บทที่ 49 ทาริเออร์ 1

 

“ เหี้ย!!” ผู้คนหลายคนอุทานออกมาในทันทีที่ได้เห็นฉากที่น่าสยดสยองนี้

 

เถาหมิง สมาชิกคนที่สี่ของ “ปาร์ตี้ที่แข็งแกร่งที่สุด” ตกใจกลัวเมื่อเห็นเพื่อนๆของมันถูกฆ่าตาย

 

ร่างกายของมันสั่นและมือของมันก็สั่นไปมาอย่างรุนแรง แผ่นหลังและใบหน้าของมันเปียกโชคไปด้วยเหงื่อ ในตอนนี้แรงจูงใจในการต่อสู้ของมันก็ได้หายออกไปหมด

 

“ฉันต้องไปแล้ว! ฉันต้องไปแล้ว!” เถาหมิงคิดที่จะจากไป มันไม่อยากถูกฆ่าตายอยู่ที่นี่

 

สิ่งที่ทําให้มันกลัวนั้นก็คือความเด็ดขาดของถังเส้าหยาง หลังจากที่มันได้รับเลเวลมาอย่างราบรื่น มันก็คิดว่าพวกมันจะสามารถยึดฐานจากบอสคนปัจจุบันได้

 

พวกมันใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการเกลี้ยกล่อมเกาฉงหลิน ในตอนแรกเกาฉงหลินก็ไม่ได้คิดอะราก อย่างไรก็ตาม เมื่อถูกชักจูงบ่อยๆเข้า ท้ายที่สุดเกาฉงหลินก็คล้อยตามพวกมันในที่สุด

 

ในเวลานั้น เถาหมิงก็เริ่มนึกถึงฉากที่พวกมันจะได้เสวยสุขกับอาหาร เครื่องดื่มและผู้หญิง

 

อย่างไรก็ตาม มันก็มองข้ามบางสิ่งบางอย่างไป นั่นก็คือความแข็งแกร่งที่บ้าคลั่งของถังเส้าหยาง เมื่อเห็นฉากการต่อสู้น้ มันก็สามารถเข้าใจได้ในทันทีว่าต่อให้พวกมันสี่คนร่วมมือกัน พวกมันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

 

ทุกอย่างล้มเหลวและมันก็จะต้องรีบออกไปจากฐานในตอนนี้ ถ้าถังเส้าหยางรู้ทีหลังว่าทั้งหมดนี้เป็นความคิดของมัน มันก็จะต้องถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน

 

ในขณะที่มันต้องการจะหลบหนีออกจากฝูงชน เสียงของถังเส้าหยางก็ดังขึ้น

 

“ เฮ้ แกน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” ถังเส้าหยางชี้ไปที่เถาหมิง

 

ดวงตาของเถาหมิงเบิกกว้างด้วยความกลัว เมื่อได้ยินแบบนี้มันก็ต้องการที่จะหนีมากยิ่งขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตาม สถานที่แห่งนี้ก็แออัดไปด้วยผู้คน และมันก็ทําให้เถาหมิงหนีได้ยากขึ้น

 

“ ฉันจะไปเอาตัวมันมาให้คุณเอง บอส!” จ้าวจงกล่าว อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากําลังจะก้าวออกไป ลู่อันก็ได้เริ่มเคลื่อนไหวไปก่อนแล้ว

 

ลู่อันนั้นเร็วกว่าจ้าวจงมาก และในเวลาไม่นาน ลู่อันก็สามารถจับเถาหมิงแล้วลากมันมาหาถังเส้าหยางได้

 

เถาหมิงไม่ได้ต่อต้าน ทันทีที่มันถูกขว้างลงต่อหน้าถังเส้าหยาง มันก็ก้มหัวลง “ ฉันขอโทษ บอส! ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลย! ฉันสัญญาว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ได้โปรดอย่า…”

 

เสียงของเถาหมิงหยุดลงกะทันหันในขณะที่ถังเส้าหยางเหวี่ยงขวานศึกลงไปที่คอของชายผู้นั้น

 

เมื่อเห็นฉากนี้ แม้แต่จ้าวจงก็ยังต้องสะดุ้งและถอยหลังกลับไปสองสามก้าว จางเหมิงเหยาหน้าซีดกับการกระทําที่โหดเหี้ยมของถังเส้าหยาง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นด้านที่โหดเหี้ยมของถังเส้าหยาง

 

มันเป็นระยะเวลานานแล้วที่เขาไม่ได้ฆ่าคน และหลังจากฆ่าคนไปสองคนเสร็จ ถังเส้าหยางก็ยังคงยิ้มได้

 

“ ฉันยอมรับคําท้าของทุกคนเสมอ! ฉันจะให้โอกาสทุกคนที่อยากจะมาแทนที่ฉันในฐานะบอส! ผู้ที่เข้มแข็งจะปกครองแผ่นดินและผู้อ่อนแอจะถูกล่าโดยผู้แข็งแกร่ง! แต่…”

 

“ คุณก็จะต้องจ่ายราคาที่เท่ากันเพื่อที่จะมาท้าทายฉัน!” 

