ภายในเหมือง

 

ฟู่หงหมิงและอาจารย์อันกำลังคุยเรื่องอาณาเขตเร้นลับ

 

ลู่หมิงและเซี่ยหยูเหลือเพียงทางเลือกเดียวคือรอให้คนงานเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของพวกเขาด้วยตัวเอง

 

คนเหล่านี้น่าจะกุเรื่องอาณาเขตเร้นลับและหลอกทุกคนไปที่นั่น

 

เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังคิดที่จะหลอกใช้นักศึกษาเพื่อสิ่งที่พวกเขากำลังตามหา ฉะนั้นเมื่อได้รับมันมาแล้วคนเหล่านี้จะเผยธาตุแท้ออกมาอย่างแน่นอน และจังหวะนั้นลู่หมิงกับเซี่ยหยูก็จะหยุดการซุ่มโจมตีของพวกเขาทันที

 

ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถหยุดคนร้ายเหล่านี้ไว้ได้ชั่วคราวจนอาจารย์ทั้งสองจะตระหนักว่ามันเป็นกับดัก

 

แต่ปัญหาเดียวในตอนนี้คือ …

 

พวกเขาสองคนคนเดียวไม่เพียงพอ

 

“ฉันมีเพื่อนอีกคนนึงที่น่าจะใช้การได้”ลู่หมิงนึกถึงคน ๆ หนึ่ง

 

“แม้หมอนี่จะเป็นคนที่อุบาทว์และโง่เขลาซึ่งบางทีฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าสมองเขาอาจจะถูกกระทบกระเทือน แต่ความสามารถของเขาก็ค่อนข้างมีประโยชน์”

 

“ผมก็มีเพื่อนอีกคนหนึ่งที่น่าจะช่วยพวกเราได้”เซี่ยหยูคิดแล้วพูดต่อ “คิดว่าเขาน่าจะเชื่อพวกเรา”

 

“ดีมาก” ลู่หมิงเห็นด้วย “เรามาเตรียมตัวกันเถอะ”

 

หลังจากพูด…

 

ทั้งสองร่างก็กลืนหายไปกับฝูงนักศึกษาอย่างเงียบ ๆ พวกเขาต้องเตรียมตัวสำหรับวิกฤตที่อาจเกิดขึ้นขณะที่คนอื่น ๆ ยังคงสนใจเกี่ยวกับอาณาเขตเร้นลับ

 

บางที…

 

มันอาจจะไม่ใช่เพราะทุกคนไม่ตงิดใจกับเรื่องแปลก ๆ พวกนี้ แต่พวกเขาแค่ไม่ยอมรับมันก็เท่านั้น

 

เพราะยังไงซะ…สิ่งที่อาจจะอยู่ตรงหน้าคืออาณาเขตเร้นลับ!

 

แม้ว่าจะมีโอกาสเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ แต่พวกเขาก็จะไม่ยอมแพ้!

 

ถ้าเกิดมีอาณาเขตเร้นลับอยู่จริง ปัญหาอื่น ๆ จะสำคัญตรงไหนกัน?

 

….

 

“ที่นี่มันคับแคบจริง ๆ”ฟู่หงหมิงเกาหัวของเขาและถาม “แล้วผู้บริหารวิทยาลัยจะมาถึงเมื่อไร?”

 

“อีกประมาณสามชั่วโมง”

 

อาจารย์อันมองดูเวลา

 

ตามกำหนดการวิทยาลัยจะส่งคนไปรับพวกเขาในอีกประมาณสามชั่วโมง หลังจากนั้นพวกเขาจะตระหนักว่ามีอุบัติเหตุบางอย่างเกิดขึ้นและจะพยายามช่วยเหลือเหล่านักศึกษาฝึกงานออกมา

 

“โอ้”

 

”ผมหวังว่าผู้บริหารวิทยาลัยจะมาโดยเร็วที่สุดเพื่อช่วยเหลือพวกเราทุกคน”ฟู่หงหมิงพยายามทำตัวเรียบง่ายและซื่อสัตย์

 

นี่เป็นครั้งที่สองที่ฟู่หงหมิงถามเรื่องผู้บริหารวิทยาลัย

 

ถูกแล้ว …

 

นักศึกษาเหล่านั้นดูเหมือนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง …

 

”เดี๋ยวนะ….ถ้าผู้บริหารวิทยาลัยมาที่นี่หมายความว่าอาณาเขตเร้นลับ?”

 

หวืดด!

 

ในที่สุดพวกเขาก็ตระหนักถึงปัญหาบางอย่าง

 

ใช่ถูกต้อง!

 

หากพวกเขารอให้ผู้บริหารหรืออาจารย์ใหญ่มา การเข้าไปในอาณาเขตเร้นลับก็คงเป็นได้แค่เพียงฝันกลางวัน

 

อาณาเขตเร้นลับเหล่านี้จะกลายเป็นแหล่งความมั่งคั่งของวิทยาลัย และมันจะไม่เกี่ยวอะไรกับคนที่ค้นพบมันในตอนแรกหรือเจอกับหายนะเพราะมัน!

 

“ไม่! ฉันจะไปที่อาณาเขตเร้นลับ”

 

“ฉันด้วย”

 

“แม้ว่าเราจะไม่สามารถเอาสมบัติที่นั่นไปได้ แต่อย่างน้อยที่สุดเราก็สามารถบ่มเพาะที่นั่นได้”

 

นักศึกษาเริ่มเสียงดัง

 

อาจารย์ทั้งสองมองหน้ากัน….คำพูดเหล่านี้ทำให้พวกเขาถูกล่อลวงด้วยเช่นกัน!

 

มันเต็มไปด้วยสมบัติ …

 

ถ้ามันเป็นของวิทยาลัย ไม่มีทางที่พวกเขาจะเอาสมบัติออกไปได้เพราะแม้ว่าพวกเขาจะเอาไป แต่พวกเขาก็ไม่สามารถใช้งาน หรือซื้อขายมันได้เลย! …..อย่างไรก็ตามเนื่องจากที่นั่นมีพลังงานอยู่มากมาย ดังนั้นบางทีทุกคนจะมีโอกาสได้บ่มเพาะพลังอย่างก้าวกระโดด!

 

นอกจากนักศึกษาแล้วอาจารย์ก็จะได้รับประโยชน์เช่นกัน!

 

บางที…

 

มันก็น่าจะโอเคที่จะลองเสี่ยงดู

 

“คุณช่วยพาพวกเราไปที่นั่นหน่อยได้ไหมครับ” อาจารย์อันพูดกับฟู่หงหมิง

 

“ผมทำไม่ได้หรอก” ฟู่หงหมิงโบกมือด้วยสีหน้าหวาดกลัว ”มันอันตรายมาก”

 

“ไม่ต้องกังวล”

 

อาจารย์อันโบกมือปฎิเสธ ”เราทั้งคู่ต่างก็เป็นผู้บ่มเพาะพลังระดับสาม เราค่อนข้างแข็งแกร่ง นอกจากนี้เรายังมีนักศึกษาจำนวนมากอยู่ ถ้าเราทำอะไรอย่างระมัดระวังปัญหาน่าจะไม่เกิดขึ้น นอกจากนี้ถ้าเป็นอาวุโสเงาจันทราจริงก็ไม่ควรมีกับดักใด ๆ ที่นั่น” อันมู่เฟิงกล่าวสรุป

 

อันมู่เฟิงเคยได้ยินตำนานเกี่ยวกับอาวุโสเงาจันทรา ตำนานกล่าวไว้ว่าท่านเป็นผู้อาวุโสที่ใจดีและเป็นมิตร

 

“แน่นอน!”

 

ฟู่หงหมิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเห็นด้วย

 

ดังนั้นฟู่หงหมิงจึงนำคนกลุ่มใหญ่ไปยังทิศทางของจุดสำรวจสายแร่

 

ขณะเดียวกัน

 

ลู่หมิงและเซี่ยหยูมองหน้ากันและเดินตามกลุ่มไป

 

ระหว่างทางพวกเขาเจออุปสรรคมากมาย….หินที่ตกลงมาและหลุมบ่อบนพื้นกลายเป็นสิ่งกีดขวางที่ปิดกั้นทางของพวกเขา แต่โชคดีที่นักศึกษายังมีพลังงานพอจะช่วยกำจัดมันออกไปได้

 

บางคนทุบหินในขณะที่คนอื่น ๆ ย้ายหินหรือไม่ก็อุดรู …

 

แม้ว่านักศึกษาส่วนมากจะมีความสามารถค่อนข้างต่ำซึ่งบางคนยกหินยังไม่ขึ้นด้วยซ้ำ แต่ทุกคนก็ร่วมแรงร่วมใจกันเพราะพวกเขามีจุดประสงค์ที่ชัดเจน-กล่าวคือยิ่งพวกเขาไปถึงอาณาเขตเร้นลับเร็วเท่าไหร่พวกเขาก็จะอยู่บ่มเพาะที่นั่นได้นานขึ้นเท่านั้น!

