นิยาย Divine Card Creator

 

ตอนที่ 55 วัยรุ่นสมัยนี้

 

หลังจากรุ่นน้องคนนั้นจากไปพร้อมกับสายตาเย็นชา

 

ลู่หมิงหันหัวไปถามเสี่ยวไป “นี่เสี่ยวไป เธอว่า “อาจารย์หล่อไหม?”

 

หลังจากเธอคิดถึงลูกค้าคนเมื่อกี้และพิจารณาสักพักก็ตอบกลับไป “อืม อาจารย์หล่อแถมมีเสน่ห์อีกด้วย”

 

“ฮ่ๆ”

 

ลู่หมิงยิ้มกริ่ม

 

ตอนช่วงบ่ายของวันเดียวกัน

 

ภายในร้านเต็มไปด้วยความสงบ ปราศจากลูกค้าเข้ามาแวะเวียน

 

เสี่ยวไปเริ่มทดลองทำตามคำชี้แนะที่ลู่หมิงให้เธอไว้เกี่ยวกับนักสร้างการ์ดระดับ 2 ส่วนลู่หมิงก็กำลังอ่านหนังสือหลักการต่างๆ ที่เขาเพิ่งซื้อมา

 

แต่ลายเส้นใหม่เหล่านี้ยากกว่าเดิมมาก ทำให้เขาต้องใช้เวลามากกว่าเดิมในการเรียนรู้มัน

 

ถึงกระนั้นลู่หมิงกลับชอบชีวิตที่สงบสุขอย่างนี้ที่สุด

 

สร้างการ์ด อ่านหนังสือ และมีสาวน้อยน่ารักๆ อย่างเสียวไปอยู่ใกล้ๆ ฮ่า สดชื่นนนน

 

อย่างไรก็ตาม…

 

ในช่วงเย็น จู่ๆ ลู่หมิงก็ได้รับการแจ้งเตือนจากสมาคมนักสร้างการ์ดให้ลู่หมิงไปเข้าพบ มันเป็นสาสน์จากสมาคมที่ทั้งประณามพฤติกรรมและไม่เต็มใจแม้กระทั่งให้เขาลงทะเบียน

 

“เฮ้อ เอาไงเอากันวะ”

 

อันที่จริง ไม่ใช่ว่าลู่หมิงยังโกรธแค้นสมาคมอะไรอยู่ เพียงแต่ก่อนหน้านี้เขาฟังไป ยิ้ม” พื้นที่ทดสอบมา… โชคดีที่ตอนนั้นยังรอดมาได้ แต่ถ้าตอนนี้กลับไปอีกคงโดนถลุงเงินค่าซ่อมจนหมดแหงๆ

 

“อยากจะบ้าตาย” ลู่หมิงเอามือก่ายหน้าผาก

 

“เสี่ยวไป เดี๋ยวฉันต้องออกไปข้างนอกหน่อย ฝากดูร้านด้วยนะ”

 

“อื้อ!”

 

เสี่ยวไปยกนิ้วโป้งให้เขาแบบคูลๆ

 

หลังออกมาจากร้าน ไม่นานลู่หมิงก็มาถึงหน้าสมาคม

 

ที่บันไดหน้าประตู

 

บังเอิญวันนี้เป็นเวรต้อนรับของผู้จัดการที่ปล่อยเขาไปหลังก่อเรื่องคราวนั้นพอดี

 

“เชี่ย!”

 

ด้วยสัญชาตญาณ สู่หมิงอยากจะซิ่งออกไปทันที

 

นี่แม่มเรื่องตลกอะไรฟะ!

 

“ลู่หมิง!”

 

ผู้จัดการคนนั้นดันตาไวหันมาทักเข้าก่อน

 

“อย่าเข้ามา!

 

คุณน่าจะทักคนผิดแล้ว!”

 

ลู่หมิงตะโกนเสียงดัง “ถ้าคุณยังขยับเข้ามาใกล้อีก ผมจะแจ้งตำรวจว่าคุณกำลังทำร้ายผม! ”

 

ผู้จัดการคนนั้นเริ่มเหงื่อออกท่วม

 

“อ่าๆ ผมไม่ได้ขยับไปไหน เท่านี้โอเคมั้ย?”

