ภายในใจ หลิงฮันรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ

เขาเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมมากคนหนึ่ง พิสูจน์ได้จากความจริงที่ว่าชีวิตที่แล้วของเขา เขาสามารถเป็นจักรพรรดินักปรุงยาได้ และนี่ยังเป็นความรู้พื้นฐานติดตัวของเขา เขาสามารถประสบความสำเร็จในศาสตร์แห่งการปรุงยาโดยไม่ต้องเรียนรู้จากใคร ไม่ใช่ว่านี่เป็นเรื่องน่าทึ่งหรอกหรือ?

แต่ตอนนี้เข้ามุ่งไปที่วิถียุทธและแสวงหาวิธีเพื่อนที่จะไปให้ถึงจุดสูงสุดด้วยจิตใจอันแน่วแน่

ภายในร่างกายของเขากำลังมีการเปลี่ยนแปลงมากมายเกิดขึ้น ความแข็งแกร่งและอ่อนนุ่มมันเป็นเรื่องง่ายที่จะพูด แต่เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะทำ

เพราะทุกคนคุ้นเคยกับสภาพปัจจุบันจึงเป็นเรื่องยากที่จะทำลายสภาพปัจจุบันทิ้งเพื่อทำให้ร่างกายเปลี่ยนแปลงและมีความยืดหยุ่นเหมือนกับทองคำก่อเกิดผลาญโลหิต

ทำลายสภาพตัวเองในปัจจุบันและสร้างขึ้นมาใหม่

หลิงฮันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่เมื่อเขาเหยียดนิ้วชี้ขวาออกไปเขาพบว่านิ้วมือของเขายืดออกไปข้างหน้า

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่นิ้วชี้ของเขายืดจนมีความยาวเท้าแขน มันก็ไม่สามารถยืดออกไปได้อีก นี่คือขีดจำกัดของเขา

ช่วยไม่ได้ที่หลิงฮันจะฉีกยิ้มออกมา เขาทำสำเร็จ!

แม้ความยืดหยุ่นของเขาจะห่างไกลจากระดับของทองคำก่อเกิดผลาญโลหิต แต่มันก็เป็นความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่

ลองอีกครั้ง

หลิงฮันไม่ได้นั่งฝึกฝนอย่างเดียว เขายังคงแกว่งเท้าและหมัดไปมา แต่หมัดและลูกเตะของเขาค่อยๆยืดออกไปอย่างช้าๆ

ร่างกายของเขากำลังยืด!

ดวงตาของหลิงฮันเปล่งประกาย นี่อาจนำไปสู่วิธีการต่อสู้ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

คนอื่นอาจคิดว่าเขาสามารถโจมตีระยะไกลได้แค่ครั้งเดียวด้วยพลังปราณ แต่ในความเป็นจริง เจาสามารถโจมตีออกไปในระยะไกลได้หลายครั้งและมันจะทำให้คนอื่นยากที่จะป้องกัน

และจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหมัดและขาของเขาสามารถยืดออกไปได้ไม่สิ้นสุด ไม่ใช่ว่ามันจะเปลี่ยนให้ทุกการต่อสู้เป็นการต่อสู้ระยะประชิดหรอกหรือ? ต้องทราบก่อนว่ากายาของเขาในปัจจุบันเทียบได้กับแร่เหล็กระดับหนึ่ง และพละกำลังของเขาเองก็น่าหวาดกลัวมากเช่นกัน เมื่อทั้งสองอย่างถูกผสานเข้าด้วยกัน ใครจะต่อสู้ระยะประชิดกับเขาได้?

อย่างไรก็ตาม หลิงฮันก็พบขีดจำกัดของเขา เขาทำได้แค่ขยายให้มันอยู่ในระยะทางที่จำกัด แต่ในทางทฤษฎีแล้วมันสามารถยืดยาวออกไปได้อีก แต่ต้องอยู่ภายใต้อิทธิพลของแรงภายนอกและเมื่อแรงภายนอกหายไป มันจะกลับคืนสู่สภาพเดิม

สภาพร่างกายของหลิงฮันในตอนนี้คือสภาพที่เสถียรที่สุด ดังนั้นไม่ว่าจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ร่างกายของเขาก็จะกลับมาอยู่ในสภาพเดิม

หลิงฮันส่ายหัวอยู่ในใจ หากเขาสามารถควบคุมร่างกายให้เปลี่ยนแปลงได้เหมือนกับทองคำก่อเกิดผลาญโลหิต การต่อสู้คงจะแตกต่างอย่างสิ้นเชิง

หลิงฮันยิ้ม ตอนนี้เขาได้สร้างความแตกต่างขึ้นมาได้เล็กน้อยแล้ว

จากนั้นหลิงฮันออกมาจากหอคอยทมิฬเพื่อสู้กับดาบเล่มนั้นอีกครั้ง

“เข้ามาเลย ข้าจะสู้กับเจ้าอีกรอบ” หลิงฮันหัวเราะและเป็นฝ่ายกระโจนเข้าหามัน

พรึบ แสงดาบเจ็ดเล่มออกมาจากดาบเล่มนั้นและพุ่งเข้าหาหลิงฮัน

หลิงฮันแสยะยิ้ม เขายังคงเคลื่อนที่ไปข้างหน้าไม่หยุด

ตู้ม แสงดาบเจ็ดเล่มพุ่งเข้าหาเขาโดยตรง ทำให้เสื้อผ้าตรงอกของเขาถูกฉีกกระชากทันที แต่หน้าอกของหลิงฮันกลับยืดไปด้านหลัง หนึ่งเมตร สองเมตร ห้าเมตร!