 

พวกเขาต้องไปถึงที่นั่นก่อนที่ผู้บริหารวิทยาลัยจะมาที่นี่!

 

เพราะฉะนั้น…

 

นักศึกษาเปิดเส้นทางเดินท่ามกลางซากปรักหักพัง นอกจากนี้พวกเขายังเปิดทางเข้าของถ้ำเหมืองสองแห่งที่ถูกปิดตายด้วยหินที่ตกลงมาอย่างสมบูรณ์

 

“ทางนี้”

 

ฟู่หงหมิงนำนักศึกษามาหยุดอยู่หน้ากำแพงหินขนาดมหึมา

 

พวกเขาสามารถมองเห็นบางสิ่งบางอย่างได้อย่างคลุมเครือ

 

ดูเหมือนจะมีแสงไฟริบ ๆ อยู่บนกำแพงหิน

 

“นั่นก็คือ…”

 

นักศึกษาตื่นเต้น

 

อาณาเขตเร้นลับ!

 

มีความเป็นไปได้สูงว่าอาณาเขตเร้นลับจะอยู่หลังกำแพงหินนี้!

 

“ไปกันเถอะ!” เหล่านักศึกษาคำราม

 

ปัง

 

พวกเขาใช้ความสามารถในการโจมตีทุกประเภทไปที่กำแพงหิน

 

กริ๊ก!

 

ขณะที่เริ่มมีรอยแตกบนกำแพงหิน มันทำให้พวกเขาสามารถมองเห็นแสงผ่านรอยแตกได้มากขึ้น

การโจมตีของนักศึกษาได้ผล!

 

แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถในการโจมตีระดับสูง แต่ก็มีความแข็งแกร่งในด้านจำนวน

 

“ได้ผล”

 

อาจารย์ทั้งสองก็ตื่นเต้นเช่นกัน

 

ปรากฏว่ากำแพงหินไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อการป้องกันอันแข็งแกร่ง

 

สิ่งนี้คล้ายกับเขตแดนที่สามารถทำลายได้ก็ต่อเมื่อมีพลังงานเพียงพอ

 

“เขตแดน?”

 

ลู่หมิงกำลังใช้ความคิดวิเคราะห์สถานการณ์

 

เมื่อเขาได้ยินคำพูดของอาจารย์อัน ในที่สุดลู่หมิงก็เข้าใจว่าทำไมทั้งสามคนไม่ทำลายกำแพงแล้วใช้ประโยชน์จากอาณาเขตเร้นลับไว้เอง

 

สาเหตุเป็นเพราะพวกเขาไม่มีพลังงานเพียงพอที่จะทำลายกำแพงหิน!

 

พวกเขามีพลังงานไม่เพียงพอ!

 

สิ่งนี้สามารถทำได้ด้วยความช่วยเหลือของนักศึกษาจำนวนมากเท่านั้น!

 

เนื่องจากพวกเขามีพลังไม่เพียงพอ พวกเขาจึงต้องใช้จำนวนเข้าแลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีนักศึกษาจำนวนมากมายขนาดนี้

 

ปัง

 

นักศึกษายังคงโจมตีอย่างดุเดือด

 

บางคนหมดเรี่ยวแรงและหยิบการ์ดพลังงานออกมา

 

แกร๊ก!

 

แกร๊ก!

 

ทันใดนั้น

 

รอยแตกก็ค่อย ๆ ปกคลุมไปทั่วผนัง

 

ร่องรอยของแสงที่ซึมออกจากด้านหลังกำแพงสว่างขึ้น

 

พวกเขาใกล้จะทำลายขอบกำแพงแล้ว!

 

“มาเลย!”

 

“ใกล้แล้ว!”

 

นักศึกษาตื่นเต้น

 

ปัง

 

อีกครั้งที่พวกเขาทั้งหมดร่วมมือกันเพื่อโจมตี

 

ตูม!

