บทที่ 38 การเปลี่ยนแปลง

ลู่อันขมวดคิ้วในขณะที่เขาตรวจสอบคนทั้งเก้าคนที่ล้อมรอบเขา เขารู้จักพวกมันทั้งหมด พวกมันเป็นคนที่ถูกถังเส้าหยางไล่ออกมาจากที่พักพิง

เขาจำพวกมันได้เพราะเขาเป็นคนรับผิดชอบในการจัดการเอาพวกมันไปทิ้ง บอสของเขาไม่เคยสั่งให้เขาฆ่าพวกมัน ดังนั้นเขาจึงเอาพวกมันไปโยนทิ้งไกลๆจากที่พักพิงเท่านั้น

และเขาก็ยังพบสองใบหน้าที่ไม่น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนี้ ใบหน้าทั้งสองนี้คือคนที่เขาช่วยไว้เมื่อวันก่อน

“ เหริน! จวง! นี่พวกแกกล้าทรยศจักรวรรดิถังอย่างงั้นหรอ?” เสียงเย็นชาของลู่อันดังก้องกังวานในคืนที่เงียบสงบ เขาค่อนข้างเพิกเฉยต่อฉีจางเฉิง

คนที่ชื่อเหรินและจางยิ้มเยาะ “ ฮ่าฮ่า … ทรยศต่อจักรวรรดิถังหรอ? อย่ามาไร้สาระ ไอ้หนู! เราไม่เคยนับตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของไอ้จักรวรรดิไร้สาระนั่นอยู่แล้ว!”

จวงกล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะมีคนสมัยใหม่ที่ใฝ่ฝันที่จะเป็นจักรพรรดิ…”

นอกจากจวงและเหรินแล้ว คนอื่นๆก็หัวเราะเช่นกัน

ลู่อันทำเพียงแค่มองตรวจสอบกลุ่มฉัจางเฉิงอย่างเย็นชาในขณะที่มือของเขาเคลื่อนไปที่ด้ามดาบ ฉีจางเฉิงสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของลู่อันและพูดว่า “ ใจเย็นๆไอ้หนู! เรามาที่นี่เพื่อพูดคุย ไม่ใช่ทะเลาะกัน!”

“ เรามีแผนและข้อเสนอสำหรับนาย เด็กน้อย! มาเข้าร่วมกับเราและช่วยฉันยึดโรงแรมฉางโจวซะ! ฉันไม่เหมือนกับเจ้านายคนปัจจุบันของนายที่กำลังฝันกลางวันว่าจะเป็นจักรพรรดิ!”

“ ในฐานะลูกชายของนายกเทศมนตรี ฉันก็จะสร้างเมืองขึ้นใหม่และคืนความสงบสุขให้กลับมาเหมือนเดิม อย่างไรก็ตาม เพื่อดำเนินการตามแผนของฉัน ฉันก็ต้องการโรงแรมฉางโจว!”

ฉีจางเฉิงเคยได้ยินความมหัศจรรย์ของโรงแรมแงโจวมาจากเหรินและจวงแล้ว มันสามารถมอบพรสวรรค์แก่คุณได้ และมันก็ยังมีร้านค้าที่ขายอุปกรณ์เพื่อเอาไปจัดการกับพวกซอมบี้อีก

อันที่จริง มันก็ได้วางแผนเอาไว้นานแล้ว นับตั้งแต่มันถูกเตะอมาจากโรงแรม มันก็พยายามรวบรวมผู้รอดชีวิตที่ถูกเตะออกมาเหมือนกัน

มันวางแผนที่จะใช้โรงแรมฉางโจวเป็นจุดเริ่มต้น อย่างไรก็ตาม แผนของมันก็ต้องล้มเหลวลงเนื่องจากมันสามารถเกลี้ยกล่อมได้แค่จวงกับเหรินเท่านั้น ในขณะที่ผู้รอดชีวิตคนอื่นๆก็ให้การปฎิเสธ

จากนั้นเขาก็คิดถึงแผนอื่น นั่นก็คือพ่อของมัน ถ้ามันพาพ่อของมันมาด้วย พ่อของมันก็อาจจะยึดโรงแรมฉางโจวมาจากถังเส้าหยางได้ในฐานะของนายกเทศมนตรี และมันก็เชื่อว่าคนหลายคนจะต้องสนับสนุนพ่อของมัน

