Alchemy Emperor of the Divine Dao 584

Now you are reading Alchemy Emperor of the Divine Dao Chapter 584 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

จบศึก

หลิงฮันสูดหายใจและยิงลูกศรออกไปอีกครั้ง

‘ฟุบ’ ครั้งนี้เขายิงลูกศรออกไปสามดอกพร้อมกัน พวกมันทั้งหมดพุ่งเข้าใส่ร่างของชายชราที่ถูกศรยิงเข้าตาเมื่อครู่

ชายชราคนนั้นพิงหลังเข้ากับชายชราอีกคนหนึ่ง หนึ่งมือของมันกุมหน้าเอาไว้และโคจรปราณก่อเกิดเพื่อป้องกันบริเวณหัวใจและตันเถียน หากทำเช่นนี้ อย่างมากมันก็แค่บาดเจ็บหนักแต่ไม่ถึงตาย

ลูกศรดอกแรกพุ่งออกไปและทะลุเอวของชายชราทันที ร่างของมันล้มลงกับพื้นพร้อมกับกระดูกสันที่แตกหัก โลหิตของมันสาดกระจายออกมาทันที

เพียงแต่พลังชีวิตของจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณนั้นแข็งแกร่งมาก หากไม่ถูกสังหารในพริบตา พวกเขาก็ยังคงสภาพวิญญาณเอาไว้ไม่ให้ตกตายได้

แต่หากทำเช่นนั้น พลังป้องกันที่ถูกสร้างขึ้นโดยปราณก่อเกิดก็จะสลายไป

“พี่ห้า ระวัง!” ชายชราคนที่สามตะโกน

ลูกศรอีกดอกหนึ่งพุ่งเข้ามาใส่ตาข้างซ้ายของมันจนทะลุหัวไปถึงด้านหลัง

ชายชราที่ถูกเรียกว่าพี่ห้าจ้องมองไปยังทิศทางของชายชราคนที่สาม ดวงตาทั้งสองของมันถูกแทงทะลุเหลือเอาไว้เพียงหลุมโลหิตสองหลุม ‘ตุบ’ ทันใดนั้น ร่างของมันก็ล้มลงพร้อมกับพลังชีวิตที่หายไปอย่างสมบูรณ์

‘ฟุบ’ ลูกศรดอกที่สามพุ่งทะลุเข่าของชายชราคนนี้สามและตรึงร่างของมันเอาไว้กับพื้น

น่ากลัว! น่ากลัวเกินไป!

ชายชราคนที่สามที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งตกตะลึงและเกรี้ยวกราด แม้แต่ร่างของศัตรูก็ยังไม่ทันได้เห็น แต่กลุ่มของพวกมันกับถูกสังหารและทำให้บาดเจ็บ ชายชราคำรามออกไป “ใครใช้ศรโจมตีพวกข้า รีบโผล่หัวออกมาให้ชายชราผู้นี้เห็นซะ!”

ไม่ว่าอย่างไรจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดี แม้จะห่างไกลออกไปหลายร้อยไมล์เสียงของมันก็ยังดังก้องจนคนที่ได้ยินต้องเอามือปิดหู

หลิงฮันยิ้มอย่างเย็นยาและพูด “ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นคนที่คิดจะสังหารข้าก่อนรึ?”

“เป็นเจ้า!” ชายชราเข้าใจเรื่องทั้งหมดทันที “เจ้าเป็นพวกระมัดระวังตัว ดังนั้นเจ้าจึงใช้รถม้านั่นเป็นตัวล่อและหลบซ่อนอยู่อย่างมิดชิด!”