 

กำแพงหินแตกพร้อมกับเสียงดังก้องและมีแสงระเบิดออกมา ความสว่างปกคลุมอยู่ชั่วขณะและไม่กี่วินาทีถัดมาทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าก็ชัดเจน….

อาณาเขตเร้นลับในตำนาน!

 

ทุกคนมองไปที่มันด้วยความคาดหวัง แต่พวกเขาก็ตะลึง

 

ด้านหลังกำแพงภายใต้แสงไฟนั้นเป็นห้องที่ดูซอมซ่อ!

 

“มันเป็นไปได้ยังไงกัน! อาณาเขตเร้นลับ จะเล็กขนาดนี้ได้ยังไง!”

 

“ไม่!”

 

“นี่ไม่ใช่อาณาเขตเร้นลับ!”

 

นักศึกษาปฎิเสธที่จะเชื่อ

 

อาจารย์ทั้งสองจ้องโต๊ะที่วางอยู่ตรงกลางห้องเล็กๆ นั่น

 

มันมีสิ่งของแปลก ๆ สองสามอย่างที่มีแสงแวววาว พร้อมกับการ์ดอีกสองสามใบลอยอยู่

 

สิ่งของเหล่านั้นดูแปลกตาและไม่ธรรมดา

 

นั่นคือ …

 

หวืดด!

 

เงาวูบวาบ

 

ก่อนที่พวกเขาจะเห็นได้ชัดเจน ฟู่หงหมิงและทั้งสองคนก็รีบเข้าไปในห้องและเอาของออกมา

 

วูซซ—

 

กระแสพลังงานลอยผ่าน

 

ในขณะที่พวกเขาหยิบสิ่งของเหล่านั้นออกมา ทุกอย่างในห้องก็ระเหยกลายเป็นพลังงานและหายไป

 

บางทีมันน่าจะกลายเป็นฝุ่นไปนานแล้ว แต่มันยังคงรูปแบบเดิมไว้เนื่องจากพลังงานหลักได้หายไป

 

“มันไม่ใช่ภาพลวงตา!”

 

“คุณกล้าหลอกลวงเราได้อย่างไร!”

 

อาจารย์อันหงุดหงิด

 

อาจารย์อันไม่คาดคิดว่าเขาจะถูกจัดฉากโดยคนงานเพียงไม่กี่คน!

 

“ล้อมพวกเขาไว้!”

 

นักศึกษาก็กราดเกรี้ยวเช่นกัน

 

“ฮิฮิ”

 

ฟู่หงหมิงยิ้มพลางหยิบการ์ดจากกระเป๋า

 

การ์ดเทเลพอร์ต!

 

สีหน้าของอาจารย์อันเปลี่ยนไป

 

มันคือการ์ดเทเลพอร์ตในตำนาน!

 

ความสามารถในการเทเลพอร์ตนั้นทรงพลังมาก ทำให้การ์ดใบนี้เป็นการ์ดที่ล้ำค่า!

 

และตอนนี้ฟู่หงหมิงมีหนึ่งในการ์ดเหล่านั้น!

 

แม่*งเอ้ย!

 

ไอ้พวกนี้เป็นใครกัน พวกเขาได้การ์ดอะไรไปจากห้อง? อะไรที่สำคัญมากขนาดที่พวกเขาจะต้องใช้การ์ดเทเลพอร์ตเพื่อหลบหนี!

 

อาจารย์อันรู้ว่าพวกเขากำลังเจอปัญหาใหญ่

 

“ไม่ต้องกังวล”

 

“หลังจากที่จากไป ฉันจะตอบแทนพวกแกอย่างแน่นอน”

 

ฟู่หงหมิงยิ้มอย่างชั่วร้าย

 

คนโง่เหล่านี้ถูกขังอยู่ในเหมือง หลังจากที่เขาออกไปเขาก็จะสั่งให้ใครบางคนโยนระเบิดเข้าไปข้างในและพวกโง่นี่จะต้องตายอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลาที่วิทยาลัยส่งความช่วยเหลือมา…

 

คนเหล่านี้คงจะเสียชีวิตไปแล้ว

 

ถูกต้อง

 

อาจารย์กระจอกจากวิทยาลัยอาชีวะเหล่านี้จะมาสู้กับพวกเขาได้อย่างไร?

 

“เปิดใช้งานการ์ด”

 

ฟู่หงหมิงส่งการ์ดให้น้องสาวของเขา

 

“โจมตี!”

 

อาจารย์อันคำรามอย่างบ้าคลั่ง

 

หากฟู่หงหมิงหนี…พวกเขาจะต้องตายแน่นอน! ดังนั้นพวกเขาต้องขังพวกเขาไว้ที่นี่!

 

ปัง

 

ลมรุนแรงพวยพุ่งขึ้น

 

อาจารย์อันรวบรวมลมไว้ในมือและเปลี่ยนมันให้เป็นใบมีด เขารวบรวมพลังงานทั้งหมดของเขาในฐานะนักรบพลังธาตุระดับสาม อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันนี้ฟู่หงหมิงก็ยืนอยู่แถวหน้าเพื่อบล็อคการโจมตีแล้ว

 

โล่พลังงาน! ฟู่หงหมิงกอดอก

 

พลังงานที่พลุ่งพล่านอยู่รอบตัวเขาก่อให้เกิดอุปสรรคในการโจมตี

 

ปัง

 

ใบมีดลมกระทบกับมันและเกิดเสียงเฉือนเบา ๆ

 

การโจมตีทั้งหมดถูกบล็อค

 

อาจารย์อันเริ่มโจมตีพวกเขาทั้งสามอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาได้ยินเพียงเสียงกระแทกเบา ๆ บนโล่พลังงาน

 

พวกเขาไม่สามารถเอาชนะคนเหล่านี้ได้ …

 

ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวความหวังเลย!

 

แม้อาจารย์หวังจะโจมตีร่วมกับเขาเพื่อจู่โจมคนทั้งสาม แต่ก็มีเพียงรอยแตกเล็กน้อยบนโล่พลังงาน

 

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายโล่พวกนี้ในเวลาอันสั้น!

 

“ทุกคนโจมตี!”

 

นักศึกษาพร้อมใจกันโจมตี

 

อย่างไรก็ตามพวกเขาใช้พลังงานไปมากเมื่อพวกเขาทำลายกำแพงหิน นอกจากนี้พวกเขายังใช้การ์ดพลังงานของตนไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เหลือพลังงานมากนัก

 

การโจมตีที่กระจัดกระจายเพียงไม่กี่ครั้งนั้นไม่มีประโยชน์เลย

 

ในขณะเดียวกัน…

 

ฟู่หงหยานก็เปิดใช้งานการ์ดในมือแล้ว

 

“เปิดใช้งานแล้ว”

 

อาจารย์อันรู้สึกหนาวสั่น

 

วูซซ—

 

แกนคริสตัลพลังงานสีเขียวใสถูกสร้างขึ้นและเกิดวงเวทย์ที่เท้าของทั้ง 3 คน

 

มีแสงกระพริบเล็ก ๆ ออกมาจากรัศมีของการ์ดเทเลพอร์ต!

 

“ลาก่อน”

 

ฟู่หงหมิงไม่ได้กังวลเรื่องโล่พลังงานแม้แต่น้อย

 

ต่อให้เขาเจอกับผู้บ่มเพาะระดับสาม สองคนนะเหรอ?

 

ใช่! พวกนั้น…จะตายที่นี่ตลอดไป

 

จะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่

 

วูซซ—

 

แสงสีเขียวสว่างขึ้น

 

ขณะนั้นเอง…ในช่วงเวลาสำคัญนั้นฉางเหลียงที่สร้างแสงสว่างให้กับทุกคนก็คำรามเสียงดัง และมีแสงสว่างออกมาจากดวงตาของเขา

 

“Flashbang!”

 

ทุกคนที่อยู่ตรงหน้าฉางเหลียงไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ในทันที

 

มีหมอกขาว ๆ เต็มไปหมด!

 

พวกเขามองไม่เห็นอะไรเลย!

 

นี่คือช่วงเวลาสำคัญ!

 

หวืบบบ!

 

ลูกศรที่ประกอบขึ้นจากพลังงานพุ่งทะลุอากาศและยิงไปที่ฟู่หงหยาน

 

มันคือสกิลของเซี่ยหยู!

 

Frostbolt!

 

วูซซ—

 

มีเสียงกระซิบเบา ๆ

 

ในเวลาเดียวกันฟู่หงหมิงก็ถูกแสงสว่างปกคลุม มันคือภาพลวงตาของจางเสี่ยวปัง!