ด้วยเหตุนี้เอง มันจึงปล่อยให้จวงและเหรินคอยดูการเคลื่อนไหวของถังเส้าหยาง ในขณะที่มันออกตามหาพ่อของมัน อย่างไรก็ตาม ต่อมามันก็พบว่าที่ทำการรัฐบาลนั้นเต็มไปด้วยซอมบี้ ไม่สิ ที่จริงแล้วฉีจางเฉิงก็ยังไม่ได้ไปถึงสำนักงานใหญ่ แต่ทางไปทำเนียบรัฐบาลนั้นก็ได้ลูกล้อมเอาไว้โดยพวกซอมบี้จำนวนมหาศาล

ฉีจางเฉิงทิ้งแผนการที่จะใข้พ่อของมันลงไปในทันที ไม่สิ ที่จริงแล้วมันก็เชื่อว่ามันคงจะไม่มีใครสามารถมีชีวิตรอดได้เมื่ออยู่ในทะเลซอมบี้แบบนั้น รวมทั้งพ่อของมันด้วย

มันพยายามจะกลับบ้านโดยหวังว่าพ่อของมันจะยังมีชีวิตอยู่ แต่มันก็เหมือนกัน ทางที่จะไปบ้านของมันนั้นก็ถูกห้อมล้อมเอาไว้ด้วยพวกซอมบี้เช่นกัน

ด้วยเหตุนี้เอง ฉีจางเฉิงจึงเลือกที่จะล้มเลิกแผนการของมันและเลือกที่จะใช้กำลังในการเข้ายึดครองโรงแรมฉางโจว และตัวแปรสำคัญที่จะทำให้งานนี้สำเร็จก็คือ ลู่อัน

ใช่แล้ว ในฐานะลูกน้องคนสนิทของถังเส้าหยาง มันก็เชื่อว่ามันจะสามารถใช้ลู่อันเพื่อช่วยพวกมันได้ ดังนั้นมันจึงมาหาลู่อันเพื่อชักชวนลู่อันให้มาร่วมงานกับพวกมัน

“ อย่างที่นายเห็น  ถังเส้าหยางนั้นไม่อยากที่จะให้ฉันได้ขึ้นเป็นผู้นำกลุ่มผู้รอดชีวิต ดังนั้นมันจึงใช้ประโยชน์จากความสับสนวุ่นวาย มันก่อกบฏต่อประเทศของเราเพื่อสร้างจักรวรรดิที่ไร้สาระของมัน! มันเป็นคนนอกกฎหมายและเมื่อกองทัพมาถึง มันก็จะต้องตายเป็นศพแน่ๆ!”

“ เพราะอย่างนี้ไง แทนที่จะติดตามถังเส้าหยาง ฉันก็ขอเชิญให้นายมาเข้าร่วมกับเราจะดีกว่า! เราจะยึดที่พักพิงมาจากไอ้ทรราชนั่นและเอาชีวิตรอดด้วยกันจนกว่าความช่วยเหลือจากกองทัพจะมาถึง!”

ฉีจางเฉิงก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและยื่นมือของมันออกไปเพื่อจับมือ มันคิดว่าหนุ่มลู่อันจะถูกชักจูงโดยคำพูดของมันได้อย่างง่ายดาย

ภัยคุกคามภายใต้กองทัพและกลุ่มกบฏ  ฉีจางเฉิงคิดว่านี่น่าจะเป็นองค์ประกอบที่ทำให้ลู่อันเชื่อฟังมันได้

ลู่อันทำเพียงแค่มองไปที่ฉีจางเฉิงอย่างไร้อารมณ์ มันไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากของเขา

ฉีจางเฉิงคิดว่าลู่อันคงจะกำลังลังเล ดังนั้นมันจึงพูดขึ้นอีกครั้งเพื่อทำให้ลู่อันเลือกที่จะมาอยู่ข้างมัน

“ ฉันได้ยินมาว่านายค่อนข้างแข็งแกร่งในหมู่ผู้รอดชีวิต! สำหรับความช่วยเหลือของนายที่จะช่วยฉัน ฉันก็จะช่วยพูดถึงนายในด้านดีๆและมอบตำแหน่งสูงๆในกองทัพให้กับนาย!”

