ตอนที่ 638: กลับมา

สายตาของชายวัยกลางคนจับจ้องอยู่บนพยัคฆ์ปีกเทวะที่อยู่บนหน้าอกของเจี้ยนเฉิน ทั่วทั้งทวีป เขาได้รู้เรื่องเกี่ยวกับพยัคฆ์ปีกเทวะโดยบังเอิญ ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก

หลังจากนั้นครู่ต่อมา ชายวัยกลางคนเบือนสายตาออกห่างจากลูกเสือเพื่อมองดูนูบิสที่สวมเสื้อสีทอง ทันทีที่ร่างของนูบิสได้ปรากฏในสายตาของเขา ชายคนนั้นก็ปล่อยเสียงเล็ก ๆ “หืม? นั่นคือนูบิส ! ทำไมสัตว์โบราณดังเช่นเขาจึงได้ติดตามกลุ่มนี้ ? ครู่หนึ่ง ชายคนนั้นก็นึกถึงตัวเอง ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาต้องรับรู้ได้อย่างแน่นอน สายเลือดของพยัคฆ์ปีกเทวะ เขาเลือกที่จะช่วยประคับประคองให้พยัคฆ์ปีกเทวะได้โตเต็มวัย น่าสงสาร ทางเลือกนี้จะพาเขาไปสู่ถนนแห่งความตายเท่านั้น

ไม่คิดเลยว่าจะเห็นอสรพิษทองริ้วเงินระดับ 7 และเซียนผู้คุมกฎติดตามเจี้ยนเฉิน ข้าสามารถฆ่าพวกเขาได้ แต่มันก็เตือนให้บรรดาเซียนผู้คุมกฎในอาณาจักรฉินหวงรู้ตัว ด้วยมันใกล้เมืองทหารรับจ้าง คือถ้าหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาพบว่าข้าได้ลอบเข้าสู่โลกมนุษย์ ตอนนี้ข้าจะต้องหนีไป วันนี้ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ ชายคนนั้นคิดกับตัวเอง ก่อนภาพที่โปร่งใสของเขาจะจางหายไปจากจุดเดิมและมองไม่เห็น

เจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ยังไม่ทราบว่าพวกเขาถูกติดตาม เมื่อเดินทางไปยังพระราชวัง กลุ่มก็มาถึงทางเข้าเร็ว ๆ นี้

ด้วยคำสั่งของเจี้ยนเฉิน ทุกคนลงบนพื้นและเดินเข้าไปในพระราชวัง ในฐานะผู้พิทักษ์จักรพรรดิ เจี้ยนเฉินเป็นผู้ที่ทุกคนรู้จัก ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะหยุดยั้งเขา พวกเขาโค้งคำนับ ในขณะที่พวกเขายืนออกไปทางด้านข้าง

พร้อมกันกับพลังงานมหึมาทั้งสี่ได้ระเบิดออกมาจากภายในพระราชวัง ราวกับสัตว์อสูรโบราณ 4 ตัว ได้ตื่นจากการหลับใหลของพวกเขา พื้นที่ทั้งหมดเต็มไปด้วยกลิ่นอายนี้ราวกับจะหยุดกาลเวลาไว้ ร่างทั้งสี่ร่างสามารถมองเห็นได้จากแต่ละมุมของพระราชวังไปสู่อากาศด้านบนและด้านหลังพวกเขาสามารถเห็นรอยแตกในพื้นได้ ราวกับว่าพวกเขากำลังเดินทางภายในมิติ ด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ ขณะที่ร่างทั้งสี่ร่างล้อมรอบเจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ

เจี้ยนเฉินคารวะผู้อาวุโส ! เจี้ยนเฉินพูดด้วยรอยยิ้มอันเงียบสงบกับคนที่อยู่รอบตัวเขา ในเมื่อเขารู้ว่าทั้งสี่คนนี้เป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิของอาณาจักรฉินหวงและเป็นเซียนผู้คุมกฎ เขาสามารถพูดได้โดยไม่ต้องกลัว ในความเป็นจริง เขาก็รู้จักสองในสี่คนแล้ว

