บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างน่าขนลุกและลมหนาวก็พัดมาที่ใบหน้าของถังเส้าหยาง ผมบนหลังของเขาลุกขึ้นและเขารู้สึกว่ามันเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังเฝ้าดูเขาอยู่

เขาชักมีดและท่อเหล็กยาวออกมาในทันที เขากวาดสายตาไปรอบๆ ห้องโถงใหญ่ที่มืดสลัว มีบันไดที่นำไปสู่ชั้นสองข้างหน้าเขาไม่กี่เมตร  มันมีเปียโนอยู่ทางขวา โซฟาและโต๊ะอยู่ทางซ้าย และมีภาพวาดภูมิทัศน์อยู่สองสามภาติดอยู่ข้างผนัง

ห้องโถงมีแสงหรี่เกิดขึ้นเมื่อเปิดโคมไฟติดผนัง มันทำให้เกิดบรรยากาศที่น่าขนลุก สีหน้าของถังเส้าหยางเปลี่ยนไปเป็นจริงจังในขณะที่เขาประมวลข้อมูลที่เขาได้รับมาจากเสียงหุ่นยนต์

เสียงหุ่นยนต์บอกว่าเขาเพิ่งเข้าไปในอาณาเขตของผู้อยู่อาศัยและเปิดมินิเกม นั่นหมายความว่าเขาเพิ่งเข้าไปในอาณาเขตของใครบางคน แต่เขาก็ไม่เข้าใจเกี่ยวกับมินิเกม

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่ามินิเกมคืออะไร แต่เขาก็เข้าใจสิ่งที่เขาต้องทำ  มันคือการสังหารผู้ดูแลอาณาเขตแห่งนี้ เสียงหุ่นยนต์พูดอย่างชัดเจนว่า ” ฆ่าหรือถูกฆ่า”

นอกจากสิ่งที่เสียงหุ่นยนต์พูดแล้ว เขาก็เข้าใจดีว่าเขาจะต้องฆ่าผู้ดูแลอาณาเขต มิฉะนั้นเขาก็จะถูกฆ่าโดยผู้ดูแลอาณาเขตแทน

“ ไอ้เสียงหุ่นยนต์เวรเอ้ย ฉันต้องการการพักผ่อนไม่ใช่การต่อสู้…” ถังเส้าหยางสาปแช่ง เขารู้สึกเหนื่อยมากหลังจากฆ่าซอมบี้มาทั้งวัน และเขาก็อยากจะนอนหลับให้สบาย

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้นอนหลับฝันดี แต่เขากลับต้องมาต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จัก  ถังเส้าหยางสำรวจบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง เขากำลังค้นหาคนที่เรียกว่าผู้ดูแลอาณาเขต

เมื่ออากาศภายในคฤหาสน์เริ่มเย็นลงและน่ากลัวขึ้น เขาก็ยังไม่พบอะไรเลย มันไม่มีแม้แต่ซอมบี้ในคฤหาสน์นี้ อย่างไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจก็คือ สิ่งที่เรียกว่าผู้ดูแลอาณาเขตนั้นกำลังเฝ้าดูเขาอยู่

เหตุผลนั้นง่ายมาก เพราะเขาสัมผัสได้ยังไงล่ะ ความรู้สึกของการถูกจับตามองนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ถังเส้าหยางผิดหวังก็คือ เขาไม่พบสิ่งที่กำลังเฝ้าดูเขาอยู่สักที

เขาไม่ได้กลัวผู้ดูแลอาณาเขต แต่การที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับมันเลยมันก็ทำให้เขารู้สึกเป็นกังวลอยู่เล็กน้อย

ความกล้าของเขาถูกบอกให้สู้ แต่เขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวอย่างประมาท เหงื่อปกคลุมหน้าผากของเขาและเขาก็รู้สึกว่าหลังของเขาเปียกไปด้วยเหงื่อเช่นกัน

“ แกอยู่ไหน ไอ้สารเลว!? แกอยู่ไหน ไอ้เลววว!?”

เขาขยับตาไปมองที่ชั้นสอง แต่ไม่มีอะไรอยู่ที่นั่น เขามองไปที่ด้านบนของตู้ ใต้โต๊ะ เขามองทุกมุม แต่เขาก็ยังไม่พบสิ่งมีชีวิตที่เขาจะต้องฆ่า

ถังเส้าหยางขมวดคิ้ว เขามั่นใจมากและเชื่อในสัญชาตญาณของเขา มันเคยช่วยชีวิตเขาไว้ได้หลายครั้ง ดังนั้นเขาจึงเชื่อมั่นในสัญชาตญาณที่เขามี

“  อ้ะ…” ถังเส้าหยางหยุดลงขณะที่ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขานึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ จากนั้นเขาก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง

เหี้ย! เหี้ย! เหี้ย!

หัวใจของถังเส้าหยางเต้นอย่างแรง เขารู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังจะกระโดดออกมาจากสมองของเขา

ที่ด้านบนเพดาน มันก็มีสิ่งมีชีวิตกำลังเฝ้าดูเขาอยู่ มันเหมือนกับกิ้งก่า มันมีกิ่งก้านอยู่บนเพดาน?