ชายชราไม่รู้ถึงการมีอยู่ของหอคอยทมิฬ เพราะงั้นนี่ก็คือเหตุผลเดียวที่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมหลิงฮันถึงยังมีรอด

“เจ้าต้องไม่ใช่ระดับบุปผาผลิบาน ไม่เช่นนั้นเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร?” ชายชราอุทานออกมา เหตุการณ์ที่เกิดนั้นเหลือเชื่อเกินไป จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณสองคนถูกสังหารโดยจอมยุทธระดับบุปาผลิบานแทบจะภายในพริบตา และหนึ่งคนที่ยังรอดก็อยู่ในสภาพที่บาดเจ็บ

“เจ้าคาดเดาได้อย่างไรว่าข้าคือหลิงฮัน?” หลิงฮันถาม

“ฮ่าๆๆ ตอนนี้ทุกคนในเหมืองหมื่นสมบัติล้วนแต่กำลังพูดถึงเรื่องนี้ จะมีใครบ้างที่ไม่รู้?” ชายชราหัวเราะลั่นออกมาเพื่อยั่วยุหลิงฮัน

ทุกคนกำลังพูดถึง?

คิ้วของหลิงฮันขมวดเข้าหากัน ไม่แปลกใจเลยที่ผู้คนมากมายจะคาดเดาตัวตนของเขาออก ที่แท้ทุกคนก็กำลังพูดถึงเรื่องนี้กันอยู่นี่เอง ไม่รู้ว่าเขาจะคิดถูกหรือไม่ แต่ต้องมีใครบางคนจงใจแพร่กระจายข่าวนี้ออกมาแน่นอน

ชื่อของหญิงสาวผู้หนึ่งผุดขึ้นมาในหัวหลิงฮัน… หยินเล่อ!

เขาเป็นคนทำลายความฝันอันแสนหวานของนางด้วยตัวเขาเอง จึงไม่แปลกที่อีกฝ่ายจะโกรธเกลียดเขาและแพร่กระจายข่าวออกไปว่าเขาคือหลิงฮัน ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริงหรือไม่แต่ผู้ที่ตามหาหลิงฮันโดยมีเป้าหมายอยู่ที่มรดกสืบทอดจากเขตแดนลี้ลับสิบสองพระราชวังก็มีอยู่มากมาย ดังนั้นถ้าหากนางสามารถยืมมือคนเหล่านั้นเหล่าหารเขาได้ทำไมจะไม่ทำล่ะ?

“อสูรเฒ่า เจ้ามีอะไรจะสั่งเสียรึไม่?” หลิงฮันพูดในขณะที่กำลังฟื้นฟูพลัง หลังจากยิงลูกศรออกไปมากกว่าสามดอก ร่างกายของเขาก็อ่อนแรงและรู้สึกไม่สบายตัว

ชายชราไม่เอ่ยคำพูดอะไรออกมา แน่นอนว่ามันไม่อยากจะตาย ภายในหัวของมันกำลังพยายามคิดแผนการต่างๆนาๆขึ้นมาเพื่อเอาชีวิตรอด โชคร้ายที่มันไม่รู้ตอนนี้หลิงฮันกำลังอ่อนแรงอยู่ซึ่งเป็นโอกาสดีที่จะหลบหนีหรือไม่ก็โจมตีตอบโต้

แต่ความหวาดกลัวที่มีต่อลูกศรก่อนหน้านี้ได้ฝังลึกลงไปในจิตใจของมันแล้ว มันจะยังกล้าตอบโต้อย่างผลีผลามได้อย่างไร?

ผ่านไปสักพักเมื่อหลิงฮันฟื้นฟูพลังส่วนหนึ่งกลับมาได้ เขาก็ใช้งานคันศรและยิงออกมาอีกสามครั้ง

“อ้ากกก” ชายชรากรีดร้อง แม้มันจะใช้ปราณก่อเกิดคลุมร่างตนเองเอาไว้ แต่พลังของทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดารานั้นทรงพลังเกินไป เมื่อศรดอกหนึ่งถูกยิงออกมา มันราวกับจะทำให้สวรรค์และปฐพีสั่นคลอน

หลิงฮันเรียกฮูหนิวกับเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนออกมาจากหอคอยทมิฬและพูด “ไปทุบตีสุนัขเฒ่านั่นซะ!”

