Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย 757 เจอกับการทดลองมนุษย์อีกครั้ง?

Now you are reading Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย Chapter 757 เจอกับการทดลองมนุษย์อีกครั้ง? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

สถาบันวิจัยขนาดใหญ่ที่ซึ่งชูฮันและเหอซางอยู่ในตอนนี้มีพื้นที่กว้างขวางอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่อาจจะรั้งชูฮันไว้ได้ ด้านหลังของประตูล็อคลายนิ้วมือ มันมีบันไดลาดเป็นทางยาวลงไปปรากฏขึ้น
แสดงให้เห็นถึงพื้นที่ขนาดใหญ่ในชั้นใต้ดินของสถาบันวิจัย!
ขณะที่ชูฮันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกเล็กน้อยเสียงของเหอซางก็ดังชัดขึ้นผ่านลำโพงท่ามกลางสายตาของเสี่ยติงและกวงโถวที่คอยมองดู “นี้เป็นชั้นใต้ดินที่สถาบันวิจัยสร้างขึ้นเพื่อหลบจากห้องควบคุมที่ผมสังเกตการณ์อยู่ที่นี้ มีโปรเจคมากมายทั้งเล็กและใหญ่ ผมสามารถเปิดประตูอื่นๆที่เป็นพื้นที่หวงห้ามได้เหมือนกันครับ”
ทันใดนั้นน้ำเสียงของชูฮันก็เปลี่ยนไปเป็นจริงจัง”แต่ระบบที่ควบคุมประตูนี้จริงๆคือแผนกวิจัยใต้ดินที่ผมก็ไม่เคยเห็น เท่าที่บอกได้ก็คือประตูถูกควบคุมจากด้านใน ทุกอย่างที่ผมทำจากด้านนอก ระบบอาจสามารถตรวจจับขึ้นมาได้”
ชูฮันย่นคิ้ว”เราโดนจับได้แล้วเหรอ?”
”ยังครับ”เหอซางตอบ “สิ่งเดียวที่ผมสามารถรับประกันได้ตอนนี้คือผมมั่นใจว่าอีกฝ่ายยังไม่รู้ตัวว่าผมเจาะระบบจากด้านนอกเพื่อควบคุมประตู”
ชูฮันรับรู้ได้ในทันทีว่ามันมีบางอย่างผิดปกติแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเหอซาง”แต่พื้นที่หวงห้ามส่วนอื่น?”
”สสมกับเป็นหัวหน้าจริงๆนั่นคือสิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อ หัวหน้าคงจำได้” เหอซางสูดลมหายใจเข้าลึก “เพราะมันเป็นการเข้าควบคุมจากด้านนอกชั่วคราว ผมจึงสามารถเปิดประตูนี้ได้เพียงแค่สองครั้ง ซึ่งหมายความว่าตอนนี้ที่หัวหน้าเข้าไปหนึ่งครั้งและอีกครั้งตอนออกครับ”
ชูฮันเลิกคิ้ว”แค่นั้นก็พอแล้ว”
”ประเด็นคืออีกเรื่องต่างหากครับ”น้ำเสียงของเหอซางไม่เคยจริงจังเท่านี้มาก่อน “หัวหน้าจะต้องกลับมาภายในหนึ่งชั่วโมง!”
ชูฮันหรี่ตาลง”นายสามารถควบคุมประตูนี้ได้แค่ชั่วโมงเดียว?”
”ใช่ครับ”หน้าของเหอซางเปียกชุ่มไปด้วยหยดเหงื่อที่ผุดขึ้นมา “หลังจากครบหนึ่งชั่วโมง ระบบภายในห้องควบคุมจะไม่สามารถต้านทานปริมาณการใช้งานที่เกินขีดจำกัดได้อีกและผมจะไม่สามารถเปิดประตูได้อีกครั้ง ดังนั้นหัวหน้าจึงมีเวลาจำกัดแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้นครับ”
ชูฮันบิดปาดเอ่ยตอบเสียงเบา “โอเค งั้นก็หนึ่งชั่วโมง”.ไอลีนโนเวล.
