ตอนที่ 688 เจอด่านหิน

“คุณต้องการทําการทดสอบในโลกคู่ขนานหรือไม่?” เสียงของเสาหินดังขึ้นมิติมืด มันไม่มีการ แนะนําตัวหรือบอกกฏระเบียบอะไรทั้งนั้นจู่ๆเสาหินก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างกระทันหันเนื้อหาของการทดสอบคืออะไร จะทํามันสําเร็จอย่างไรหรือมันอันตรายขนาดไหน ไม่มีคําบอกใบ้ เขาจะต้องไปทําการสํารวจทุกอย่างด้วยตัวเอง

ซึ่งสําหรับสถานการณ์เช่นนี้ ซูฮันค่อนข้างคุ้นเคยกับมันดี ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่เข้ามาเป็นครั้งแรกและเกิดความสับสนและผิดหวัง เขาไม่ถามเสาหินอะไรทั้งนั้นแต่กลับตอบไปเพียงแค่คําสั้นๆ “ใช่”

การเข้ารับการทดสอบของเสาหินนั้นไม่ว่าจะเป็นการทดสอบระดับไหนก็ไม่สําคัญ เพ ราะเสาหินจะสุ่มเปลี่ยนรูปแบบการทดสอลไปเรื่อยๆอยู่เสมอคนที่เข้ารับการทดสอบจะไม่มีทางรู้ เลยว่าตัวเองจะเข้าไปเผชิญหน้ากับอะไรการทดสอบของเสาหินมีทั้งหมดกี่รูปแบบนั้น? แม้แต่ในชาติที่แล้วตลอดระยะเวลาสิบปีก็ยังไม่มีข้อสรุป

บางคนที่โชคดีพอก็จะได้เจอกับการทดสอบที่เหมาะสมกับตัวเอง บางคนโชคร้ายก็เจอกับการทดสอบที่หินเกินไปสําหรับตัวเอง

หลังจากเสียงของซูฮันสลายไปในอากาศ มันมีก็ลมพัดปรือและทันทีที่ชูฮันลืมตาขึ้น ภาพตรงหน้าก็ไม่ใช่มิติมืดอีกต่อไป แต่กลายเป็นเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด!

การสร้างของเขาวงกตค่อนข้างงดงามอย่างมาก ผนังเพียงอย่างเดียวก็สูงถึง 10 เมตร ความหนาของกําแพงก็หนาอย่างมาก ทั้งความสูงและความหนาของเขาวงกตทําให้เขาสูญเสียความเป็นไปได้ในการมองภาพระยะไกลและการจะโกง ในขณะเดียวกันเขาวงกตที่ดูเหมือนจะยาวลึกนี้ก็มีสะท้อนคํารามของสัตว์ประหลาดทั้งหลายที่สามารถข่มขวัญของผู้เข้าทดสอบได้อย่างมาก เสียงที่ดังก้องสะก้อนมาจากหลายทิศทางประกอบการความวกวนของเขาวงกตมันจึงยากที่จะบอกได้ว่าสัตว์ประหลาดใจจะปรากฏขึ้นที่ทิศทางไหน

ขณะนี้ซูฮันยืนอยู่ที่ทางเข้าของเขาวงกต ซึ่งข้างหน้าเขาคือกําแพงสีเทาสูง ซ้ายและขวามีทางซึ่งไม่รู้ว่ามันจะไปบรรจบที่ไหนเพราะเราไม่สามารถมองเห็นจุดจบได้ มีเพียงแค่เสียงครางที่มๆที่ดังสะท้อนมาจากทุกทางให้ได้ยิน

มันมีเพียงแค่ทางข้างหน้าสองทางเท่านั้นที่ให้ไป ไม่มีทางให้ถอยกลับ นอกจากจะยกเลิกการทดสอบ

ในจังหวะนั้น เสียงของเสาหินก็ปรากฏขึ้น “ค้นหาทางออกจากเขาวงกตและฆ่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในเขาวงกต”

ไม่เพียงแค่ชูฮันจะต้องหาทางออกเท่านั้น แต่เขายังต้องการสัตว์ประหลาดทุกตัวในนี้ให้หมดอีกด้วย คําสั่งนี้มันโหดเหลือเกิน!