 

เขาและเซี่ยหยูโฟกัสการโจมตีของพวกเขาไปยังฟู่หงหยานในเวลาเดียวกัน โดยมุ่งเป้าที่จะโจมตีเธอทั้งทางจิตวิญญาณและกายภาพ!

 

“อึก!”

 

พลังงานของฟู่หงหยานสะดุด

 

เวทย์เทเลพอร์ตที่กำลังจะเสร็จสมบูรณ์ก็หยุดชะงักเล็กน้อย แต่เธอก็ฟื้นตัวเร็วมากและยังคงส่งพลังงานเข้าไปในการ์ดต่อ

 

อย่างไรก็ตามช่วงเวลานี้ก็เพียงพอแล้ว

 

มีบางอย่างพุ่งออกมาจากหมอกสีขาว

 

“มีบางอย่างกำลังมาทางนี้!”

 

ฟู่หงหมิงตื่นตัว

 

เขามองไม่เห็นอะไรเลยอย่างไรก็ตาม…เขาสัมผัสได้ถึงพลังของเขาว่ามันดูเหมือนจะเป็นวัวกระทิงที่ก่อตัวขึ้นจากพลังงาน ดูเหมือนว่าจะเป็นสกิลกระทิงคลั่ง? และมันต้องทำให้เขาประหลาดใจเพราะทิศทางการโจมตีดูเหมือนจะอยู่ที่….

 

ข้างหน้า !!!

 

โล่พลังงาน!

 

ทำไมพวกเขาถึงโจมตีจากข้างหน้า ??

 

ขนาดพลังของอาจารย์ 2 คนรวมกันยังไม่สามารถทำลายโล่พลังงานได้เลย เพราะฉะนั้นจะเป็นไปได้อย่างไรที่ กระทิงคลั่งจะสามารถทำลายโล่พลังงานได้?

 

ปัญญาอ่อน!

 

เด็กน้อยพวกนี้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

 

จังหวะนั้นเอง …

 

ปังงงง!

 

มีเสียงอึกทึกเกิดขึ้น

 

กระทิงคลั่งกระแทกเข้ากับโล่พลังงานของเขา และมันทำให้เขาสัมผัสได้ถึงแรงกระแทกอย่างหนักจากการโจมตีเมื่อกี้

 

สีหน้าของฟู่หงหมิงเปลี่ยนไป

 

พลังเมื่อกี้มัน…

 

แย่ละ!

 

มันไม่ใช่กระทิงคลั่งอย่างเดียว!

 

มันต้องพลังผสานของสกิลมากกว่าหนึ่งอย่างแน่นอน!

 

ฟู่หงหมิงรู้สึกราวกับว่ามีฝูงกระทิงคลั่งอันดุร้ายนับสิบตัวกำลังพุ่งเข้าหาเขา มีพลังงานมหาศาลกระแทกเข้ากับมือที่ถือโล่พลังงานของเขา….

 

มันเป็นความรุนแรงที่เหนือจินตนาการ!

 

“มาช่วยฉันหน่อย!”

 

เขารู้สึกว่ามือของเขาสั่น

 

และตอนนั้นก็มีเสียงคำรามต่อในทันที

 

“มันกำลังมา!”

 

สหายของเขาช่วยเขาต่อต้านมัน

 

มันทำให้พวกเขาทั้งสามคนต้องช่วยกันต้านทานแรงกระแทก!

 

แม้ว่าฟู่หงหมิงจะได้รับผลกระทบมากมาย แต่เขาก็รู้ว่าการโจมตีในระดับนี้ยังไม่สามารถทำร้ายพวกเขาได้

 

เกือบแล้ว!

 

เขาคำนวณเวลาของคริสตัลเทเลพอร์ต

 

เสร็จแล้ว!

 

ปัง

 

มีเสียงดังโครมครามและโล่พลังงานยังคงเหมือนเดิม

 

ขณะนั้น

 

คริสตัลเทเลพอร์ตที่คุ้นเคยก็ให้แสงสว่างที่ยอดเยี่ยม – กระทิงคลั่งและพลังงานที่พลุ่งพล่านทั้งหมดหายไป! โลกเข้าสู่ความเงียบสนิทอีกครั้ง

 

การเทเลพอร์ตประสบความสำเร็จ!

