Divine King of All Directions 1407

Now you are reading Divine King of All Directions Chapter 1407 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของหลินเทียนแล้วเหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายที่อยู่โดยรอบต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวงเพราะว่าวีรกรรมของหลินเทียนนั้นโด่งดังอย่างมาก
แม้กระทั่งเรื่องนี้เองก็ยังแพร่สะพัดไปถึงหูของนิกายจี่หยานและนิกายเฉินเจียวเพราะว่าตัวตนระดับผู้อาวุโสนั้นถือว่ามีความสำคัญอย่างมากและถึงแม้จะเพิ่งเสียพวกเขาไปแต่ก็พากันหันมองไปทางหลินเทียนด้วยสายตาที่หรี่เล็กลง
ผู้นำตระกูลฟานนั้นถือเป็นตัวตนระดับเดียวกันกับพวกเขาดังนั้นจึงเรียกได้ว่าเป็นยักษ์ใหญ่ของดาวดวงนี้แต่การที่กล้าลงมือสังหารตัวตนระดับนั้นก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ให้พวกเขาไม่ให้ความสนใจ
“กึ่งนิรันดร์อมตะ ”
หลายๆคนได้แต่มองไปทางหลินเทียนพร้อมกับสีหน้าที่หม่นหมองลง
เป็นเพราะว่าด้วยระดับพลังเพียงเท่านี้มันจะไปสามารถสังหารผู้นำตระกูลฟานในเขตแดนนิรันดร์อมตะตอนปลายได้อย่างไรกัน ?
“แปลกมาก แม้ว่าเขาจะมีอาวุธอนันตกาลตอนปลายรวมถึงเจดีย์ที่สร้างจากคริสตัลโกลาหลบรรพกาลอยู่แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับเขตแดนนิรันดร์อมตะได้อย่างแน่นอน ”
หลายๆคนได้แต่แสดงสีหน้าแปลกๆออกมา
หลินเทียนเองก็สัมผัสได้ถึงสายตาของพวกเขาดีแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรพร้อมทั้งก้าวเดินออกไปอย่างช้าๆ
แม้ว่ามันจะมีความรู้สึกเสมือนว่ามันไม่สามารถทำอะไรเขาได้แต่ก็ไม่กล้ากระโจนเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าอยู่ดี
เขาก้าวเดินเข้าไปพร้อมทั้งสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันทรงพลังที่ให้ความรู้สึกเสมือนกับภูเขาสายฟ้าที่สามารถทำลายได้ทุกสรรพสิ่ง
ทว่าสิ่งที่ต่างออกไปนั้นคือแม้ตัวเขาจะสัมผัสถึงแรงกดดันที่เพิ่มมากขึ้นทุกครั้งที่ยิ่งเข้าใกล้แต่กลับไม่ได้รับแรงกดดันใดๆแม้แต่น้อย
เขาก้าวเดินเข้าไปใกล้ระยะสามสิบเมตรก่อนที่จะใกล้เข้าไปๆจนถึงระยะสามเมตรโดยที่ไม่ได้รับการต่อต้านใดๆเลยแม้แต่น้อยพร้อมทั้งหยุดอยู่ที่ขอบของคลื่นสายฟ้านี้
ระยะประชิด !
“นี่….”
“ขนาดผู้อาวุโสของนิกายทั้งสองเขตแดนนิรันดร์อมตะตอนต้นที่ถือครองอาวุธวิญญาณอันแข็งแกร่งเองก็ยังเข้าใกล้ได้เพียงแค่สามเมตรเท่านั้น ทว่าตอนนี้เขากลับ……”
“เข้าประชิดได้ขนาดนั้น ?! ”
ผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมากไม่เว้นแม้กระทั่งผู้อาวุโสของสองนิกายใหญ่
ในสายตาของพวกเขาแล้วไม่เห็นเลยว่าหลินเทียนใช้การป้องกันใดๆเสมือนว่าเขาก้าวเดินออกไปอย่างสบายอารมณ์และนี่ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนว่ากำลังเพ้อฝันไปด้วยซ้ำ
“เจ้านี่ ?! สายฟ้าพวกนั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ? ”
เหลาเหลาที่อยู่ห่างออกไปเองก็เห็นภาพนี้อย่างดีและอดอ้าปากค้างไปไม่ได้
หลังจากนั้นเองที่สีหน้าของนางได้เปลี่ยนไปอีกครั้งหลังจากที่ระลึกได้ถึงบางสิ่งอย่างเช่นการที่มีเพียงหลินเทียนคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำความเข้าใจอักขระหินได้ส่วนคนอื่นๆที่มองมันจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักซึ่งหลินเทียนเองก็เคยพูดเอาไว้ว่ามันเป็นผนังที่อัดแน่นไปด้วยพลังทัณฑ์สวรรค์ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับทักษะสายฟ้าในตำนานอย่างแน่นอน
ทว่าตอนนี้มันยืนยันได้แล้วว่าที่นี่สถานที่เก็บสมบัตินั้นและต่อให้เป็นเขตแดนนิรันดร์อมตะเองก็ยังไม่สามารถเข้าใกล้ได้แต่หลินเทียนกลับเดินทอดน่องไปอย่างสบายใจทำให้นางอดรู้สึกแปลกใจไม่ได้
“นี่มันคงไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อเขา ? ”
นางประหลาดใจสุดๆ
หลินเทียนที่อยู่ตรงหน้าของทะเลสายฟ้านั้นได้แต่แสดงสีหน้าที่มีความสุขออกมาก่อนที่คลื่นสายฟ้าจะเข้มข้นขึ้นอย่างฉับพลัน
ภาพเหล่านี้ทำให้ผู้คนที่อยู่โดยรอบได้แต่สั่นสะท้านไปและอดก้าวถอยออกห่างไปไม่ได้ไม่เว้นแม้กระทั่งเหล่าผู้อาวุโสจากทั้งสองนิกายใหญ่เพราะเกรงว่าจะโดนลูกหลงไปด้วย
แต่หลินเทียนที่อยู่ใกล้มากๆกลับไม่ได้รับผลกระทบใดๆแม้แต่น้อย
“นี่ ?! กลิ่นอายสายฟ้านั่นมันสามารถสังหารได้แม้กระทั่งเขตแดนนิรันดร์อมตะตอนต้นเลยนะ แต่เขากลับไม่เป็นอะไรเลย ?! ”
“เป็นไปได้อย่างไรกัน ?! ”
“นี่มันไม่น่าเป็นไปได้ ! ”
กลุ่มผู้เชี่ยวชาญพากันส่งเสียงออกมาด้วยความตกตะลึง
เป็นเพราะว่าเมื่อครู่ผู้อาวุโสของสองนิกายใหญ่ที่เข้าใกล้ระยะเพียงแค่สามเมตรยังถูกคลื่นสายฟ้าซัดเข้าใส่จนกลายเป็นผุยผงไปทว่าตอนนี้คลื่นสายฟ้าที่เข้มข้นขึ้นกว่าห้าเท่ากลับไม่สามารถทำอะไรหลินเทียนได้เลยแม้แต่น้อย
และที่สำคัญที่สุดคือหลินเทียนไม่ได้ป้องกันอะไรเลยแม้แต่น้อย
นี่มันแปลกเกินไปแล้ว !
“ทำไมข้าถึงรู้สึกว่ามันกำลังร่าเริงกับการมาของเขากัน ?”
หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญได้ส่งเสียงออกมาพร้อมๆกับผวาไปกับความคิดนี้เพราะว่านี่มันเป็นเรื่องที่บ้ามากๆ
“ตู้มม ~! ”
คลื่นสายฟ้าห้าสีเสมือนต้องการจะทำลายล้างโลกใบนี้แผดกลิ่นอายอันทรงพลังออกไปรอบทิศทาง
หลินเทียนที่อยู่สุดขอบเองก็สัมผัสได้ถึงพลังทำลายของมันดีแต่กลับไม่ได้รับแรงกดดันใดๆเลยแม้แต่น้อย
มันแปลกจริงๆ
อย่างไรก็ตามสิ่งเดียวที่เขารู้คือมันไม่ใช่เรื่องที่เป็นสิ่งไม่ดีสำหรับเขา
เขาที่อยู่สุดขอบได้สูดหายใจเข้าลึกเล็กน้อยก่อนที่จะก้าวออกไป
“ก้าวไปแล้ว ! ”
“นี่เขา…ไม่เป็นอะไร ?! ”
“คลื่นสายฟ้าอันทรงพลังนี่มัน………ไม่ได้โจมตีเขา ? ”
กลุ่มคนที่เห็นเช่นนั้นเองก็ได้แต่สั่นสะท้านไปด้วยความตกตะลึงเพราะว่าหลินเทียนที่อยู่ท่ามกลางคลื่นสายฟ้าอันทรงพลังกลับไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆแม้แต่น้อยแถมคลื่นสายฟ้าเหล่านั้นยังรายล้อมร่างของเขาเอาไว้เสมือนข้ารับใช้
“นี่มัน…..”
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? ”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด