Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ 44 ไพลด์

Now you are reading Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ Chapter 44 ไพลด์ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 44 ไพลด์

 

ด้วยหัวของราชาวานรเมฆาที่อยู่ในมือ ถังเส้าหยางก็ยิ้มปากถึงหูให้กับชัยชนะของเขา

หากมีคนเดินผ่านมาเห็นฉากนี้ พวกเขาก็อาจจะวิ่งหนีไปด้วยความกลัว ร่างของถังเส้าหยางนั้นเต็มไปด้วยเลือดตั้งแต่หัวจรดเท้า เขายิ้ม และนั่นก็ทำให้ดูเหมือนกับฆาตกรหมู่ที่บ้าคลั่ง

จางเหมิงเหยาและลู่อันรีบวิ่งไปหาเขา ทั้งคู่ต่างกังวลเกี่ยวกับอาการของถังเส้าหยาง

“ นายสบายดีไหม นายเจ็บตรงไหนรึเปล่า?” จางเหมิงเหยาถามอย่างกังวลในขณะที่เธอตรวจร่างกายของเขา

“ ฉัน…” ถังเส้าหยางหยุดกลางทางแล้วพูดต่อ  “ … สบายดี”

เขาต้องการพูดว่า “ ฉันสบายดี!” แต่แล้วผลของ [ผสานวิญญาณ] ก็จบลง  เขาถูกโจมตีด้วยความเหนื่อยล้าอย่างกะทันหันราวกับว่าพลังงานในร่างกายของเขากำลังค่อยๆไหลออกมาจากร่างกายของเขา

ถังเส้าหยางล้มลงขณะที่เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลง แต่จางเหมิงเหยาก็ประคองถังเส้าหยางเอาไว้ก่อนที่เขาจะล้มลง

“ เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“ ไม่มีอะไร ฉันก็แค่เหนื่อย…” ถังเส้าหยางปล่อยศีรษะลงและทิ้งตัวลงใส่จางเหมิงเหยา

“ เหงื่อของหญิงสาวนี่มีกลิ่นหอมจริงๆ” ถังเส้าหยางพูดหลังจากดมรอบคอของเธอ และสิ่งนี้ก็ทำให้แก้มของจางเหมิงเหยาแดงขึ้น

“ นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ลู่อันอยู่ที่นี่นะ…” หญิงสาวตอบกลับด้วยเสียงที่เบาราวกับเสียงยุงบิน

ขณะที่เขาต้องการจะหยอกล้อหญิงสาวต่อไป เขาก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมของเขา หมอกจางลงและเผยให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในหมอก ฝูงวานรเมฆาจำนวนมหาศาลปรากฏตัวขึ้นหลังจากหมอกจางลง

ถังเส้าหยางผละออกจากมือของจางเหมิงเหยา “ เตรียมตัวให้พร้อม เรามีแขกมา”

จางเหมิงเหยาดึงดาบของเธอออกมาจากเอวของเธอในขณะที่ลู่อันเดินเข้าไปใกล้บอสของเขา เมื่อดูจากอาการของบอสของเขา เขาก็จำเป็นจะต้องปกป้องเขาหากผลลัพธ์ของการต่อสู้ออกมาไม่เป้นไปด้วยดี

ฝูงวานรเมฆาล้อมทั้งสามไว้เป็นวงกลม แต่พวกมันก็ยังยืนนิ่งอยู่ ในบรรดาลิงพวกนี้ มันก็มีลิงตัวหนึ่งที่ค่อนข้างดูสะดุดตา

ลิงตัวนั้นสูงประมาณห้าเมตร และมันก็มีแถบสีส้มลากลงมาจากตาของมัน และมันก็มีเขาสองข้างที่โค้งขึ้นไปบนหัว

ขณะที่ขนสีเงินปกคลุมหลังและแขนของมัน ส่วนล่างของมันก็ถูกปกคลุมด้วยขนสีน้ำตาลแดง  วานรตัวนั้นดูแปลกตามาก  มันเป็นลิงตัวที่ประหลาดที่สุดในบรรดาพวกมันทั้งหมด

ถังเส้าหยางไม่สามารถละสายตาไปจากลิงตัวนี้ได้เลย  เขาจ้องไปที่มันและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

————————————————

[ สัตว์อสูร – ราชาวานรเมฆา ]

สังกัด : เผ่าวานรเมฆา  [ ข้าราชบริพารแห่งจักรวรรดิถัง ]

ระดับลอร์ด: มินิลอร์ด

วิวัฒนาการ: ระยะที่ 4

เลเวล: 65

สกิล:???