”และอีกอย่างครับหัวหน้า!”ขณะที่ชูฮันกำลังจะก้าวเท้าผ่านเข้าไป เหอซางก็รีบเอ่ยห้ามเอาไว้ “อย่าทำลายประตูนะครับ อย่าพังประตู มันจะส่งเสียงสัญญาณเตือนภัย!”
”อย่าไร้สาระเปิดประตูเร็วเข้า” หน้าของชูฮันอึมครึมอย่างเอือมระอา เขาไม่ใช่ราชาทำลายล้าง ทำไมเขาจะต้องไปพังประตู?
ทันทีที่ชูฮันเอ่ยจบเสียงเคาะแป้นพิมพ์ตัวสุดท้ายก็ดังขึ้น ตามมาด้วย——
ปึก!
ประตูด้านหน้าชูฮันเปิดออกทันทีเผยให้เห็นพื้นที่กว้างขวางและทางบันไดลาดยาวที่สว่างจ้า!
เสี่ยติงและกวงโถวที่อยู่ในห้องควบคุมตกใจค้างและพูดอะไรไม่ออกทั้งคู่ได้แต่มองภาพผ่านหน้าจอตรงหน้าอย่างตะลึง ภาพเบื้องหน้าที่ปรากฏสู่สายตามันช่างน่าเหลือเชื่อ
หน้าของทั้งคู่ขาวซีดด้วยความไม่เข้าใจพวกเขาอยู่ที่นี้มาเป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้วและรู้ดีว่าที่นี้มีความเข้มงวดมากขนาดไหน
แต่ที่พวกเขานึกไม่ถึงก็คือด้านหลังประตูที่ปิดกั้นการเข้าถึงของนักวิจัยส่วนใหญ่ในสถาบันเอาไว้จะถูกเหอซางเจาะได้ภายในเวลาสั้นๆเท่านั้นแถมทั้งกระบวนก็ดูง่ายดายราวกับปอกกล้วย พวกเขาไม่สามารถตามจังหวะของชูฮันและเหอซางได้ทันเลย
นี้สินะคือความแตกต่างระหว่างเทพและคน!
ในจังหวะที่เสี่ยติงและกวงโถวกำลังตกใจชูฮันก็พุ่งเข้าไปในด้านในทันทีอย่างไม่ลังเลและหายไปภายในชั่วพริบตา
ห้องควบคุมกลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้งเสี่ยติงและกวงโถวที่ยังมีความกังวลหลงเหลืออยู่จากความตกใจที่ได้รับ มีเพียงแค่เหอซางที่จ้องไปที่หน้าจอนิ่งๆด้วยสายตาที่ไม่สามารถคาดเดาความหมายได้
เวลาและเงื่อนไขค่อนข้างโหดเลยทีเดียวไม่รู้ว่าข้างในนั้นหัวหน้าจะต้องไปเจอกับอันตรายขนาดไหน?
”หัวหน้าหัวหน้าบอกอะไรเราหน่อย!” กวงโถวที่ได้สติกลับมาก่อน หลังจากหาเสียงของตัวเองเจอก็รีบเอ่ยถามเหอซางอย่างเป็นกังวล “หัวหน้าเปิดประตูให้ผมทีครับ ผมจะเข้าไปช่วยหัวหน้าชูฮัน!”
”ใช่ครับ!”เสี่ยติงที่ได้สติกลับมาก็พูดต่อ มันมีความกังวลและสับสนอยู่ในน้ำเสียงเขา “ทั้งๆที่ตอนนั้นหัวหน้าดูตื่นเต้นมาก แล้วอยู่ๆโดยไม่ปรึกษาอะไร หัวหน้าชูฮันก็ออกไป เราปล่อยให้หัวหน้าชูฮันไปคนเดียวแบบนี้จะดีเหรอครับ?”
