“ขอบเขตเร้นลับ!”

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้เจอมันที่นี่”

 

“ฉันเคยอ่านเรื่องแบบนี้จากชีวประวัติการผจญภัยของผู้ยิ่งใหญ่ในหนังสือเรียนเท่านั้น”

 

“เรากำลังจะอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์!”

 

“การทำงานหนักเป็นบ้าเป็นหลังของเราไม่ได้ไร้ประโยชน์!”

 

เหล่านักศึกษาตื่นเต้น

 

ขอบเขตเร้นลับ …

 

ลู่หมิงและเซี่ยหยูมองหน้ากันเลิกลั่ก พวกเขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

 

ปัญหากำลังจะเกิดแล้ว!

 

ลู่หมิงเครียด

 

อาณาเขตเร้นลับคืออะไรน่ะหรอ?

 

มันคือสุสานโบราณต่างมิติ!

 

สมัยก่อนเวลาคนรุ่นเก่าไม่สามารถซื้อบ้านได้พวกเขาจะฝ่าฝืนกฎข้อบังคับในการสร้างบ้านในเขตชานเมืองและแอบเข้ามาอยู่อาศัยในถ้ำเพื่อบ่มเพาะพลัง!

 

หลังจากผ่านไปหลายปี การหล่อเลี้ยงพลังงานก็ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง และในที่สุดถ้ำเหล่านี้ก็ได้รับการวิวัฒนาการและก่อตัวเป็นอาณาจักรต่างมิติในนามของ – ขอบเขตเร้นลับ!

 

อาณาเขตเร้นลับบางแห่งเป็นเหมือนสวรรค์ที่มีสมบัติมากมายมหาศาล

 

ในขณะที่บางแห่งเป็นสุสานโบราณที่เหล่าบรรพบุรุษบางท่านพักผ่อนอย่างสงบสุข

 

แต่โดยทั่วไปแล้วสถานที่เหล่านี้มักจะเต็มไปด้วยอันตราย

 

อาณาเขตเร้นลับเหล่านี้อาจเต็มไปด้วยอันตรายจากกับดักต่าง ๆ มากมาย เพราะท้ายที่แล้วมันก็คือที่อยู่อาศัยของผู้บ่มเพาะพลังอยู่ดี

 

ถ้าเป็นปัจจุบันผู้คนคงจะติดตั้งประตูนิรภัยที่บ้านเพื่อป้องกันอันตรายและการโจรกรรม

 

งั้นถ้าเป็นสมัยโบราณล่ะ?

 

บรรพบุรุษเหล่านั้นไม่ได้โง่ขนาดที่จะปล่อยให้ใครเดินเข้าออกบ้านของตนเป็นว่าเล่น

 

ดังนั้นอาณาเขตเร้นลับจะมีกับดักและค่ายพลังโบราณอยู่ทุกประเภท

 

อย่างไรก็ตาม…

 

โดยปกติแล้วอาณาเขตเร้นลับทั้งหมดจะบางอย่างเหมือน ๆ กัน กล่าวคือหลังจากผ่านการสะสมพลังงานมาหลายร้อยปีอาณาเขตเร้นลับจะช่วยให้ผู้ที่เข้าไปมีความเร็วในการบ่มเพาะเร็วกว่าโลกภายนอกถึงหนึ่งร้อยเท่า!

 

นอกจากนี้สถานที่แห่งนี้ยังอาจจะมีสิ่งสืบทอดของบรรพบุรุษเหล่านั้นด้วย!

 

บางที…

 

มรดกเหล่านั้นอาจเปลี่ยนจากวัตถุธรรมดากลายเป็นของวิเศษหลังอยู่ในอาณาเขตเร้นลับมาเป็นเวลานานก็ได้!

 

ตัวอย่างก็มีให้เห็นในชีวิตที่แล้วของลู่หมิง

 

แม้แต่ขวดและแจกันธรรมดา ๆ ในสมัยโบราณเมื่อถูกขุดออกมาก็จะถูกนับเป็นสมบัติ!