 

ผู้จัดการกล่าวขณะที่ยืนห่างออกไปราว 10 เมตร

 

“เยี่ยม”

 

ลู่หมิงพยักหน้า ” พูดมาว่ามีเรื่องอะไร? ผมไม่แม้แต่จะรู้จัก

คุณด้วยซ้ำ ”

 

ผู้จัดการคนนั้นถึงกับพูดไม่ออก

 

ผู้จัดการยิ้มอย่างขมขื่น “อย่าพึ่งร้อนใจไปคุณลู่ ทางสาขาเพียงแค่อยากผูกมิตรเชื่อมสัมพันธ์กับคุณเท่านั้นเอง บังเอิญหัวหน้าได้ยินว่าผมเคยคุยกับคุณเลยส่งผมมาแค่นั้นเอง…”

 

“โอ้?”

 

ลู่หมิงน่ะถอนหายใจอย่างโล่งอก “งั้นค่าเสียหายคราวนั้นผมยังต้องจ่ายอีกไหม?”

 

“ไม่จำเป็น

 

ผู้จัดการถึงกับพูดไม่ออกพลางคิดในใจว่า สหายคนนี้ช่างตลกดีจริงๆ ดูจากปฏิกิริยาตอบโต้ที่พร้อมจะไฟว้ทุกเมื่อกับความเร็วแล้วนึกว่าเป็นนักรบมากกว่านักสร้างการ์ดซะอีก

 

“เยี่ยมยอด” ครานี้ลู่หมิงสบายใจแล้ว

 

“เราเชิญคุณมาคราวนี้เพราะอยากลงทะเบียนชื่อคุณไว้ในระบบของเรา” ผู้จัดการอธิบาย

 

“จากนี้ไปคุณจะเป็นส่วนหนึ่งของสมาคมนักสร้างการ์ด และมันจะช่วยให้คุณได้รับสิทธิพิเศษ เช่น ส่วนลดจากการซื้อแปลนติดลิขสิทธิ์…”

 

“ส่วนลดสำหรับการซื้อลิขสิทธิ์?”

 

ลู่หมิงประหลาดใจ

 

“ใช่แล้ว”

 

ผู้จัดการอธิบายต่อ ”โดยปกติสมาชิกทั่วไปจะได้รับส่วนลด 10 เปอร์เซ็นต์ แต่บางครั้งก็มีโปรโมชั่นลด 20-30 เปอร์เซ็นต์มาบ้างเป็นครั้งคราว”

 

ลู่หมิงคิดอย่างไร้อารมณ์ตื่น

 

“มันก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ เต้นดีใจใดๆ

 

ไม่แปลกเลยที่ยอดขายของ Leviathan ตอนนั้นจะไม่สูงนัก เพราะคนพวกนี้ลดราคามันไง!

 

นี่มันเหมือนโดนต้มตุ้นอยู่หน่อยๆ เหมือนกันนะ!

 

ระบบอย่างนี้เจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าลงขายเกมใน Steam ซะอีก!

 

“อ้อ และนี่”

 

ผู้จัดการหยิบเหรียญบางอย่างออกมา

 

มันเป็นเหรียญรับรองการสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยซึ่งจะช่วยให้ผู้ใช้สะดวกมากขึ้นเมื่อเดินทางออกไปข้างนอก

 

โดยทั่วไปเหรียญของหลักสูตรสามัญนั้นเป็นเพียงเหรียญพลาสติกขนาดเล็ก อย่างไรก็ตาม ของในมือผู้จัดการนั้น

 

ลู่หมิงเหลือบมองอย่างรวดเร็ว

 

เหรียญเล็กๆ นี้กลับทำมาจากโลหะ!