เจี้ยนเฉิน เป็นเจ้า ! ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดด้วยความประหลาดใจ หันเหสายตาไปยังนูบิสและเจียเต๋อไท่ คิ้วสีทองของเขาร่นเข้าด้วยกัน เจี้ยนเฉิน สองคนนี้เป็นใคร? ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาสามารถรู้สึกได้ว่าทั้งสองร่างตรงหน้ายังเป็นเซียนผู้คุมกฎ

ท่านผู้อาวุโส ทั้งสองคน นี่คือเจียเต๋อไท่และนูบิส ทั้งสองเป็นสหายของข้า เจี้ยนเฉินอธิบายด้วยรอยยิ้ม

ผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้งสี่คนมองขึ้น พวกเขาไม่อาจเชื่อในสิ่งที่เจี้ยนเฉินกล่าว พวกเขาจะไม่เคยคิดว่าเจี้ยนเฉินจะมีสหายอีก 2 คน ซึ่งเป็นกลุ่มพลังที่มีอำนาจมาก

นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ ! นูบิสโต้เถียงด้วยความรำคาญ

เฮ้ เฮ้ โอ้ นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ ท่านเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ข้าจะตาบอดมองไม่เห็นท่าได้อย่างไร ? หวังยี่เฟิงหัวเราะออกมาจากด้านข้าง

ทันทีที่หวังยี่เฟิงกล่าวออก นูบิสนับเอาคำพูดนั้นเป็นการโจมตีและดูถูกความภาคภูมิใจของเขา ได้ยินเรื่องนี้จากพวกมดปลวกที่ไม่มีนัยสำคัญ ซึ่งมีชีวิตมายังไม่ได้เศษเสี้ยวของชีวิตเขา ความรู้สึกภูมิใจของนูบิสจึงสูงมาก

ใบหน้าของนูบิสมืดลง เมื่อแสงสีแดงเข้มเข้าตาของเขา กลิ่นอายข่มขู่เริ่มรั่วไหลจากร่างกายของเขา มันเคลื่อนไปทางหวังยี่เฟิง ก่อนที่นูบิสจะคว้าคอหวังยี่เฟิง ด้วยมือ เจ้าหนุ่ม นูบิสกล่าวออกด้วยเสียงเย็น เจ้ายังอยากจะมีชีวิตอยู่หลังจากเจ้ากล่าวถ้อยคำเหล่านี้ ? เจ้าไม่คิดว่าท่านนูบิสผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ฆ่าเจ้า ขณะที่ยืนอยู่ตอนนี้หรือ ?

หวังยี่เฟิงพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนีหรือแม้กระทั่งเคลื่อนย้าย เนื่องจากสัมผัสถึงความตายที่มาหา เขารู้สึกหดหู่ เขาเริ่มรู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะตาย สิ่งที่น่ากลัวมากยิ่งขึ้นคือความจริงที่ว่าดวงตาของนูบิสเป็นสีแดงเข้ม ซึ่งเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เกิดความสยดสยองในหวังยี่เฟิง

นูบิส เจ้าจะทำอะไร ปล่อยเขาไป ! เจี้ยนเฉินตะโกนออกมา แสงในดวงตาของเขาแข็งขึ้นราวกับจะแหลมคมเหมือนดาบ การกระทำของนูบิสทำให้เจี้ยนเฉินตกใจ เนื่องจากหวังยี่เฟิงเป็นสมาชิกพรรคของพวกเขา แทนที่จะเป็นศัตรู

นูบิสหันไปมองเจี้ยนเฉินและยักไหล่ เจ้าหนุ่ม ข้าจะเห็นแก่หน้าของเจี้ยนเฉิน ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า เจ้าต้องไม่พูดกับข้าด้วยถ้อยคำดังกล่าวอีกต่อไป จำไว้ หรือมิฉะนั้น ข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ จะไม่ลังเลที่จะฆ่าเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะเป็นสหายสนิทของเจี้ยนเฉินมากแค่ไหน นูบิสปล่อยลำคอของหวังยี่เฟิง ปล่อยให้หัวเขาหล่นลงกับพื้นดิน และด้วยลมหายใจ ร่างกายของหวังยี่เฟิงเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเนื่องจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

เจ้าไม่ได้เป็นมนุษย์ – เจ้าเป็นสัตว์อสูร หนึ่งในผู้พิทักษ์จักรพรรดิพูด เมื่อนูบิสปล่อยกลิ่นอายของเขา ผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้งสี่คนก็สามารถที่จะจำแนกตัวตนที่แท้จริงของเขาได้

เจ้าเป็นคนของตระกูลกิลลิกันหรือไม่? ผู้พิทักษ์จักรพรรดิอีกคนหนึ่งถาม หลังจากที่เขาถามคำถามของเขา เหล่าผู้พิทักษ์จักรพรรดิก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมา

นูบิสมองไปที่ผู้พิทักษ์จักรพรรดิด้านหน้าของเขาและกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า อย่าเหมารวมท่านนูบิสผู้ยิ่งใหญ่เป็นคนของตระกูลกิลลิกัน ไม่มีอะไรระหว่างพวกเขากับท่านนูบิสผู้ยิ่งใหญ่

ท่านผู้อาวุโสทั้งสี่ โปรดอย่าเข้าใจผิด นูบิสอาจเป็นสัตว์อสูร แต่เขาไม่ได้เป็นสมาชิกของตระกูลกิลลิกัน เขาเป็นสหายของข้าและไม่ได้เป็นคนนอก เจี้ยนเฉินอธิบาย แม้ว่าเขาจะไม่พอใจกับความจริงที่ว่านูบิสมีท่าทีเย่อหยิ่ง แต่ก็มีความเกี่ยวข้องมากขึ้นในการอธิบายสถานการณ์และความสัมพันธ์ระหว่างนูบิส และเขาอาจทำให้เกิดความเข้าใจผิด

ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว เขาก็ไม่ใช่คนนอกสำหรับเราเช่นกัน ผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้งสี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างไรก็ตาม ในใจของพวกเขา พวกเขาอยากรู้ว่า เจี้ยนเฉินสามารถผูกมิตรกับสัตว์อสูรอันทรงพลังได้อย่างไร ความสำเร็จดังกล่าวสร้างความความอับอายและความอิจฉาของทุกคน ศักยภาพในการต่อสู้ตามธรรมชาติของสัตว์อสูรนั้นยิ่งใหญ่กว่ามนุษย์ บางส่วนของสัตว์อสูรที่หายากสามารถก้าวข้ามขอบเขตของการจัดอันดับและฆ่ามนุษย์ในระดับที่สูงขึ้นได้

เพิ่งฟื้นจากความตายจากประสบการณ์จากนูบิส ร่างกายของหวังยี่เฟิงเริ่มแข็งเหมือนรูปปั้น เมื่อเขาได้ยินมาว่านูบิสเป็นสัตว์อสูร หวังยี่เฟิงได้ตระหนักว่า ในขณะนั้น ชายหนุ่มที่สวมเสื้อสีทองอยู่ตรงหน้าเขาเป็นสัตว์อสูรระดับ 7 ที่อยู่ระดับเดียวกับเซียนผู้คุมกฎของมนุษย์

ขบวนแห่ก้าวเดินอาจได้ยินในเวลาเดียวกัน และทหารจำนวนมากเดินเข้ามาจากทุกทิศทุกทาง เซียนสวรรค์ได้ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้า เป็นที่ปรึกษาจักรพรรดิซึ่งอยู่ด้านหลังเพื่อปกป้องพระราชวัง ขณะที่คนอื่น ๆ กำลังออกไป

