หลิงฮันไม่มีทางยอม

ถึงแม้เขาจะมีผลึกก่อเกิดมากมาย และเพิ่งได้รับมาผลึกก่อเกิดมาสี่ล้านก่อน แต่หลังจากงานประมูล เขาเหลือผลึกก่อเกิดแค่หนึ่งแสนก้อนก็ตาม และมีหลายอย่างที่อยากได้ แต่เขาก็ไม่มีทางขายทักษะกินเด็ดขาด…

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางถ่ายทอดคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ให้คนอื่นได้ ถึงแม้เขาจะเต็มใจมอบให้ เขาก็ไม่รู้วิธีการถ่ายทอดมันอยู่ดี เพราะมันเป็นทักษะที่มีระดับสูงเกินไป

เมื่อซาหยวนเห็นหลิงฮันนิ่งเฉย เขาไม่โกรธ แต่ปรบมือหัวเราะชอบใจและพูดว่า “ตงเย่ว เหม่ยเอ๋อ พวกเจ้าสองคนสร้างความเพลิดเพลินให้กับสหายของข้าหน่อย!”

“เจ้าค่ะ!” สตรีทั้งสองคนตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล และเดินเข้ามาประกบหลิงฮันจากด้านซ้ายและด้านขวา

หลิงฮันขมวดคิ้วและผลักพวกนางทั้งสองคนไปด้านหลังอย่างนุ่มนวล

“เจ้าไม่ชอบอย่างนั้นหรือ?” ซาหยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ตงเย่วและเหม่ยเอ๋อเป็นสตรีที่งดงาม แต่พวกนางไม่ได้งดงามเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีด้วย”

ดินแดนที่มีขนาดใหญ่อย่างจักรวรรดิราชวงศ์ดาราหายนะ คำว่า “สาวงาม” เป็นอะไรที่ธรรมดามาก ในหมู่หญิงสาวสิบคนจะมีหนึ่งคนที่งดงามมาก ดังนั้นสาวงามจึงไม่ใช่อะไรที่พบเห็นได้ยาก แต่หญิงสาวที่ทั้งงดงามและแข็งแกร่งนั้นจะพบเห็นได้ยากมาก

หลิงฮันส่ายหน้าและพูดว่า “ถ้าพี่ซาไม่มีธุระอะไรแล้ว ข้าคงต้องขอตัว!”

“เจ้าจะรีบไปไหนกัน!” ซาหยวนรีบพูด แววตาของเขาดูไม่พอใจ อีกฝ่ายเป็นแค่มดปลวกจากโลกใบเล็กมีสิทธิ์อะไรเรียกเขาว่าพี่น้อง! แต่ตอนนี้เขาต้องการทักษะของหลิงฮัน ดังนั้นเขาจึงปล่อยเรื่องนั้นไปก่อน

เขายิ้มและพูดว่า “เจ้าอาจยังไม่รู้ว่าตงเย่วและเหม่ยเอ๋อมีลีลาที่สุดยอดมาก ข้ารับประกันได้เลยว่าเจ้าจะต้องเพลิดเพลินอย่างแน่นอน!”

หลิงฮันรู้สึกตกตะลึง นี่เขาเป็นบุตรชายของแม่ทัพจริงหรือ? ทำไมเขาถึงถ่อยขนาดนี้ หรือว่าเขากำลังเมา

เขาลุกขึ้นยืนทันที ถึงแม้จะคิดเรื่องอย่างว่าอยู่ในหัว แต่เขาไม่ต้องการมีอะไรกับพวกนางทั้งสองคน

“พวกนางไม่ดีพอสำหรับเจ้าอย่างนั้นรึ?” ซาหยวนคิดว่าหลิงฮันไม่ชอบพวกนางสองคน เขาหัวเราะและพูดว่า “หลิงฮัน ตราบใดที่เจ้ามอบทักษะให้กับข้า ข้ายินดีที่จะมอบสาวใช้ส่วนตัวของข้าทั้งสี่คนให้กับเจ้า ยิ่งไปกว่านั้นพวกนางยังบริสุทธิ์!”

ก่อนหน้านี้เขาเห็นหลิงฮันมักคลุกคลีกับสาวงามหลายคนอยู่รอบกาย เขาจึงคิดว่าหลิงฮันจะต้องเป็นคนหื่นกามไม่ผิดแน่ และหลงใหลในความงามของสตรี

หลิงฮันถอนหายใจและขี้เกียจเกินไปที่จะพูดอธิบาย เขาแค่พูดว่า “สุภาพบุรุษจะไม่เอาเปรียบสตรี และข้าขอตัวลา!”

“หลิงฮัน!” ซาหยวนตะโกนเรียกอย่างไม่พอใจและพูดว่า “อย่าคิดว่าเจ้ามีราชินิที่เก้าหนุนหลังอยู่ แล้วจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ! และอย่าลืมว่าเจ้าเป็นแค่มดปลวกที่ขึ้นมาจากโลกใบเล็ก!”

“ขอบคุณสำหรับคำเตือนของเจ้า!” หลิงฮันไม่แยแสอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

พูดตามตรง ถึงแม้จ้าวหลุนจะเป็นอันธพาล แต่ก็ยังดีกว่าซาหยวนหลายเท่า

“หลิงฮัน นี่ถือเป็นคำเตือนครั้งสุดท้ายของข้า!” ซาหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดุดันกว่าเดิม

หลิงฮันไม่สนใจแม้แต่น้อยและเดินออกไป

ปัง!

ซาหยวนทุบโต๊ะอย่างรุนแรง แก้วไวน์ที่อยู่บนโต๊ะถึงกับล้มและหกไปทั่วโต๊ะ

“นายน้อยซา!” ตงเย่วและเหม่ยเอ๋อรีบเดินเข้ามาประกบเขาและพูดพร้อมกัน

หากเป็นสถานการณ์ปกติเขาคงกอดพวกนางทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาดูฉุนเฉียวมากและผลักพวกนางทั้งสองคนล้มลงกับพื้น

“เจ้าคิดว่ามีราชินีที่เก้าหนุนหลังแล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นรึ?” เขาพูดพึมพัม “เหลี่ยวหยิง จับตาดูหลิงฮันให้ดี หากเขามีการเคลื่อนไหวอะไรให้รีบมารายงานข้าทันที!”

“เจ้าค่ะ!” เหลี่ยวหยิงคุกเข่าและขานรับคำสั่ง

หลังจากที่หลิงฮันเดินออกไปข้างนอก เขาส่ายหัวอยู่ในใจ

ถึงแม้ซาหยานจะเสนอผลึกก่อเกิดให้เขามากมาย แต่เขาจะขายทักษะลับของตัวเองได้อย่างไร?

คนอย่างเขาคงเป็นพวกเอาแต่ใจ หากไม่ได้อะไรดั่งใจก็จะไม่ยอมฟังที่คนอื่นพูดเลย

หลังจากที่กลับไปที่สำนัก หลิงฮันเข้าไปในหอคอยทมิฬทันที

“หอคอยน้อย ข้าจะปลูกมันได้ยังไง?” หลิงฮันนำต้นสังสารวัฎออกมา

“ข้าจะสร้างสถานที่ที่เหมาะสมกับมันก่อน!” น้ำเสียงของหอคอยน้อยฟังดูเคร่งขรึม ซึ่งแตกต่างจากปกติอย่างสิ้นเชิง นี่ทำให้หลิงฮันรู้ว่าแม้จะเป็นหอคอยน้อย ต้นสังสารวัฎนี่ก็ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง

ครืน หอคอยน้อยเป็นเจ้าของที่แท้จริงของหอคอยทมิฬ ภายใต้การควบคุมของมัน พื้นดินที่ว่างเปล่าก็ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับพลังปราณที่หนาแน่น

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่ว่าหลิงฮันจะปลูกอะไร เจ้าหอคอยนี่ไม่ไหวติ่งแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้มันกลับเคลื่อนไหวและสร้างพื้นที่ปลูกขึ้นมาด้วยตัวเอง

“เจ้าโชคดีมากที่ได้ต้นสังสารวัฎมา” หอคอยน้อยกล่าว “แต่แปลกมาก ทำไมต้นสังสารวัฎถึงมาอยู่ที่นี่?”

หลิงฮันเปิดถุงและเห็นเมล็ดที่มีขนาดเท่ากับเม็ดถั่วอยู่ด้านในอยู่หนึ่งเม็ด

“ปลูกมัน” หอคอยน้อยกล่าว

หลิงฮันโยนเมล็ดลงบนดิน และหอคอยน้อยก็ใช้พลังลับของมันกับดิน ทันใดนั้นเองแสงสว่างที่สดใสก็ปกคลุมไปทั่วชั้นดิน

“เอาล่ะที่เหลือก็แค่รอคอยอย่างอดทน” หอคอยน้อยกล่าว น้ำเสียงของมันดูอ่อนล้า

หลิงฮันพยักหน้าและพูดว่า “อืม!”

เขาออกมาจากหอคอยทมิฬและเริ่มลองของที่ประมูลมาได้อุปกรณ์บินแหวกเมฆา เขาจะต้องศึกษาวิธีการใช้งานของมันก่อนที่จะออกเดินทางไกล

อุปกรณ์บินแหวกเมฆานั้นมีรูปร่างคล้ายพาหนะที่มีความหยาวและเพรียว แต่พื้นที่ภายในไม่ค่อยใหญ่มากนัก มันสามารถนั่งได้ไม่กี่คนเท่านั้น

สำหรับหลิงฮันมันไม่ใช่ปัญหา เพราะเขามีหอคอยทมิฬที่มีพื้นที่ไม่จำกัด

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เข้าในวิธีใช้งาน

จากนั้นเขาก็ไปรายงานตัวกับสำนัก ถ้าจะออกไปไหนนอกเมืองจักรพรรดิ ไม่ว่าจะออกไปปฏิบัติภารกิจก็ตาม

นี่เป็นเรื่องจำเป็น ยิ่งไปกว่านั้นหลิงฮันยังมีอีกสถานะหนึ่งคือจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิต้าหลิง เขาจะต้องได้รับการอนุมัติก่อนออกจากเมืองจักรพรรดิ มิฉะนั้นจะถือเป็นการไม่ไว้หน้าจักรวรรดิราชวงศ์ดาราหายนะ

สองวันต่อมา เขาก็ได้รับการอนุมัติจากทางสำนัก