ชายชรานั้นไม่กล้าที่จะดึกลูกศรออกจากร่างเพื่อรักษาตัว มันยังคงเตรียมการป้องกันการโจมตีครั้งต่อไปจากหลิงฮัน แต่มันไม่เคยคาดคิดเลยว่าหลิงฮันจะเรียกหญิงสาวสองคนออกมาสังหารมัน

“เจ้าหนู เจ้าจะต้องตาย!” มันคำรามใส่หลิงฮันอย่างเกรี้ยวกราด

“ฮึ่ม!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกวัดแกว่งอิฐในมือ นางปิดตาของนางลงเพราะไม่อยากเห็นฉากสยดสยองที่จะเกิดขึ้นตรงหน้า แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นถึงจอมยุทธระดับสวรรค์ขั้นสูง แม้จะสูญเสียความทรงจำ แต่สัญชาตญาณก็ทำให้อิฐในมือของนางทุบเข้าใส่เป้าหมายได้อย่างแม่นยำ

‘ผัวะ!’

หน้าผากของชายชราถูกทุบใส่อย่างรุนแรงจนมันไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป แววตาของมันกลายเป็นพร่ามัวและจบชีวิตลง

“โอ้ว เจ้าลงมือสังหารคนอื่นแบบนี้ หลิงฮันจะต้องเกลียดเจ้าแน่ๆ!” ฮูหนิวกล่าว

เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรู้สึกกลัวทันที นางโยนอิฐทิ้งและโผเข้ากอดหลิงฮันแน่น “อย่าเกลียดข้านะ!”

“ถูกรัดแน่นแบบนี้! ข้าต่างหากที่จะตาย!” หลิงฮันสำลักออกมา เรี่ยวแรงของสตรีเผ่าใต้ทะเลน้อยนางนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณหลายเท่า การกอดรัดของนางทำให้กระดูกของเขาเกิดเสียงราวกับจะแตกหัก

เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรีบปล่อยตัวหลิงฮันและหยิบก้อนอิฐขึ้นมา

หลิงฮันถอนหายใจ “ฮูหนิว ห้ามยุแหย่นางอีกเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นข้าอาจจะตายได้!”

ฮูหนิวยิ้มและแลบลิ้นใส่เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน “หนิวไม่ชอบนาง นางตัวใหญ่กว่าหนิวทำให้กินได้มากกว่า หนิวไม่ชอบ!”

หลิงฮันใช้ดาบสะบั้นใส่ชายชราอีกครั้งเพื่อมั่นใจว่าอีกฝ่ายได้ตายจริงๆ จากนั้นเขาก็ตรวจสอบแหวนมิติของชายชราทั้งสามคน เขาค้นพบว่าทั้งสามคนค่อนข้างมั่งคั่งทีเดียว พวกมันมีผลึกก่อเกิดสามดาวหลายพันชิ้นและผลึกก่อเกิดสี่ดาวหลายสิบชิ้น

“การปล้นชิงได้ผลประโยชน์เร็วกว่าการปรุงยาเสียอีก” หลิงฮันยิ้มและนำลูกศรทั้งเก้าที่ยิงออกไปกลับมา ลูกศรทั้งเก้าที่ถูกเคลือบไปด้วยโลหิตของจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณซึ่งจะทำให้พวกมันทรงพลังและแหลมคมมากขึ้น

“ศรฆ่ามังกรทะลวงดาราและเนตรแห่งสัจธรรมคือการจับคู่กันที่สมบูรณ์แบบ!” หลิงฮันพึมพำ ทักษะทั้งสองนี้คือทักษะศักดิ์สิทธิ์! หากไม่ทรงพลังจริงๆ คงไม่มีทักษะใดกล้าเรียกตัวเองว่าทักษะศักดิ์สิทธิ์

เมื่อทักษะศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองถูกผสานเข้าด้วยกัน อำนาจของพวกมันจึงน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้น

“ข้าจะกลับไปสังหารหยินเล่อดีไหมนะ?” หลิงฮันครุ่นคิด

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด