บทที่ 370 : ล้างบางเมืองจิงฉู (19) – บ้านถล่ม!

 “ตู้กู่โม่ไม่คิดจะมาร่วมสนุกด้วยรึนี่?”

หลิงหยุนเดินออกมาหน้าประตู แต่เมื่อไม่เห็นตู้กู่โม่อยู่ในฝูงชนด้วย  จึงรู้ว่าตู้กู่โม่คงจะไม่ต้องการร่วมสนุกกับเรื่องนี้ หลิงหยุนจึงไม่ได้สนใจเขาอีก

หลิงหยุนหันไปมองเถียนป๋อเตา ที่สวมเพียงกางเกงในสีแดง จากนั้นก็ยกมือขึ้นจี้จุดเขาตามร่างกายของเขาหลายแห่ง และใช้เท้าถีบร่างของเขาออกมา

“คนแซ่เถียน.. แกกล้ารื้อบ้านของฉันทิ้ง วันนี้ฉันจะรื้อบ้านของแกบ้าง แหกตาดูให้ดีล่ะ!”

หลิงหยุนบอกเถียนป๋อเตาที่นอนอยู่บนพื้นและไม่สามารถขยับตัวได้ จากนั้นก็หันไปยิ้มกว้างให้กับฝูงชนที่พากันมามุงดูพร้อมกับตะโกนบอกกับทุกคนว่า

“พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย.. ทุกท่านคงจะรู้แล้วใช่ไม๊ว่า เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา เถียนป๋อเตาได้พาคนไปทุบทำลายบ้านของผมจนพังยับเยิน ตอนนี้ผมจะมาจัดการรื้อทำลายบ้านของมันคืนบ้าง ทุกท่านว่ามันยุติธรรมดีหรือไม่?”

“ยุติธรรมสิ! พวกเราสนับสนุน! รื้อเลย!”

ผู้คนต่างพากันร้องตะโกนสนับสนุนการกระทำของหลิงหยุน พวกเขาต่างก็เป็นคนยากจนที่อาศัยอยู่บนถนนหลินเจียง และถูกเถียนป๋อเตากดขี่ข่มเหงมาเป็นเวลานาน ตอนนี้เถียนป๋อเตาเป็นฝ่ายเสียท่า และสภาพของเขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างจากสุนัขตัวหนึ่ง ทุกคนจึงกันร้องออกมาด้วยความโกรธแค้น!

หลิงหยุนโบกมือขึ้นไปมาพร้อมกับใช้มังกรคำรามร้องบอกฝูงชนสนั่นกึกก้อง “ทุกท่าน.. กรุณาถอยหลังออกไปให้ห่างจากบริเวณบ้านเพื่อความปลอดภัยของตัวท่านเอง ห้านาทีหลังจากนี้ บ้านหลังนี้จะถล่มลงมา!”

เสียงตะโกนของหลิงหยุนดังชัดเจนไปทั่วทั้งบริเวณ และทำให้ทุกคนยิ่งเพิ่มความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

เพราะในบริเวณนั้นไม่มีรถขุดเลยแม้แต่คันเดียว เพียงแค่ห้านาที.. หลิงหยุนจะสามารถรื้อบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? เว้นแต่ว่าเขาจะมีระเบิด ไม่เช่นนั้นไม่มีทางที่หลิงหยุนจะถล่มบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ให้พังราบเป็นหน้ากองได้อย่างแน่นอน

ผู้คนส่วนใหญ่จึงคิดว่าหลิงหยุนคงต้องเลือกที่วิธีการระเบิดบ้าน ทุกคนจึงพากันถอยออกไปไกลถึงยี่สิบเมตร และเฝ้าดูอยู่ในระยะไกลแทน

ภายในรัศมียี่สิบเมตรรอบๆบ้านหลังใหญ่นี้ปราศจากผู้คนทันที เหลือเพียงหลิงหยุนกับถังเมิ่งเท่านั้น

หลิงหยุนสำรวจดูจนมั่นใจแล้วว่า ไม่ว่าบ้านจะถล่มลงไปในทิศทางใด ก็จะไม่เป็นอันตรายกับผู้คน จึงได้พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ขณะที่หลิงหยุนกำลังจะร้องบอกถังเมิ่งให้ลากเถียนป๋อเตาออกไปให้พ้นจากบริเวณบ้านเพื่อความปลอดภัย แต่เขากลับเห็นกลุ่มชายฉกรรจ์ราวสามสิบคนที่เข้ามากันผู้คนให้ออกห่างจากบริเวณบ้าน

คนของเตาฉีล้วนอาศัยอยู่บริเวณถนนหลินเจียง พวกเขาจึงมาถึงที่เกิดเหตุได้อย่างรวดเร็วทันใจ!

หลิงหยุนมองชายสี่คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม ก็จำได้ทันทีว่าเป็นคนสนิททั้งสี่ของเตาฉี

“ในที่สุดเตาฉีก็เลือกข้างแล้วสินะ! ฉลาดไม่เบาเลยทีเดียว..”