 

ฟู่หงหมิงไม่แปลกใจเลย

 

หมอกสีขาวตรงหน้าค่อยๆหายไป ในที่สุดพวกเขาก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

 

หลังจากนั้น…

 

ฟู่หงหมิงเงยหน้าขึ้นและดวงตาของเขาก็ว่างเปล่า

 

???

 

เขาเบิกตากว้างเพื่อมองสิ่งรอบข้าง เขาจมอยู่ในความงุนงง

 

สองคนข้าง ๆ เขาก็มึนงงพอ ๆ กัน พวกเขามองไปที่ฟู่หงหมิงและสภาพแวดล้อม พวกเขาไม่สามารถทำความเข้าใจได้เป็นเวลานาน

 

นี่…

 

เป็นไปได้ยังไง?!

 

พวกเขายังอยู่ในเหมือง !!!

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

ปากของฟู่หงหมิงรู้สึกแห้ง

 

การ์ดเทเลพอร์ตมีค่ามาก พวกเขามีการ์ดแบบนี้เพียงใบเดียว พวกเขาซื้อการ์ดมาสำหรับงานนี้เป็นพิเศษ

 

พวกเขาล้มเหลวได้อย่างไร!

 

ทำไมพวกเขาถึงล้มเหลว?

 

เป็นไปได้อย่างไรที่อีกฝ่ายจะหยุดการเทเลพอร์ตได้?

 

ไม่สิ! เขารู้สึกได้ถึงพลังงานที่ออกมาจากความสำเร็จของการเทเลพอร์ต!

 

เห็นได้ชัดว่า …

 

เดี๋ยวก่อน

 

ฟู่หงหมิงมองไปที่พื้นและใบหน้าของเขาก็มืดลง

 

มันเป็นรอยยาวสองสามรอยบนพื้น!

 

กระทิงคลั่งเป็นคนสร้างรอยพวกนี้ขึ้นมา

 

นี่คือ…

 

ตอนที่ฝูงกระทิงคลั่งพุ่งเข้าใส่ พวกเขาเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะต้านทานพวกมัน และทนต่อแรงกระแทกจากสกิลนี้ และเขาคิดว่าเขาบล็อคกระทิงเหล่านี้ได้!

 

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแม้ว่าเขาจะบล็อคมันได้ แต่เขาก็ถูกบังคับให้ถอยไปหนึ่งเมตร!

 

ใช่

 

ห่างออกไปหนึ่งเมตร!

 

แม้ว่าจะมีการเปิดใช้งานคริสตัลเทเลพอร์ตไปแล้วแต่ก็พวกเขาก็ไม่ได้ออกไป!

 

“สำเร็จ!”

 

ลู่หมิงตื่นเต้น

 

พวกเขารอมาครึ่งชั่วโมงเพื่อเวลานี้เลย!

 

หน้าที่ของกระทิงคลั่งคือการสร้างกระทิงคลั่งออกมาผลักศัตรู….แล้วถ้าเป็นวงล้อมกระทิงคลั่งที่ปล่อยออกมาทีเดียวเจ็ดตัวล่ะ?

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะผลักศัตรูไปไกลขนาดไหน!

 

ความรุนแรงของมันทำให้ศัตรูเสียความสนใจจากการสังเกตสิ่งรอบข้าง!

 

ท้ายที่สุดแล้วกระทิงคลั่งเหล่านั้นถูกสร้างขึ้นจากพลังงาน พวกมันไม่ใช่กระทิงจริง ๆ ดังนั้นเมื่อพลังงานโดนศัตรูมันก็จะพุ่งออกไปรอบ ๆ ทำให้ร่างกายศัตรูสูญเสียการควบคุม

 

อย่างไรก็ตาม…

 

โล่พลังงานของฟู่หงหมิงแข็งแกร่งเกินไป!

 

มันบล็อคการโจมตีและพลังงานทั้งหมด!

 

ในตอนสุดท้ายลู่หมิงตัดสินใจเปิดใช้งานการ์ดสิบใบ

 

เกิดเป็นฝูงกระทิงคลั่งเจ็ดสิบตัวที่อาละวาดพุ่งชนกันไปยกใหญ่และแรงผลักทั้งหมดก็ไปตกที่โล่พลังงาน!

 

แรงผลักที่รุนแรงทำให้พวกเขาทั้งสามและโล่พลังงานถูกผลักไปข้างหลัง!

 

เป็นผลลัพธ์ที่น่าทึ่งมาก!