 

“นี่คือเหรียญกิตติมศักดิ์ที่สั่งทำขึ้นมาเฉพาะ

 

ผู้จัดการพูดด้วยเสียงต่ำ “เหรียญนี่มีค่าเป็นอย่างมาก ปรมาจารย์สี่คนต้องช่วยกันกลั่นมันอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 3 วัน 3 คืนเพื่อสร้างมันขึ้นมา นับว่าเป็นของโคตรแรร์เลยทีเดียว! ”

 

ลู่หมิงหยิบเหรียญจากมือผู้จัดการ

 

ความเงาแวววาวสะท้อนออกมาจากของพื้นผิวของมัน

 

พอสัมผัสปับลู่หมิงรู้สึกได้ทันทีว่าพลังงานในร่างกายของเขาฟื้นตัวมากขึ้นในเวลาอันสั้น

 

“นี่คือ…”

 

ลู่หมิงอุทานด้วยความตกใจ

 

“มันคือเหรียญที่มีฟังก์ชั่นพิเศษ”

 

ผู้จัดการยิ้ม “มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างบังเอิญหน่ะ ก่อนหน้านี้สมาคมค่อนข้างปวดหัวกับพวกนักสร้างการ์ดเกมอิสระ โชคดีที่ได้คุณช่วยจัดการเรื่องนี้ทำให้กลุ่มนักสร้างเกมอิสระแตกกระจายกันออกไป เราเลยอยากตอบแทนคุณหน่อยก็เท่านั้น”

 

นี่คือที่มาของเหรียญอันนี้

 

มันเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้มอบมันให้กับนักสร้างการ์ดระดับ 1!”

 

ผู้จัดการพูดด้วยความยินดีปนอิจฉา

 

ปรมาจารย์ทั้ง 4 ถึงกับยอมเหนื่อย 3 วัน 3 คืนเพื่อเหรียญนี้เลยนะ!

 

“เรื่องเป็นอย่างนี้นี่เอง” ลู่หมิงครุ่นคิด

 

“ด้วยเหรียญนี้ ไม่นานคุณก็น่าจะบ่มเพาะไปถึงระดับ 2 แล้ว!” ผู้จัดการกล่าว

 

“อ่า แต่ตอนนี้ผมอยู่ระดับ 2 แล้ว”

 

ลู่หมิงยักไหล่

 

“หือ?”

 

ผู้จัดการมึนงง “คุณเป็นระดับ 2 แล้ว? ”

 

ลู่หมิงรู้สึกช่วยไม่ได้ จึงถามกลับไปแบบเบาๆ “ถ้างั้นคุณให้ปรมาจารย์ทั้ง 4 แก้งานเป็นเหรียญบ่มเพาะสำหรับระดับ 2 แทนได้ไหม? ”

 

หน้าผู้จัดการเปลี่ยนเป็นสีดำราวกับ

 

นายคิดว่าปรมาจารย์ทั้ง 4 เป็นใครกัน? ทำอย่างกับว่าเป็น Grab ที่เรียกได้ตลอดเวลา?

 

งั้นคงไม่มีโอกาสสินะ” ลู่หมิงเต็มไปด้วยความเสียใจ

 

ระดับ 1…

 

อะ ระดับ 1 ก็ระดับ 1…

 

อย่างน้อยมันก็ช่วยลดความเหนื่อยล้าและทำให้เขารู้สึกสบายตัวได้ แถมวัสดุที่ใช้ก็ยังดูดีอีกต่างหาก

 

เมื่อคุยกันเสร็จ ผู้จัดการนำเขาเข้าไปในสมาคมและเริ่มที่จะแนะนำคนอื่นๆ ให้เขารู้จัก

 

วัตถุประสงค์ของสมาคมในคราวนี้คืออะไร?

 

การแลกเปลี่ยนข้อมูลและความรู้

 

เครือข่ายสังคมและการสนับสนุน

 

จุดประสงค์ของสมาคมคือช่วยคุณจัดการในเรื่องจิปาฏะในชีวิต เพื่อที่จะทำให้นักสร้างการ์ดโฟกัสไปกับการสร้าง วิจัย และพัฒนาการ์ดได้

 

ทำให้ที่นี่เต็มไปด้วยบริการต่างๆ มากมายให้นักสร้างการ์ดได้ใช้งาน

 

ท้ายที่สุดแล้วเนื่องจากนักสร้างการ์ดเองก็มีเวลาและพลังงานค่อนข้างจำกัดดังนั้นการส่งต่อเรื่องจิปาฏะให้คนอื่นทำยอมเป็นเรื่องที่ช่วยให้ชีวิตง่ายขึ้น

 

“นอกจากการสร้างการ์ดแล้ว พวกเราช่วยคุณได้ทุกอย่าง”

 

ลู่หมิงประหลาดใจ

 

“เรามีนโยบายว่าจะไม่ตระหนี้กับอัจฉริยะ

 

ผู้จัดการพูดด้วยความภาคภูมิใจ

 

“ถ้ามีกันขนาดนี้แล้ว คุณไม่ทำบริการจัดหาเมียให้พวกเขาเลยล่ะ?”