”จะให้ฉันเปิดประตูให้นายสองคนเข้าไป?”เหอซางหัวเราะเยาะ “เข้าไปเป็นตัวถ่วงหัวหน้าฉันล่ะสิ?”
”ไอ้หัวล้านนี่มันไร้ประโยชน์ผมช่วยได้นะครับ!” กวงโถวยังไม่เชื่อ
”แกสิไร้ประโยชน์ฉันต่างหากที่สามารถช่วยหัวหน้าชูฮันได้!” เสี่ยติงก็ไม่ยอมแพ้
”…”เหอซางแสนจะเอือมระอา
ขณะที่ภายในห้องควบคุมมีความวุ่นวายเบาๆเกิดขึ้นชูฮันที่เคลื่อนไหวตามบันไดไล่ลงมาอย่างรวดเร็วก็ได้เจอเข้ากับแผนกวิจัยชั้นในหลัก!
จังหวะที่ก้าวเท้าลงมาถึงพื้นทันใดนั้นชูฮันก็ย่นคิ้ว มันก็ทางเดินโค้งอยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะหมุนวนเป็นวลกลม มีทางแยกออกเป็นสองฝั่งและแต่ละระยะช่วงห่างจะมีประตูตั้งอยู่
แม้จะไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้และชูฮันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจหากเขายังรู้สึกหงุดหงิดใจ
มันคือประตู!
ตั้งแต่เข้ามาภายในสถาบันวิจัยของค่ายหนานตู้ชูฮันถูกกั้นไว้ด้วยประตูแล้วประตูเล่า ความรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจเริ่มก่อขึ้นที่ฝ่ามือและฝ่าเท้า
แต่นั้นไม่ใช่เหตุผลที่คิ้วของชูฮันขมวดที่ทำให้ชูฮันรู้สึกตื่นตัวและโมโหก็เพราะรสสัมผัสที่เขาค่อนข้างคุ้นเคย…
มันคือกลิ่นเลือด!
แทบจะครู่หนึ่งชูฮันรู้สึกโหวงในใจ ห้องวิจัยกว้างใหญ่ภายในค่ายหนานตู้มีกลิ่นเลือดของมนุษย์ แม้จะมีกลิ่นเหม็นเน่าของซอมบี้หรือกลิ่นเลือดคาวของลูกผสม ชูฮันก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะถึงอย่างไรแล้วทุกๆสถาบันวิจัยต่างก็มีโปรเจคที่วิจัยเรื่องซอมบี้และลูกผสมกันทั้งนั้น
แต่สำหรับที่นี้…
หรือนี่จะเป็นการทดลองมนุษย์อีกแล้ว?!
ที่นี้กำลังวิจัยเรื่องอะไรอยู่กันแน่?ฉางกวนหลงรู้หรือเป็นคนต้นคิดกันแน่? แล้วถ้าเป็นอย่างหลัง…
ประตูไม้สีฟ้าที่มีด้ามจับไม่ปกติประตูนี้ไม่ได้มีข้อจำกัดในการเข้าถึง ชูฮันสามารถเปิดประตูเองได้เลย
โดยไร้ซึ่งความลังเลชูฮันหมุนลูกบิดและดันประตูเปิดออกทันที ทว่าเหนือความคาดหมายภายในห้องกลับสะอาดและว่างเปล่า ว่างปล่าอย่างสิ้นเชิง!
เพียงวินาทีเดียวชูฮันก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่ประตูห้องถัดไป และในเวลาเดียวกันชูฮันก็สื่อสารกับหวังไคที่อยู่ในกระเป๋าตัวเองไปด้วย “นายแยกกับฉัน ฉันจะสำรวจประตูทางซ้าย นายไปทางขวา หาดูข้อมูลที่มีประโยชน์และสำคัญ โยนมันเข้าไปเก็บไว้ในประตูมิติก่อน”
หลังจากพูดจบชูฮันก็เคลื่อนไหวไปที่ห้องถัดไปทันที ปล่อยหวังไคทิ้งไว้กลางทาง

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย 757 เจอกับการทดลองมนุษย์อีกครั้ง?