————————————————

เมื่อข้อมูลปรากฏขึ้นมาในสายตาของเขา เขาก็เห็นคำว่า “ ข้าราชบริพารของจักรวรรดิถัง” ปรากฎอยู่ถัดจากชื่อเผ่า…

ลิงหน้าตาประหลาดเดินไปข้างหน้า แต่ละการก้าวของมันก็ทำให้เกิดเสียงดัง

ลิงตัวนี้สูงห้าเมตรและมันก็เดินเข้าไปอย่างช้าๆ  ลู่อันและจางเหมิงเหยาตอบสนองโดยการยกอาวุธขึ้น

อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็โบกมือส่งสัญญาณให้พวกเขาลดอาวุธลง

“ ไม่เป็นไร ตอนนี้พวกมันเป็นหนึ่งในพวกเราแล้ว”

ตอนแรกจางเหมิงเหยาและลู่อันไม่เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของถังเส้าหยาง จนกระทั่ง…

บัก!

เมื่อมันอยู่ห่างจากถังเส้าหยาง 5 เมตร มันก็คุกเข่าลงและเงยหน้ามองถังเส้าหยาง

ในเวลาเดียวกัน วานรเมฆาหลายร้อยตัวก็ทำเช่นเดียวกัน พวกมันคุกเข่าลงบนพื้นและหันไปทางถังเส้าหยาง

บัก!

พื้นดินสั่นเล็กน้อยเนื่องจากการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันขอวาน  ถังเส้าหยางรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่มันก็ไม่ใช่กับเพื่อนๆของเขา ลู่อันและจางเหมิงเหยาตกใจมาก แต่แล้วพวกเขาก็เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของถังเส้าหยาง

วานรเมฆาเงยหน้าขึ้นแล้วก้มลงกับพื้นอีกครั้ง พวกมันทำซ้ำการกระทำเดิมสามครั้งในขณะที่คำราม

ลู่อันและจางเหมิงเหยาถูกรบกวนด้วยเสียงคำราม แต่ถังเส้าหยางก็กำลังสนุกกับมัน เขาสนุกไปกับมันเพราะเขาเข้าใจในสิ่งที่พวกมันกำลังสื่อ

“ กรอว์!” [ขอทรงพระเจริญ!]

“ กรอว์!” [ขอทรงพระเจริญ!]

“ กรอว์!” [ขอทรงพระเจริญ!]

แม้ว่าพวกมันจะเป็นลิง  แต่พวกมันก็ได้ทำให้ก้าวแรกสู่เส้นทางจักรพรรดิของถังเส้าหยางเป็นจริงขึ้นมา  เขาได้กลายเป็นคนที่กำหนดชะตาของตนเองและควบคุมชะตากรรมของผู้อื่นด้วย

ถังเส้าหยางเคยอยู่ส่วนล่างสุดของสังคมมาก่อน แต่ตอนนี้เขาก็ได้ไต่เต้าจนกลายมาเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่แล้ว

“ นี่เป็นก้าวแรก…”  ถังเส้าหยางพึมพำ แต่แล้วเขาก็หยุดลงกลางทาง  “ ไม่สิ นี่มันเป็นก้าวที่สองแล้ว ก้าวแรกคือการยึดฐาน… อ่า ชั่งแม่ง”

“ เขาบ่นเรื่องอะไรน่ะ?” จางเหมิงเหยาถามลู่อัน

แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของเขา แต่เธอก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้ชายของเธอมากนัก และลู่อันก็เป็นคนที่ติดตามถังเส้าหยางมาเป็นเวลานานที่สุดดังนั้นเธอจึงถามเขา

ลู่อันเพียงแค่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเขา ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นไปอีก

“ ลุกขึ้น!” รอยยิ้มหายไปและเปลี่ยนเป็นท่าทางเคร่งขรึม เขาเพิ่มเสียงของเขาจนดังก้องไปทั่ว

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เหล่าวานรก็เงยหัวขึ้น กระนั้นพวกมันก็ยังไม่ลุกขึ้นยืน พวกมันยังคงท่าคุกเข่าเอาไว้

จากนั้นลิงก็คำรามออกมา มันพยายามที่จะสื่อสารกับถังเส้าหยาง

“ กรอว์… กรอว์!” [ภายใต้คำสั่งของราชาองค์ก่อน พวกเราเผ่าวานรเมฆาก็จะขอติดตามท่านไปนับแต่บัดนี้!  ข้าหวังว่าท่านจะยอมรับความภักดีของเรา!]