 

ผู้จัดการยิ้มกริ่ม

 

ลู่หมิงคนนี้เป็นอัจฉริยะแน่นอน ดูสิแม้แต่ตอนนี้ก็ยังคิดนอกกรอบได้ขนาดนี้

 

ผู้จัดการพาลู่หมิงเดินวนรอบสมาคม 2 รอบก่อนพาเดินมายังพื้นที่ทดสอบ โดยที่เขาจงใจพาลู่หมิงเข้ามาแล้วยืนนิ่งๆ กว่า 5 นาที่แล้ว

 

“คุณจะทำอะไรไหนบอกว่าไม่ต้องจ่ายเงินชดเชยไง?”

 

ลู่หมิงถอนหายใจพร้อมถาม

 

“ไม่ใช่ๆ”

 

ผู้จัดการโบกไม้โบกมืออย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ว่า…”

 

เขาขยับเข้ามาใกล้ๆ ก่อนกระซิบว่า “คุณไม่อยากได้ลิขสิทธิ์ของการ์ดที่คุณทดสอบคราวที่แล้วหรอ?”

 

ใจของลู่หมิงเต้นระรัว

 

นี่สินะเหตุผล!

 

ตอนแรกก็แปลกใจว่าสมาคมโทรมาเพราะอะไรกันนะ! กระทั่งผู้จัดการก็ยังเอามาต้อนรับด้วย! ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงคงจะเป็นข้อนี้

 

การ์ดทำลายล้าง

 

หลังจากคิดสักพัก ลู่หมิงก็ปฏิเสธความคิดนี้ไป

 

เขาไม่กล้าทดสอบมัน!

 

มันพิเศษเกินไป!

 

เขาสร้างมันขึ้นมายังไง?

 

จากการผสมการ์ด!

 

ทั้งหมดล้วนเกิดจากการ์ดสายฟ้าดั้งเดิมและความอัศจรรย์ของพี่แมว?

เพราะฉะนั้น

 

เขาย่อมไม่อยากให้ใครมีข้อสงสัยเหล่านี้ โดยเฉพาะปรมาจารย์ทั้ง 4 นั่น

 

มันอันตรายเกินไป!

 

ลู่หมิงยังรู้จักโลกใบนี้น้อยมาก มันมีความพิสดารปะปนอยู่ทุกหนทุกแห่ง ฉะนั้นสิ่งที่เขาควรทำคือระวังตัวไว้ก่อน!

 

“ผมเกรงว่าจะทำอย่างนั้นไม่ได้”

 

ลู่หมิงส่ายของเขาหัว “มันยังอยู่ในขั้นทดลอง ผมคิดว่าเรายังไม่ควรรับรองมัน”

 

“โอ้”

 

ผู้จัดการรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

 

เมื่อคิดถึงการ์ดใบนั้นแล้ว

 

ในเมื่อมันเป็นแค่การ์ดระดับ 1 แต่มีพลังมากขนาดนั้น มันอาจจะเป็นการ์ดในตำนานบางใบที่ตกทอดมาถึงลู่หมิงก็ได้ ฉะนั้นจะให้ยอมแพ้ก็คง….

 

“อันที่จริง ต่อให้ยังทดลองอยู่ก็รับรองไปก่อนได้นะ…”

 

ผู้จัดการยังคงซื้อต่อ

 

ลู่หมิงยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร

 

“เอาล่ะถ้างั้นเราไปที่อื่นกันเถอะ”

 

เขายอมแพ้แล้วตัดสินใจพาลู่หมิงไปแนะนำบริการอื่นๆ

แทน

 

ห้ลงจากเดินชมจนครบแล้ว ก็พูดได้เต็มปากเลยว่าที่นี่มีบริการทุกประเภทให้ใช้โดยแทบไม่ต้องคิดอะไรเลย สมาคมสามารถจัดหาทุกอย่างให้คุณได้หมด เว้นอย่างเดียวคือหาเมียนั่นแหละ!

