ระดับของจอมยุทธของภูมิภาคตะวันออกเป็นรองแค่ภูมิภาคกลางเท่านั้น และอยู่ในระดับใกล้เคียงกับภูมิภาคใต้ที่มีจอมยุทธระดับสวรรค์

การบุกโจมตีภูมิภาคเหนือครั้งนี้ เดิมทีภูมิภาคตะวันออกปฏิเสธที่จะบุก แต่พวกเขาจะปฏิเสธคำสั่งของห้านิกายโบราณได้อย่างไร และได้ส่งจอมยุทธระดับสวรรค์ที่แข็งแกร่งออกไปจำนวนหนึ่ง และส่งจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาและตัวอ่อนวิญญาณและจอมยุทธระดับบุปาผลิบานจำนวนมาก พวกเขาเปิดกำแพงกั้นภูมิภาคด้วยอาวุธวิญญาณระดับสิบที่ยืมมาจากห้านิกายโบราณ และเปิดฉากการโจมตีภูมิภาคเหนือ

โดยปกติแล้วกองกำลังดังกล่าวสมควรที่จะไร้พ่าย ตลอดเส้นทางการโจมตีเมืองและหมู่บ้านพวกเขาแทบจะไม่ขัดขืน และเลือกที่จะยอมจำนนอย่างไรก็ตาม จอมยุทธแห่งภูมิภาคตะวันออกไม่ได้สังเกตเห็นว่าแทบจะทุกครัวเรือนจะมีธงสัญลักษณ์หอคอยทมิฬ และยังคงเป็นศูนย์รวบรวมจิตใจของผู้คน

มีเพียงแค่สงครามระหว่างภูมิภาคเท่านั้นที่พลังแห่งจักรภพจะถูกกลืนกินและทำลายได้ ตอนนี้พวกเขาเป็นเหมือนกลุ่มโจรที่สามารถครอบครองที่ดินได้อย่างเดียว แต่ไม่สามารถทำลายจิตใจของผู้คนได้

แน่นอนว่าถ้าเมืองจักรพรรดิถูกทำลายและจักรพรรดิถูกสังหาร รากฐานของจักรวรรดิก็จะหายไปและจักรวรรดิก็จะไม่เป็นจักรวรรดิอีกต่อไป

หลิงฮันกลับไปที่เมืองจักรพรรดิ เขามีแผนที่จะล่อลวงให้ศัตรูเข้ามาใกล้เมืองจักรพรรดิลึกขึ้นอยู่ในอาณาเขตของจักวรรดิต้าหลิงแล้วค่อยจัดการอีกฝ่ายในทีเดียว

อีกฝ่ายกำลังมุ่งหน้าด้วยความรวดเร็ว โดยทิ้งจอมยุทธระดับบุปผาผลิบานอยู่ในเมืองที่ยึดมาได้ ส่วนจอมยุทธที่แข็งแกร่งกว่ายังคงมุ่งหน้าไปทางตะวันตกในทิศทางของเมืองจักรพรรดิ

“หลิงฮัน ข้าอยากจะพูดคุยเรื่องบางอย่างกับเจ้า” หลังจากที่หลิงฮันเพิ่งจะกลับมาถึงพระราชวัง เขาก็ถูกเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนลากตัวไป

หลิงฮันรู้สึกแปลกใจ หรือว่านางคิดจะทำเรื่องแบบนั้นในตอนกลางวัน?

“นี่เจ้าคิดอะไรอยู่?” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรู้สึกไม่พอใจและพูดต่อว่า “เผ่าใต้สมุทรพวกเขาอยู่ที่นี่แล้ว!”

โอ้ว?

หลิงฮันจ้องมองไปที่นางและพูดว่า “แล้วพวกมันอยู่ไหน?”

“พวกเขาถูกอี้ชวงชวงขับไล่ออกไปแล้ว” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกล่าว “ครั้งนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ตระกูลเซียนหยู่เท่านั้น แต่ร่วมถึงตระกูลของข้าด้วย เดิมที ข้าพยายามที่จะซ่อนตัวจากพวกเขา แต่หลังจากที่รู้ความจริงเรื่องการชำระล้าง ข้ารู้สึกว่าตระกูลของข้าอาจเห็นด้วย ดังนั้นข้าเลยเขียนจดหมายและให้คนของข้านำไปให้พ่อของข้า!”