“ ฉันขอให้สัญญาด้วยเกียรติของฉัน  ฉันจะนำพาพวกนาย เผ่าวานรเมฆาไปสู่จุดสูงสุดตามที่ฉันได้สัญญากับราชาองค์ก่อนไว้!  ลุกขึ้น!”

ตามคำพูดของถังเส้าหยาง เหล่าวานรเมฆาก็ยืนขึ้นอย่างเป็นระบียบ มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับฝูงสัตว์ที่จะมีระเบียบวินัยสูงเช่นนี้

ลิงหน้าตาประหลาดยืนขึ้น จากนั้นมันก็คุกเข่าลงอีกครั้ง

“ กรอว์… กรอว์…” [ในฐานะข้าราชบริพาร โปรดประทานชื่อแก่ข้าด้วย ฝ่าบาท!]

“ ใช่แล้ว ชื่อ ฉันจะให้ชื่อนายว่า “ เวียร์ ” นายดูแปลกที่สุดเมื่อเทียบกับวานรเมฆาตัวอื่นๆ  เพราะฉะนั้นฉันก็จะตั้งชื่อนายว่า เวียร์ !”  ถังเส้าหยางตกลงในทันทีและในช่วงเวลานั้น เขาก็ให้ชื่อให้กับมันโดยไม่ลังเล

นั่นเพราะถังเส้าหยางไม่ชอบความซับซ้อน เขาชอบความเรียบง่าย และเหตุผลที่เขาตั้งชื่อวานรเมฆาตัวนี้ว่า เวียร์(ประหลาด) นั่นก็เพราะมันเป็นคำพูดที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขานับตั้งแต่เขาเห็นหน้าของมัน

แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลกที่จะตั้งชื่อให้ใครบางคนว่า “ ประหลาด ” ทว่า ถังเส้าหยางก็ไมได้สนใจ เขาได้ตั้งชื่อให้มันไปแล้ว

แต่แน่นอน ด้วยชื่อที่ฟังดูน่าปวดหัวนี้เอง มันจึงทำให้ลิงหน้าประหลาดกล่าวประท้วง

“ กรอว์… กรอว์…” [ ทำไมล่ะ? ทำไมถึงต้องชื่อนี้? ข้าเป็นความภาคภูมิใจของเผ่าวานรเมฆานะ  ท่านจะตั้งชื่อให้ข้าแบบนี้ได้อย่างไร!]

ถังเส้าหยางขมวดคิ้วเมื่อเขาโดนลิงประท้วง

“ แต่นายก็ดูประหลาดจริงๆนะ” ถังเส้าหยางยังคงยืนกรานในมุมมองของเขา แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยอมอ่อนข้อให้ในเรื่องชื่อ  จากนั้นเขาก็ได้ไอเดียใหม่สำหรับชื่อของมัน

“ นายบอกว่านายคือความภาคภูมิใจของเผ่าวานรเมฆาสิน งั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายก็จะเป็นไพลด์(ความภาคภูมิใจ)แห่งจักรวรรดิถัง!

“ กรอว์… กรอว์…”  [ ข้าขอน้อมรับพระคุณของฝ่าบาท นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป วานรเมฆาตนนี้ก็จะใช้ชื่อว่า “ ไพลด์ ” และจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของจักรวรรดิถัง!]

ในเวลาเดียวกัน หน้าจอก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าของถังเส้าหยาง มันเป็นหน้าจอค่าสถานะ

หลังจากนั้นไพลด์ก็ยืนขึ้นและเดินไปข้างๆถังเส้าหยาง

“ แล้ววานรเมฆาตัวอื่นๆล่ะ  พวกมันมีชื่อรึยัง?”