ในตอนนั้นเอง พลังของแสงดาบทั้งเจ็ดเล่มก็หมดลง ตึ่ง หน้าอกของหลิงฮันเด้งกลับมาที่เดิมอีกครั้ง แต่สีหน้าของหลิงฮันกลับดูซีดขาวเล็กน้อย

“กระดูกยังแตกหักสามครั้ง และอวัยวะภายในยังคงได้รับความเสียหาย” หลิงฮันพูดกลับตัวเอง นั่นเป็นเพราะเขาสามารถยืนรับดาบของมันได้ ซึ่งแม้แต่จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาก็ไม่อาจต้านทานมันไหว

แต่เรื่องที่ทำให้หลิงฮันมีความสุขคือเขาไม่ถูกบังคับให้ล่าถอยเหมือนครั้งก่อน เขาเปลี่ยนร่างกายให้กลายเป็นอนุภาคนับไม่ถ้วน แสงดาบทำให้ร่างกายส่วนบนของเขายืดออกไป ดังนั้นร่างกายส่วนล่างยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ข้าทำได้!

หลิงฮันมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม และมั่นใจว่าจะสามารถพิชิตดาบเล่มนี้ได้

เข้ามาอีกครั้ง

คัมภีรย์สวรรค์นิรันดร์โคจรอยู่ในร่างกาย กายาเพชรก็ถือว่าไม่เลว มันสามารถฟื้นฟูตัวเองได้ แม้จะได้รับบาดเจ็บหนัก เพียงแค่ชั่วครู่ กระดูกที่แตกหักของเขาก็ถูกรักษาราวกับว่าเขาไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน

รอยยิ้มที่อยู่ตรงมุมปากของหลิงฮันเริ่มกว้างขึ้นและกว้างขึ้น ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับ “ความอ่อนนุ่ม” เริ่มลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ แรงกระทำทุกอย่างถูกทำให้อ่อนแรงลง และอาการบาดเจ็บของเขาเริ่มเบาลงเรื่อยๆ

ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสปริงใช่ไหม?

เมื่อหน้าอกของเขาถูกดาบพุ่งเข้าใส่ เขาเห็นว่าหน้าอกของตัวเองแผ่ขยายออกไปเหมือนกับผิวน้ำและพุ่งไปด้านหลัง และหน้าอกของเขาก็เด้งกลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิม

สีหน้าของหลิงฮันซีดขาวเล็กน้อย แม้ครั้งนี้เขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บมากหนัก แต่สภาพเมื่อครู่ไม่ใช่สภาพร่างกายปกติของเขา ซึ่งทำให้เขาต้องสูญเสียพลังไปมาก และการเปลี่ยนสภาพร่างกายไม่สามารถใช้ได้นานเกินไป

เมื่อเขาคิดเรื่องพวกนั้น เขาก็หัวเราะออกมา ถ้าเขาสามารถยืดได้เรื่อยๆ ไม่ใช่ว่าจะสามารถรับการโจมตีของจอมยุทธระดับทลายมิติได้หรอกหรือ?

บางครั้งมนุษย์ก็ดูไร้เหตุผล ซึ่งสอดคล้องกับเต๋าแห่งสวรรค์

หลิงฮันส่ายหัวเล็กน้อย สายตาของเขาจับจ้องไปที่ดาบและยิ้มออกมา “ภายในสามกระบวนท่า เจ้าจะตกอยู่ในมือของข้า!”

เปรี๊ยง พลังของทักษะอสนีบาตเก้าทิวาหลั่งไหลออกมาและเขากระโจนเข้าหามันอีกครั้ง

ปัง ปัง ปัง แสงดาบอันเจิดจ้าปรากฏออกมาราวกับว่ามันกำลังโกรธเกรี้ยวหลิงฮันเป็นอย่างมาก

หลิงฮันไร้ซึ่งความหวาดกลัว ไม่ว่ามันจะโจมตีมายังไง การโจมตีของมันก็จะไร้ผล และเขาก็ไม่ถูกบังคับให้ต้องถอยหลังแม้แต่ก้าวเดียว กลับกัน มือขวาของเขาสามารถยืดออกไปในระยะไกลได้

หลังจากที่ถูกแสงดาบกระหน่ำโจมตีสามระลอก ในที่สุดมือของเขาก็จับอยู่ที่ดาบด้าม!

ตู้ม จิตสังหารที่รุนแรงระเบิดออกมาอย่างกะทันหันและกระทบต่อจิตใต้สำนึกของหลิงฮัน