 

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่นักสร้างการ์ดส่วนใหญ่ต่างก็โสดกันทั้งนั้น”

 

ลู่หมิงพูดด้วยความประหลาดใจ

 

“โอ้ ใช่ คุณมีภรรยารึเปล่า?”

 

ลู่หมิงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

เพราะในเมื่อเขาเป็นผู้จัดการของสมาคม บางที่ก็น่าจะเป็นนักสร้างการ์ดด้วย?

 

ผู้จัดการหน้าบื้ออีกครั้ง

 

“อ่า ผมแค่อยากรู้หน่ะ”

 

ลู่หมิงถามด้วยความสนอกสนใจ “ถ้างั้นพวกคุณใช้ชีวิตแบบโสดๆ มาตลอดได้ยังไง พวกคุณไม่เคยหงีบ้างหรือ แล้วจัดการมันยังไง? ”

 

ใครจะไม่อยากรู้เรื่องพวกนี้กันล่ะ?

 

“อ้อใช่! นอกจากนี้เ”

 

ลู่หมิงถามต่อด้วยความตื่นเต้น “นักสร้างภาพลวงตาสามารถสร้างภาพลวงตามาจัดการตัวเองได้ แล้วนักสร้างการ์ดล่ะ? เคยมีใครสร้างการ์ดแฟนสาวหรืออะไรทำนองนี้บ้างไหม? ”

 

น้อยลู่คนนี้ช่างร้ายกาจจริงๆ .. ไม่อาจยั่วยุได้ ใช่ แล้วไม่อาจยั่วยุจริงๆ คนแบบนี้

 

ผู้จัดการตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องและก้มลงไปมองนาฬิกา

 

“โอ้ แย่จริงๆ สมาคมกำลังจะปิดแล้ว”

 

เขารีบกล่าวว่า “อา ฉันขอโทษทีนะ น้องลู่ คุณคงต้องมาอีกที่คราวหน้าแล้วล่ะ ฮ่าๆ..”

 

“โอเค”

 

ลู่หมิงจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

 

อืม…สนใจการ์ดทำลายล้างอย่างนั้นหรอ ไม่มีทาง

 

เอาตามตรงลู่หมิงก็เป็นคนใจแคบจริงๆ นั่นแหล่ะ

 

อันที่จริงผู้จัดการเมื่อกี้ก็นับว่าค่อนข้างเป็นคนดี อย่างไรก็ตามลู่หมิงรู้สึกว่าเหมือนเขากำลังมีแผนอะไรในใจที่วางไว้และพยายามล่อให้ลู่หมิงไปติดกับอยู่ เขาก็เลยลองใช้ไม้ตายตอบโต้ดู

 

แต่ก็นะเพราะอย่างนี้แหล่ะเขาถึงไม่ชอบคุยกับคนที่ขายเก่งเท่าไหร่นัก

 

ระหว่างทางกลับ…

 

ลู่หมิงยังคงสดชื่นและผ่อนคลาย

 

เมื่อเขาเดินผ่านโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่งไป ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเสียงครางดังออกมา

 

โอ้โห นี่มันยิ่งกว่านักรบ! คำรามกันออกมาดุดันมาก

 

ลู่หมิงอยากยกนิ้วโป้งให้เลย!

 

วัยรุ่นสมัยนี้ นี่หล่ะน้า…

 

ช่างกล้าหาญกันจริงๆ

 

โดยสัญชาตญาณ เขาหยิบเอาใบปลิวที่แปะอยู่ตามกำแพงโรงแรมขึ้นมาดู ๆ

 

ทำไมรูปนี้ดูคุ้นจังเอ่ย เอ๊ะ…เดี๋ยวนะ สาวน้อยคนนี้มัน?

 

เดี๋ยวๆๆ..!

 

ลู่หมิงหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ๆ

 

เชี่ย รูปนี้

 

ลู่หมิงเบิกตากว้าง

 

แม่งเอ้ย!

 

นี่มันรูปเขาตอนแต่งหญิงไม่ใช่เรอะ!?