 

นอกจากนี้ในเมื่อที่นี่นั้นเต็มไปด้วยพลังงาน สิ่งของที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ก็ควรจะต้องมีค่ามากกว่าเช่นกัน

 

ดังนั้น…

 

เมื่อใดก็ตามที่มีคนพบอาณาเขตเร้นลับแห่งใหม่ มันจะสร้างความฮือฮาเป็นอย่างมาก!

 

เมื่อใดก็ตามที่มีคนพบอาณาเขตเร้นลับใหม่ มันนับเป็นโอกาสทอง!

 

อาณาเขตเร้นลับ…เป็นสถานที่ที่ผู้ฝึกตนทุกคนใฝ่ฝัน!

 

อย่างไรก็ตาม…

 

ลู่หมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

 

เขาเคลือบแคลงถึงเหตุผลที่ฟู่หงหมิงจงใจบอกทุกคนถึงเรื่องอาณาเขตเร้นลับ!

 

โดยปกติแล้วถ้าฟู่หงหมิงรู้เรื่องสมบัติก็ควรจะเก็บผลประโยชน์ไปแบ่งกันในกลุ่มเล็ก ๆ แต่เขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น!

 

มันหมายความว่ายังไงน่ะเหรอ?

 

ลู่หมิงและเซี่ยหยูชำเลืองมองกัน พวกเขารู้ว่ามันหมายความว่าฟู่หงหมิงยังไม่ได้รับสิ่งที่เขาต้องการ !!!

 

พูดง่าย ๆ ก็คือ …

 

พวกเขายังคงตามหาสมบัติที่พวกเขาต้องการอยู่!

 

และพวกเขาต้องการจะใช้ประโยชน์จากนักศึกษาเพื่อให้ได้รับมันมา!

 

นอกจากนี้หลังจากได้รับมันมาแล้ว ก่อนออกจากที่นี่ไปพวกเขาก็อาจจะฆ่านักศึกษาทั้งหมดเพื่อปิดปากอีกด้วย!

 

ถ้าเป็นอย่างนั้นนี่จะเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

 

มันมีอาณาเขตเร้นลับจริง ๆ หรือ?

 

ลู่หมิงยังไม่ปักใจเชื่อ!

 

“บอกฉันทีว่านี่มันเป็นเพียงภาพลวงตา”

 

เซี่ยหยูมีสีหน้าเคร่งเครียด

 

สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่ามีบางอย่างผิดปกติมาก ๆ

 

“ผมก็หวังว่ามันจะเป็นภาพลวงตาเช่นกัน”

 

ลู่หมิงถอนหายใจ

 

ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเปลี่ยนแผน

 

แทนที่จะรอให้คนกลุ่มนี้ฆ่าพวกเขาอย่างลับ ๆ ลู่หมิงควรเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของพวกเขาไปเลยต่างหาก

 

เมื่อนึกได้เช่นนี้ …

 

ลู่หมิงจึงถามฟู่หงหมิงที่ยืนอยู่ไม่ไกล “คุณหนีออกมาได้แค่ 3 คนหรือ?”

 

“ใช่”

 

ฟู่หงหมิงมีสีหน้าละอายใจ ”แม้ว่าฉันอยากจะช่วยพวกเขา แต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก…เราทำได้เพียงวิ่งต่อไป เราไม่สามารถหยุดได้…”

 

“ไม่น่าใช่!”

 

ลู่หมิงส่ายหัว ”สกิลที่ผมฝึกฝนเป็นอย่างแรกคือทักษะที่ช่วยเพิ่มความสามารถด้านประสาทสัมผัส แต่ตอนนี้ผมกลับได้กลิ่นคาวเลือดมาจากตัวพวกคุณ”

 

“ผมอยากรู้เหลือเกิน…”

 

ลู่หมิงมองไปที่พวกเขา ”แล้วในเมื่อคุณไม่ได้เข้าไปช่วยคนงานเหล่านั้น ทำไมพวกคุณถึงมีกลิ่นเลือดติดตัวมากมายขนาดนี้?

 

แม้ว่าคนทั่วไปจะไม่รู้สึกถึงมัน…แต่ผมสัมผัสได้อย่างรุนแรง!”

 

ฟิ้ววว!

 

เหมืองเงียบลงในทันที

 

มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่าน ก่อให้เกิดบรรยากาศเย็นเยือก

 

อาจารย์ทั้ง 2 คนก็เริ่มตระหนักได้

 

กลิ่นเลือด…

 

ความสามารถด้านประสาทสัมผัส …

 

พวกเขาตื่นตัว และเริ่มคิดว่าหรือมันจะเป็นกับดักของคนพวกนี้?

 

ทันใดนั้นอาจารย์อันก็มองไปที่คนงานทั้งสามด้วยความสงสัย

 

แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจออาณาเขตเร้นลับ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คนโง่

 

พวกเขาจะไม่ถูกหลอกง่ายๆ !

 

“พวกคุณอธิบายเรื่องนี้ยังไง?”

 

น้ำเสียงของอาจารย์อันเย็นชา

 

เขาไม่สามารถบอกได้ว่ามีกลิ่นเลือด แต่เขาเชื่อใจนักศึกษาของเขา!

 

วิ้วว!

 

ความเงียบอันน่ากลัวเกิดขึ้นในเหมืองอีกครั้ง

 

บรรยากาศในเหมืองตึงเครียด และเปรียบเสมือนสงครามที่อาจปะทุได้ทุกเมื่อ

 

ทุกคนจับจ้องไปที่คนงานและหวังว่าพวกเขาจะให้คำอธิบายในทุก ๆ เรื่องรวมถึงประเด็นเกี่ยวกับอาณาเขตเร้นลับ!

 

พวกเขาหวังว่ามันจะเป็นอาณาเขตเร้นลับจริง ๆ

 

และถ้าเป็นเช่นนั้น…

 

มันจะนับเป็นโอกาสทอง!

 

มันจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับผู้บ่มเพาะที่อยู่ในระดับต่ำที่อาจได้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของพวกเขา!

 

“ผม…”

 

ฟู่หงหมิงเหมือนจะถูกผลักไปอยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบาก ”ผมต้องพูดจริง ๆ เหรอ”

 

“พูดมา!”

 

สีหน้าของอาจารย์อันมืดมน “มิฉะนั้น…”

 

เขาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

 

“ได้เลย!”

 

ฟู่หงหมิงกัดฟันและผลักคนงานที่อยู่ข้าง ๆ ไปด้านหน้าซึ่งคนงานคนนี้เป็นคนที่เงียบมาตลอด

 

”คุณควรบอกพวกเขาด้วยตัวคุณเอง”

 

“…”

 

คนงานคนนั้นเดินมาข้างหน้าอย่างเขินอายและโค้งคำนับให้ทุกคน

 

“ขะ-ขอโทษค่ะ”

 

เสียง…

 

???!

 

ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอเป็นผู้หญิง?

 

“ฉัน”

 

คนงานหญิงรู้สึกผิด ”คือว่าฉันมี…ประจำเดือนในช่วงสอง สามวันที่ผ่านมา…ฉันขอโทษด้วยค่ะ”

 

!!!

 

ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก

 

หวืด!

 

ทันใดนั้นสายตาทุกคนก็จับจ้องไปที่ลู่หมิง

 

เชี่*ย…ไอหมอนี่คือคนที่มีสกิลด้านประสาทสัมผัส?

 

กลิ่นเลือดรุนแรง…

 

แม้ว่ามันจะจริง…แต่แม่*ง!

 

“เอิ่ม…นี่มัน….”

 

อาจารย์อันไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

 

นี่มันอะไรกัน?

 

จริง ๆ แล้วเขาจะว่าลู่หมิงก็ไม่ได้ เพราะภายใต้สถานการณ์ปกติคงไม่มีใครคิดว่าจะมีผู้หญิงอยู่ท่ามกลางหมู่คนงาน!

 

เพราะท้ายที่สุดแล้วโรงงานมักจะเลือกผู้ชายมาทำงานเป็นคนงานในเหมืองมากกว่าผู้หญิง

 

“ผมขอโทษทุกคน ณ ที่นี้อีกครั้ง”

 

ฟู่หงหมิงอธิบายให้ทุกคนฟัง ”เธอคือน้องสาวของผม ฟู่หงหยวน เราทำงานในเหมืองนี้มาหลายปี ผมสามารถอดทนกับความยากลำบากได้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็ตาม แต่ผมไม่อยากให้เกิดอันตรายขึ้นกับน้องสาวของผม ดังนั้นผมจึงมักจะห้ามเธอพูด ผมไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดเช่นนี้…..”

 

“ไม่เป็นไรครับ เราผิดเอง” อาจารย์อันขอโทษ

 

”เป็นฝ่ายเราที่คิดมากเกินไปเองครับ”

 

“ยังมีเรื่องแปลก ๆ อยู่อีก” ลู่หมิงยังคงมีข้อสงสัย

 

”นอกจากเธอแล้วผมก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดจากคุณสองคนเช่นกัน”

 

หืม?

 

ทุกคนตกใจ หรือจะมีอะไรมากกว่านั้นจริง ๆ ?

 

“โอ้! พี่ชายคุณสองคนมีเลือดออกที่หลังของคุณ

 

ฟู่หงหยวนเตือน

 

“มีเลือดหรอ?”

 

ฟู่หงหมิงหันกลับมา และทุกคนก็สังเกตเห็นว่ามีคราบเลือดออกที่เสื้อของเขา

 

“อ๊ะ -”

 

นักศึกษาหญิงบางคนกลัวจนตัวแข็ง

 

“นี่มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?”

 

ฟู่หงหมิงเกาหัวของเขา ”ผมอาจถูกก้อนหินที่ตกลงมาขูดตอนที่เราวิ่งเพื่อรักษาชีวิตไว้ เพราะตอนนั้นเราคิดได้แค่ว่าจะหนีออกมาให้ได้ … มันน่ากลัวจริง ๆ”

 

“เลือดอาจจะไหลออกมาอีกก็ได้”

 

ฟู่หงหยวนรู้สึกเป็นห่วงพี่ชายของเธอ

 

ฟู่หงหมิงยิ้มด้วยใบหน้าที่ดูซื่อสัตย์ ”ไม่ต้องกังวล ฉันเป็นพวกหนังหนาน่ะ เดี๋ยวอีกแปปนึงแผลก็คงจะหายไปเอง”

 

งั้นนี้ก็คงเป็นเหตุผลทั้งหมด

 

ในที่สุดทุกคนก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“ผมขอโทษ ผมสร้างปัญหาให้พวกคุณทุกคน”

 

ฟู่หงหมิงรู้สึกละอาย

 

“ไม่เป็นไร มันเป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิด”

 

อันมู่เฟิงขอโทษก่อนที่จะกลับมาพูดคุยเกี่ยวกับอาณาเขตเร้นลับอีกครั้ง

 

“คุณเคยได้ยินอะไรอีกบ้าง”

 

อาจารย์อันค่อนข้างตื่นเต้น

 

เขารู้ว่า…

 

…ด้วยเรื่องของอาณาเขตเร้นลับ…

 

อาจารย์ทุกคนที่รับผิดชอบภาคสนามครั้งนี้จะได้รับรางวัลใหญ่!

 

แต่เดิมแม้ว่านักศึกษาจะไม่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเหมืองถล่ม แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาจะต้องรับโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาค้นพบอาณาเขตเร้นลับแล้ว มันจะเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขา!

 

“เอ่อ…”

 

ฟู่หงหมิงเล่า ”เหมือนว่าในตอนนั้นจะมีคนตะโกนคำ 2 คำขึ้นมาก่อนจะตาย…ฉันคิดว่า…มันน่าจะเป็นรัศมีจันทรากับ เงาจันทรา …”

 

รัศมีจันทรา?

 

เงาจันทรา?

 

อาจารย์อันตื่นเต้น

 

มันเป็นเรื่องจริง!

 

มีผู้บ่มเพาะอาวุโสคนหนึ่งที่ใช้ชื่อว่าเงาจันทรา และเมืองชิงหมิงก็เป็นบ้านเกิดของเขา

 

นอกจากนี้มันยังมีตำนานเล่าว่าเขาเคยมีคฤหาสน์ที่นี่…

 

เพียงแต่ยังไม่เคยมีใครค้นพบมัน

 

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหลังจากผ่านไปหลายปีสถานที่แห่งนั้นจะกลายเป็นเหมืองพลังงาน!

 

คฤหาสน์ของเงาจันทรา…

 

…อยู่ในเหมือง!

 

ไม่น่าแปลกใจเลย…

 

อาจารย์อันรู้สึกตื่นเต้น

 

นักศึกษาทุกคนก็ตื่นเต้นเช่นกัน

 

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ใกล้ชิดกับตำนาน

 

ลู่หมิงที่เป็นศูนย์กลางของความสนใจในตอนแรก ตอนนี้ถูกละเลยโดยสิ้นเชิง

 

เขาก้าวกลับไปที่ที่นั่งของเขาท่ามกลางเหล่านักศึกษาอย่างเงียบ ๆ

 

“นายเห็นมันชัดเจนไหม”

 

เขามองไปที่เซี่ยหยู

 

“ใช่”

 

เซี่ยหยูพยักหน้าเล็กน้อย ”เมื่อทุกคนหันไปสนใจคนงานหญิง คนงานทั้งสองก็ฟันหลังของอีกคนในพริบตา”

 

โหดเหี้ยมมาก!

 

ลู่หมิงรู้สึกตึงเครียด

 

พวกเขาทำร้ายกันเองเพื่อไม่ให้ลู่หมิงสงสัยพวกเขาอีกต่อไป!

 

ในเมื่อคนงานเหล่านี้ปั้นเรื่องราวของตัวเองขึ้นมาและทุกคนก็ดันเชื่อคำอธิบายของพวกเขา ลู่หมิงจะไปตั้งข้อสงสัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับคนงานเหล่านี้ได้อย่างไร?

 

อย่างไรก็ตามสำหรับลู่หมิง สิ่งนี้ได้ยืนยันความสงสัยของเขาเกี่ยวกับคนงานพวกนี้เรียบร้อยแล้ว!

 

เขาและเซี่ยหยูมีข้อสงสัยบางอย่างดังนั้นพวกเขาจึงเตรียมการไว้ล่วงหน้า

 

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่ไม่กี่คนแล้วที่ยังคงเคลือบแคลงในตัวคนงานเหล่านั้น!

 

“คุณไปฝึกฝนทักษะด้านประสาทสัมผัสตอนไหนกันรุ่นพี่?”

 

เซี่ยหยูมีข้อสงสัยบางอย่าง

 

จากความทรงจำของเขาลู่หมิงเป็นนักสร้างการ์ด และมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการพัฒนาประสาทสัมผัสแม้แต่นิดเดียวเลย

 

ไม่มี!

