ตอนที่ 708 รายงานมา

 

“ใช่ครับ!” ยู่เว่ยตาโตเป็นประกาย เขารีบตอบคําถามของชูฮันอย่างรวดเร็ว และก็ไม่ได้ทันได้ไตร่ตรองความหมายของคําที่ว่า เปลี่ยนครึ่งหน้า ที่ออกจากปากชูฮัน

 

ชูฮันชะงักและถามขึ้นอีกครั้ง “น้องสาวของนายอยู่ระยะไหน แล้วเธอถูกจับไปกี่วันแล้ว?”

 

“ครึ่งเดือนแล้วครับ และเธอเป็นวิวัฒนาการระยะ 2” แทบไม่ต้องใช้เวลาคิด ยูเว่ยตอบคําถามของชูฮันได้ทันที และในที่สุดชูฮันก็เผยท่าทางสง่างามที่เต็มไปด้วยอํานาจออกมา

 

“ขออนุญาติแทรกหน่อย” ชินยู่ซวนวิ่งเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น “อะไรคือการเปลี่ยน? มันแตกต่างจากวิวัฒนาการเหรอ?”

 

ชูฮันเหลือบมองชินยู่ซวน จากนั้นก็มองเลยไปที่หยางดินและหยางลานที่แสดงสีหน้าสงสัยเช่นกัน “ถ้าอยากรู้ต้องอยู่ช่วยฉัน ไม่งั้นฉันจะไม่ตอบคําถาม”

 

“ท่านสัญญานะครับ!” ยูเว่ยที่ฟังไม่ทัน หลังจากตีความคําพูดของชูฮันได้ก็ดีใจอย่างมาก

 

ชูฮันเรียกขวานซิ่วโหลกลับมาในมือ “พวกมันเป็นสมุนของราชาลูกผสม!”

 

ลูกผสมที่สามารถเปลี่ยนรูปได้ครึ่งหนึ่งนั้นต้องเป็นลูกผสมที่มีระยะ 5 เป็นอย่างน้อย การที่พวกมันวางแผนหลอกล่อเพื่อจะจับวิวัฒนาการระยะ 2 ไปนั้นก็แสดงถึงเจตนาที่ชัดเจนได้

 

เห็นได้ชัดว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายไม่ใช่เพื่อต้องการกินน้องสาวของยู่เว่ย แต่เพื่อเลี้ยงคนเป็นๆเอาไว้ สําหรับเหตุผลที่ว่าทําไมต้องเลี้ยงไว้นั้นมันมีสาเหตุมากมายเกินไป ราชาลูกผสมอย่างมู๋เย๋ในชาติที่แล้วนั้นแสวงหาอํานาจที่มากขึ้น มันจัดวางทีมลูกผสมไว้ประจําตามเมืองต่างๆและให้จับตัวมนุษย์สายพันธุ์ใหม่มากมายมาเลี้ยงเอาไว้

 

ม้อเย่ผู้สร้างชุดของการกระทํานี้ในรุ่นที่ผ่านมาจะทําเช่นนี้อย่างแน่นอน แต่ยังไม่มีใครสังเกตเห็น

 

มู๋เย๋เป็นคนออกคําสั่งแน่นอน แต่แค่ในตอนนี้ยังไม่มีใครสังเกตถึงสถานการณ์นี้เท่านั้นเอง

 

แต่ละช่วง ลูกผสมที่ประจําแต่ละเมืองจะต้องส่งกลุ่มมนุษย์สายพันธุ์ใหม่แบบตัวเป็นๆไปให้มู๋เย๋เป็นเครื่องบรรณาการ ผู้นํากลุ่มหรือคนปกติมีเย็ไม่สนใจเลยสักนิด เขาเลือกมากและจะกินเพียงแค่หัวใจของมนุษย์สายพันธุ์ใหม่เท่านั้น

 

สถานการณ์ทั้งหลายที่รวมเข้าด้วยกัน ทั้งลูกผสมระยะสูงซึ่งเปลี่ยนร่างได้ครึ่งหนึ่งนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นลูกน้องของมู๋เย๋อย่างแน่นอน!

 

กลุ่มลูกผสมปกติและกลุ่มลูกผสมที่ทํางานภายใต้คําสั่งของมู๋เย๋นั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตราบใดที่พวกลูกผสมปกติไม่เข้ามาหาเรื่องกับชูฮันต่อหน้า ชูฮันก็จะไม่ไล่ล่าพวกมัน

 

แต่ลูกผสมที่ทํางานให้มู๋เย๋นั้นคนละเรื่อง มู๋เย๋ไล่ตามฆ่าชูฮันมาเป็นเวลานาน และยังส่งกองทัพลูกผสมและฝูงซอมบี้จํานวนมาถล่มชูฮันจนทําให้กองทัพเขี้ยวหมาป่าต้องเสียเพื่อนพ้องนักรบไปถึง 70 คนเมื่อในตอนสงครางกลางภูเขา!

 

นี่คือความเกลียดแค้นส่วนตัวของชูฮัน

 

ดังนั้น ในสถานการณ์ตอนนี้ลูกผสมของมู๋เย๋ ไม่ใช่ฆ่าธรรมดาเท่านั้น แต่ต้องฆ่าให้หมดไม่เหลีอซาก!