Now you are reading Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย Chapter 757 เจอกับการทดลองมนุษย์อีกครั้ง? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

สถาบันวิจัยขนาดใหญ่ที่ซึ่งชูฮันและเหอซางอยู่ในตอนนี้มีพื้นที่กว้างขวางอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่อาจจะรั้งชูฮันไว้ได้ ด้านหลังของประตูล็อคลายนิ้วมือ มันมีบันไดลาดเป็นทางยาวลงไปปรากฏขึ้น
แสดงให้เห็นถึงพื้นที่ขนาดใหญ่ในชั้นใต้ดินของสถาบันวิจัย!
ขณะที่ชูฮันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกเล็กน้อยเสียงของเหอซางก็ดังชัดขึ้นผ่านลำโพงท่ามกลางสายตาของเสี่ยติงและกวงโถวที่คอยมองดู “นี้เป็นชั้นใต้ดินที่สถาบันวิจัยสร้างขึ้นเพื่อหลบจากห้องควบคุมที่ผมสังเกตการณ์อยู่ที่นี้ มีโปรเจคมากมายทั้งเล็กและใหญ่ ผมสามารถเปิดประตูอื่นๆที่เป็นพื้นที่หวงห้ามได้เหมือนกันครับ”
ทันใดนั้นน้ำเสียงของชูฮันก็เปลี่ยนไปเป็นจริงจัง”แต่ระบบที่ควบคุมประตูนี้จริงๆคือแผนกวิจัยใต้ดินที่ผมก็ไม่เคยเห็น เท่าที่บอกได้ก็คือประตูถูกควบคุมจากด้านใน ทุกอย่างที่ผมทำจากด้านนอก ระบบอาจสามารถตรวจจับขึ้นมาได้”
ชูฮันย่นคิ้ว”เราโดนจับได้แล้วเหรอ?”
”ยังครับ”เหอซางตอบ “สิ่งเดียวที่ผมสามารถรับประกันได้ตอนนี้คือผมมั่นใจว่าอีกฝ่ายยังไม่รู้ตัวว่าผมเจาะระบบจากด้านนอกเพื่อควบคุมประตู”
ชูฮันรับรู้ได้ในทันทีว่ามันมีบางอย่างผิดปกติแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเหอซาง”แต่พื้นที่หวงห้ามส่วนอื่น?”
”สสมกับเป็นหัวหน้าจริงๆนั่นคือสิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อ หัวหน้าคงจำได้” เหอซางสูดลมหายใจเข้าลึก “เพราะมันเป็นการเข้าควบคุมจากด้านนอกชั่วคราว ผมจึงสามารถเปิดประตูนี้ได้เพียงแค่สองครั้ง ซึ่งหมายความว่าตอนนี้ที่หัวหน้าเข้าไปหนึ่งครั้งและอีกครั้งตอนออกครับ”
ชูฮันเลิกคิ้ว”แค่นั้นก็พอแล้ว”
”ประเด็นคืออีกเรื่องต่างหากครับ”น้ำเสียงของเหอซางไม่เคยจริงจังเท่านี้มาก่อน “หัวหน้าจะต้องกลับมาภายในหนึ่งชั่วโมง!”
ชูฮันหรี่ตาลง”นายสามารถควบคุมประตูนี้ได้แค่ชั่วโมงเดียว?”
”ใช่ครับ”หน้าของเหอซางเปียกชุ่มไปด้วยหยดเหงื่อที่ผุดขึ้นมา “หลังจากครบหนึ่งชั่วโมง ระบบภายในห้องควบคุมจะไม่สามารถต้านทานปริมาณการใช้งานที่เกินขีดจำกัดได้อีกและผมจะไม่สามารถเปิดประตูได้อีกครั้ง ดังนั้นหัวหน้าจึงมีเวลาจำกัดแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้นครับ”
ชูฮันบิดปาดเอ่ยตอบเสียงเบา “โอเค งั้นก็หนึ่งชั่วโมง”.ไอลีนโนเวล.