 

เมื่อพูดอย่างงั้นแล้ว ถังเส้าหยางก็ยกร่างที่ไร้ชีวิตของเถาหมิงขึ้นมา

 

“ และนี่ก็คือราคาที่พวกคุณจะต้องจ่ายหากคุณล้มเหลวในการท้าทายฉัน! ถ้าคุณฆ่าฉันได้ คุณก็จะได้รับรางวัลเป็นอาณาเขตขั้นสูง!”

 

“ และฉันก็ชักจะเริ่มสงสัยแล้วว่ามันจะยังมีคนที่สามารถเอาชนะฉันได้อยู่อีกไหม!” เขายิ้มปากถึงหูแล้วหันกลับไป 

 

เขาหมุนมือไปที่เอวของจางเหมิงเหยาและดึงเธอเข้าไปในฐาน หญิงสาวยังคงตกใจ แต่มันก็เป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นที่เธอได้เห็นฉากดังกล่าว

 

ท้ายที่สุดแล้ว อุปสรรคสําคัญในการก่อตั้งจักรวรรดิในฝันของเขาก็คือผู้คน มันไม่ใช่สัตว์ร้ายหรือซอมบี้ ดังนั้นยิ่งคุณคุ้นชินกับการฆ่าคนมากเท่านั้น มันก็จะยิ่งทําให้คุณได้เปรียบมากขึ้นเท่านั้น

 

ลู่อันและจางเหมิงเหยาติดตามเขาไปอย่างใกล้ชิด

 

“ นายต้องฆ่าเขาด้วยหรอ?” จางเหมิงเหยาถามด้วยเสียงเบา

 

“ใช่ ฉันต้องทํา! เธอก็เห็นว่าสถานที่แห่งนี้มันยุ่งเหยิงขนาดไหน ถ้าฉันไว้ชีวิตมัน ต่อไปมันก็จะมีคนมาท้าทายฉันอีกเรื่อยๆ! และท้ายที่สุดแล้ว สถานที่แห่งนี้ก็จะไม่ต่างอะไรไปจากสนามประลองที่มีไว้เพื่อให้คนมาเข่นฆ่ากัน!”

 

“ ฉันไม่สามารถปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ในฐานของฉันได้ และยิ่งไปกว่านั้น เธอก็จะต้องทําความคุ้นชินกับมัน เพราะในอนาคต มันก็จะมีผู้คนอีกมากที่จะมาท้าทายและพยายามหยุดยั้งการเติบโตของจักรวรรดิของเรา!”

 

ถังเส้าหยางเข้ามาใกล้หูของเธอและกระซิบ “ อุปสรรคหลักของเราคือมนุษย์ ไม่ใช่สัตว์ร้ายหรือซอมบี้!”

 

ท้ายที่สุด มันก็ไม่ได้มีเพียงแค่ถังเส้าหยางเท่านั้นที่มีความคิดที่จะเป็นจักรพรรดิหรือผู้นําของกลุ่มมหาอํานาจ ผู้คนจํานวนมากต่างก็ต้องการความยิ่งใหญ่ และเพื่อการนั้น สงครามก็จะเป็สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

 

“ ดังนั้นแล้ว ที่รัก~ ได้โปรดก่อตั้งระบบระเบียบก่อนที่ผู้คนจะมาเข้าร่วมกับจักรวรรดิของเรามากขึ้นไปกว่านี้กันเถอะด้วยกฏและระบบที่เหมาะสม ฉันก็จะไม่จําเป็นต้องฆ่าทุกคนที่ทําเรื่องโง่ๆ เราจะสามารถลงโทษพวกเขาตามกฏที่พวกเราตั้งเอาไว้ได้”

 

“ อืม ฉันจะลงมือทํามันในคืนนี้ แต่ฉันยังต้องการคนเพิ่มเพื่อตั้งกฎสําหรับฐาน!” จางเหมิงเหยาพยักหน้าของเธอ

 

แม้ว่าวิธีที่ถังเส้าหยางทํานั้นจะเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับแต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาคิดถูก

 

มันไม่มีกฎหมายที่คุ้มครองประชาชน และมันก็ไม่มีตํารวจที่คอยปกป้องประชาชนหรือจับฆาตกรแล้ว ดังนั้นในโลกที่ล่มสลายนี้ มันก็มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะควบคุมผู้คนเอาไว้

 

ด้วยเหตุนี้เอง การจัดตั้งระบบระเบียบที่เหมาะสมจึงเป็นเรื่องที่สําคัญในการสร้างจักรวรรดิในฝัน พูดตามตรงถังเส้าหยางเองก็ไม่ได้ต้องการที่จะเข่นฆ่าผู้คนอย่างไร้เหตุผล เป้าหมายของเขาคือการสร้างจักรวรรดิที่มีเขาเป็นจักรพรรดิก็เท่านั้น

 