 

“เราจะอยู่” หยางดินและหยางลานเองก็ส่งเสียงขึ้นมาครั้งแรก

 

“ฉันไม่สามารถเดินทางตัวคนเดียวได้เหมือนกัน ฉันก็คงต้องไปกับทุกคน” ซินหยวนพูด

 

ชูฮันไม่สนใจว่าทั้งสามคนจะอยากจะช่วยจริงๆหรือไม่ แต่ดูเหมือนทั้งสามคนค่อนข้างจะมีอิทธิพลกับผลลัพธ์ แต่ผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวของลูกผสมคือ ตาย

 

“ดี รายงานสภาพทางภูมิศาสตร์และการกระจายของประชากรมา” สายตาของชูชันพลันเปลี่ยนเป็นจริงจัง พร้อมกับเปลี่ยนเป็นท่าทางของผู้บัญชาการสูงสุดภายในพริบตา

 

ยู่เว่ย ที่ไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้มาก่อนถึงกับอึ้งและรู้สึกได้ถึงอํานาจที่แท้จริง เขาเม้มปากมาเป็นเวลานานและไม่สามารถพูดสิ่งที่ใจคิดออกมาได้

 

หัวใจของหยางดินและหยางลานเต้นรัวด้วยสัมผัสของอํานาจ มันเป็นเรื่องยากมากที่ชายหนุ่มอายุน้อยอย่างชูฮันจะมีตําแหน่งเป็นถึงพลเอกของจีนได้ แต่เมื่อได้เห็นมุมนี้ ทั้งคู่เชื่อแล้วว่าคนคนนี้คือแหละที่เหมาะสมกับตําแหน่งพลเอก

 

ชูฮันถอนหายใจจากนั้นก็หันมามองยู่เว่ย “นายประจําการอยู่ที่ไหนตั้งนาน ลูกผสมมีมากขนาดไหนนายไม่รู้งั้นเหรอ?”

 

“อยู่ฝั่งตรงข้ามของสะพาน” ยู่เว่ยตอบ

 

ชูฮันสบตา “ไร้สาระ!”

 

ในขณะเดียวกันชูฮันก็มีความกังวลเล็กน้อย เขาไม่มีเวลาจะมาใช้ที่นี่มากเท่าไหร่ ถ้าลูกผสมซ่อนตัวอยู่ตามอาคารจต้องใช้เวลาตามหานาน แผนในการช่วยยู่เว่ยโดยที่เขาจะได้ฆ่าลูกผสมของมู๋เย๋ก็คงจะต้องยกเลิก

 

“เราติดอยู่อีกฝั่งของสะพานโดยไม่สามารถไปไหนได้ มันจึงเป็นธรรมดาที่เราไม่รู้ที่อยู่ของลูกผสม” ซินยู่ซวนกระพริบตาและเริ่มอธิบาย เขาพบว่าเขาไม่เหมาะจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของชูฮัน ดูเหมือนว่าเขาไม่จําเป็นต้องเคารพมากอะไรขนาดนั้น ยิ่งอํานาจที่ชูฮันแสดงออกมานั้นทําให้ตะลึง

 

ทันทีที่ชินยู่ซวนพูดจบ มันก็มีเสียงคํารามของซอมบี้ดังขึ้นมาจากมุมถนน

 

“มันกลับมา?” หยางลิ้นสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่าง “จะฆ่ามันหรือถอยหนี?”

 

ทั้งสี่ไม่มีสัมผัสของความเป็นหนึ่งเดียวกัน และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์นี้มันจะมีประโยชน์ต่อพวกเขามากพอมั้ย ดังนั้นทั้งสี่คนจึงได้แต่หันไปดูชูชันกันหมด

 

ชูชัยเม้มปากและหมดคําพูดกับทีมแสนจะขี้เกียจที่เขาได้มา มันเหมือนกับครั้งแรกที่เขาได้ทําการฝึกฝนกองทัพเขี้ยวหมาป่า พวกเขาไม่มีระเบียบวินัยเลยสักนิด เหมือนกับทรายหยาบที่ยังไม่ได้ผ่านการกรอง

 

กลุ่มซอมบี้ที่โผล่มากระทันหันอย่างนี้ ไม่ต้องคิดอะไรเลย มันมีเวลาถอยหนีซะที่ไหน

 

ไม่ต้องรอให้ชูฮันพูด สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

 

ฟรึบ!

 

ที่สุดถนนที่ซอมบี้กําลังมุ่งหน้ามา จู่ๆมันก็มีร่างของคนหลายสิบคนพุ่งเข้ามาราวกับบินตัดหน้าฝูงซอมบี้ที่กําลังเข้าใส่กลุ่มชูชัน ทุกคนต่างมีท่วงท่าการโจมตีแตกต่างกันไปเป็นของตัวเอง และแต่ละครั้งในการโจมตีแต่ละคนสามารถระเบิดหัวซอมบี้ได้ทีเดียวหลายตัว

 

น่าประหลาดใจที่คนกลุ่มนี้แม้จะมีฝีเท้าการต่อสู้ที่แตกต่างกัน แต่ความเร็วและมุมองศาในการโจมตีกลับสามารถรักษาตําแหน่งของตัวเองได้อย่างคงที่ ระยะห่างของทุกคนนั้นเท่ากับหนึ่งช่วงแขนของกันอย่างพอดีทุกคน และทุกคนสามารถรักษาจังหวะได้อย่างมั่นคง

 

ดูเหมือนกระจายตัวเละเทะ แต่ความจริงพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน!

 

ในตอนนั้นเอง ชินยู่ซวนที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมเพราะความหวาดกลัวกลับพบว่าซอมบี้ไม่ได้มุ่งหน้าเข้าหาตัวเองอีกแล้ว

 

นี่มันน่าทึ่งมาก เป็นการร่วมมือต่อสู้ที่น่ากลัวและเป็นเอกลักษณ์สุดๆ!