มันก็แค่ไม่มีใครคิดว่าแผนกโลจิสติกส์ซึ่งเป็นแผนกที่วุ่นวายและมีปัญหามากที่สุดจะลงเอยแบบนี้ ไม่เพียงแต่พันชางเซียนซึ่งเป็นผู้อำนวยการของแผนกจะโดนชูฮันตบหน้าแล้ว แม้แต่รายการของสินค้ายังถูกทำลายอีก

 

ทว่า นั่นมันเพียงแค่เล็กน้อย! ความจริงแล้วชูฮันรู้สึกขอบคุณพันชางเซียนอยู่ในใจด้วยซ้ำ ต้องขอบคุณที่คิดจะลอบทำร้ายเขา และพาจางตงที่หยิ่งผยองมาตัดใบรายการสินค้าเป็นเศษๆ ซึ่งมันได้สร้างโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะสร้างกับดักขึ้นมา

 

สิ่งที่ระบุในรายการคืออะไร? เขารู้ดีว่าเขาไม่ได้มองมันอย่างถี่ถ้วน แต่เขาไม่รู้ว่ามันไม่ได้ห้ามเขาจากการใช้โอกาสที่สองเฒ่าจิ้งจอกนั้นมอบให้พูดเกินจริง เพราะงั้นเขาจะเริ่มที่ของเป็นร้อยเป็นพันก่อน!

 

เฉินช่าวเย่กลืนน้ำลายอึกและก้มหยิบกล่องอาหารที่พื้นขึ้นมากินต่อ…หัวหน้าเขาสุดยอดชะมัด เพียงแค่ตบหน้าและพูดไม่กี่คำก็สามารถทำให้พันชางเซียนหวาดกลัวได้แล้ว

 

ขณะที่ผู้ช่วยของพันชางเซียนวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมคริสตัลจำนวนมากให้ชูฮัน ส่วนพันชางเซียนก็ได้แต่ก้ใหน้าก้มตาหลบหน้าที่บวมเฉ่ง ขณะที่คนอื่นๆในห้องก็ไม่มีใครกล้าปริปากพูด——

 

ฟืด! ฟืด!

มีเสียงบางอย่างไม่ดังมากเกิดขึ้นตรงผนัง และในที่สุดจางตงก็ใช้ตัวไถผนังปีนขึ้นมาได้ ร่างของเขาโชกไปด้วยเลือดที่จมอยู่ในกองอิฐและเศษปูน สภาพของเขาดูย่ำแย่อย่างมาก มันดูแย่ยิ่งกว่าผู้ลี้ภัยซะอีก

 

ทันใดนั้นบรรยากาศภายในห้องก็เปลี่ยนไปทันที กลุ่มคนมองไปที่จางตงที่ยังคงพยายามตะกายตัวเองขึ้นมา ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรกันแน่?

 

พันชางเซียนที่หน้าบวมเละหันไปเห็นจางตงวิวัฒนาการระยะ 4 ในสภาพน่าสมเพชก็อยากจะร้องไห้ออกมา เขาคิดว่าจางตงผู้ทรงพลังจะสามารถควบคุมและจัดการชูฮันได้ ผลกลับกลายเป็นว่าไม่เพียงแต่จางตงจะถูกชูฮันจัดการจนเละ แต่สินค้ามากมายของพลเอกคนอื่นๆที่เขากักไว้กลับถูกชูฮันเพิ่มเป็นเท่าตัว จนเขาต้องเสียคริสตัลเป็นกองเพื่อชดเชยของที่ไม่พอ ยังไม่เพียงแค่นั้นสิ่งที่ทำให้พันชางเซียนทนไม่ได้มากที่สุดก็คือเขาโดนตบถึงสองครั้ง และยังเป็นต่อหน้าลูกน้องของเขาอีกด้วย!

 

เขาไม่น่าพูดอะไรแบบนั้นเลย ไม่น่าจะต่อต้านชูฮันเลย!