สิ่งมีชีวิตนี้มีความยาวประมาณสองเมตร แขนขาทั้งสี่ข้างของมันเองก็ยาวกว่าปกติ และมันก็มีขนยาวคลุมใบหน้า  ถังเส้าหยางพบว่ามันมีความคล้ายคลึงกันระหว่างสิ่งมีชีวิตตัวนี้กับซอมบี้

ถังเส้าหยางเปิดใช้งานทักษะเดียวของเขา นั่นคือการตรวจจับขั้นพื้นฐาน หน้าจอปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา หน้าจอแสดงค่าคุณสมบัติของสิ่งมีชีวิต

————————————–

[คลาวเลอร์] [ซอมบี้ระยะ 2]

เลเวล: 15

ความแข็งแกร่ง: 35

ความว่องไว: 52

พลังชีวิต: 34

พลังเวทย์: 0

สกิล: [ฟาดกรงเล็บ]

————————————-

ดวงตาของถังเส้าหยางเบิกกว้างเมื่อเขาเห็นความว่องไวของสัตว์ประหลาดตัวนี้ มันมีคะแนนความว่องไว  52 คะแนน  และต่อให้ถังเส้าหยางจะมีความแข็งแกร่งเหนือกว่ามัน แต่หากเขาไม่สามารถโจมตีมันโดนได้ มันจะไปมีประโยชน์อะไร

เขาจ้องไปที่สัตว์ประหลาด ตอนนี้เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เสียงเตือนของหุ่นยนต์ว่าเขาไม่สามารถหนีจากคฤหาสน์ได้ ถังเส้าหยางก็คงจะหนีออกไปจากสัตว์ประหลาดตัวนี้อย่างแน่นอน

ไม่ใช่ว่าเขากลัว แต่เขาต้องยอมรับว่าเขาอ่อนแอกว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้  แทนที่จะต่อสู้ในศุกที่ชนะไม่ได้ สู้รอให้เขากลับมาอีกทีเมื่อเขาพร้อมก็ยังจะดีกว่า

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถวิ่งหนีได้ เขาต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดตัวนี้  “ ฆ่าหรือถูกฆ่า ”  เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์นี้ ฆ่าหรือถูกฆ่า เขาต้องฆ่ามันหากต้องการจะออกจากคฤหาสน์นี้

ว้าว!

วู้!

คลาวเลอร์ฟาดแขนยาวไปทางถังเส้าหยาง

ถังเส้าหยางยกท่อเหล็กขึ้นตั้งรับในทันที เขาฟาดไปที่แขนยาวของมัน อย่างไรก็ตาม กรงเล็บยาวของสัตว์ประหลาดอีกข้างก็พุ่งเข้าหาที่ใบหน้าของเขา

“ เหี้ย!”

ต้องขอบคุณประสบการณ์การต่อสู้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มันช่วยชีวิตของเขาได้ เขาโยกหัวหลบกรงเล็บยาวโดยกลิ้งไปทางขวา หลังจากกลิ้งเสร็จ เขาก็ถอยกลับไปสองสามเมตรแล้วเงยหน้าขึ้นมอง

เขาเห็นว่าสัตว์ประหลาดไม่ได้ไล่ตามเขา แต่มันจ้องมาที่เขาด้วยท่าทางที่น่ากลัว ซอมบี้ธรรมดากับซอมบี้ที่เขาเผชิญอยู่ตอนนี้นั้นมีความแตกต่างกัน

คลาวเลอร์นี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีจิตใจ ดวงตาของมันไม่ได้สูญเสียแสงไป นัยน์ตาสีแดงใสที่ดูบิดเบี้ยว ซอมบี้ธรรมดานั้นจะมีตาสีเทาซึ่งทำให้ซอมบี้ปกติและคลาวเลอร์แตกต่างกันไป

เขาจ้องไปที่คลาวเลอร์ คลาวเลอร์เองก็จ้องมาที่เขาด้วย  พวกเขาแข่งขันจ้องเขม็งกันอยู่ชั่วครู่

ถังเส้าหยางกำลังคิดหาวิธีที่จะฆ่าคลาวเลอร์ และในเวลาเดียวกัน เขาก็สงสัยว่าคลาวเลอร์เองก็จะมีความคิดแบบเดียวกันหรือไม่

ในวินาทีถัดมา มันก็กวัดแกว่งแขนยาวไปทางเขา คราวนี้ถังเส้าหยางไม่ได้ตั้งรับ เขาก้าวถอยหลังและหลบการโจมตีที่พุ่งเข้ามา อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมาเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาทำผิด เขาไม่ควรถอยกลับ

ขณะที่เขาคิดว่าเขาปลอดภัยแล้ว เขาก็เห็นสัตว์ประหลาดพุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้งโดยใช้แขนอีกข้างของมันโจมตีเขา เขาไม่สามารถแม้แต่จะยกท่อเหล็กขึ้นเพื่อป้องกันได้ทัน

ปัง

ร่างของถังเส้าหยางกระเด็นขึ้นไปในอากาศและชนเข้ากับกำแพง

“ เอื้อ!”

เขาปล่อยเสียงคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดออกมาในขณะที่ความเจ็บปวดรุนแรงเข้าจู่โจมสมองของเขา โชคดีที่คลาวเลอร์ไม่ได้เจาะร่างกายของเขาด้วยกรงเล็บยาวของมัน  ไม่อย่างงั้นเขาก็คงจะต้องตายอย่างแน่นอน

อดทนต่อความเจ็บปวด เขาขยับตัวออกจากกำแพง ถ้าเขาอยู่ตรงนั้นนานกว่านี้ เขาก็คงจะได้ตายจริงๆแน่

ปัง

ผนังแตกร้าวเมื่อกรงเล็บยาวเจาะทะลุกำแพง เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาหากกรงเล็บยาวนั่นแทงทะลุเกราะของเขา

“ เหี้ยๆๆๆ!”

เขาคิดวิธีที่จะฆ่าคลาวเลอร์นี้ไม่ได้ เขาไม่มีอะไรเลยนอกจากค่าความแข็งแกร่ง การเคลื่อนไหวที่ว่องไวของมันเป็นสิ่งที่รับมือได้ยากที่สุด ร่างกายของเขาไม่สามารถตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของคลาวเลอร์ได้ทัน

“ อย่างแรก ฉันจะต้องชะลอการเคลื่อนไหวของมัน ถ้ามันยังเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันก็จะต้องถูกสัตว์ประหลาดตัวนี้ฆ่าอย่างแน่นอน! ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้ ฉันยังไม่ได้ก่อตั้งจักรวรรดิของฉันเลย”

“ แต่ยังไงล่ะ…?”

ถังเส้าหยางรู้สึกผิดหวัง แต่เขาก็ทำอะไรไม่ถูก ในเวลาเดียวกัน เขาก็เริ่มมองบริเวณโดยรอบ เขากำลังมองหาสถานที่หรือสิ่งของที่จะสามารถใช้เพื่อชะลอการเคลื่อนไหวของคลาวเลอร์

การเข้าไปในห้องเล็กๆไม่ใช่ทางเลือกที่ดี  เพราะเขาอาจถูกฆ่าตายได้ถ้าเขาต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้ในห้องเล็กๆ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถคิดหาวิธีต่อสู้กับคลาวเลอร์ได้ สายตาของถังเส้าหยางไม่เคยละไปจากคลาวเลอร์  ในขณะที่เขากำลังอยู่ในภวังค์ เขาก็เห็นคลาวเลอร์ใช้เวลานานในการดึงกรงเล็บของมันออกมาจากผนัง

เมื่อมองดูสิ่งนี้ ถังเส้าหยางก็ได้ไอเดียความเสี่ยงสูง แต่มันก็คุ้มค่าที่จะลอง ใช่ เขามีแต่ต้องลองเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วเขาก็คือ เบอร์เซิร์กถัง…

“ ไม่ ฉันจะเป็นจักรพรรดิองค์แรกของจักรวรรดิถัง ปฐมจักรพรรดิ ถังเส้าหยาง! ฉันจะไม่ตายที่นี่และจะไม่ตายในตอนนี้ ฉันจะฆ่าสัตว์ประหลาดตัวเชี่ยนี่และออกไปสร้างจักรวรรดิของฉัน!”

เมื่อพูดจบเขาก็วิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามกับคลาวเลอร์ เขาหันหลังพิงกำแพงในขณะที่คลาวเลอร์เองก็กำลังพยายามดึงกรงเล็บยาวออกจากผนัง

มันหันกลับมาและหัวของมันก็เคลื่อนไปรอบๆ และมองหาเหยื่อของมัน  เมื่อคลาวเลอร์พบว่าเหยื่อของมันอยู่ฝั่งตรงข้าม มันก็พุ่งเข้าหาถังเส้าหยางในทันทีด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วมาก มันเร็วกว่าเดิมด้วยซ้ำ

วู้!

ในระยะห้าเมตรจากถังเส้าหยาง มันพุ่งเข้าหาเขาพร้อมกับตวัดกรงเล็บของมันไปข้างหน้า ถังเส้าหยางตกใจกับความเร็วของมัน เขาไม่คิดว่าคลาวเลอร์จะเร็วขนาดนี้

ปัง

คลาวเลอร์พุ่งเข้าใส่ถังเส้าหยาง ร่างใหญ่ของมันปกคลุมถังเส้าหยาง

=========================================

หน้าจอค่าสถานะ

————————

ชื่อ: ถังเส้าหยาง

อายุ: 26

สังกัด: ไม่มี

เลเวล: 11

พรสวรรค์: ร่างกายศักดิ์สิทธิ์

คะแนนค่าคุณสมบัติ: 0

ความแข็งแกร่ง: 48

ความว่องไว: 18

พลังชีวิต: 21

สตามิน่า: 20

พลังเวทย์: 11

ประสาทสัมผัส: 6

สกิล: การตรวจสอบขั้นพื้นฐาน

————————