ตอนที่ 2054 ที่ราบ

 

หลิงฮันกลายเป็นไร้คําพูด เด็กสาวผู้นี้ช่างขี้หึงจริงๆ หลังจากที่อยู่ร่วมกับจักรพรรดินีมาเป็นเวลานานแล้ว นางก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดเดิมที่จะกําจัดจักรพรรดินีทิ้งเมื่อมีโอกาส

 

“เป็นเด็กดีหน่อย!” หลิงฮันลูบหัวฮูหนิว

 

ฮูหนิวทําหน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ไม่นานนางก็หันไปคุยกับหลิงฮันถึงเหตุการณ์ที่พบเจอในสะพานมังกรอย่างสนุกสนานแทน

 

แน่นอนว่านางเองก็เผชิญหน้ากับปราณมังกรเช่นกัน แต่ที่นางไม่พบก็คือบุปผาแห่งเต๋

 

นั่นหมายความว่าบางทีในสะพานมังกรทั่วไปอาจจะไม่มีแม้แต่ปราณมังกร หรือหากมีก็คงจะอ่อนแอเป็นอย่างมาก

 

ทั้งสองรอคอยอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเห็นจักรพรรดินีปรากฏตัวและก้าวลงจากหัวมังกรด้วยท่าทางงดงาม

 

“ฮีม นังจิ้งจอง!” ฮูหนิวเบ็ะปากด้วยสีหน้าไม่ต้อนรับอย่างถึงที่สุด

 

และในอีกสองวันต่อมา ธิดาโร๋วเองก็ปรากฏตัว

 

มุมปากของหลิงฮันกระตุกเล็กน้อย

 

ธิดาโร๋วนางไม่ได้ปรากฏตัวเพียงคนเดียว แต่ด้านหลังของนางล้อมรอบไปด้วยบุรุษมากมายอย่างน้อยสิบคน แถมสีหน้าของบุรุษทุกคนยังเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ราวกับพร้อมจะยอมอุทิศวิญญาณของตนเองให้ได้เลย

 

เมื่อเห็นหลิงฮัน ธิดาโร๋วก็เผยรอยยิ้มขึ้นมาที่มุมปากอย่างภาคภูมิใจ

 

เป็นอย่างไร เห็นรึยังว่าข้ามีเสน่ห์ขนาดไหน?

 

“ไปกันเถอะ!” หลิงฮันเมินเฉยและคว้าข้อมือของจักรพรรดินีกับฮูหนิวเดินจากไป

 

“รอข้าด้วย!” ธิดาโร๋วกระโดดลงจากหัวมังกรและรีบไล่ตามหลิงฮัน ทําให้บุรุษหลายสิบคน ด้านหลังมีสีหน้ามืดมน

 

ทําไมกัน?

 

พวกเขาอุทิศตนทําทุกอย่างเพื่อเอาใจนาง และช่วยฝ่าฟันความยากลําบากมาแท้ๆ แต่หลิงฮันที่ไม่ได้ทําอะไรเลยกลับคว้าหัวใจของเทพธิดาของพวกเขาไปได้เสียนี่ เรื่องแบบนี้จะให้พวกเขาทนไหวได้อย่างไรกัน?

 

“หยุดเดี๋ยวนี้” บุรุษผู้หนึ่งกระโดดมายืนขววางหน้ากลุ่มของหลิงฮัน

 

หลิงฮันยิ้มอย่างไม่แยแสและกล่าว “ไสหัวไป!”

 

“ถ้าเจ้ามีความสามารถ มีรีที่ข้าจะหยุดเจ้าได้?” บุรุษตรงหน้ากล่าวยั่วยุออกมาตรงๆ

 

“เกะกะ!” ฮูหนิวคําราม “ปัง” นางปล่อยหมัดออกไป ทําให้ร่างของบุรุษตรงหน้าลอยขึ้นฟ้า และกลายเป็นจุดสีดําในพริบตา

 

“พวกเจ้าคนไหนอยากทําตัวเป็นสุนัขขวางทางอีก?” ฮูหนิวกวาดสายตาของคนที่เหลือด้วยแววตาโหดเหี้ยม

 

ทําไมกัน?

 

พวกเขาอุทิศตนทําทุกอย่างเพื่อเอาใจนาง และช่วยฝ่าฟันความยากลําบากมาแท้ๆ แต่หลิงฮันที่ไม่ได้ทําอะไรเลยกลับคว้าหัวใจของเทพธิดาของพวกเขาไปได้เสียนี่ เรื่องแบบนี้จะให้พวกเขาทนไหวได้อย่างไรกัน?

 

“หยุดเดี๋ยวนี้!” บุรุษผู้หนึ่งกระโดดมายืนขววางหน้ากลุ่มของหลิงฮัน หลิงฮันยิ้มอย่างไม่แยแสและกล่าว “ไสหัวไป!”