 

หวังไคที่อยู่ในกระเป๋าชูฮันอดไม่ได้ที่จะพูด “ผู้ชายคนนี้จะปีนขึ้นมาทำไม เขาอยากจะเอาคืนเหรอไงกัน?”

 

ชูฮันเองก็ไม่เข้าใจท่าทีของจางตงเลยสักนิด

 

จางตงแหกปากส่งเสียงขณะไต่ขึ้นมา ตาแดงก่ำจ้องมาที่ชูฮัน น้ำเสียงเย่อหยิ่ง “ไอ้หนุ่ม แกเป็นใคร?”

 

ชูฮันกรอกตา เขาเห็นเก้าอี้ตัวหนึ่งจึงนั่งลงทันที และเมินเฉยต่อไอ้หน้าโง่ที่แหกปากอยู่

 

“บอกชื่อแกมา!” จางตงยังไม่หยุด

 

พันชางเซียนรู้สึกรำคาญกับพฤติกรรมของจางตง เขาจึงหันไปชี้คนรอบๆ “พาเขาไปที่ห้องพยาบาลเพื่อรักษาซะ”

 

“ฉันไม่ไป!” จางตงขึ้นเสียงกลับมาทันทีพร้อมจ้องเขม็งไปที่ชูฮัน “แกเป็นใคร?”

 

ขณะเดียวกัน ผู้ช่วยร่างท้วมของพันชางเซียนที่หายตัวไปเป็นเวลานานก็วิ่งกลับเข้ามาพร้อมกับเหงื่อโชก “มาแล้วครับ สินค้าที่มีไม่พอถูกเปลี่ยนเป็นคริสตัลตามราคาตลาดอยู่นี้แล้วครับ ส่วนของที่เหลือนั่นวางอยู่ด้านนอก”

 

“รีบเอาไปให้พลเอกสิ” พันชางเซียนโบกมือให้ผู้ช่วยของเขาส่งของไปให้ชูฮัน

 

“พลเอกชูฮัน” ผู้ช่วยร่างท้วมส่งถุงในมือของตัวเองให้ชูฮัน “เราไม่มีคริสตัลของซอมบี้ระยะ 4 มากอย่างที่ท่านต้องการ นี่คือคริสตัลของซอมบี้ระยะ 4 หนึ่งร้อยชิ้น ที่เหลือผมเอาคริสตัลระยะ 3 และระยะ 2 มาให้แทน”

 

แน่นอนว่าใครๆก็รู้ว่าคริสตัลของซอมบี้ระยะ 4 หายากมาแค่ไหน แต่การที่ชูฮันหยุดทำลายข้าวของมันก็พอแล้วสำหรับพันชางเซียนที่จะยอมเสียคริสตัลจำนวนมากพวกนี้ไป

 

ชูฮันเพียงแค่รับถุงมือและลุกขึ้นยืนและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างดึงขาเขาอยู่ และเมื่อมองลงไปก็ได้เจอกับจางตงที่ไม่รู้ว่าคลานมาถึงตัวเขาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จางตงกำลังจ้องเขม็งมาที่ชูฮันด้วยสายตาดุดัน

 

ชูฮันพูดอะไรไม่ออก คนคนนี้ต้องการอะไร? ดูสภาพเละเทะขนาดนี้ ยังจะคลานมาหาเขาอีก?

 

ไม่ต้องพูดถึงชูฮัน ทุกคนรอบๆต่างไม่เข้าใจว่าจางตงต้องการอะไรเหมือนกัน โดยเฉพาะพันชางเซียนที่มองจางตงที่กำลังทำตัวเหมือนหมา เขาคิดว่าจางตงจะเป็นคนที่ทรงพลังมาก แต่ตอนนี้ที่เขาเห็นคือจางตงไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะทำอะไรชูฮันด้วยซ้ำ พระเจ้า! อยากจะบ้าตาย!