“ถ้างั้นตระกูลเฮ่อเหลียนก็รู้แล้วว่าเจ้าอยู่กับข้าที่นี่?” หลิงฮันถาม

“ใช่!” เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนพยักหน้า “เจ้าอาจคิดว่าข้าทำผิดพลาด ข้าสามารถจากไปได้ ข้าไม่อยากให้เจ้ามาเกี่ยวข้อง!”

หลิงฮันดึงนางเข้ามากอดและพูดว่า “เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนที่จะทอดทิ้งลูกและแม่ของลูกอย่างนั้นรึ? ข้าจะสู้!”

“แสดงได้ดีมาก! แสดงได้ดีมาก!”  ฮูหนิวกระโดดออกมาจากด้านหลังเสาหินอย่างกะทันหันและเดินเข้ามาและพูดว่า “หลิงฮัน พวกเรามาฆ่านางและกินเนื้อมังกรตุ๋นกันได้ไหม?”

ใครที่ทำให้หลิงฮันของนางต้องลำบากจะกลายเป็นเป้าหมายของนางที่จะต้องถูกกำจัด แต่น่าเสียดายที่หลิงฮันไม่อนุญาต ทำให้ฮูหนิวรู้สึกหมดหนทาง

เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนหันไปหาหลิงฮันและผลักเขาก่อนที่จะขึ้นคล่อน และฉีกเสื้อผ้าของหลิงฮัน แล้วพูดอย่างดุเดือดว่า “เจ้าเป็นหนี้ข้ากี่ครั้งแล้ว?”

“น่าไม่อาย!” ฮูหนิวใช้มือปิดตาของตัวเองอย่างรวดเร็ว สาวใต้สมุทรสกปรกมากที่ต้องการทำให้จิตใจบริสุทธิ์ของหนิวต้องแปดเปื้อน

“ฮูหนิวยังอยู่ที่นี่ เจ้าไม่กลัวว่าจะสร้างมลทิลให้กับนางรึ!” หลิงฮันกล่าวและลุกขึ้นมาเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนแทน

“ฮิฮิฮิ หนิวอยากเล่นด้วย!” ฮูหนิวพุ่งเข้าไปหาหลิงฮัน นางคิดว่าพวกเขากำลังเล่นกันอยู่

เมื่อมีฮูหนิวเข้ามากวน เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนรู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก อารมณ์ของนางในขณะนั้นค่อนข้างรุนแรง แต่โชคดีที่หลิงเจี้ยนเสวี่ยนตื่นขึ้นมาพอดี นางเลยรีบเข้าไปดูแลลูก

ฮูหนิวมองไปที่เด็กน้อยและพูดว่า “เสวี่ยนน้อยจะโตขึ้นมาเหมือนกับหลิงฮันหรือไม่?”

“เขายังเด็ก แน่นอนว่าไม่มีใครรู้” หลิวอู๋ตงกล่าว ในตอนนี้นางกับหลี่ซื่อฉางคอยช่วยดูแลหลิงเจี้ยนเสวี่ยนอยู่ ซึ่งเป็นทายาทตัวน้อยของตระกูลหลิง

“แอ๊ แอ๊ แอ๊!” เจ้าตัวน้อยส่งเสียงหัวเราะและยื่นมือเล็กๆออกไปเพื่อที่จะจับหน้าอกของหลิวอู๋ตง เขาคงคิดว่าหน้าอกที่อยู่ตรงหน้าเต็มไปด้วยน้ำนมที่จะทำให้เขากินอิ่มมากขึ้นและอร่อยกว่า นี่ทำให้เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนไม่พอใจอย่างมาก

สองสามวันต่อมา กองกำลังพันธมิตรของภูมิภาคตะวันออกได้ก้าวเข้าสู่เมืองจักรพรรดิ และเป้าหมายต่อไปคือทำลายศูนย์กลางของจักรวรรดิต้าหลิง

หลิงฮันเดินออกมาจากฝูงชนด้วยรอยยิ้ม

จอมยุทธแห่งภูมิภาคตะวันออกสามารถมาที่นี่ได้อย่างง่ายดาย แน่นอนว่าพวกเขาทุกคนล้วนเป็นคนหยิ่งผยองและคิดว่าไม่มีใครในภูมิภาคเหนือมีพลังที่จะหยุดยั้งพวกเขาได้

พวกเขายังรู้สึกแปลกใจกับความแข็งแกร่งของภูมิภาคเหนือว่ามันจะมากขนาดไหนกันเชียวถึงต้องส่งกองกำลังชั้นยอดออกมาทั้งหมด เห็นหรือไม่ว่าพวกเขาสามารถมาที่เมืองจักรพรรดิได้อย่างง่ายดายแค่ไหน?