ไม่ต้องพูดถึงประเด็นที่ว่าเขาวงกตนี้ใหญ่ขนาดไหนเลย แค่จํานวนที่ไม่รู้ว่ามากแค่ไหนของสัตว์ประหลาดพวกนี้ก็ทําหนักพอแล้ว มีเพียงฟังเสียงโหยหวนคํารามก็รู้แล้วว่าพวกมันตื่นตัวและ มีจํานวนไม่น้อยเลยและยิ่งความสูงของกําแพงที่ทําให้เขาไม่สามารถคาดเดาหรือมองเห็นทางข้าง ได้เลยอีกประกอบกับความใหญ่ของเขาวงกต ชูฮันคาดว่ามันต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองวันกว่าชูฮันจะทําการทดสอบสําเร็จได้

ที่สําคัญที่สุดคือนี้เป็นเพียงแค่ขั้นแรกของการทดสอบการต่อสู้โดยรวมเท่านั้น?

ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมหลายคนที่มาถึงระยะ 5 และเข้ารับการทดสอบระยะ 5 กันนั้นถึงได้ คะแนนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ถ้าเจอการประเมินครั้งแรกที่เข้มงวดและโหดขนาดนี้ เป็นใครก็คงต้องล้มเลิกอยู่แล้ว!

และซูฮันก็ดันบังเอิญโชคร้ายได้เจอกับการทดสอบที่ยากที่สุดเข้า

หวังไคที่อยู่กับชูฮันประหลาดใจ ” การประเมิณนี้มันน่าจะพอๆกับความยากของการประเมิน ระยะ 7 ได้มั้ย? เราปีนขึ้นไปดูบนกําแพงนี้ได้มั้ย?”

“ไม่ อย่ามองท้องฟ้าด้านบน มันเป็นภาพลวงตา เราไม่สามารถปีนขึ้นด้านบนสุดเพื่อมองภาพมุมกว้างได้” ซูฮันเอ่ยตอบ เขาเร่งความเร็วของตัวเองขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้าในช่องทางด้านซ้าย

“โชคร้ายของหวังไค!” หวังไคบนตัวเอง “นายรู้ได้ยังไงกัน?”

เสียงฝีเท้าของซูฮันยังคงดังอย่างต่อเนื่องพร้อมยิ้มมุมปาก “เพราะฉันเคยมาที่นี่”

ชาติที่แล้ว เขามาที่นี่!

ในเขาวงกตยักษ์นี่ ซูฮันเคยเดินมาทั่วแล้ว ในชีวิตทั้งสองชาติชูฮันคาดคิดเลยว่าเขาจะได้เจอกับการทดสอบเดิม ชูฉันเองก็รู้สึกไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่เขาเจอกับการทดสอบนี้ในชาติที่ แล้วเมื่อปีที่หกและในตอนนั้นเขาไม่ใช่คนแรกที่เจอกับการทดสอบเขาวงกต ก่อนหน้าเขามันมีหลายคนที่เผชิญกับการทดสอบนี้ แต่มีแค่ไม่กี่คนที่ผ่านการทดสอบไปได้คนใหญ่ล้มเลิกและเข้ารับการทดสอบใหม่เพื่อจะได้ต้องเจอเขาวงกต

และมันมีข่าวลือมากมายที่ทําให้หลายคนที่แค่เห็นเขาวงกตก็ขอยกเลิกการทดสอบทันทีก่อน จะได้เข้าไปด้วยซ้ํา

เพราะเป็นที่จดจําว่าคือการทดสอบที่ยากที่สุด!