”และอีกอย่างครับหัวหน้า!”ขณะที่ชูฮันกำลังจะก้าวเท้าผ่านเข้าไป เหอซางก็รีบเอ่ยห้ามเอาไว้ “อย่าทำลายประตูนะครับ อย่าพังประตู มันจะส่งเสียงสัญญาณเตือนภัย!”
”อย่าไร้สาระเปิดประตูเร็วเข้า” หน้าของชูฮันอึมครึมอย่างเอือมระอา เขาไม่ใช่ราชาทำลายล้าง ทำไมเขาจะต้องไปพังประตู?
ทันทีที่ชูฮันเอ่ยจบเสียงเคาะแป้นพิมพ์ตัวสุดท้ายก็ดังขึ้น ตามมาด้วย——
ปึก!
ประตูด้านหน้าชูฮันเปิดออกทันทีเผยให้เห็นพื้นที่กว้างขวางและทางบันไดลาดยาวที่สว่างจ้า!
เสี่ยติงและกวงโถวที่อยู่ในห้องควบคุมตกใจค้างและพูดอะไรไม่ออกทั้งคู่ได้แต่มองภาพผ่านหน้าจอตรงหน้าอย่างตะลึง ภาพเบื้องหน้าที่ปรากฏสู่สายตามันช่างน่าเหลือเชื่อ
หน้าของทั้งคู่ขาวซีดด้วยความไม่เข้าใจพวกเขาอยู่ที่นี้มาเป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้วและรู้ดีว่าที่นี้มีความเข้มงวดมากขนาดไหน
แต่ที่พวกเขานึกไม่ถึงก็คือด้านหลังประตูที่ปิดกั้นการเข้าถึงของนักวิจัยส่วนใหญ่ในสถาบันเอาไว้จะถูกเหอซางเจาะได้ภายในเวลาสั้นๆเท่านั้นแถมทั้งกระบวนก็ดูง่ายดายราวกับปอกกล้วย พวกเขาไม่สามารถตามจังหวะของชูฮันและเหอซางได้ทันเลย
นี้สินะคือความแตกต่างระหว่างเทพและคน!
ในจังหวะที่เสี่ยติงและกวงโถวกำลังตกใจชูฮันก็พุ่งเข้าไปในด้านในทันทีอย่างไม่ลังเลและหายไปภายในชั่วพริบตา
ห้องควบคุมกลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้งเสี่ยติงและกวงโถวที่ยังมีความกังวลหลงเหลืออยู่จากความตกใจที่ได้รับ มีเพียงแค่เหอซางที่จ้องไปที่หน้าจอนิ่งๆด้วยสายตาที่ไม่สามารถคาดเดาความหมายได้
เวลาและเงื่อนไขค่อนข้างโหดเลยทีเดียวไม่รู้ว่าข้างในนั้นหัวหน้าจะต้องไปเจอกับอันตรายขนาดไหน?
”หัวหน้าหัวหน้าบอกอะไรเราหน่อย!” กวงโถวที่ได้สติกลับมาก่อน หลังจากหาเสียงของตัวเองเจอก็รีบเอ่ยถามเหอซางอย่างเป็นกังวล “หัวหน้าเปิดประตูให้ผมทีครับ ผมจะเข้าไปช่วยหัวหน้าชูฮัน!”
”ใช่ครับ!”เสี่ยติงที่ได้สติกลับมาก็พูดต่อ มันมีความกังวลและสับสนอยู่ในน้ำเสียงเขา “ทั้งๆที่ตอนนั้นหัวหน้าดูตื่นเต้นมาก แล้วอยู่ๆโดยไม่ปรึกษาอะไร หัวหน้าชูฮันก็ออกไป เราปล่อยให้หัวหน้าชูฮันไปคนเดียวแบบนี้จะดีเหรอครับ?”