“ เธอสามารถพูดเรื่องนี้กับหลี่อันได้ ผู้หญิงคนนั้นมีข้อมูลทั้งหมดและบางทีเธอก็อาจจะได้ข้อมูลที่มีประโยชน์!” ถังเส้าหยางพยักหน้าและพาเธอไปหาหลี่อัน

 

เธอกําลังนั่งทํางานอยู่ที่เคาเตอร์ เธอมีหน้าที่ในการทําบันทึกผู้ที่เข้ามาใหม่ ท้ายที่สุดแล้วแม้ว่าโลกจะหมุนกลับตะละปัด แต่มันก็ยังต้องมีกฎเกณภ์อยู่

 

เมื่อพวกเขาไปถึงเคาน์เตอร์ในล็อบบี้ ถังเส้าหยางก็แนะนําจางเหมิงเหยาให้ได้รู้จักกับหลี่อันซึ่งกําลังพูดคุยกับสาวน่ารักอีกสองคน หญิงสาวทั้งสองคนกําลังช่วยหลี่อันทํางาน 

 

“ เธอคนนี้คือหลี่นา เธอจะขออะไรก็ได้ที่เธอต้องการจากหลี่อัน!”

 

จางเหมิงเหยาพยักหน้าและแนะนําตัวเอง “ สวัสดี ฉันชื่อจางเหมิงเหยา”

 

“ สวัสดี ฉันชื่อหลี่อัน” ดวงตาของหลี่อันกวาดสายตาไปมาระหว่างจางเหมิงเหยาและถังเส้าหยาง

 

ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมากและมันก็ไม่ใช่ความลับอีกต่อไปที่จางเหมิงเหยาเป็นบุคคลที่สามที่ได้ใกล้ชิดกับถังเส้าหยางนอกจากลู่อัน เธอเป็นผู้หญิงของถังเส้าหยาง

 

หลี่อันมองไปที่ใบหน้าและร่างกายที่ยั่วยวนของจางเหมิงเหยา แน่นอนว่าเสน่ห์ของจางเหมิงเหยานั้นเป็นปรปักษ์ต่อเธอ

 

หลี่อันพูดด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน “ ถ้าคุณต้องการอะไร คุณก็สามารถมาหาฉันได้เลย”

 

“ ฉันเข้าใจแล้ว!” จางเหมิงเหยาพยักหน้า

 

ถังเส้าหยางเอากระเป๋าของเขาให้จ้าวจง

 

“ เอาสิ่งนี้ไปไว้ที่ครัว แล้วรอฉันเรียกพรุ่งนี้!”

 

จ้าวจงยืนหยัดเพื่อเขาก่อนหน้านี้ ดังนั้นผู้ชายคนนี้จึงได้รับรางวัล

 

จ้าวจงยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น

 

“ ฉันไปก่อนละ…” ถังเส้าหยางกระซิบกับจางเหมิงเหยา “ ฉันทนไม่ไหวแล้ว”

 

หลังจากนั้นเขามุ่งหน้าไปที่ลิฟต์และทิ้งจางเหมิงเหยาที่หน้าแดงเอาไว้ เธอยังคงอายอยู่ในขณะที่เขาพูดเรื่องนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย

 

ภายในลิฟต์

 

“ มีอะไรพิเศษในระหว่างที่ฉันไม่อยู่ไหม?” ถังเส้าหยางถามออริจิ้น

 

“ ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ฉันมีผู้สมัครที่มีศักยภาพอยู่สองสา มคน!”

 

“ อืม…. มอบรายชื่อเหล่านี้ให้กับจางเหมิงเหยา เธอจะเป็นคนตัดสินใจทุกอย่าง!” เขาแต่งตั้งหญิงสาวคนนี้ให้เป็นแม่ทัพของจักรวรรดิแล้ว ดังนั้นเขาจึงมอบความไว้วางใจให้กับเธออย่างเต็มที่

 

ไม่นานเขาก็มาถึงห้องของเขา จากนั้นเขาก็มุ่งตรงไปยังห้องอายนํ้า เขาคิดถึงการอายนํามากกว่าสิ่งอื่นใด

 

เขาล้างร่างกายด้วยฝักบัวและเข้าไปในอ่างเล็กๆที่เต็มไปด้วยน้ำร้อน

 

หลังจากผ่อนคลายได้สิบนาที เขาก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออก มันมีเพียงจางเหมิงเหยาเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงห้องของเขาได้

 

เขาลุกขึ้นและรีบไปที่ประตู และขณะที่เหมิงเหยากําลังจะเดินเข้าไปในประตู เขาก็ดึงเธอเข้ามาแล้ว

 

หญิงสาวเกือบจะกรี้ดแตกแต่กระนั้นปากของถังเส้าหยางก็ได้เข้ามาห้ามไว้ทัน

 

ในเวลาไม่นาน เสื้อผ้าของทั้งสองก็ได้หายไป และความสุขของจางเหมิงเหยาก็ได้เริ่มต้นขึ้น