บทที่ 5 มินิเกม ฆ่าหรือถูกฆ่า

ถังเส้าหยางออกจากเขตหยูหยูหลิวคุนที่ซึ่งเขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับความทะเยอทะยานของเขา

“ อืม ในเมื่อฉันได้ตัดสินใจที่จะสร้างจักรวรรดิ ดังนั้นอย่างแรกที่ต้องมีก็คือ อาณาเขต และเซี่ยงไฮ้ก็เป็นตัวเลือกแรกของฉัน แน่นอนว่ามันยากที่จะกำจัดซอมบี้เหล่านี้ทั้งหมด”

ใช่แล้ว เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุด และเพื่อยึดเซี่ยงไฮ้ให้ได้ ถังเส้าหยางก็จะต้องทำความสะอาดอาณาเขตของเขาจากซอมบี้เหล่านี้ และแม้ว่ามันจะยาก แต่มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น การไปเมืองอื่นก็จะลำบากกว่ามากเพราะเขาต้องผ่านทะเลซอมบี้ ด้วยเหตุนี้เอง เซี่ยงไฮ้จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว สิ่งที่เขาต้องทำก็แค่ค่อยๆลงมือทำให้เมืองนี้เป็นของเขา

“ ก่อนอื่น ฉันก็จะต้องสร้างวังของฉัน อ่า… ฉันรู้จักอาคารดีๆสำหรับวังของฉัน มันเป็นโรงแรมห้าดาวในผู่ตง มันค่อนข้างไกล แต่ฉันก็สามารถช่วยคนที่รอดชีวิตระหว่างทางได้ พวกเขาคงจะเป็น ชาวจักรวรรดิถัง”

ถังเส้าหยางตัดสินใจแผนแรกในการจัดตั้งจักรวรรดิถัง

“ แต่ที่นั่นมีประชากรหนาแน่น ดังนั้นที่นั่นก็จะต้องมีซอมบี้มากมาย ฉะนั้นฉันก็จะต้องเตรียมเสบียงไป…”

ถังเส้าหยางไปหยุดอยู่ที่ร้านที่ขายเสื้อผ้าและกระเป๋าหลายชนิด เขาเข้าไปในร้าน เขาเอาเสื้อผ้าเจ็ดชุดและเป้ใบใหญ่สองใบไปด้วย

“ ป้ายต่อไปคือร้านสะดวกซื้อ…”

เขตหยูหยูหลิวคุนได้กลายเป็นเขตที่ไร้ชีวิตไปแล้ว มันมีเพียงชายหนึ่งคนกับกองทัพซอมบี้เท่านั้น มันมีร้านสะดวกซื้ออยู่ใกล้ๆตรงข้ามเขตหยูหยูหลิวคุน ถังเส้าหยางกำลังมุ่งหน้าไปยังร้านสะดวกซื้อนั้นก่อนที่เขาจะไปผู่ตง

ถังเส้าหยางไปถึงขอบของเขตหยูหยูหลิวคุนอย่างรวดเร็วและร้านสะดวกซื้อขนาดกลางก็ปรากฎขึ้นในสายตาของเขา มันมีซอมบี้จำนวนมากเดินเตร่อยู่รอบร้านสะดวกซื้อ

มันมีซอมบี้อย่างน้อยหนึ่งร้อยตัวอยู่รอบๆร้านสะดวกซื้อ ถังเส้าหยางดึงท่อเหล็กทั้งสองของเขาออกจากหลังของเขา

“ อืม การฆ่าซอมบี้นั้นเป็นสิ่งจำเป็น ฉันจะต้องอัพเลเวลและความแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่จะกลายเป็นจักรพรรดิที่แท้จริงได้”

ความเคารพเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จักรพรรดิควรมี แลเพื่อให้ได้รับความเคารพมาจากประชาชนของเขา การแข็งแกร่งขึ้นก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง มันจะไม่มีใครเคารพจักรพรรดิผู้อ่อนแอ

เมื่อเสียงฝีเท้าของถังเส้าหยางดังขึ้น ซอมบี้ก็หันกลับไปหาเขาด้วยความเร็วที่เชื่องช้า ซอมบี้เริ่มรุมเข้าหาถังเส้าหยาง

กระเด็น! กระเด็น! กระเด็น!

ด้วยการแกว่งท่อเหล็กของถังเส้าหยาง มันก็บดหัวซอมบี้อย่างง่ายดาย ค่าคุณสมบัติความแข็งแกร่ง 33 คะแนนนั้นแสดงให้เห็นว่ามันไม่ใช่แค่ตัวเลขเท่านั้น เขาทำความสะอาดซอมบี้รอบๆร้านสะดวกซื้อด้วยความเร็วที่น่ากลัว

น้ำสมองของซอมบี้ไหลกระจายไปทั่วพร้อมกับของเหลวสีเขียว ในเวลาไม่นาน ซอมบี้รอบๆร้านสะดวกซื้อก็นอนกองรอบๆร้านสะดวกซื้อ

ถังเส้าหยางไม่ได้รีบร้อนที่จะเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เขาต้องการที่จะทำความสะอาดซอมบี้รอบๆก่อนเช่นเดียวกับชื่อเดิมของเขา เบอร์เซิร์ก

หลังจากผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมง เสียงของหุ่นยนต์ก็ดังขึ้นในหัวของถังเส้าหยาง

[ คุณได้เลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน ]

ถังเส้าหยางจัดสรรค่าคุณสมบัติหนึ่งคะแนนไปที่ความแข็งแกร่งและอีกหนึ่งคะแนนไปที่พลังชีวิต ความเหนื่อยล้าที่เขารู้สึกได้ถูกชะล้างออกไปและเขาก็กลับมาอยู่ในสภาพสมบูรณ์

เขาถอยไปยังระยะที่ปลอดภัยครู่หนึ่งแล้วสแกนบริเวณโดยรอบ เขาพบว่าซอมบี้จากเขตอื่นๆเองก็ได้เริ่มเข้ามาหาเขาแล้วเช่นกัน

“ อืม ซอมบี้พวกนี้ดูเหมือนจะมาเพราะพวกมันได้ยินเสียงสินะ”

ถังเส้าหยางสรุป สำหรับการสื่อสาร เขาก็ไม่พบสัญญาณของซอมบี้เหล่านี้ที่กำลังสื่อสารกัน ดังนั้นนี่จึงเป็นข้อสรุปเดียวที่เขาคิดได้

แม้แต่เสียงดังจะดึงดูดซอมบี้ในเขตอื่นๆ แต่ถังเส้าหยางก็ไม่ได้คิดที่จะลดเสียงของเขาลงเลยแม้แต่น้อย กลับกัน เขากลับเลือกที่จะส่งเสียงดังให้มากขึ้นเพื่อดึงดูดพวกซอมบี้

จากนั้นมหกรรมการฆ่าซอมบี้อย่างบ้าคลั่งก็เริ่มขึ้นอีกรอบ ศพของซอมบี้ที่ไม่มีหัวเริ่มปรากฎขึ้นมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆรอบๆร้านสะดวกซื้อ

หลังจากห้าชั่วโมงของการต่อสู้นองเลือด ซอมบี้ก็หยุดมา ไม่สิ พูดให้ถูกก็คือ ซอมบี้ทั้งหมดก็ตายเกลี้ยง

ร่างกายของถังเส้าหยางถูกอาบไปด้วยของเหลวสีเขียวอีกครั้ง

“ เห้อ ฉันจะต้องล้างตัวอีกครั้ง… และฉันก็ต้องการเสื้อกันฝน…” ถังเส้าหยางถอนหายใจเมื่อเห็นร่างของเขาที่ปกคลุมไปด้วยของเหลวสีเขียว

แม้ว่าเขาจะยังสามารถเริ่มทนกลิ่นเหม็นจากเลือดของซอมบี้ได้ แต่มันก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจ

มันไม่มีซอมบี้อยู่รอบๆ ถังเส้าหยางเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เขาเลือกช็อกโกแลตแท่ง บิสกิต ขนมปัง น้ำแร่ เครื่องดื่มชูกำลังชนิดต่างๆ และสุดท้าย เขาหยิบเสื้อกันฝนมาสิบตัว

เขาสวมเสื้อกันฝนและคลุมเป้ทั้งสองด้วยเสื้อกันฝนเช่นกัน หลังจากเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ถังเส้าหยางก็ออกจากร้านสะดวกซื้อไป

เมื่อเขาไปถึงข้างนอก ถังเส้าหยางพบมอเตอร์ไซคฺที่จอดอยู่ด้านข้างร้านสะดวกซื้อ

“ การขี่มอเตอร์ไซค์จะช่วยให้ฉันไปถึงที่หมายได้เร็วกว่า แต่…” เขาส่ายหัวในทันที

ถังเส้าหยางปฏิเสธทางเลือกที่จะขี่มอเตอร์ไซค์ไป เขาไม่ได้ต้องการที่จะไปถึงที่หมายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่เขายังต้องการอัพเลเวลของเขาระหว่างเดินทางอีกด้วย และแม้ว่าการขี่มอเตอร์ไซค์จะเร็วกว่าการเดิน แต่เขาก็ต้องการฆ่าซอมบี้และค้นหาผู้รอดชีวิตระหว่างทาง

“ ถึงอย่างนั้นฉันก็จะเอานี่ไปด้วย!” ถังเส้าหยางหยิบเอาหมวกกันน็อคไปด้วย มันเป็นหมวกกันน็อคแบบเต็มหน้า มันสามารถป้องกันศีรษะของเขาจากของเหลวสีเขียวที่มีกลิ่นเหม็นได้

ถังเส้าหยางสวมเสื้อกันฝนสีน้ำเงินเข้ม,หมวกกันน็อคเต็มใบสีดำ,หิ้วเป้ใบใหญ่สองใบและถือท่อเหล็กสองอัน จากนั้นเขาก็ออกเดินทางไปยังทางหลวง

