“พวกเราคงต้องไปเยี่ยมเยือนจักรวรรดิจันทราม่วงเสียหน่อยแล้ว” หลิงฮันกล่าว ตอนนี้เขากับหม่าตั้วเปาเป็นพันธมิตรกันแล้ว ถึงแม้พลังของเขาจะยังไม่นับเป็นอันใดได้เมื่อเทียบกับอีกฝ่ายก็ตาม

ถ้าเผ่าใต้สมุทรเกิดบุกโจมตีพร้อมกับห้านิกายโบราณล่ะก็ เป็นไปได้ว่าจักรวรรดิจันทราม่วงคงตกอยู่ในวิกฤตแน่ๆ

ในเมื่อเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว หลิงฮันจึงอธิบายถึงเรื่องราวการเปิดสวรรค์ให้ฟัง แน่นอนว่าเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนตกตะลึงเป็นอย่างมาก

นางเพียงแค้คิดจะรวมทวีปทะเลเหนือให้เป็นหนึ่งเดียวเพื่อต่อต้านการชำระล้างที่จะมาถึง นางไม่คิดเลยว่าหลิงฮันจะมีเจตนารมที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เขาวางแผนจะเปิดสวรรค์และนำทวีปฮงเทียนขึ้นสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์

“เจ้าไม่ต้องเลื่อมใสข้าก็ได้ ข้ารู้ถึงความสุดยอดของตัวข้าดี” หลิงฮันหัวเราะ กับคนของเขาแล้วเขาไม่คิดมากที่จะพูดเล่นด้วย

“ทำเป็นโอ้อวด!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนถลึงตาใส่

“เรื่องนี้คงต้องแจ้งให้จักรวรรดิจันทราม่วงรู้ไว้… แต่ก่อนอื่นพวกเรากลับภูมิภาคเหนือกันเถอะ!” หลิงฮันกล่าว “ตอนนี้สงครามกำลังเกิดขึ้นในภูมิภาคกลาง ถ้าพวกเราไปรวบรวมภูมิภาคอื่นทั้งสี่ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ถ้าหม่าตั้วเปาชนะ เราก็จะยกดินแดนให้เขาเพื่อเสริมพลังให้เขาทำการเปิดสวรรค์ แต่ถ้าเขาล้มเหลว ข้าจะเป็นคนทำเอง”

ตอนนี้ภูมิภาคกลางคือจุดศูนย์กลางที่เกิดสงครามแย่งชิงอาณาเขต เพราะอย่างไรภูมิภาคกลางก็เป็นภูมิภาคที่มีพื้นที่ใหญ่กว่าสี่ภูมิภาคที่เหลือ แต่ถึงอย่างนั้นก็อย่าดูถูกอีกสี่ภูมิภาคไปเชียว ต้องรู้ก่อนว่าประชากรที่อาศัยอยู่ในดินแดนทางเหือนอันโดดเดี่ยวนั้นมีนับพันล้านคน และแค่แคว้นหนึ่งแคว้นก็สามารถทำให้จักรพรรดิของแคว้นที่พลังบ่มเพาะเทียบเท่ากับระดับบุปผาผลิบานได้

พวกเขาออกจากหอคอยทมิฬและมุ่งหน้าไปยังแคมป์ฝึกฝน หลังจากพบกับเซียวหย่งเหนียน หลิงฮันก็ฝากให้เขานำจดหมายไปส่งให้ราชันเพลิงไพศาลหรือไม่ก็ราชินีหยินผู้ยิ่งใหญ่ เนื้อหาของจดหมายก็มีทำนองว่า เผ่าใต้สมุทรอาจจะส่งกองทัพมารุกราน ให้หม่าตั้วเปาเตรียมพร้อมไว้ให้ดี

เซียวหย่งเหนียนมีท่าทีกังวลในขณะที่มองไปยังเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยน ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงตัวตนระดับสวรรค์ เราะงั้นเขาจึงไม่อาจเมินเฉยต่อจดหายของหลิงฮันและต้องนำมันไปส่งมอบให้ได้

แต่เขาเป็นเพียงแค่หัวหน้ากองทัพ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าพบกับแปดราชันโดยตรง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงมอบหน้าที่นี้ให้กับคนที่มีอำนาจเหนือกว่า

หลิงฮันลอบกลับไปยังสำนักสวรรค์อย่างลับๆ เขาแต่งตัวเรียบๆไม่โดดเด่นและแอบติดต่อกับจักพรรดิรุณและมู่หลงชิง เขาบอกทั้งสองถึงแผนการของเขาและทิ้งเม็ดยามากมายเอาไว้ให้ จากนั้นเขาก็เรียกเหยียนเฮิงเหอและพี่น้องหลีให้มาหาเพื่อกลับภูมิภาคเหนือด้วยกัน

หลังจากผ่านไปเดือนกว่าๆ พวกเขาก็กลับมาถึงภูมิภาคเหนือ

หลิงฮันบรรลุระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นปลายแล้ว แต่เขายังไม่รีบที่จะทะลวงผ่านระดับก้าวสู่เทวาตอนนี้ เขาตั้งใจจะเสริมแกร่งรากฐานของระดับพลังบ่มเพาะปัจจุบันไปจนกว่าจะไม่สามารถเสริมแกร่งต่อไปได้อีก