 

“ถ้าเจ้ามีความสามารถ มีรีที่ข้าจะหยุดเจ้าได้?” บุรุษตรงหน้ากล่าวยั่วยุออกมาตรงๆ

 

“เกะกะ!” ฮูหนิวคําราม “ปัง” นางปล่อยหมัดออกไป ทําให้ร่างของบุรุษตรงหน้าลอยขึ้นฟ้า และกลายเป็นจุดสีดําในพริบตา

 

“พวกเจ้าคนไหนอยากทําตัวเป็นสุนัขขวางทางอีก?” ฮูหนวกวาดสายตาของคนที่เหลือด้วยแววตาโหดเหี้ยม

 

บุรุษคนอื่นๆ รีบส่ายหัว โชคดีที่พวกเขาไม่ใจร้อนรีบลงมือ เพราะไม่งั้นสภาพของพวกเขาคงมีจุดจบเหมือนบุรุษก่อนหน้านี้แล้ว

 

ในสถานที่แห่งนี้มีการกําหนดอํานาจแห่งกฎเกณฑ์แรงโน้มน่วงเอาไว้ ทําให้ไม่มีใครสามารถเหาะเหินไป นั่นหมายความว่าหากร่างถูกชัดลอยกระเด็นขึ้นไปสูงขนาดนั้น ตอนที่ตกลงมาจะต้องสิ้นชีพอย่างไม่ต้องสงสัย

 

หลิงฮันยิ้ม และกํามือของสตรีทั้งสองเดินหน้าต่อ

 

ธิดาโร๋วรีบไล่ตามมา และก้มหน้าลงราวกับภรรยาสาวที่กําลังรู้สึกผิด

 

จุดสิ้นสุดของหน้าผาแห่งนี้เชื่อมต่อกับที่ราบอันกว้างใหญ่ หญ้าสีเขียวความสูงครึ่งฟุตแผ่ขยายไปสุดลูกหูลูกตา ราวกับเป็นมหาสมุทรสีเขียวขจี

 

ในระยะที่ห่างออกไปไกลโพ้น สามารถมองเห็นร่างมังกรที่เห็นอยู่กลางอากาศ และต่อให้ระหางนร?

 

“ฮ่าๆๆ!” หลิงฮันหัวเราะและไม่ได้ลงมือช่วย เพราะเสือดําตนนี้ไม่ได้แข็งแกร่งมากเท่าไหร่

 

ธิดาโร๋วเค้นเสียงแผ่วเบา พร้อมกับลงมือตอบโต้เสือดํา

 

“ปัง ปัง ปัง” หนึ่งคนหนึ่งเสือดําเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด และยากจะแยกแยะได้ว่าฝ่ายไหนได้เปรียบหรือเสียเปรียบ

 

เสือดําตนนี้มีพลังอยู่ในระดับตัดวิญญาณหยิน และมีพลังต่อสู้แข็งแกร่งใกล้เคียงกับระดับราชา เพราะงั้นต่อให้ธิดาโร๋วจะเป็นราชาในหมู่ราชา ที่สามารถสู้ข้ามระดับได้อย่างไร้เทียมทาน ก็ไม่สามารถเอาชนะเสือดําได้ง่ายๆ

 

ฮูหนิวอ้าปากหาวอย่างเบื่อหน่าย และเกือบจะเผลอหลับเพราะการต่อสู้ตรงหน้า

 

“จิ้งจอกโร๋ว หนิวจะช่วยเจ้าเอง!” นางปล่อยหมัดออกไป ส่งผลให้ร่างของเสือดําถูกชัดลอยกระเด็นในทันที

 

หืม?

 

หลิงฮันและจักรพรรดิเผยสีหน้าประหลาดใจพร้อมกัน ไม่น่าเชื่อว่าเสือดําจะรับการโจมตีของฮูหนิวไปแล้วแต่ไม่ตาย

 

ด้วยพลังของฮูหนิว หากวิเคราะห์ตามระดับพลังแล้ว เมื่อเสือดํารับหมัดเมื่อครู่เข้าไป ร่างของมันก็น่าจะถูกบดขยี้ในพริบตาแท้ๆ

 

เป็นพลังป้องกันที่น่าอัศจรรย์มาก

 

“ตุบ” ร่างของเสือดําร่วงตกลงบนพื้นหญ้า และฝืนลุกขึ้นมายืนอย่างกะโผลกกะเผลก

 

แม้มันจะไม่ตาย แต่การโจมตีของฮูหนิวก็ทําให้มันบาดเจ็บสาหัส

 