ในทันใดนั้นวานรทั้งหมดก็ส่ายหัวพร้อมกัน พวกมันปฏิเสธพระคุณที่ฝ่าบาทของพวกมันอยากจะประทานให้

“ หึ ขี้เกรงใจซะเหลือเกินนะ” ถังเส้าหยางรู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นพวกมันปฏิเสธพระคุณของเขา

ในขณะเดียวกัน จางเหมิงเหยาและลู่อันก็กระซิบกัน

“ ตอนนี้เขากำลังคุยกับลิงอยู่หรอ? เขายังโอเครึเปล่าเนี่ย?”  จางเหมิงเหยาถามอย่างเป็นกังวล

“ ฉันไม่รู้ สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน” ลู่อันเริ่มกังวลเกี่ยวกับความผิดปกติของบอสของเขา

“ หรือบางที… บางทีมันอาจจะเป็นเพราะไอ้ลิงตัวใหญ่นั่นมันตีหัวเขาแรงเกินไป… บางทีสมองของเขาอาจจะได้รับการกระทบกระเทือน…” จางเหมิงเหยาคาดเดา

“ เห้ ฉันได้ยินนะ!” ถังเส้าหยางหันไปหาทั้งคู่

“ …” จางเหมิงเหยาและลู่อันเงียบปากไปในทันที

หลังจากนั้น ถังเส้าหยางก็มองไปข้างหน้า เขามองไปที่หน้าจอค่าสถานะใหม่ที่โผล่ขึ้นมาตรงหน้าเขา

————————————————

ชื่อ: ไพรด์

[สัตว์ร้าย – ราชาวานรอสูร]

สังกัด : เผ่าวานรเมฆา [ข้าราชบริพารแห่งจักรวรรดิถัง]

ระดับลอร์ด: มินิลอร์ด

วิวัฒนาการ: ระยะที่ 4 [วิวัฒนาการกลายพันธุ์]

เลเวล: 65

ความภักดี: 90

สกิล: [จู่โจมระห่ำ] [กระทืบคลั่ง] [โจมตีอสูร] [ความพิโรธของอสูร]

————————————————

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ 44 ไพลด์

Now you are reading Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ Chapter 44 ไพลด์ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 44 ไพลด์

 

ด้วยหัวของราชาวานรเมฆาที่อยู่ในมือ ถังเส้าหยางก็ยิ้มปากถึงหูให้กับชัยชนะของเขา

หากมีคนเดินผ่านมาเห็นฉากนี้ พวกเขาก็อาจจะวิ่งหนีไปด้วยความกลัว ร่างของถังเส้าหยางนั้นเต็มไปด้วยเลือดตั้งแต่หัวจรดเท้า เขายิ้ม และนั่นก็ทำให้ดูเหมือนกับฆาตกรหมู่ที่บ้าคลั่ง

จางเหมิงเหยาและลู่อันรีบวิ่งไปหาเขา ทั้งคู่ต่างกังวลเกี่ยวกับอาการของถังเส้าหยาง

“ นายสบายดีไหม นายเจ็บตรงไหนรึเปล่า?” จางเหมิงเหยาถามอย่างกังวลในขณะที่เธอตรวจร่างกายของเขา

“ ฉัน…” ถังเส้าหยางหยุดกลางทางแล้วพูดต่อ  “ … สบายดี”

เขาต้องการพูดว่า “ ฉันสบายดี!” แต่แล้วผลของ [ผสานวิญญาณ] ก็จบลง  เขาถูกโจมตีด้วยความเหนื่อยล้าอย่างกะทันหันราวกับว่าพลังงานในร่างกายของเขากำลังค่อยๆไหลออกมาจากร่างกายของเขา

ถังเส้าหยางล้มลงขณะที่เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลง แต่จางเหมิงเหยาก็ประคองถังเส้าหยางเอาไว้ก่อนที่เขาจะล้มลง

“ เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“ ไม่มีอะไร ฉันก็แค่เหนื่อย…” ถังเส้าหยางปล่อยศีรษะลงและทิ้งตัวลงใส่จางเหมิงเหยา

“ เหงื่อของหญิงสาวนี่มีกลิ่นหอมจริงๆ” ถังเส้าหยางพูดหลังจากดมรอบคอของเธอ และสิ่งนี้ก็ทำให้แก้มของจางเหมิงเหยาแดงขึ้น

“ นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ลู่อันอยู่ที่นี่นะ…” หญิงสาวตอบกลับด้วยเสียงที่เบาราวกับเสียงยุงบิน

ขณะที่เขาต้องการจะหยอกล้อหญิงสาวต่อไป เขาก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมของเขา หมอกจางลงและเผยให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในหมอก ฝูงวานรเมฆาจำนวนมหาศาลปรากฏตัวขึ้นหลังจากหมอกจางลง

ถังเส้าหยางผละออกจากมือของจางเหมิงเหยา “ เตรียมตัวให้พร้อม เรามีแขกมา”

จางเหมิงเหยาดึงดาบของเธอออกมาจากเอวของเธอในขณะที่ลู่อันเดินเข้าไปใกล้บอสของเขา เมื่อดูจากอาการของบอสของเขา เขาก็จำเป็นจะต้องปกป้องเขาหากผลลัพธ์ของการต่อสู้ออกมาไม่เป้นไปด้วยดี

ฝูงวานรเมฆาล้อมทั้งสามไว้เป็นวงกลม แต่พวกมันก็ยังยืนนิ่งอยู่ ในบรรดาลิงพวกนี้ มันก็มีลิงตัวหนึ่งที่ค่อนข้างดูสะดุดตา

ลิงตัวนั้นสูงประมาณห้าเมตร และมันก็มีแถบสีส้มลากลงมาจากตาของมัน และมันก็มีเขาสองข้างที่โค้งขึ้นไปบนหัว

ขณะที่ขนสีเงินปกคลุมหลังและแขนของมัน ส่วนล่างของมันก็ถูกปกคลุมด้วยขนสีน้ำตาลแดง  วานรตัวนั้นดูแปลกตามาก  มันเป็นลิงตัวที่ประหลาดที่สุดในบรรดาพวกมันทั้งหมด

ถังเส้าหยางไม่สามารถละสายตาไปจากลิงตัวนี้ได้เลย  เขาจ้องไปที่มันและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้

————————————————

[ สัตว์อสูร – ราชาวานรเมฆา ]

สังกัด : เผ่าวานรเมฆา  [ ข้าราชบริพารแห่งจักรวรรดิถัง ]

ระดับลอร์ด: มินิลอร์ด

วิวัฒนาการ: ระยะที่ 4

เลเวล: 65

สกิล:???

————————————————

เมื่อข้อมูลปรากฏขึ้นมาในสายตาของเขา เขาก็เห็นคำว่า “ ข้าราชบริพารของจักรวรรดิถัง” ปรากฎอยู่ถัดจากชื่อเผ่า…

ลิงหน้าตาประหลาดเดินไปข้างหน้า แต่ละการก้าวของมันก็ทำให้เกิดเสียงดัง

ลิงตัวนี้สูงห้าเมตรและมันก็เดินเข้าไปอย่างช้าๆ  ลู่อันและจางเหมิงเหยาตอบสนองโดยการยกอาวุธขึ้น

อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็โบกมือส่งสัญญาณให้พวกเขาลดอาวุธลง

“ ไม่เป็นไร ตอนนี้พวกมันเป็นหนึ่งในพวกเราแล้ว”

ตอนแรกจางเหมิงเหยาและลู่อันไม่เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของถังเส้าหยาง จนกระทั่ง…

บัก!

เมื่อมันอยู่ห่างจากถังเส้าหยาง 5 เมตร มันก็คุกเข่าลงและเงยหน้ามองถังเส้าหยาง

ในเวลาเดียวกัน วานรเมฆาหลายร้อยตัวก็ทำเช่นเดียวกัน พวกมันคุกเข่าลงบนพื้นและหันไปทางถังเส้าหยาง

บัก!

พื้นดินสั่นเล็กน้อยเนื่องจากการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันขอวาน  ถังเส้าหยางรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่มันก็ไม่ใช่กับเพื่อนๆของเขา ลู่อันและจางเหมิงเหยาตกใจมาก แต่แล้วพวกเขาก็เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของถังเส้าหยาง

วานรเมฆาเงยหน้าขึ้นแล้วก้มลงกับพื้นอีกครั้ง พวกมันทำซ้ำการกระทำเดิมสามครั้งในขณะที่คำราม

ลู่อันและจางเหมิงเหยาถูกรบกวนด้วยเสียงคำราม แต่ถังเส้าหยางก็กำลังสนุกกับมัน เขาสนุกไปกับมันเพราะเขาเข้าใจในสิ่งที่พวกมันกำลังสื่อ

“ กรอว์!” [ขอทรงพระเจริญ!]