”จะให้ฉันเปิดประตูให้นายสองคนเข้าไป?”เหอซางหัวเราะเยาะ “เข้าไปเป็นตัวถ่วงหัวหน้าฉันล่ะสิ?”
”ไอ้หัวล้านนี่มันไร้ประโยชน์ผมช่วยได้นะครับ!” กวงโถวยังไม่เชื่อ
”แกสิไร้ประโยชน์ฉันต่างหากที่สามารถช่วยหัวหน้าชูฮันได้!” เสี่ยติงก็ไม่ยอมแพ้
”…”เหอซางแสนจะเอือมระอา
ขณะที่ภายในห้องควบคุมมีความวุ่นวายเบาๆเกิดขึ้นชูฮันที่เคลื่อนไหวตามบันไดไล่ลงมาอย่างรวดเร็วก็ได้เจอเข้ากับแผนกวิจัยชั้นในหลัก!
จังหวะที่ก้าวเท้าลงมาถึงพื้นทันใดนั้นชูฮันก็ย่นคิ้ว มันก็ทางเดินโค้งอยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะหมุนวนเป็นวลกลม มีทางแยกออกเป็นสองฝั่งและแต่ละระยะช่วงห่างจะมีประตูตั้งอยู่
แม้จะไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้และชูฮันก็ไม่จำเป็นต้องสนใจหากเขายังรู้สึกหงุดหงิดใจ
มันคือประตู!
ตั้งแต่เข้ามาภายในสถาบันวิจัยของค่ายหนานตู้ชูฮันถูกกั้นไว้ด้วยประตูแล้วประตูเล่า ความรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจเริ่มก่อขึ้นที่ฝ่ามือและฝ่าเท้า
แต่นั้นไม่ใช่เหตุผลที่คิ้วของชูฮันขมวดที่ทำให้ชูฮันรู้สึกตื่นตัวและโมโหก็เพราะรสสัมผัสที่เขาค่อนข้างคุ้นเคย…
มันคือกลิ่นเลือด!
แทบจะครู่หนึ่งชูฮันรู้สึกโหวงในใจ ห้องวิจัยกว้างใหญ่ภายในค่ายหนานตู้มีกลิ่นเลือดของมนุษย์ แม้จะมีกลิ่นเหม็นเน่าของซอมบี้หรือกลิ่นเลือดคาวของลูกผสม ชูฮันก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะถึงอย่างไรแล้วทุกๆสถาบันวิจัยต่างก็มีโปรเจคที่วิจัยเรื่องซอมบี้และลูกผสมกันทั้งนั้น
แต่สำหรับที่นี้…
หรือนี่จะเป็นการทดลองมนุษย์อีกแล้ว?!
ที่นี้กำลังวิจัยเรื่องอะไรอยู่กันแน่?ฉางกวนหลงรู้หรือเป็นคนต้นคิดกันแน่? แล้วถ้าเป็นอย่างหลัง…
ประตูไม้สีฟ้าที่มีด้ามจับไม่ปกติประตูนี้ไม่ได้มีข้อจำกัดในการเข้าถึง ชูฮันสามารถเปิดประตูเองได้เลย
โดยไร้ซึ่งความลังเลชูฮันหมุนลูกบิดและดันประตูเปิดออกทันที ทว่าเหนือความคาดหมายภายในห้องกลับสะอาดและว่างเปล่า ว่างปล่าอย่างสิ้นเชิง!
เพียงวินาทีเดียวชูฮันก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่ประตูห้องถัดไป และในเวลาเดียวกันชูฮันก็สื่อสารกับหวังไคที่อยู่ในกระเป๋าตัวเองไปด้วย “นายแยกกับฉัน ฉันจะสำรวจประตูทางซ้าย นายไปทางขวา หาดูข้อมูลที่มีประโยชน์และสำคัญ โยนมันเข้าไปเก็บไว้ในประตูมิติก่อน”
หลังจากพูดจบชูฮันก็เคลื่อนไหวไปที่ห้องถัดไปทันที ปล่อยหวังไคทิ้งไว้กลางทาง

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+