 

นี่มันถูกอัดจนเละขนาดนี้ยังจะกล้ามาแหกปากใส่ชูฮันอีกเนี่ยนะ?

 

“แก!” ท่ามกลางความเงียบ จางตงก็แหกปากใส่ชูฮัน “แกคือชูฮัน!?”

 

พึ่งตอนนั้นเองที่จางตงได้ยินผู้ช่วยร่างท้วมพูดคำว่า พลเอกชูฮัน

กลายเป็นว่าไอ้หนุ่มนี้คือชูฮัน พลเอกคนดังคนใหม่

 

ชูฮันหลุบตามองจางตงพร้อมย่นคิ้ว

 

“จางตง แกต้องการทำอะไร? ถอยกลับมา” พันชางเซียนทนไม่ไหว ตอนนี้มันยังจะยั่วโมโหชูฮันอีกเหรอไง? ชูฮันไม่ใช่คนที่จะต่อกรได้ด้วยง่ายๆ!

 

ยังไม่ทันที่เสียงของพันชางเซียนจะจางหายไป จู่ๆเสียงของระบบล่มสลายในหัวชูฮันก็ดังขึ้น…ความภักดีของจางตงอยู่ที่ 60% และมีคะแนนเป็น 10%

 

หือ? ชูฮันยกยิ้มมุมปากอย่างไม่เข้าใจ เขาก้มลงไปมองหน้าจางตงที่ยังคงจ้องหน้าเขาอยู่

 

ระบบรวบรวมคะแนนของระบบล่มสลายจะสะสมออกมาเป็นเปอร์เซ็นต์ ทุกครั้งที่จางตงฆ่าซอมบี้ ชูฮันจะได้ 10% ของซอมบี้ที่ถูกฆ่า!

 

หวังไคเองก็ตะลึงอยู่ในหัวของชูฮันเหมือนกัน

 

อีกครั้งที่มันเกิดบรรยากาศแปลกๆขึ้นภายในห้อง เสียงแหกปากของจางตงที่กรีดร้องเรียกชูฮัน และชูฮันที่มองไปที่จางตงด้วยสายตาแปลกๆ ทุกคนรอบๆต่างไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ พันชางเซียนที่อยู่ด้านข้างเองก็ตะลึงค้าง มันเกิดอะไรขึ้น?

 

และในขณะที่ทุกคนเงียบสินท จางตงก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

 

“นายคือชูฮันงั้นเหรอ!” เสียงของจางตงดูตื่นเต้นมากๆ “นายบอกว่านายคือชูฮัน นายคือไอดอลของฉันเลย ฉันมาที่ซางจิงโดยเฉพาะเพื่อตามหานาย อ่า นี่ฉันพึ่งคิดจะทำร้ายนายไปเหรอ? ขอโทษ ชูฮัน ฉันไม่รู้ว่านายจะดูเด็กขนาดนี้ แต่นายจองหองเกินไป!”

 

เฮ้!

พันชางเซียนอ้าปากค้างด้วยความช็อค เขาพูดโพล่งขึ้นไปทันที “จางตง! นี่! แก! นี่มัน!”

 

นี่มันโง่และบ้าใช่มั้ย? นี่มันยังมีศักดิ์ศรีของคนดังในรายชื่ออยู่รึเปล่า?

 

พันชางเซียงพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้ไม่ว่าจะกองทัพหรือผู้คนต่างชื่นชมชูฮันกันหมด อย่างแรกก็เพราะประวัติที่เก่งกาจของชูฮันและความลึกลับของตัวตนเขา อย่างที่สองก็เพราะคำสาบานตนที่ได้ใจผู้คน เหล่าทหารจำนวนนับไม่ถ้วนเป็นแฟนคลับของชูฮัน กระทั่งมีคนมากมายเดินทางมาเข้าร่วมกับกองทัพเพราะมีชูฮันเป็นไอดอล