“ กรอว์!” [ขอทรงพระเจริญ!]

“ กรอว์!” [ขอทรงพระเจริญ!]

แม้ว่าพวกมันจะเป็นลิง  แต่พวกมันก็ได้ทำให้ก้าวแรกสู่เส้นทางจักรพรรดิของถังเส้าหยางเป็นจริงขึ้นมา  เขาได้กลายเป็นคนที่กำหนดชะตาของตนเองและควบคุมชะตากรรมของผู้อื่นด้วย

ถังเส้าหยางเคยอยู่ส่วนล่างสุดของสังคมมาก่อน แต่ตอนนี้เขาก็ได้ไต่เต้าจนกลายมาเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่แล้ว

“ นี่เป็นก้าวแรก…”  ถังเส้าหยางพึมพำ แต่แล้วเขาก็หยุดลงกลางทาง  “ ไม่สิ นี่มันเป็นก้าวที่สองแล้ว ก้าวแรกคือการยึดฐาน… อ่า ชั่งแม่ง”

“ เขาบ่นเรื่องอะไรน่ะ?” จางเหมิงเหยาถามลู่อัน

แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของเขา แต่เธอก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้ชายของเธอมากนัก และลู่อันก็เป็นคนที่ติดตามถังเส้าหยางมาเป็นเวลานานที่สุดดังนั้นเธอจึงถามเขา

ลู่อันเพียงแค่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเขา ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นไปอีก

“ ลุกขึ้น!” รอยยิ้มหายไปและเปลี่ยนเป็นท่าทางเคร่งขรึม เขาเพิ่มเสียงของเขาจนดังก้องไปทั่ว

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เหล่าวานรก็เงยหัวขึ้น กระนั้นพวกมันก็ยังไม่ลุกขึ้นยืน พวกมันยังคงท่าคุกเข่าเอาไว้

จากนั้นลิงก็คำรามออกมา มันพยายามที่จะสื่อสารกับถังเส้าหยาง

“ กรอว์… กรอว์!” [ภายใต้คำสั่งของราชาองค์ก่อน พวกเราเผ่าวานรเมฆาก็จะขอติดตามท่านไปนับแต่บัดนี้!  ข้าหวังว่าท่านจะยอมรับความภักดีของเรา!]

“ ฉันขอให้สัญญาด้วยเกียรติของฉัน  ฉันจะนำพาพวกนาย เผ่าวานรเมฆาไปสู่จุดสูงสุดตามที่ฉันได้สัญญากับราชาองค์ก่อนไว้!  ลุกขึ้น!”

ตามคำพูดของถังเส้าหยาง เหล่าวานรเมฆาก็ยืนขึ้นอย่างเป็นระบียบ มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจสำหรับฝูงสัตว์ที่จะมีระเบียบวินัยสูงเช่นนี้

ลิงหน้าตาประหลาดยืนขึ้น จากนั้นมันก็คุกเข่าลงอีกครั้ง

“ กรอว์… กรอว์…” [ในฐานะข้าราชบริพาร โปรดประทานชื่อแก่ข้าด้วย ฝ่าบาท!]

“ ใช่แล้ว ชื่อ ฉันจะให้ชื่อนายว่า “ เวียร์ ” นายดูแปลกที่สุดเมื่อเทียบกับวานรเมฆาตัวอื่นๆ  เพราะฉะนั้นฉันก็จะตั้งชื่อนายว่า เวียร์ !”  ถังเส้าหยางตกลงในทันทีและในช่วงเวลานั้น เขาก็ให้ชื่อให้กับมันโดยไม่ลังเล

นั่นเพราะถังเส้าหยางไม่ชอบความซับซ้อน เขาชอบความเรียบง่าย และเหตุผลที่เขาตั้งชื่อวานรเมฆาตัวนี้ว่า เวียร์(ประหลาด) นั่นก็เพราะมันเป็นคำพูดที่วนเวียนอยู่ในหัวของเขานับตั้งแต่เขาเห็นหน้าของมัน

แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลกที่จะตั้งชื่อให้ใครบางคนว่า “ ประหลาด ” ทว่า ถังเส้าหยางก็ไมได้สนใจ เขาได้ตั้งชื่อให้มันไปแล้ว

แต่แน่นอน ด้วยชื่อที่ฟังดูน่าปวดหัวนี้เอง มันจึงทำให้ลิงหน้าประหลาดกล่าวประท้วง

“ กรอว์… กรอว์…” [ ทำไมล่ะ? ทำไมถึงต้องชื่อนี้? ข้าเป็นความภาคภูมิใจของเผ่าวานรเมฆานะ  ท่านจะตั้งชื่อให้ข้าแบบนี้ได้อย่างไร!]

ถังเส้าหยางขมวดคิ้วเมื่อเขาโดนลิงประท้วง

“ แต่นายก็ดูประหลาดจริงๆนะ” ถังเส้าหยางยังคงยืนกรานในมุมมองของเขา แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยอมอ่อนข้อให้ในเรื่องชื่อ  จากนั้นเขาก็ได้ไอเดียใหม่สำหรับชื่อของมัน

“ นายบอกว่านายคือความภาคภูมิใจของเผ่าวานรเมฆาสิน งั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายก็จะเป็นไพลด์(ความภาคภูมิใจ)แห่งจักรวรรดิถัง!

“ กรอว์… กรอว์…”  [ ข้าขอน้อมรับพระคุณของฝ่าบาท นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป วานรเมฆาตนนี้ก็จะใช้ชื่อว่า “ ไพลด์ ” และจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของจักรวรรดิถัง!]

ในเวลาเดียวกัน หน้าจอก็ปรากฏขึ้นด้านหน้าของถังเส้าหยาง มันเป็นหน้าจอค่าสถานะ

หลังจากนั้นไพลด์ก็ยืนขึ้นและเดินไปข้างๆถังเส้าหยาง

“ แล้ววานรเมฆาตัวอื่นๆล่ะ  พวกมันมีชื่อรึยัง?”

ในทันใดนั้นวานรทั้งหมดก็ส่ายหัวพร้อมกัน พวกมันปฏิเสธพระคุณที่ฝ่าบาทของพวกมันอยากจะประทานให้

“ หึ ขี้เกรงใจซะเหลือเกินนะ” ถังเส้าหยางรู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นพวกมันปฏิเสธพระคุณของเขา

ในขณะเดียวกัน จางเหมิงเหยาและลู่อันก็กระซิบกัน

“ ตอนนี้เขากำลังคุยกับลิงอยู่หรอ? เขายังโอเครึเปล่าเนี่ย?”  จางเหมิงเหยาถามอย่างเป็นกังวล

“ ฉันไม่รู้ สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน” ลู่อันเริ่มกังวลเกี่ยวกับความผิดปกติของบอสของเขา

“ หรือบางที… บางทีมันอาจจะเป็นเพราะไอ้ลิงตัวใหญ่นั่นมันตีหัวเขาแรงเกินไป… บางทีสมองของเขาอาจจะได้รับการกระทบกระเทือน…” จางเหมิงเหยาคาดเดา

“ เห้ ฉันได้ยินนะ!” ถังเส้าหยางหันไปหาทั้งคู่

“ …” จางเหมิงเหยาและลู่อันเงียบปากไปในทันที

หลังจากนั้น ถังเส้าหยางก็มองไปข้างหน้า เขามองไปที่หน้าจอค่าสถานะใหม่ที่โผล่ขึ้นมาตรงหน้าเขา

————————————————

ชื่อ: ไพรด์

[สัตว์ร้าย – ราชาวานรอสูร]

สังกัด : เผ่าวานรเมฆา [ข้าราชบริพารแห่งจักรวรรดิถัง]

ระดับลอร์ด: มินิลอร์ด

วิวัฒนาการ: ระยะที่ 4 [วิวัฒนาการกลายพันธุ์]

เลเวล: 65

ความภักดี: 90

สกิล: [จู่โจมระห่ำ] [กระทืบคลั่ง] [โจมตีอสูร] [ความพิโรธของอสูร]

————————————————

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+