เมืองแห่งนี้ ทุกอย่างจะถูกตัดสินอยู่ที่นี่

หลิงฮันพาฮูหนิวออกมา

“ข้าเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิต้าหลิง ผู้ใดที่กล้าต่อต้านข้า คนผู้นั้นจะต้องตาย! แต่ในเมื่อพวกเจ้าแค่ทำตามคำสั่ง ข้าจะมอบโอกาสให้พวกเจ้ายอมจำนน แล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า!” หลิงฮันกล่าว เสียงของเขาแพร่กระจายไปทั่วทุกซอกทุกมุมของเมืองจักรพรรดิ แม้กระทั่งตราสัญลักษณ์ยังมีเสียงออกมาเช่นกัน

นี่คือความอัศจรรย์ของตราสัญลักษณ์ ซึ่งสามารถครอบคลุมจักวรรดิต้าหลิงได้ทั้งหมด

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” หลังจากตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง ช่วยไม่ได้ที่เขาจะส่งเสียงหัวเราะ เจ้าเด็กนี่น่ะหรือจักรพรรดิ? นี่เจ้าไม่ได้เล่นตลกกับข้าหรอกใช่ไหม? เป็นแค่จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวา แต่กล้าที่จะพูดไว้ชีวิตพวกเขา ข้าจินตนาการไม่ออกเลยจริงๆ

“เจ้าหนู ข้าจะเข้าไปเด็ดหัวเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ!” จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวากระโจนออกไป เขาดูมีอายุมากกว่าสี่สิบปี แต่อายุที่แท้จริงของเขาอย่างน้อยสองร้อยปี ซึ่งสามารถมองเห็นได้จากพลังปราณ

หลิงฮันเดินออกไปต้อนรับและพูดว่า “เจ้าจะหยุดตอนนี้ยังทัน และเจ้าจะได้รับการไว้ชีวิต!”

“ไร้สาระ ข้านี่แหละจะเป็นคนสังหารเจ้า!” ชายคนนั้นโกรธมากและโจมตีหลิงฮันด้วยกระบี่ กลิ่นอายที่เดือดดาลของเขาดูน่าตกใจและความแข็งแกร่งของเขาค่อนข้างน่าทึ่งทีเดียว เขาอาจถูกเรียกได้ว่าเป็นจอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาอันดับต้นๆ

หลิงฮันยกมือขึ้น เมื่ออีกฝ่ายใกล้ถึงตัว เขาปรบมือทันที

ตู้ม ร่างของชายคนนั้นถูกฉีกกระชากในพริบตา

หลิงฮันลดมือลงและพูดเสียงแผ่วเบาว่า “โอกาสที่พวกเจ้าจะได้รับมีไม่มากนัก หรือพวกเจ้าคิดที่จะทิ้งโอกาสพวกนั้นไป?”

จอมยุทธแห่งภูมิภาคตะวันออกทุกคนต่างตกตะลึง จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวาไม่ได้อ่อนแอ ในภูมิภาคตะวันออกถือเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งและเพียงพอที่จะติดในร้อยอันดับแรก แต่เขากลับตายในพริบตา นี่แสดงให้ว่าความแข็งแกร่งของหลิงฮันน่าอัศจรรย์แค่ไหน

พววกเขาประเมินภูมิภาคเหนือต่ำไป พวกเขาไม่คิดเลยว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้!

จอมยุทธระดับสวรรค์ก้าวออกมาขณะแสยะยิ้ม “มันไม่ง่ายขนาดนั้น จอมยุทธระกับก้าวสู่เทวาที่มีพลังต่อสู้ระดับสวรรค์อย่างเจ้าถือว่าเป็นอัจฉริยะของโลก แต่เจ้ารู้หรือไม่ว่าการก่อตั้งจักรพรรดิถือเป็นสิ่งที่ชั่วร้าย!”

หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “แน่นอน แล้วตรงไหนกันล่ะที่มันชั่วร้าย?”

“กฎที่กำหนดโดยบรรพบุรุษ!” จอมยุทธระดับสวรรค์คนนั้นกล่าวอย่างเย็นชา

กลุ่มคนพวกนี้จะต้องถูกล้างสมองเป็นแน่ถึงไร้สาระขนาดนี้ และเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่คิดที่จะยอมจำนน

หลิงฮันโบกมือแล้วยิ้มและพูดว่า “ถ้าบรรพบุรุษของเจ้าบอกให้เจ้ากินอึ เจ้าจะกินหรือไม่?”