เหล่าที่ปรึกษาจักรพรรดิต่างก็เต็มไปด้วยความตกใจอย่างเห็นได้ชัด จากการปะทุของพลังจากที่ปรึกษาของที่ปรึกษาจักรวรรดิทั้งสี่ เมื่อพวกเขาได้รู้จักตัวเอง ในความเป็นจริงทั้งพระราชวังได้รับการตระหนักถึงการปรากฏตัวของพวกเขา ซึ่งทำให้เกิดความปลอดภัยเพิ่มขึ้นสูงสุด

กลับไปทำงานต่อได้ ผู้พิทักษ์จักรพรรดิคนหนึ่งออกคำสั่งด้วยเสียงสงบ ซึ่งเดินทางเข้าไปในหูของทหารทุกคนที่นั่น

เหล่าทหารพากันหลั่งไหลเข้าสู่วังราวกับสายน้ำ ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัว พวกเขาทุกคนได้จากไป เหลือไว้เพียงเซียนสวรรค์ทั้ง 20 คนบนท้องฟ้า แต่ละคนกำลังมองไปที่ผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้งสี่คนด้วยความตกใจ ทั้งสี่คนซ่อนตัวอยู่ภายในพระราชวังเพื่อบ่มเพาะ พวกเขาจะออกจากพระราชวังทุก ๆ 10 ปีเท่านั้นเพื่อที่จะยืดเส้นยืดสาย แต่การที่ทั้งสี่คนนี้ปรากฏตัวพร้อมกันก็น่าแปลกใจมาก

เราคารวะผู้พิทักษ์จักรพรรดิ ! เซียนสวรรค์ให้การคำนับ

หนึ่งในผู้พิทักษ์จักรพรรดิโบกมือและตอบว่า เจ้าออกไปได้ !

ขอรับ ! เซียนสวรรค์ทั้งยี่สิบคนตอบกลับ ก่อนที่จะจ้องมองอย่างฉงนไปที่กลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังเจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ แต่ละคนก็อยากรู้อยากเห็นอย่างรุนแรง แม้จะมีท่าทางสงบ คนแปลกหน้าเหล่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้งสี่ตกตะลึง นั่นหมายความว่าคนแปลกหน้าเหล่านี้เป็นคนสำคัญ

เจี้ยนเฉิน ข้าได้ยินมาว่า เจ้าเจอปัญหาบางอย่างในขณะที่อยู่ในเมืองทหารรับจ้าง แม้ว่าเราต้องการช่วยเหลือเจ้า อาณาจักรฉินหวงก็เผชิญกับอันตรายบางอย่างที่เราต้องแก้ไข ดังนั้น เราจึงไม่ได้ให้ความช่วยเหลือ เราหวังว่าเจ้าจะไม่คิดมากกับเรื่องนี้ ผู้พิทักษ์จักรพรรดิยิ้มให้กับเจี้ยนเฉิน ไม่ว่าจะเป็นฝีมือของเจี้ยนเฉินที่ประสบความสำเร็จในเมืองทหารรับจ้าง หรือข้อเท็จจริงที่ว่าเซียนผู้คุมกฎทั้งสองคนกำลังเดินทางไปกับเขา ทั้งสี่คนก็ไม่อาจทำร้ายเจี้ยนเฉินได้ในขณะนี้

รอยยิ้มกว้างปรากฏตัวบนใบหน้าของเจี้ยนเฉินก่อนที่เขาจะเริ่มคุยกับผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้งสี่ หลังจากสนทนากันหลายคำแล้ว เขาก็เข้าประเด็นทันที มีบางอย่างเกิดขึ้นภายในบ้านเกิดของข้า ดังนั้นข้าต้องรีบกลับมาไปนั่นทันที

เอาล่ะ เช่นนั้นเราจะไม่รบกวนเวลาของเจี้ยนเฉินแล้ว”

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินและองค์ชายสามฉินจี๋ได้กล่าวลาก่อน จากนั้นผู้พิทักษ์จักรวรรดิทั้งสี่นำกลุ่มของเจี้ยนเฉินไปยังประตูมิติ ซึ่งพวกเขาจะออกจากอาณาจักร

Related