บทที่ 53 จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิถัง

เว่ยซี,ว่านจึงยี่และจ้าวจงกําลังรออยู่ที่ปลายสะพานตามคําสั่งของถังเส้าหยาง

“ เบอร์เซิร์กแห่งหยูหยูหลิวคุนคืออะไรกัน?” เว่ยซีถามจ้าวจงเขาได้ยินการสนทนาก่อนหน้านี้และรู้สึกสงสัย

“ ทีม คุณไม่รู้จักเบอร์เซิร์กแห่งหยูหยูหลิวคุนหรอ เขาเป็นตํานานของเมืองในตอนนั้นเลยนะ” จ้าวจงกล่าวด้วยความชื่นชม

“ ห้ะ!?” ทั้งคู่มองหน้ากัน พวกเขาสงสัยว่าในตอนนั้นมันมีตํานานเช่นนั้นอยู่จริงๆหรอ

“ หยูหยูหลิวคุน? หยูหยูหลิวคุนทางตอนเหนือน่ะหรอ?” ว่านจิงยี่จําชื่อเมืองนี้ได้

“ งั้นเขาก็เป็นพวกอันธพาลที่คุมน่ะสิ?”

“ ฮ่าฮ่า” จ้าวจงหัวเราะให้กับคําพูดของว่านจึงยี่ เธอกําลังพูดราวกับว่าถึงเส้าหยางนั้นเป็นเพียงอันธพาลธรรมดาๆ

“ ย้อนไปในตอนนั้น ผู้คนในโลกใต้ดินต่างก็ต้องสั่นสะท้านด้วยความกลัวเมื่อได้ยินชื่อนั้น เขาไม่ใช่แค่อันธพาลธรรมดา!”

ทั้งคู่ไม่เข้าใจว่ามันมีส่วนไหนที่น่าชื่นชม แต่พวกเขาก็ได้รู้มิหลังของถังเส้าหยางมาบ้างแล้ว

บอสของพวกเขาเป็นเพียงอันธพาลที่ดุร้าย

“ นี่คือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม!? ฝากชีวิตไว้กับอันธพาลข้างถนน!” ว่านจึงยีดุสามีของเธอด้วยเสียงต่ํา

ในขณะเดียวกัน ถังเส้าหยางก็กําลังวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัวพร้อมกับเดสทรอยเยอร์ในมือขวาของเขา

ไม่นาน ฝูงซอมบี้ก็ปรากฏขึ้นในแววตาของถังเส้าหยางกระนั้นแววตาของเขาก็ยังไร้ซึ่งความกลัว

ฝูงซอมบี้เองก็สังเกตเห็นถึงเส้าหยาง มันทําให้ฝูงซอมบี้ทั้งหมดเริ่มคลั่งและเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น จากนั้นการปะทะกันระหว่างฝูงซอมบี้กับชายเพียงหนึ่งคนก็ได้เริ่มต้นขึ้น

กัง!

ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เดสทรอยเยอร์ก็ได้กวาดซอมบี้ไปหลายสิบตัว พวกมันถูกนั่นเป็นชิ้นๆ และในการแกว่งครั้งที่สองพวกซอมบี้อีกโหลก็ถูกนั่นเป็นชิ้นๆ

ภายในสองกระบวนท่า แนวหน้าของฝูงซอมบี้ก็ได้หายไปทันทีที่มนุษย์ที่ไม่ปรากฏชื่อเข้าสู่ฝูงของพวกเขา ฝูงซอมบี้ก็หยุดการลุกคืบแล้วหันมาล้อมรอบถังเส้าหยางแทน

แม่จะถูกล้อมรอบเช่นนี้ แต่ถึงเส้าหยางก็ยังคงฆ่าซอมบี้ระยะที่ 1 ต่อไปและในการแกว่งที่สี่ของเขา ซอมบี้ระยะที่ 2 คลาวเลอร์ก็ได้กระโดดขึ้นไปบนอากาศ

“ นี้ ในที่สุดแกก็ปรากฏตัว…” ถังเส้าหยางก้มตัวลงเพื่อหลบการโจมตีของมัน

เมื่อคลาวเลอร์อยู่บนหัวของเขาเขาก็ลุกขึ้นยืนและจับคอของ

มัน

ปัง!

เขาจับคลาวเลอร์ทุ่มลงกับพื้น และในขณะที่เท้าของเขาเหยียบตัวมันไว้ มือของเขาก็ดึงหัวมันออกมา ด้วยความแข็งแกร่งที่มีอยู่ ในปัจจุบันเขาก็สามารถดึงหัวมันออกมาได้ในทันที กระดูกสันหลังถูกดึงออกมาและอวัยวะภายในก็กระจัดกระจายไปทั่วพื้น

ฟ้าว!

ด้วยการเหวี่ยงขวานศึกอีกครั้ง ซอมบี้ที่อยู่รอบๆก็ถูกจัดการไป

แม้จะมีจํานวนซอมบี้ไม่สิ้นสุด แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ลําบากอะไรเลยสําหรับถังเส้าหยาง

ฟ้าว! ฟ้าว! ฟ้าว!

คลาวเลอร์ทั้ง 5 ตัวพุ่งออกมาจากฝูงซอมบี้ในห้าทิศทางที่แตกต่างกัน

“ ช่างเป็นฉากที่ชวนให้รําลึกถึงอดีตซะจริง…” ถังเส้าหยางพึมพําเมื่อก่อนเขาก็มักจะถูกโจมตีด้วยวิธีแบบนี้เช่นกัน เพียงแต่ตอนนี้มันก็แค่เปลี่ยนจากกลุ่มอันธพาลมาเป็นฝูงซอมบี้

เขาไม่ได้รอให้คลาวเลอร์ทั้งห้าพุ่งมาถึงตัวเขาแต่เขารีบพุ่งเข้าไปหาคลาวเลอร์ตัวหนึ่งและฟาดเดสทรอยเยอร์ไปที่มันอย่างเร่งรีบ

กระเด็น!

ร่างของคลาวเลอร์ขาดออกเป็นสองส่วน และถังเส้าหยางก็ยังไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้นในขณะที่เขาพุ่งเข้าหาคลาวเลอร์ตัวที่เหลือ

ในปัจจุบัน ซอมบี้ระยะที่ 2 ก็ไม่สามารถสร้างความกังวลให้กับเขาได้อีกแล้ว

“ ฮ่าๆ…” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาในขณะที่เขาเหวี่ยงขวานศึกของเขาเข้าใส่ฝูงซอมบี้ที่พุ่งเข้ามา

เขาโจมตีฝ่าฝูงซอมบี้เข้าไปในขณะที่เขาเหวี่ยงขวานศึกออกไปอย่างต่อเนื่อง การโจมตีที่บ้าคลั่งของเขาหยุดลงเมื่อเขาได้พบกับ คลัชเชอร์ซอมบี้ระยะที่ 3 มันไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่มันมีถึง 5 ตัว

[ ผสานวิญญาณ ]

ซาเนียสเคยเตือนเขาว่าอย่าใช้ [ผสานวิญญาณ] กับเขาดังนั้นถึงเส้าหยางจึงเรียกคารานออกมา

« ย้าสู้ววว… การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้ง! ฉันรักมันจริงๆ!”

ทันที่ที่คารานผสานวิญญาณเข้ากับถังเส้าหยางมันก็แสดงออกถึงรู้สึกตื่นเต้นทันที

เนื่องจากศัตรูของเขาคือซอมบี้ระยะที่ 3 ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ประเมินพวกเขาต่ําเกินไป เขาใช้สกิลของเขาในทันที

[ ขวานคลั่ง ]

เขายกมือขึ้นเมื่อก๊าซสีเขียวโปร่งแสงก่อตัวเป็นรูปขวาน จากนั้นเขาก็ขว้างขวานไปที่คลัชเชอร์ตัวหนึ่ง

สาด!

ขวานสีเขียวเจาะเข้าไปในกระโหลกของคลัชเชอร์ผู้โชคร้ายและในวินาทีถัดมาเลือดก็พุ่งออกมาจากจากรอยแผลของมันพร้อมกับเสียงหุ่นยนต์

[คุณได้เลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณสามารถจัดสรรคะแนนค่าคุณสมบัติได้โดยการเปิดหน้าจอค่าสถานะ! ]

รอยยิ้มของถังเส้าหยางปรากฏขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัวของเขากระแสน้ําอุ่นไหลผ่านร่างกายของเขาและชะล้างความเหนื่อยล้าในร่างกายของเขาออกไป

[ สงครามร่ําไห้ ]

ย้ากกก!