 

“เอ่อ จริง ๆ ฉันก็ไม่เคยฝึกมันหรอกแค่พูดสุ่ม ๆ แล้วนัวไปก่อน”ลู่หมิงตอบ

 

เซี่ยหยู: “งั้นดูเหมือนว่าเราคงจะไม่มีทางอื่น”

 

เซี่ยหยูรู้สึกช่วยไม่ได้

 

ศัตรูนั้นแข็งแกร่งและเจ้าเล่ห์

 

แม้ว่าพวกเขาจะต้องการที่จะสู้แบบตัวต่อตัว แต่ศัตรูก็คงไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้! แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มสงครามขึ้น แต่พวกเขาก็คงจะถูกอาจารย์หยุด และเมื่อถึงตอนนั้นมันจะยิ่งลำบากในการดำเนินแผนการใด ๆ ก็ตาม

 

ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงสามารถใช้ได้เพียงวิธีที่โง่ที่สุดเท่านั้น – รอจนกว่าศัตรูจะเปิดเผยตัวก่อนที่พวกเขาจะทำอะไร

 

“ขอคิดก่อนนะ…”

 

“บางทีฉันอาจจะมีวิธีที่ดีกว่านี้”

 

“ขอเวลาแปปนึง”

 

ลู่หมิงยังมีไม้ตายขั้นเทพของเขาอยู่! ดังนั้นบางทีมันอาจมีทางออกที่ดีกว่านี้

 

เพราะฉะนั้น…

 

เขาเดินเข้าไปในทะเลแห่งจิตสำนึกและพบว่าไม้ตายของเขากำลังกัดแทะการ์ดดั้งเดิมของเขาอย่างเอร็ดอร่อย

 

“พี่แมวค้าบ?”

 

ลู่หมิงถามอย่างระมัดระวัง

 

แมวดำเหลือบมองไปที่ลู่หมิง ก่อนที่มันจะก้มหัวลงเพื่อแทะการ์ดต่ออย่างไม่สนใจใยดี

 

“พี่แมว”

 

ลู่หมิงกล่าวว่า ”ถึงเวลาที่พี่ต้องจ่ายหนี้ก่อนแรกแล้ว!”

 

แมวดำ: “???”

 

“เฮ้เฮ้”

 

ลู่หมิงไอ ”พี่แมว ตอนนี้พี่ยืมร่างกายผมเป็นบ้านอาศัยอยู่ แล้วเมื่อเจ้าบ้านตกอยู่ในอันตราย พี่ก็ต้องยินดีที่จะช่วยไม่ใช่หรอ?”

 

แมวดำ: “…”

 

“ไม่เข้าใจหรือ”

 

ลู่หมิงเกาหัวพยายามอธิบาย ”ผมกำลังพูดถึงการอยู่ด้วยกันอย่างเกื้อกูลไง! …พี่แมวน่าจะให้ผมยืมพลังงานของพี่สักนิ๊ดนึง…แล้วสักวันผมอาจจะมีพลังพอที่จะปลดผนึกบนตัวพี่ก็ได้นะ?

 

“…”

 

แมวดำมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า

 

“ไม่เอาหรือ?”

 

ลู่หมิงรู้สึกผิดหวังมาก เขาถอนหายใจแล้วบ่น ”งั้นนายจะมีประโยชน์อะไรอีก…”

 

“ปัง!”

 

แมวดำตบอุ้งเท้าของมันและลู่หมิงก็ถูกผลักลอยละลิ่วออกจากทะเลแห่งจิตสำนึกของเขา

 

แม้เขาจะพยายามแต่ก็กลับเข้าไปข้างในไม่ได้อีก….

 

จิตสำนึกของเขาคลายตัวออก

 

ลู่หมิงถูกบังคับให้กลับสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง

 

“แล้วไม้ตายของคุณล่ะ”

 

เซี่ยหยูกำลังรอคำตอบจากลู่หมิง

 

“มันจากเราไปตลอดกาลแล้ว….”

 

ลู่หมิงถอนหายใจ

 

เซี่ยหยู: ”…”

 

อ้าว แล้วตอนแรกยังดูมั่นใจอยู่เลยนี่หว่า!