แต่จูเสวียนเอ๋อนั้นได้ทะลวงผ่านไปยังระดับตัวอ่อนวิญญาณแล้ว และจิตวิญญาณศิลาก็ทะลวงผ่านไปยังระดับก้าวสู่เทวาเช่นกัน ด้วยพลังอำนาจของธาตุทั้งห้าของสวรรค์และปฐพี เพียงแค่ทะลวงผ่านขึ้นมามันก็มีพลังต่อสู้ที่สามารถต่อกรกับจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาขั้นปลายได้

การบ่มเพาะพลังของเหยียนเฮิงเหอก็เป็นไปอย่างรวดเร็ว ด้วยการมีจักรพรรดิปรุงยาอยู่ข้างกาย เขายังต้องกลัวว่าจะไม่มีเม็ดยาให้กินรึ? ถ้าหลิงฮันไม่กังวัลถึงความไม่มั่นคงของระดับพลังบ่มเพาะที่เพิ่มขึ้นด้วยเม็ดยา ป่านนี้เหยียนเฮิงเหอคงจะทะลวงผ่านระดับก้าวสู้เทวาไปแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้พลังบ่มเพาะของเหยียนเฮิงเหอก็ก้าวหน้าขึ้นมาเป็นระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นปลายเหมือนกับหลิงฮันแล้ว พี่น้องหลีก็พัฒนาขึ้นมาเป็นระดับบุปผาผลิบานขั้นปลายเช่นกัน พวกเขาไม่รีบทะลวงผ่านระดับเพราะหลิงฮันบอกให้พวกเขาทำรากฐานมั่นคงที่สุดเท่าที่จะทำได้เทียก่อน

ผู้คนเหล่านี้คือกระดูกสันหลังสำหรับการสร้างจักรวรรดิของหลิงฮัน แม้ตอนนี้พวกเขาจะยังอ่อนแออยู่ก็ตาม

ตอนนี้หลิงฮันมีอาวุธวิญญาณระดับสิบสองชิ้น เมื่อมาถึงกำแพงที่ขวางกั้นภูมิภาค เขาก็นำพวกมันออกมา เมื่ออาวุธวิญญาณสัมผัสกับกำแพงภูมิภาคอาวุธวิญญาณก็ส่องแสงออกมา แสงเหล่านั้นกลายเป็นม่านพลังคอยคุ้มกันพวกเขาทำให้กำแพงภูมิภาคไร้ผล

ม่านพลังนี้ใช้ได้กับเฉพาะจอมยุทธที่มีพลังบ่มเพาะระดับตัวอ่อนวิญญาณ ระดับก้าวสู่เทวาและระดับสวรรค์เท่านั้น ม่านพลังจะไม่ได้ผลกับจอมยุทธระดับทลายมิติ

“การมีอยู่ของกำแพงภูมิภาคทำให้เขตแดนของจอมยุทธถูกแบ่งแยกออกจากกัน” หลิงฮันถอนหายใจโล่งอก ด้วยกำแพงภูมิภาค ห้านิกายโบราณจะไม่สามารถเข้ามาก้าวก่ายได้

บางทีนี่อาจจะเป็นการ ‘กบฏ’ ของจื่อเสวี่ยนเซียนที่วางแผนไม่ให้ห้านิกายโบราณสามารถควบคุมภูมิภาคอื่นๆได้

หลังจากเข้าภูมิภาคเหนือได้สำเร็จ พวกเขาก็ลดความเร็วลงและใช้เวลาไม่นานก็กลับมาถึงดินแดนทางเหนืออันโดดเดี่ยว

ตอนนี้ใกล่จะค่ำแล้ว พวกหยุดพักอย่างไม่รีบร้อน เมื่อหลิงฮันเริ่มทำอาหาร กลิ่นหอมของน้ำซุปก็ลอยออกมา เขาใส่หยดวิญญาณและสมุนไพรมากมายลงไปในน้ำซุปด้วย

ครั้งนี้ไม่ใช่แค่หลิงฮันและฮูหนิวที่เป็นจอมตะกละ เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนที่เป็นจอมยุทธระดับสวรรค์ก็ต้องการกินอาหารของหลิงฮันเพื่อเสริมร่างกายของนางเช่นกัน แถมกระเพาะของนางยังไม่ใช้เล็กๆอีกด้วย ทั้งสามคนแย่งกันกินอาหารอย่างมูมมามจนฮูหนิวต้องกัดฟันโกรธ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่แค่หน้าด้านแย่งหลิงฮันไปจากนาง แต่ยังแย่งอาหารของนางด้วย!

พวกเขาตัดสินใจหยุดพักในคืนนี้เพื่อชำระล้างความเหนื่อยล้า

และเพราะพวกเขาเกรงว่าเผ่าใต้สมุทรจะไล่ตามมา พวกเขาถึงเข้าไปในหอคอยทมิฬเพื่อความปลอดภัย