[ เปิดใช้งานสงครามร่ําไห้ เพิ่มค่าคุณสมบัติของคุณ 20% เป็นเวลาห้านาที่ ]

ซอมบี้ในรัศมีห้าสิบเมตรหยุดเดินจากการเสียสมดุลเนื่องจากผลกระทบของสกิลสงครามร่ําไห้ และแม้แต่คลัชเชอร์เองก็ยังไม่ใช่ข้อยกเว้น

ภายใต้เงื่อนไขดังกล่าว คลัชเชอร์ทั้งสี่ก็กลายเป็นเป้านิ่งสําหรับถังเส้าหยางจากนั้นเขาก็ตัดหัวของพวกมันทั้งสี่ลงในพริบตา

“ ฮ่าๆ ไม่ว่าพวกแกจะมาเดี่ยวๆหรือจะมาเป็นฝูง แต่ สุดท้ายพวกแกก็เป็นได้แค่พวกโง่เท่านั้นแหละเมื่อต้องมาเจอกับปฐมจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิถัง!!”

ในขณะที่ยังเส้าหยางกําลังแหวกทางฝ่าฝูงชนออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง เขาก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดภายใน

งชน

ซอมบี้ระยะที่ 1 ไม่สนใจเขาและเริ่มเดินหน้าต่อไปพวกมันไม่ได้รุมเข้าหาเขาเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป และแม้แต่ซอมบี้ระยะที่ 2 และ 3เองก็ไม่โจมตีเขาอีกต่อไป

ถังเส้าหยางหยุดอาละวาดและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เขาต้องการยืนยันการคาดเดาของเขา

แน่นอนว่าซอมบี้เหล่านี้เพียงแค่เดินผ่านเขาไปเท่านั้นแม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงนั้น แต่พวกมันก็ไม่ได้โจมตีเขา

* อย่างที่คาดไว้ ซอมบี้พวกนี้กําลังถูกควบคุม” ถังเส้าหยางพิมพ์

ผู้ที่ควบคุมซอมบี้ตระหนักได้ว่าซอมบี้เหล่านี้ไม่สามารถเอาชนะเขาได้และเขาก็เป็นอุปสรรคที่ทําให้การรุกของฝูงซอมบี้ช้าลง

ด้วยเหตุนั้นเอง พวกมันจึงน่าจะได้รับคําสั่งให้เพิกเฉยต่อเขาและเดินหน้าต่อไปยังจุดหมายต่อไป

“ นี่มันลําบากกว่าที่ฉันคิดแหะ! ฉันไม่สามารถทําให้พวกมันช้าลงได้อีกแล้ว และสิ่งเดียวที่ฉันทําได้ก็คือลดจํานวนพวกมันให้ได้ มากที่สุด!”

เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว ยังเส้าหยางก็กลับมาอาละวาดต่อไปในตอนนี้เขาได้ปิดการใช้งาน [ผสานวิญญาณ] ไปแล้ว สกิลนี้ส่งผลกระทบต่อร่างกายของเขาค่อนข้างมาก

ในขณะที่ยังเส้าหยางยังคงอาละวาดต่อไปในใจกลางฝูงซอมบี้ฝูงซอมบี้ก็ได้เดินทางผ่านครึ่งสะพานไปแล้ว

เว่ยซี,ว่านจึงยี่และจ้าวจงสังเกตเห็นฝูงซอมบี้ที่เข้ามา

เมื่อมองไปที่จํานวนของพวกมัน ทั้งสามก็กลืนน้ําลายพร้อมกัน

“ เดี๋ยวนะ เขาอยู่ที่ไหน ถังเส้าหยางอยู่ที่ไหน!” ว่านจึงยี่มีแววตาที่เฉียบคมและเธอก็ไม่เห็นถึงเส้าหยางอยู่ในนี้

“ อย่าบอกนะว่าเขา…”