“ จะบอกให้นะ พ่อของฉันกำลังเดินทางไปหากำลังเสริมที่ฐานทัพทหาร และอีกไม่นานกองทัพก็จะมาที่นี่ ดังนั้นก็เลือกมาเลย ไอ้หนู!”

ฉีจางเฉินใช้คำพูดแบบเดียวกันนี้เพื่อชักชวเหรินและจวงให้เข้ามาอยู่ในกลุ่มของมัน

ท้ายที่สุดผู้คนก็ยังคงกลัวการปรากฏตัวของทหาร มันไม่มีทางเลยที่ผู้คนจะคิดว่ากองทัพทหารจะล่มสลายไปแล้ว และแม้แต่ฉีจางเฉิงเองก็ยังคิดเช่นนั้นเหมือนกัน ด้วยเหตุนี้เอง มันจึงใช้อำนาจทางการทหารในการชักจูงและข่มขู่คนของมัน

“ น่าเสียดาย…” ลู่อันพึมพำในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า

ฉีจางเฉิงเป็นคนที่อยู่ใกล้กับลู่อันมากที่สุด ดังนั้นมันจึงได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน

“ น่าเสียดาย??” ฉีจางเฉิงพึมพำในขณะที่มันมีสีหน้างงงวยกับคำพูดของลู่อัน อย่างไรก้ตาม ในวินาทีถัดมา ดวงตาของมันก็เบิกกว้างขึ้นเมื่อมันสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาในตัวของมัน

มันมองลงมา ดาบสีแดงสดได้แทงทะลุเกราะของมันไปแล้ว และลู่อันก็เป็นคนแทงมัน มันเงยหน้าขึ้นและชี้นิ้วไปที่ลู่อัน “ แก… แก… แกกล้าดียังไง…”

อ้า!

ฉีจางเฉิงกระอักเลือดออกมาจากปากในขณะที่มันเดินโซเซถอยหลังกลับไปสองสามก้าวก่อนที่มันจะทรุดตัวลง มันหันหน้าไปทางท้องฟ้า ดวงตาของมันยังคงเบิกกว้างในขณะที่มันมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด

ฉันกำลังจะ… ตาย?

การกระทำของลู่อันทำให้คนอื่นๆอีกแปดคนตกใจ จวงและเหรินรีบพุ่งไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบสภาพของฉีจางเฉิงในขณะที่อีก 6 คนก็ถอยไปให้ห่างจากลู่อัน

ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าวัยรุ่นที่พวกเขากำลังรุมล้อมอยู่นั้นจะฆ่าคนได้โดยไม่ปริปากพูดอะไร

“ ลู่อัน! แกมันบ้า เขาเป็นลูกชายคนเดียวของนายกเทศมนตรีและครอบครัวของเขาก็มาจากภูมิหลังทางทหารนะ!” จวงตะโกนใส่ลู่อัน

ในขณะเดียวกัน  เหรินก็พยายามปฐมพยาบาโดยการห้ามเลือด ทว่าความพยายามของมันกลับสูญเปล่าเมื่อฉีจางเฉิงได้เสียชีวิตลงไปแล้วเนื่องจากมันถูกแทงเข้าที่หัวใจ

“ เหอะ…” ลู่อันส่งเสียงเย้ยหยันในขณะที่เขาหันกลับมามองพวกมันด้วยความโกรธเกรี้ยวและมองไปที่จวงด้วยแววตาเย็นชา “ ในเมื่อแกพร้อมที่จะฆ่าใครซักคน งั้นแกก็ต้องเตรียมตัวที่จะถูกฆ่าด้วย!”

หลังจากพูดคำเหล่านั้นเสร้จ ลู่อันก็รีบพุ่งเข้าไปหาจวงและเหริน  “ ฉันช่วยพวกแกให้พ้นจากการไล่ล่าของซอมบี้! บอสเองก็ให้ที่หลบภัยและอาหารกับพวกแก! แต่พวกแกก็ยังกล้าที่จะทรยศเรา!”

โว้ว!

ความเร็วของลู่อันนั้นเร็วเกินไปสำหรับจวงและเหริน พวกมันไม่สามารถตอบสนองต่อการโจมตีของเขาได้ทัน และดาบสีแดงก็เฉือนเข้าไปที่คอของพวกมันในวินาทีถัดมา!

