Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ 7 ตายเถอะ ขอร้องง..

Now you are reading Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ Chapter 7 ตายเถอะ ขอร้องง.. at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

แขนสองข้างทิ่มทะลุกำแพง มันห่างจากแก้มของถังเส้าหยางเพียงไม่กี่เซนติเมตร โชคดีที่เขาสามารถหลบได้ในวินาทีสุดท้าย

มันเป็นการโจมตีที่เฉียดฉิวมาก หัวของเขาเกือบจะถูกแทงทะลุด้วยกรงเล็บอันน่ากลัวของคลาวเลอร์  อย่างไรก็ตาม การต่อสู้ยังไม่สิ้นสุด คลาวเลอร์ยังมีชีวิตอยู่ มันอ้าปากและเผยให้เห็นถึงฟันเคี้ยงที่ดูหยาบและแหลมคม

ถังเส้าหยางหมอบลงในทันทีและหลบเลี่ยงการกัดของคลาวเลอร์ไปได้อย่างเฉียดฉิว เขาก็เลือกที่จะกลิ้งออกจากพื้นที่ของคลาวเลอร์และกำมีดไว้มือทั้งสองข้าง

ในขณะที่แขนของคลาวเลอร์ติดอยู่บนผนัง ถังเส้าหยางก็ฟันมีดเข้าไปที่คอของคลาวเลอร์

ถังเส้าหยางยิ้มเยาะขณะที่เขาคิดว่าเขาได้ชนะการต่อสู้แล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อมีดแล่เนื้อไปถึงคอของคลาวเลอร์ รอยยิ้มของถังเส้าหยางก็หยุดนิ่งไปเมื่อมีดเด้งกลับ

คอของคลาวเลอร์เป็นเหมือนก้อนหินแข็งที่ฟันไม่เข้า ขณะที่คลาวเลอร์ยังคงพยายามดึงมือออกจากกำแพง ถังเส้าหยางก็ใช้โอกาสนี้ลองตัดคอของคลาวเลอร์อีกครั้ง

เช่นเดียวกับความพยายามครั้งแรกของเขา มีดเด้งกลับมา มีดไม่สามารถทะลุชั้นผิวหนังของคลาวเลอร์ได้

ถังเส้าหยางถอยกลับทันทีหลังจากนั้น เขาสร้างระยะห่างจากคลาวเลอร์ ขณะที่มันเกือบจะดึงแขนทั้งสองออกจากผนังได้ เขาเสียโอกาสที่จะฆ่าคลาวเลอร์ไปและประสบปัญหามากขึ้น มีดไม่สามารถตัดคอของคลาวเลอร์ได้

ถ้ามีดแล่เนื้อตัดคอของคลาวเลอร์ไม่สำเร็จ แล้วเขาจะฆ่าคลาวเลอร์ได้ยังไง? เขามีวิธีรับมือกับการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของคลาวเลอร์แล้ว แต่เขายังไม่มีวิธีที่จะฆ่ามัน

อาวุธที่คมที่สุดที่เขามีไม่สามารถตัดคอของคลาวเลอร์ได้ ถังเส้าหยางกำลังคิดหาวิธีที่จะฆ่าคลาวเลอร์ ในขณะที่เขาเดินไปที่กำแพงอีกครั้ง

ในขณะเดียวกันคลาวเลอร์ก็ดึงแขนทั้งสองข้างออกจากกำแพงและมองไปที่ถังเส้าหยางด้วยดวงตาที่แดงก่ำ จากนั้นมันก็วิ่งเข้าหาเขาเร็วขึ้นกว่าเดิม อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็ได้เตรียมตัวสำหรับสิ่งนี้แล้ว

เขากลิ้งหลบทันทีและหลีกเลี่ยงการกระโจนของคลาวเลอร์ และนั่นก็ทำให้แขนทั้งสองข้างของมันติดอยู่กับกำแพงอีกครั้ง

ถังเส้าหยางรีบตั้งหลักและฟันมีดไปที่แขนของคลาวเลอร์ เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถตัดคอของคลาวเลอร์ได้ คราวนี้เขาจึงเล็งไปที่แขนเพื่อทำให้การเคลื่อนไหวของมันช้าลงแทน

“ ฉันตัดคอแกไม่ได้ งั้นฉันจะตัดแขนแกแทนก็ได้!”

เขากวัดแกว่งมีดไปอย่างสุดกำลัง

ปุป!

ของเหลวสีเขียวพุ่งออกมาจากแขนของมัน ถังเส้าหยางเล็งมีดไปที่มืออีกข้างของคลาวเลอร์โดยไม่ลังเล เขากวัดแกว่งมีดออกไปอย่างสุดกำลัง

ปุป!

สีเขียวพุ่งออกมาจากแขนอีกข้างของคลาวเลอร์ ตอนนี้มันสูญเสียแขนทั้งสองข้างไปแล้ว อย่างไรก็ตาม มันก็ยังไม่ปล่อยเสียงใดๆออกมา ซึ่งนั่นก็หมายความว่ามันไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด

ถังเส้าหยางถอยกลับในทันที เขาสร้างระยะห่างที่ปลอดภัยจากคลาวเลอร์อีกครั้ง

เขาอยู่ห่างจากคลาวเลอร์ไปประมาณ 10 เมตร จากนั้นเขาก็เห็นคลาวเลอร์ยังคงจับตาดูเขาอยู่ มันต้องการพุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง แต่มันก็สูญเสียแขนทั้งสองข้างไปแล้ว มันไม่สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วเหมือนเมื่อก่อน และเมื่อเป็นเช่นนั้น คลาวเลอร์ก็เดินกะโผลกกะเผลกเข้าหาเขา

มันช้าลงไปมากเมื่อเทียบกับการเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ เมื่อถังเส้าหยางมองไปที่คลาวเลอร์ ถังเส้าหยางก็ยิ้มเยาะออกมา ตอนนี้คลาวเลอร์เป็นเหมือนสัตว์สี่เท้าที่สูญเสียแขนขา มันยังคงล้มไปข้างหน้าขณะที่มันพยายามจะพุ่งไปที่ถังเส้าหยาง

ถังเส้าหยางรีบวิ่งไปข้างหน้าและอ้อมไปทางข้างหลังของคลาวเลอร์ความคล่องตัวที่อ่อนแอของคลาวเลอร์ไม่สามารถติดตามการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วของถังเส้าหยางได้ทัน และนั่นก็ทำให้สถานการณ์พลิกผันไปอย่างกะทันหัน มันถึงคราวของคลาวเลอร์แล้วที่จะไม่สามารถตามการเคลื่อนไหวของถังเส้าหยางได้ทัน

ถังเส้าหยางหันกลับมาและตัดเท้าของคลาวเลอร์ เขาใส่กำลังทั้งหมดลงในมีดและตัดแขนขาที่เหลือของคลาวเลอร์

หลังจากตัดแขนขาที่เหลือของคลาวเลอร์เสร็จ ถังเส้าหยางก็ถอยกลับ เขาค่อนข้างหวาดระแวงและไม่ลดความระมัดระวังลงแม้ว่าคลาวเลอร์ก็สูญเสียแขนขาทั้งสี่ของมันไปแล้วก็ตาม

คลาวเลอร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการมาจากซอมบี้ธรรมดา ดังนั้นมันจึงอาจจะมีอาวุธลับที่มันยังไม่เคยใช้เช่น ลิ้นที่สามารถพุ่งออกมาพันคือเหยื่อแล้วดึงเหยื่อเข้าไปในปากของมัน หรือบางทีมันก็อาจจะทำให้แขนขาทั้งสี่ของมันงอกกลับมาได้

ถังเส้าหยางมีมีดอยู่ในมือขวาและท่อเหล็กอยู่ในมือซ้าย เขาเตรียมพร้อมและค่อนข้างมั่นใจว่าเขาจะสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีแบบเซอร์ไพรส์ของคลาวเลอร์ได้(หากมันมี)

เขาถอยห่างออกไปในขณะที่คลาวเลอร์ที่ไร้แขนก็โบกแขนด้วนๆของมันมาหาเขา มันคล้ายกับหนอน แต่เห็นได้ชัดว่าคลาวเลอร์นั้นไม่คุ้นเคยกับการเดินโดยไม่มีแขนขา

หลายนาทีผ่านไปนับตั้งแต่คลาวเลอร์สูญเสียแขนขา แต่มันก็ยังไม่มีวี่แววว่าแขนขาของมันจะงอกขึ้นใหม่หรือยื่นลิ้นออกมาหาเขา

ถังเส้าหยางโล่งใจกับผลลัพธ์นี้ ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำก็คือต้องคิดหาวิธีที่จะฆ่าคลาวเลอร์ในตอนนี้ เขามองไปที่ท่อเหล็กในมือและมองกลับไปที่หัวของคลาวเลอร์ที่กำลังดิ้นรน

เขาเดินเข้าหาคลาวเลอร์อย่างระมัดระวัง หากคลาวเลอร์มีการเคลื่อนไหวที่น่าประหลาดใจ เขาก็จะสามารถหลบได้ทัน

ถังเส้าหยางเคลื่อนไปหามันอย่างช้าๆและไม่มีการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันหรือการเคลื่อนไหวลับที่เขากังวล มันแค่ดิ้นไปมาบนพื้นและพยายามจะเอื้อมแขนด้วนๆไปหาเขา สิ่งนี้ทำให้ถังเส้าหยางรู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริง

เขาวางท่อเหล็กลงและถือมีดเขียงไว้ในมือทั้งสองข้างของเขา

ว้าว!

ถังเส้าหยางฟันมีดเขียงไปที่หัวของคลาวเลอร์โดยไม่ลังเล เหมือนเดิม มีดเด้งกลับมา อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขาก็ไม่ได้หยุด เขายังคงฟันมีดของเขาไปที่หัวของคลาวเลอร์ต่อไปอย่างบ้าคลั่งแต่มันก็ไม่มีประโยชน์ มีดสามารถสร้างความเสียหายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

มันมีของเหลวสีเขียวไหลออกมาจากหัว แต่นั่นก็เท่านั้น ถังเส้าหยางไม่สามารถบดขยี้หัวคลาวเลอร์ได้ ในระยะเวลาอันสั้น เขาก็ไม่สามารถฆ่าคลาวเลอร์ด้วยมีดได้

มันยังคงดิ้นไปมาอย่างกระฉับกระเฉงบนแอ่งของเหลวสีเขียว การสูญเสียแขนขาไปไม่ได้ทำให้มันสูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้กับถังเส้าหยาง

ในขณะเดียวกัน ถังเส้าหยางก็ขมวดคิ้ว เขาคิดหาวิธีที่จะระเบิดหัวซอมบี้ตัวนี้

“ ถ้าฉันมีค้อนหรือขวาน บางทีฉันก็อาจจะสามารถบดขยี้ไอ้หัวดอนี่ได้…” ถังเส้าหยางพูดขณะคิดออกมา

เขาวางมีดลงบนพื้นแล้วเดินกลับไปยังที่ที่เขาวางท่อเหล็กไว้ เขาหยิบท่อเหล็กขึ้นมาและเดินเข้าไปใกล้คลาวเลอร์ที่กำลังบิดตัวไปมา

จากนั้นเขาก็เริ่มทุบหัวของคลาวเลอร์ด้วยท่อเหล็กในมือของเขา

บัก! บัก! บัก!

มันทำให้เกิดเสียงแปลกๆ แต่ถังเส้าหยางก็ไม่ได้สนใจ เขายังคงทุบหัวของคลาวเลอร์อย่างสุดกำลัง หากคลาวเลอร์สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด มันก็อาจจะส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดออกมาแล้วก็ได้

ห้านาทีผ่านไป ถังเส้าหยางก็ยังไม่ได้หยุดทุบหัวของคลาวเลอร์ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะตายในเร็วๆนี้ มันดิ้นไปมาอย่างดุเดือดขณะที่พื้นด้านล่างก็เต็มไปด้วยเลือดของมัน

“ ตายซะ! ตายซะ ตายซะ!”

“ ไอ้นรกเอ้ย ไปตายสักทีสิวะ!!!!!!”

สิบห้านาทีผ่านไป หัวของคลาวเลอร์แตก แต่มันก็ยังไม่หยุดเคลื่อนไหว มันยังมีชีวิตอยู่!

“ ไอ้เชี่ยเอ้ย นี่มึงเป็นอมตะอย่างงั้นหรอ? ทำไมมึงยังไม่ยอมไปตายสักทีวะ ไอ้ชาติซอมบี้!”

คำสาปแช่งของถังเส้าหยางดังก้องห้องโถงใหญ่ นอกจากเสียงแปลกๆที่เกิดจากท่อเหล็กที่กระแทกหัวของคลาวเลอร์แล้ว มันก็จะมีเพียงเสียงที่น่ารำคาญของถังเส้าหยางที่สะท้อนก้องไปมาอยู่ในห้องโถง

ในที่สุดแล้ว น้ำเสียงของถังเส้าหยางก็เปลี่ยนเป็นแหบแห้งและน่าเวทนาเหมือนขอทาน เขากราบขอร้องคลาวเลอร์ “ ได้โปรด ไปตายสักที ฉันอยากพักผ่อนแล้ว ไปตายเถอะ แกคงจะไม่อยากถูกทรมานแบบนี้ใช่ไหมล่ะ เรื่องทั้งหมดนี่มันจะจบแน่ถ้าแกยอมไปตายซะ”

หลังจากอ้อนวอนอยู่หลายนาที ในที่สุดถังส้าหยางก็กลับมาทุบหัวของคลาวเลอร์ต่อ รูปลักษณ์ของมันกลายเป็นบิดเบี้ยวหลังจากถูกทุบตีมาเป็นเวลาหลายสิบนาที สภาพมันในตอนนี้กับตอนแรกนั้นผิดกันอย่างสิ้นเชิง มันมีรอยบุบปรากฎทั่วหัวของมัน

อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็ยังสามารถเห็นร่างของคลาวเลอร์ที่ยังคงดิ้นไปมาได้

ยี่สิบนาทีผ่านไปนับตั้งแต่ถังเส้าหยางกลับมาเริ่มทุบหัวของคลาวเลอร์

“ ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรดตายสักที นี่จะเป็นการดีสำหรับเราทั้งคู่ แกจะเป็นอิสระจากการถูกทรมานและฉันก็จะได้นอนหลับฝันดี ดังนั้นขอร้องล่ะ ไปตายสักที ตกลงไหม?”

ราวกับว่าในที่สุดเสียงของถังเส้าหยางก็ได้ดังเข้าไปถึงในใจของคลาวเลอร์หรือไม่ก็ดังขึ้นไปถึงสวรรค์ ในวินาทีนั้นต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในใจของเขา

[ ยินดีด้วย! คุณได้ฆ่าผู้ดูแลอาณาเขตและจบมินิเกม: ฆ่าหรือถูกฆ่า! ]

[ คุณได้รับรางวัล สมบัติเลเวล 9 จำนวน 1 ชิ้น ,อาณาเขต (คฤหาสน์) , เลเวล +1 และอีก +1 เลเวลสำหรับคนแรกที่เล่นมินิเกมสำเร็จ! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

ชุดการแจ้งเตือนจากเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัวของเขา  ถังเส้าหยางเพิกเฉยต่อเสียงหุ่นยนต์และค้นหาห้องที่ใกล้ที่สุด เขาเข้าไปในห้องและพบเตียงขนาดกลาง

เขานอนลงบนเตียงและปรับร่างกายให้อยู่ในท่าที่นอนสบาย หลังจากนั้นเขาก็ผล็อยหลับไปในทันทีด้วยร่างกายที่เหนียวเหนอะหนะซึ่งมีของเหลวสีเขียวปกคลุมอยู่ เขาไม่สนใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาคือการนอน

เขาไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนอยู่ในคฤหาสน์หรือไม่ คฤหาสน์หลังนี้เป็นอาณาเขตของคลาวเลอร์ ดังนั้นคนที่เข้ามาในสถานที่แห่งนี้ก็จะต้องเผชิญกับซอมบี้ที่น่าขยะแขยงที่อยู่ที่นี่ก่อน ดังนั้นเขาจึงมั่นใจได้ว่ามันจะไม่มีใครนอกจากเขาที่อยู่ในคฤหาสน์นี้

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ 7 ตายเถอะ ขอร้องง..

Now you are reading Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ Chapter 7 ตายเถอะ ขอร้องง.. at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

แขนสองข้างทิ่มทะลุกำแพง มันห่างจากแก้มของถังเส้าหยางเพียงไม่กี่เซนติเมตร โชคดีที่เขาสามารถหลบได้ในวินาทีสุดท้าย

มันเป็นการโจมตีที่เฉียดฉิวมาก หัวของเขาเกือบจะถูกแทงทะลุด้วยกรงเล็บอันน่ากลัวของคลาวเลอร์  อย่างไรก็ตาม การต่อสู้ยังไม่สิ้นสุด คลาวเลอร์ยังมีชีวิตอยู่ มันอ้าปากและเผยให้เห็นถึงฟันเคี้ยงที่ดูหยาบและแหลมคม

ถังเส้าหยางหมอบลงในทันทีและหลบเลี่ยงการกัดของคลาวเลอร์ไปได้อย่างเฉียดฉิว เขาก็เลือกที่จะกลิ้งออกจากพื้นที่ของคลาวเลอร์และกำมีดไว้มือทั้งสองข้าง

ในขณะที่แขนของคลาวเลอร์ติดอยู่บนผนัง ถังเส้าหยางก็ฟันมีดเข้าไปที่คอของคลาวเลอร์

ถังเส้าหยางยิ้มเยาะขณะที่เขาคิดว่าเขาได้ชนะการต่อสู้แล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อมีดแล่เนื้อไปถึงคอของคลาวเลอร์ รอยยิ้มของถังเส้าหยางก็หยุดนิ่งไปเมื่อมีดเด้งกลับ

คอของคลาวเลอร์เป็นเหมือนก้อนหินแข็งที่ฟันไม่เข้า ขณะที่คลาวเลอร์ยังคงพยายามดึงมือออกจากกำแพง ถังเส้าหยางก็ใช้โอกาสนี้ลองตัดคอของคลาวเลอร์อีกครั้ง

เช่นเดียวกับความพยายามครั้งแรกของเขา มีดเด้งกลับมา มีดไม่สามารถทะลุชั้นผิวหนังของคลาวเลอร์ได้

ถังเส้าหยางถอยกลับทันทีหลังจากนั้น เขาสร้างระยะห่างจากคลาวเลอร์ ขณะที่มันเกือบจะดึงแขนทั้งสองออกจากผนังได้ เขาเสียโอกาสที่จะฆ่าคลาวเลอร์ไปและประสบปัญหามากขึ้น มีดไม่สามารถตัดคอของคลาวเลอร์ได้

ถ้ามีดแล่เนื้อตัดคอของคลาวเลอร์ไม่สำเร็จ แล้วเขาจะฆ่าคลาวเลอร์ได้ยังไง? เขามีวิธีรับมือกับการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของคลาวเลอร์แล้ว แต่เขายังไม่มีวิธีที่จะฆ่ามัน

อาวุธที่คมที่สุดที่เขามีไม่สามารถตัดคอของคลาวเลอร์ได้ ถังเส้าหยางกำลังคิดหาวิธีที่จะฆ่าคลาวเลอร์ ในขณะที่เขาเดินไปที่กำแพงอีกครั้ง

ในขณะเดียวกันคลาวเลอร์ก็ดึงแขนทั้งสองข้างออกจากกำแพงและมองไปที่ถังเส้าหยางด้วยดวงตาที่แดงก่ำ จากนั้นมันก็วิ่งเข้าหาเขาเร็วขึ้นกว่าเดิม อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็ได้เตรียมตัวสำหรับสิ่งนี้แล้ว

เขากลิ้งหลบทันทีและหลีกเลี่ยงการกระโจนของคลาวเลอร์ และนั่นก็ทำให้แขนทั้งสองข้างของมันติดอยู่กับกำแพงอีกครั้ง

ถังเส้าหยางรีบตั้งหลักและฟันมีดไปที่แขนของคลาวเลอร์ เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถตัดคอของคลาวเลอร์ได้ คราวนี้เขาจึงเล็งไปที่แขนเพื่อทำให้การเคลื่อนไหวของมันช้าลงแทน

“ ฉันตัดคอแกไม่ได้ งั้นฉันจะตัดแขนแกแทนก็ได้!”

เขากวัดแกว่งมีดไปอย่างสุดกำลัง

ปุป!

ของเหลวสีเขียวพุ่งออกมาจากแขนของมัน ถังเส้าหยางเล็งมีดไปที่มืออีกข้างของคลาวเลอร์โดยไม่ลังเล เขากวัดแกว่งมีดออกไปอย่างสุดกำลัง

ปุป!

สีเขียวพุ่งออกมาจากแขนอีกข้างของคลาวเลอร์ ตอนนี้มันสูญเสียแขนทั้งสองข้างไปแล้ว อย่างไรก็ตาม มันก็ยังไม่ปล่อยเสียงใดๆออกมา ซึ่งนั่นก็หมายความว่ามันไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด

ถังเส้าหยางถอยกลับในทันที เขาสร้างระยะห่างที่ปลอดภัยจากคลาวเลอร์อีกครั้ง

เขาอยู่ห่างจากคลาวเลอร์ไปประมาณ 10 เมตร จากนั้นเขาก็เห็นคลาวเลอร์ยังคงจับตาดูเขาอยู่ มันต้องการพุ่งเข้าหาเขาอีกครั้ง แต่มันก็สูญเสียแขนทั้งสองข้างไปแล้ว มันไม่สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วเหมือนเมื่อก่อน และเมื่อเป็นเช่นนั้น คลาวเลอร์ก็เดินกะโผลกกะเผลกเข้าหาเขา

มันช้าลงไปมากเมื่อเทียบกับการเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ เมื่อถังเส้าหยางมองไปที่คลาวเลอร์ ถังเส้าหยางก็ยิ้มเยาะออกมา ตอนนี้คลาวเลอร์เป็นเหมือนสัตว์สี่เท้าที่สูญเสียแขนขา มันยังคงล้มไปข้างหน้าขณะที่มันพยายามจะพุ่งไปที่ถังเส้าหยาง

ถังเส้าหยางรีบวิ่งไปข้างหน้าและอ้อมไปทางข้างหลังของคลาวเลอร์ความคล่องตัวที่อ่อนแอของคลาวเลอร์ไม่สามารถติดตามการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วของถังเส้าหยางได้ทัน และนั่นก็ทำให้สถานการณ์พลิกผันไปอย่างกะทันหัน มันถึงคราวของคลาวเลอร์แล้วที่จะไม่สามารถตามการเคลื่อนไหวของถังเส้าหยางได้ทัน

ถังเส้าหยางหันกลับมาและตัดเท้าของคลาวเลอร์ เขาใส่กำลังทั้งหมดลงในมีดและตัดแขนขาที่เหลือของคลาวเลอร์

หลังจากตัดแขนขาที่เหลือของคลาวเลอร์เสร็จ ถังเส้าหยางก็ถอยกลับ เขาค่อนข้างหวาดระแวงและไม่ลดความระมัดระวังลงแม้ว่าคลาวเลอร์ก็สูญเสียแขนขาทั้งสี่ของมันไปแล้วก็ตาม

คลาวเลอร์เป็นสิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการมาจากซอมบี้ธรรมดา ดังนั้นมันจึงอาจจะมีอาวุธลับที่มันยังไม่เคยใช้เช่น ลิ้นที่สามารถพุ่งออกมาพันคือเหยื่อแล้วดึงเหยื่อเข้าไปในปากของมัน หรือบางทีมันก็อาจจะทำให้แขนขาทั้งสี่ของมันงอกกลับมาได้

ถังเส้าหยางมีมีดอยู่ในมือขวาและท่อเหล็กอยู่ในมือซ้าย เขาเตรียมพร้อมและค่อนข้างมั่นใจว่าเขาจะสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีแบบเซอร์ไพรส์ของคลาวเลอร์ได้(หากมันมี)

เขาถอยห่างออกไปในขณะที่คลาวเลอร์ที่ไร้แขนก็โบกแขนด้วนๆของมันมาหาเขา มันคล้ายกับหนอน แต่เห็นได้ชัดว่าคลาวเลอร์นั้นไม่คุ้นเคยกับการเดินโดยไม่มีแขนขา

หลายนาทีผ่านไปนับตั้งแต่คลาวเลอร์สูญเสียแขนขา แต่มันก็ยังไม่มีวี่แววว่าแขนขาของมันจะงอกขึ้นใหม่หรือยื่นลิ้นออกมาหาเขา

ถังเส้าหยางโล่งใจกับผลลัพธ์นี้ ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำก็คือต้องคิดหาวิธีที่จะฆ่าคลาวเลอร์ในตอนนี้ เขามองไปที่ท่อเหล็กในมือและมองกลับไปที่หัวของคลาวเลอร์ที่กำลังดิ้นรน

เขาเดินเข้าหาคลาวเลอร์อย่างระมัดระวัง หากคลาวเลอร์มีการเคลื่อนไหวที่น่าประหลาดใจ เขาก็จะสามารถหลบได้ทัน

ถังเส้าหยางเคลื่อนไปหามันอย่างช้าๆและไม่มีการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันหรือการเคลื่อนไหวลับที่เขากังวล มันแค่ดิ้นไปมาบนพื้นและพยายามจะเอื้อมแขนด้วนๆไปหาเขา สิ่งนี้ทำให้ถังเส้าหยางรู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริง

เขาวางท่อเหล็กลงและถือมีดเขียงไว้ในมือทั้งสองข้างของเขา

ว้าว!

ถังเส้าหยางฟันมีดเขียงไปที่หัวของคลาวเลอร์โดยไม่ลังเล เหมือนเดิม มีดเด้งกลับมา อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขาก็ไม่ได้หยุด เขายังคงฟันมีดของเขาไปที่หัวของคลาวเลอร์ต่อไปอย่างบ้าคลั่งแต่มันก็ไม่มีประโยชน์ มีดสามารถสร้างความเสียหายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

มันมีของเหลวสีเขียวไหลออกมาจากหัว แต่นั่นก็เท่านั้น ถังเส้าหยางไม่สามารถบดขยี้หัวคลาวเลอร์ได้ ในระยะเวลาอันสั้น เขาก็ไม่สามารถฆ่าคลาวเลอร์ด้วยมีดได้

มันยังคงดิ้นไปมาอย่างกระฉับกระเฉงบนแอ่งของเหลวสีเขียว การสูญเสียแขนขาไปไม่ได้ทำให้มันสูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้กับถังเส้าหยาง

ในขณะเดียวกัน ถังเส้าหยางก็ขมวดคิ้ว เขาคิดหาวิธีที่จะระเบิดหัวซอมบี้ตัวนี้

“ ถ้าฉันมีค้อนหรือขวาน บางทีฉันก็อาจจะสามารถบดขยี้ไอ้หัวดอนี่ได้…” ถังเส้าหยางพูดขณะคิดออกมา

เขาวางมีดลงบนพื้นแล้วเดินกลับไปยังที่ที่เขาวางท่อเหล็กไว้ เขาหยิบท่อเหล็กขึ้นมาและเดินเข้าไปใกล้คลาวเลอร์ที่กำลังบิดตัวไปมา

จากนั้นเขาก็เริ่มทุบหัวของคลาวเลอร์ด้วยท่อเหล็กในมือของเขา

บัก! บัก! บัก!

มันทำให้เกิดเสียงแปลกๆ แต่ถังเส้าหยางก็ไม่ได้สนใจ เขายังคงทุบหัวของคลาวเลอร์อย่างสุดกำลัง หากคลาวเลอร์สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด มันก็อาจจะส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดออกมาแล้วก็ได้

ห้านาทีผ่านไป ถังเส้าหยางก็ยังไม่ได้หยุดทุบหัวของคลาวเลอร์ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะตายในเร็วๆนี้ มันดิ้นไปมาอย่างดุเดือดขณะที่พื้นด้านล่างก็เต็มไปด้วยเลือดของมัน

“ ตายซะ! ตายซะ ตายซะ!”

“ ไอ้นรกเอ้ย ไปตายสักทีสิวะ!!!!!!”

สิบห้านาทีผ่านไป หัวของคลาวเลอร์แตก แต่มันก็ยังไม่หยุดเคลื่อนไหว มันยังมีชีวิตอยู่!

“ ไอ้เชี่ยเอ้ย นี่มึงเป็นอมตะอย่างงั้นหรอ? ทำไมมึงยังไม่ยอมไปตายสักทีวะ ไอ้ชาติซอมบี้!”

คำสาปแช่งของถังเส้าหยางดังก้องห้องโถงใหญ่ นอกจากเสียงแปลกๆที่เกิดจากท่อเหล็กที่กระแทกหัวของคลาวเลอร์แล้ว มันก็จะมีเพียงเสียงที่น่ารำคาญของถังเส้าหยางที่สะท้อนก้องไปมาอยู่ในห้องโถง

ในที่สุดแล้ว น้ำเสียงของถังเส้าหยางก็เปลี่ยนเป็นแหบแห้งและน่าเวทนาเหมือนขอทาน เขากราบขอร้องคลาวเลอร์ “ ได้โปรด ไปตายสักที ฉันอยากพักผ่อนแล้ว ไปตายเถอะ แกคงจะไม่อยากถูกทรมานแบบนี้ใช่ไหมล่ะ เรื่องทั้งหมดนี่มันจะจบแน่ถ้าแกยอมไปตายซะ”

หลังจากอ้อนวอนอยู่หลายนาที ในที่สุดถังส้าหยางก็กลับมาทุบหัวของคลาวเลอร์ต่อ รูปลักษณ์ของมันกลายเป็นบิดเบี้ยวหลังจากถูกทุบตีมาเป็นเวลาหลายสิบนาที สภาพมันในตอนนี้กับตอนแรกนั้นผิดกันอย่างสิ้นเชิง มันมีรอยบุบปรากฎทั่วหัวของมัน

อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็ยังสามารถเห็นร่างของคลาวเลอร์ที่ยังคงดิ้นไปมาได้

ยี่สิบนาทีผ่านไปนับตั้งแต่ถังเส้าหยางกลับมาเริ่มทุบหัวของคลาวเลอร์

“ ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรด ได้โปรดตายสักที นี่จะเป็นการดีสำหรับเราทั้งคู่ แกจะเป็นอิสระจากการถูกทรมานและฉันก็จะได้นอนหลับฝันดี ดังนั้นขอร้องล่ะ ไปตายสักที ตกลงไหม?”

ราวกับว่าในที่สุดเสียงของถังเส้าหยางก็ได้ดังเข้าไปถึงในใจของคลาวเลอร์หรือไม่ก็ดังขึ้นไปถึงสวรรค์ ในวินาทีนั้นต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในใจของเขา

[ ยินดีด้วย! คุณได้ฆ่าผู้ดูแลอาณาเขตและจบมินิเกม: ฆ่าหรือถูกฆ่า! ]

[ คุณได้รับรางวัล สมบัติเลเวล 9 จำนวน 1 ชิ้น ,อาณาเขต (คฤหาสน์) , เลเวล +1 และอีก +1 เลเวลสำหรับคนแรกที่เล่นมินิเกมสำเร็จ! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ คุณเลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

ชุดการแจ้งเตือนจากเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัวของเขา  ถังเส้าหยางเพิกเฉยต่อเสียงหุ่นยนต์และค้นหาห้องที่ใกล้ที่สุด เขาเข้าไปในห้องและพบเตียงขนาดกลาง

เขานอนลงบนเตียงและปรับร่างกายให้อยู่ในท่าที่นอนสบาย หลังจากนั้นเขาก็ผล็อยหลับไปในทันทีด้วยร่างกายที่เหนียวเหนอะหนะซึ่งมีของเหลวสีเขียวปกคลุมอยู่ เขาไม่สนใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาคือการนอน

เขาไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนอยู่ในคฤหาสน์หรือไม่ คฤหาสน์หลังนี้เป็นอาณาเขตของคลาวเลอร์ ดังนั้นคนที่เข้ามาในสถานที่แห่งนี้ก็จะต้องเผชิญกับซอมบี้ที่น่าขยะแขยงที่อยู่ที่นี่ก่อน ดังนั้นเขาจึงมั่นใจได้ว่ามันจะไม่มีใครนอกจากเขาที่อยู่ในคฤหาสน์นี้

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+