๆ แต่ก็ยังไม่สามารถสังหารจีอู่หมิงได้

 

อันที่จริงหากไม่ใช่เพราะดวงวิญญาณเพลิงเก้าสวรรค์และดาบอสูรนิรันดร์ การโจมตีเมื่อครู่คง ทำให้จีอู่หมิงได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่ได้ด้วยซ้ำ

 

ว่าแต่ว่าทำไมจีอูหมิงถึงได้เรียกร่างแยกวิญญาณออกมากัน?

 

ไม่เช่นนั้นแล้ว หากให้ร่างแยกวิญญาณรับมือกับร่างแยกวิญญาณ และร่างหลักปะทะกับร่างหลักล่ะก็ อีกฝ่ายคงจะไม่ได้รับบาดแผลได้เลยแท้ๆ

 

จีอู่หมิงลุกขึ้นยืน สายตาของเขาจดจ้องไปยังแขนซ้ายที่ว่างเปล่าพร้อมกับทำสีหน้าระลึกความหลังกล่าวออกมา “ไม่คิดว่าเจ้าจะทำข้าบาดเจ็บได้ ฮ่าๆๆ ข้าคำนวณพลาดไปจริงๆ”

 

หลิงฮันไม่กล้าประมาท ถึงแม้จีอูหมิงจะเสียแขนไม่หนึ่งข้างทำให้พลังต่อสู้ลดลงชั่วคราวแต่อัจฉริยะเช่นพวกเขา หากยังไม่ตายก็เป็นไปได้ที่จะยังมีไพ่ลับอื่นซ่อนเอาไว้อยู่อีก

 

“ทำไมเจ้าไม่เรียกร่างแยกวิญญาณออกมากัน?” หลิงฮันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง

 

Related