ปรี๊ด!

เลือดสดๆพุ่งออกจากร่างของจวงและเหรินราวกับน้ำพุ เลือดสดเหล่านี้สาดกระเซ็นไปรอบๆและโปรยลงมาใส่ลู่อันซึ่งเป็นคนที่อยู่ใกล้ศพที่สุด

คนที่ดูฉากนี้ทั้งหกคนต่างก็ตัวสั่นด้วยความกลัว มันไม่มีใครคาดคิดว่าหนุ่มลู่อันจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ เขาสามารถฆ่าคนได้โดยไม่กะพริบตา

จากนั้นลู่อันก็หันหน้าไปทางกลุ่มหกคนและพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า  “ ฉันจะไม่ปล่อยให้ภัยอันตรายที่ซ่อนตัวอยู่มาคุกคามจักรวรรดิถังของเราได้!”

“ พวกเราไม่ต้องกลัว! มันมีตัวคนเดียวเท่านั้น เราสามารถฆ่ามันได้!” ผู้ชายคนหนึ่งพยายามให้กำลังใจเพื่อนของเขา อย่างไรก็ตาม เพื่อของมันสองคนก็ได้วิ่งหนีไปก่อนแล้ว

ลู่อันไม่ปล่อยให้คนเหล่านี้หนีไปในขณะที่เขาไล่ตามทั้งสองคนไปในทันที

ภายใต้ค่ำคืนอันเงียบสงบ เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น และภายในระยะเวลาไม่ถึงห้านาที เสียงกรี๊ดร้องก็หยุดลง ในบรรดาเก้าคน จางและเหรินก้เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด

พวกมันมีพรสวรรค์ และมีเลเวลสูงสุด แถมยังติดอาวุธมาเป็นอย่างดี และสำหรับฉีจางเฉิง  มันก็เป็นคนที่มีเลเวลต่ำสุด ด้วยเหตุนี้เอง มันจึงเป็นการต่อสู้ที่ง่ายดายสำหรับลู่อันที่เลเวล 27

[ คุณได้เลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณสามารถจัดสรรคะแนนค่าคุณสมบัติได้โดยการเปิดหน้าจอค่าสถานะ! ]

อ้วกกก!

ลู่อันอาเจียนออกมาทันทีหลังจากที่เขาฆ่าคนทั้งเก้าคนไป เขาอาเจียนอาหารเย็นออกมาจนรู้สึกว่าท้องของเขาว่างเปล่า

เขาไม่เคยฆ่าคนมาก่อน และนี่ก็เป็นครั้งแรกของเขา ทันทีที่เขามองดูฉากที่พิลึกพิลั่นนั่น ท้องของเขาก็ปั่นป่วน มือของเขาสั่นเทาและแรงที่จะกำดาบของเขาก็อ่อนลง และทำให้ดาบตกลงสู่พื้นในที่สุด

แม้ว่าเขาจะอ้วกออกมาหมดแล้ว แต่อาการของเขาก็ยังไม่ได้ดีขึ้น แม้ว่าวิธีการที่เขาใช้ฆ่าพวกมันจะเหมือนกับซอมบี้ แต่มันก็ยังคงแตกต่างกันอยู่ดี

เขาหลับตาลงและคิดกับตัวเองว่า ‘ ฉันได้เตรียมตัวมาสำหรับวันนี้แล้ว! พวกมันสมควรที่จะถูกฆ่า!  นายจะอ่อนแออย่างนี้ไม่ได้ ลู่อัน! ไม่อย่างงั้นนายก็จะเป็นภาระของบอสในอนาคต!’

ลู่อันสูดหายใจเข้าลึกๆโดยที่ตาของเขายังคงปิดอยู่

หายใจเข้า! หายใจออก! หายใจเข้า! หายใจออก!

เขาหายใจเข้าออกอยู่ครู่หนึ่งซึ่งทำให้หัวใจของเขาสงบลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หเก็บดาบของเขาขึ้นมาและมุ่งหน้ากลับไปที่ที่พักพิง แม้จะเลเวลอัพ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาก็ยังรู้สึกว่าเขาจะต้องเอาชนะสิ่งนี้ให้ได้ถ้าเขาต้องการที่จะมีประโยชน์ต่อบอสของเขา