ใช่แล้ว มันคือทางไปยังโรงแรมห้าดาว เขาต้องไปตามทางหลวงเท่านั้นและนั่นก็จะทำให้เขาไปถึงจุดหมายได้ภายในระยะเวลาไม่กี่วัน

ทางหลวงอยู่ไม่ไกลจากเขตหยูหยูหลิวคุนมากนัก มันน่าจะใช้เวลาเดินไปสักสิบห้านาที อย่างไรก็ตาม ในระหว่างทางถังเส้าหยางก็ยังต้องฆ่าพวกซอมบี้ ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาไปประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าจะมาถึงทางหลวง

ทางหลวงนั้นค่อนข้างว่างเปล่า ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีความโกลาหลใดๆที่เกิดจากพวกอุบัติเหตุรถชน มันมีซอมบี้จำนวนเล็กน้อยบนทางหลวง ซึ่งก็มันเป็นที่เข้าใจได้เพราะซอมบี้พวกนั้นมันปรากฏตัวขึ้นตอนเที่ยงคืน และมันก็มีการจราจรเพียงเล็กน้อยมากในเวลาเที่ยงคืน

ในท้ายที่สุด ถังเส้าหยางก็ตัดสินใจที่จะใช้ถนนเส้นปกติแทนทางหลวง ด้วยเส้นทางนี้เขาก็จะมีโอกาสได้ฆ่าซอมบี้และตามหาผู้รอดชีวิตมากกว่า อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีผู้รอดชีวิตคนใดเลยบนทางหลวง

เมื่อถังเส้าหยางลงมาจากทางหลวง ใต้ทางหลวงก็มีซอมบี้กระจุกอยู่เป็นจำนวนมาก พวกมันเดินไปมาอย่างไร้จุดหมาย และนี่ก็คือสิ่งที่ถังเส้าหยางกำลังมองหา

เขาเดินลงไปและฆ่าซอมบี้ทุกตัวที่เขาพบระหว่างทาง ในขณะที่เขาเดินต่อไป เขาเริ่มก็พบกับพวกซอมบี้จำนวนมากขึ้น

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เสียงหุ่นยนต์ก็ดังขึ้นอีกครั้งหลังจากผ่านไปสองสามชั่วโมง

[ คุณได้เลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน ]

เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ เขาจัดสรรหนึ่งคะแนนไปที่ความแข็งแกร่งและอีกหนึ่งไปที่พลังชีวิต หลังจากเดินไปอีกหนึ่งชั่วโมง ถังเส้าหยางก็หยุด มันถึงเวลาเที่ยงแล้ว เขาหยุดที่บ้านที่ใกล้ที่สุดเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน

ขนมปังสามชิ้นและน้ำแร่หนึ่งขวด มันเป็นเมนูอาหารกลางวันของเขา เขาล้างมือและเพลิดเพลินไปกับอาหารกลางวันง่ายๆ หลังจากทานขนมปังสามชิ้นเสร็จ ถังเส้าหยางก็เดินทางต่อ

ถังเส้าหยางขมวดคิ้ว เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทุกคนจะกลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว แต่ความจริงก็คือความจริง เขาไม่พบผู้รอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว

จนกระทั่งพระอาทิตย์ตก ถังเส้าหยางก็ยังไม่พบผู้รอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว มันมีเพียงซอมบี้ตลอดทาง และตอนนี้เขาก็ได้เลเวลอัพไปสามเลเวลแล้ว

เมื่อถึงเวลาเย็น ถังเส้าหยางก็ตัดสินใจหยุด เขาหยุดอยู่ตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ มันหายากที่จะพบคฤหาสน์หลังใหญ่ใต้ทางหลวง

ในท้ายที่สุด ถังเส้าหยางก็ตัดสินใจพักหนึ่งคืนในคฤหาสน์หลังใหญ่แห่งนี้ โชคดีที่ไฟฟ้าไม่ได้ดับ ดังนั้น ถังเส้าหยางจึงไม่ต้องค้างคืนในความมืดมิด

เขาเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ เขาต่อสู้มาตลอดทั้งวันตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึงตอนนี้ และแม้ว่าทุกครั้งที่เขาเลเวลอัพจะทำให้เขากลับสู่สภาพสมบูรณ์ แต่เขาก็ยังเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้ที่ไม่หยุดหย่อน เขาต้องการการพักผ่อนที่ดี

อย่างไรก็ตาม เสียงหุ่นยนต์ก็ดูเหมือนจะไม่ชอบให้ถังเส้าหยางได้พักผ่อน ทันทีที่เขาเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ มันก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอย่างคาดไม่ถึง

[ คุณได้เข้าสู่อาณาเขตของผู้อยู่อาศัยแล้ว! ]

[ คุณเปิดมินิเกมแล้ว! ]

[ มินิเกม: ฆ่าหรือถูกฆ่า ]

[ ภารกิจ: โปรดฆ่าผู้ดูแลอาณาเขตเพื่อจบมินิเกม หมายเหตุ: ในระหว่างเกม คุณจะไม่สามารถออกจากอาณาเขตได้! โชคดี ผู้เล่นถังเส้าหยาง! ]