ชธันที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนเหมือนกําลังยืนอยู่ เขาเคลื่อนไหวตามเส้นทางในความทรงจําของตัวเองอย่างคล่องแคล่ว แม้แต่สัตว์ประหลาดที่เขาเจอระหว่างทางก็ไม่ได้ชะลอความเร็วของชูชันลงเลยพวกมันไม่ทันได้เปิดปากด้วยซ้ําชูฮันก็วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วจนพวกมันไล่ ตามแทบไม่ทัน

ซูฮันผู้ยิ่งใหญ่วิวัฒนาการระยะ 5 ในตอนนี้พร้อมกับความสามารถพิเศษด้านความเร็วระยะ 5 กําลังพุ่งด้วยความเร็วสูงสุดนอกจากนี้เขายังเก็บขวานซิ่วโหลของตัวเองไว้ในประตูมิติเพื่อลดน้ําหนักให้ตัวเองเดินทางได้เร็วขี้ย เมื่อไหร่ก็ตามที่ชูฮันเจอเข้าไปกับสัตว์ประหลาด เขาก็หลบทางได้อย่างรวดเร็วโดยที่พวกมันตามไม่ทัน

“ฉันถามว่า นายรู้ได้ยังไงว่าต้องไปทางไหน ฉันไม่เชื่อว่านายจะหาทางออกได้ด้วยความเร็วเต็มที่แบบนี้ – 5 หวังไคที่แทบจะปลิวหลุดไปเพราะความเร็วเกาะกระเป๋าชูฉันไว้แน่น น้ําเสียงมีความกลัว “นายลืมไปรึเปล่าว่าหนึ่งในข้อกําหนดของการทดสอบคือนายต้องฆ่าสัตว์ประหลาดให้หมดด้วย?!”

” ฉันไม่ได้ลืม นายควรจะหุบปากซะ อย่ารบกวนความเร็วของฉันไม่งั้นฉันจะโยนนายทิ้ง!” ชธันวิ่งผ่านสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งหลังจากเขาผ่านมันไปได้สิบกว่าเมตรแล้ว มันถึงมีปฏิกิริยาตอบสนอง มันส่งเสียงกรีดร้องอย่างโมโหและเริ่มไล่ตามซูฮัน

หวังไคเองก็กลัว หลุบตัวหนีเข้าไปในกระเป๋าของชูฮัน

“เสียงร้องของอะไร?” ชูฮันกระพริบตา “นายแยกแยะเสียงนี้ได้มั้ย?”

“ฉันไม่รู้” หวังไคกลัว “ฉันรู้แค่ชื่อ มันคือแรดที่อายุยังน้อย แม้มันจะยังเด็กอยู่แต่แน่นอนว่ามันสามารถฆ่าวิวัฒนาการระยะ 7 ได้ง่ายๆเลย! ทําไมมันถึงมีสัตว์ประหลาดที่โหดขนาดนี้ในการประเมิณของระยะ? ชูนวิ่งเร็ว! ไม่อย่างนั้นเราจะต้องถูกมันจับกินแน่ๆ!”

ชูอันเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยออกมาด้วยน้ําเสียงนิ่งๆ “ฉันจําได้ว่านายมีเพียงแค่ 10% ของความทรงจําเดิม?

“อ่า ? ใช่ ชิ้นส่วนระบบล่มสลายสามารถทําให้ฉันกู้คืนความจํากลับมาได้ 10%” หวังไค เอ่ยด้วยน้ําเสียงเศร้าๆ “เพื่อช่วยชีวิตแม่นาย ฉันจะไม่มีวันกู้คืนความทรงจําอีก 30% กลับมาได้”

อีกครั้งที่ซูฮันเลี้ยวอย่างรุนแรง จนหวังไคแทบจะอ้วกออกมาเพราะแรงเหวี่ยง หากภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าทําให้หวังไคตะลึงตาค้าง

“นั่นคือการถดถอย นายหันกลับไปมองที่แรดนั่นสิ? แน่นอนว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดในสิบอันดับแรกของเขาวงกตนี้ แต่มันก็ยังข้อบกพร่องนั้นก็คือมันไม่มีความอดทน แควิงเต็มที่แค่สองนาทีมันก็หมดแรงแล้ว”

ชูฮันพูดด้วยท่าทีเงียบขรึมและน้ําเสียงเย้ยหยัน “ยังเร็วไปที่คิดจะไล่ตามฉัน เหอะ”