“กล้าดีอย่างไรมารังแกข้า!” ธิดาโร๋วพุ่งทะยานและกระหน่ําโจมตี ตอนนี้เสือดําอยู่ในสภาพที่บาดเจ็บสาหัส มันจึงไม่สามารถตอบโต้และทําได้เพียงรับการโจมตีของนางอยู่ฝ่ายเดียว แต่ถึงจะอย่างนั้นกว่าเสือดําจะถูกสังหาร การโจมตีก็ผ่านไปเยอะกว่าร้อยกระบวนท่า

 

“ขนตามร่างของมันหนาและทนทานจริงๆ!” หลิงฉันเดินเข้าไปดู เขาตรวจสอบและพบว่าพลังป้องกันของเสือดํานั้นแข็งแกร่งแทบจะอยู่ในระดับตัดวิญญาณปฐพี ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่าทําไมมันถึงรับหนึ่งหมัดของฮูหนิวไปแล้วก็ยังไม่ตาย

 

“หนิวอยากกินเนื้อย่าง!” ฮูหนิวเริ่มน้ําลายสอ

 

หลิงฮันทําการชําแหละ และบังเอิญพบก้อนผลึกอยู่ตรงบริเวณศีรษะของเสือดํา ผลึกที่ว่าเป็นสีมรกตโปร่งใส และมีอํานาจมังกรอันเลือนรางหลั่งไหลออกมา

 

“ในสิ่งนี้มีอํานาจมังกรอยู่ได้อย่างไร?” ทั้งสี่คนประหลาดใจ

 

“ที่นี่คือเขตแดนลี้ลับร้อยมังกร ที่มีตํานานเล่าว่ามังกรนับร้อยได้ถูกฝังเอาไว้ที่นี่ แถมมังกรเหล่านั้นยังเป็นตัวตนระดับราชานิรันดร์ด้วย จึงไม่แปลกที่จะมีวาสนาหลงเหลืออยู่ และเกิดเป็นสิ่งที่ชีวิตของที่แห่งนี้ขึ้นมา” หลิงฮันคาดเดา

 

“ผลึกนั่นกินได้รึเปล่า?” ฮูหนิวจ้องมองก้อนผลึกและเลียริมฝีปาก

 

สําหรับเด็กสาวผู้นี้ สิ่งใดจะมีประโยชน์หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับว่านางสามารถกินได้รึเปล่า

 

“สิ่งนี้คือผลึกมังกร ถึงแม้ประสิทธิภาพจะไม่ยอดเยี่ยมเท่าปราณมังกร แต่ก็ยังได้รับผลประโยชน์อยู่บ้างเมื่อดูดซับมันเข้าไป” จู่ๆ หอคอยน้อยก็กล่าวขึ้นมา

 

โอ้ เป็นเช่นนั้นเอง

 

หลิงฮันเก็บผลึกมังกรเอาไว้ ในเมื่อมันสามารถใช้ประโยชน์ได้ ก็ห้ามทิ้งไว้ให้สูญเปล่า

 

พวกเขาทั้งสี่คนเดินหน้าต่อ และพบว่าทิวทัศน์ของทุ่งหญ้าค่อยๆหายไป ก่อนที่ลูกคลื่นภูเขา ที่มีปาขนาดย่อมๆขึ้นอยู่ จะปรากฏที่ด้านของพวกเขาแทน

 

ถึงว่าทําไมเสือดําถึงได้ปรากฏตัวเมื่อครู่นี้ ที่แท้พวกเขาก็กําลังเข้าสู่อาณาเขตที่เป็นปานั่นเอง

 

ทันใดนั้นเองเสียงโห่ร้องลากยาวก็ดังขึ้น และอินทรีย์ร่างมหึมาที่สองก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า กรงเล็บของมันนั้นแปลกประหลาดมาก เพราะไม่เหมือนกับกรงเล็บของนกทั่วไป แต่เป็นห้ากรงเล็บของมังกร ที่มีประกายสีทองระยิบระยับสะท้อนออกมาราวกับโลหะ

 

เสียงโห่ร้องของมันแปรเปลี่ยนกลายเป็นคมดาบยาวหนึ่งไมล์พุ่งเข้าใส่พวกหลิงฮันทั้งสี่คน ต้นไม้รอบด้านที่เป็นอุปสรรคขวางทางถูกคมดาบตัดขาดได้อย่างไม่อาจหยุดยั้ง

หลิงฮันเค้นเสียงในลําคอก่อนจะปล่อยหมัดและชัดออกไป “ตูม” คลื่นวายุที่น่าสะพรึงกลัวระเบิดออกมาและพัดไปที่ด้านหน้า

 

แก่นพลังมหาพินาศ!

 

คลื่นวายุที่เกิดจากแก่นพลังมหาพินาศ พัดกระหน่ําใส่คมดาบของอินทรีย์สีทองจนแยกออกจากกัน และคมดาบที่แยกออกได้ผ่านร่างพวกหลิงฮันไปโดยไม่สร้างความเสียหายใดๆ

 

Related