คนของเตาฉีล้วนเป็นคนที่มาเก็บค่าคุ้มครองแถวนี้ทุกวัน บ้างก็ทำงานที่บ่อน ผู้คนจึงค่อนข้างรู้จักพวกเขาดี จึงค่อนข้างเกรงกลัว และยอมฟังคำสั่งของพวกเขาอย่างว่าง่าย

“พี่หยุน.. วันที่บ้านของพี่ถูกทุบทิ้งนั้น พี่เตาพยายามติดต่อพี่แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ พี่เตาได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ จึงได้แต่ยืนมองบ้านของพี่ถูกทุบทิ้งต่อหน้า แต่เมื่อได้ยินว่าพี่กลับมาแก้แค้น พี่เตาก็ส่งพวกเรามาช่วย และให้พวกเราฟังคำสั่งของพี่..”

มังกรเดินตรงเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าหลิงหยุนและถังเมิ่ง พร้อมกับแสดงท่าทางที่เคารพนบนอบ พร้อมกับรายงานอย่างตรงไปตรงมา..

หลิงหยุนหัวเราะอย่างมีความสุข “ขอบใจทุกคนมาก! แต่ฉันยังไม่ต้องการความช่วยเหลือในตอนนี้!”

หลิงหยุนหันไปมองเถียนป๋อเตาที่นั่งอยู่กับพื้นพร้อมกับสั่งว่า “บ้านหลังนี้กำลังจะถล่มลงมา จัดการลากมันออกไปที่อื่นก่อน”

มังกรมองเถียนป๋อเตาที่นอนกองอยู่กับพื้น จากนั้นก็ขยิบตาสั่งลูกน้องสองคนให้มายกร่างของเขาออกไป

หลิงหยุนพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ “นี่น้องชายของฉันชื่อถังเมิ่ง! คิดว่าทุกคนน่าจะรู้จักแล้ว ฉันคงไม่ต้องพูดอะไรมากอีก พวกนายฟังคำสั่งของถังเมิ่ง และคอยกันผู้คนอย่าให้เข้าใกล้บริเวณบ้าน เพราะอาจจะได้รับบาดเจ็บได้!”

ก่อนที่หลิงหยุนจะลงไปสำรวจก้นหลุมยักษ์นั้น ถังเมิ่งได้ไปจัดการเรื่อการโอนรถแลนด์โรเวอร์ที่บ้านเตาฉีมาแล้ว เขาจึงรู้จักกับมังกรและคนอื่นๆดี

ถังเมิ่งเอามือลูบศรีษะโล้นๆของตัวเอง พร้อมกับทักทายมังกรและคนอื่นๆ จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้ทุกคนไปทำหน้าที่กันคนที่มามุงดูให้อยู่ในบริเวณที่ปลอดภัย

หลังจากที่เห็นว่าฝูงชนอยู่ในการควบคุมจัดการที่ดีแล้ว หลิงหยุนก็หันกลับไป และกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่เขาก็ได้ยินเสียงไซเรนดังขึ้นมา!

รถตำรวจกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่!

ทันทีที่รถตำรวจมาถึง ก็จัดการจอดรถไว้ด้านนอกฝูงชน จากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ลงจากรถ และเร่งรีบเข้าไปในที่เกิดเหตุ ตำรวจที่มาต่างก็พบกับหลิงหยุนที่ยืนเด่นอยู่หน้าประตู

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาในวันนี้ ล้วนแล้วแต่มาจากสถานีตำรวจบนถนนหลินเจียง ทันทีที่ได้รับคำสั่งจากหลัวจ้ง ตำรวจจำนวนหนึ่งก็มุ่งหน้ามาที่หมู่บ้านหลินเจียงทันที และมาช้ากว่าคนของเตาฉีเพียงแค่ไม่กี่นาที

“ใครที่อยู่ด้านในบ้าน.. กรุณาฟังเจ้าหน้าที่ตำรวจ! การกระทำของคุณเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย คุณไม่สามารถรื้อถอนบ้านของเขาอื่นตามอำเภอใจได้!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งตะโกนใส่โทรโข่งบอกหลิงหยุน..

ทันทีที่หลิงหยุนได้ยิน เขาได้แต่แสยะยิ้มพร้อมกับคิดว่า ‘ตอนนี้จะมาอ้างเรื่องผิดกฎหมายงั้นรึ? แต่ตอนที่พวกมันรื้อบ้านของข้า พวกเจ้ากลับไม่ห้ามปราม!’

เพียงแค่เหลือบมองหลิงหยุนก็รู้ว่า พวกที่มาเป็นเพียงตำรวจชั้นผู้น้อยที่ไม่มีคุณสมบัติจะพูดคุยกับเขา หลิงหยุนจึงไม่ใส่ใจและเร่งรีบเข้าไปในบ้านทันที

ตำรวจที่มาต่างก็พากันตกตะลึงในกิริยาของหลิงหยุนที่ไม่แยแสพวกเขาเลยแม้แต่น้อย!

ตำรวจทุกนายต่างก็คิดเหมือนกันว่า ถึงแม้พวกเขาจะไม่สามารถหยุดการกระทำของหลิงหยุนได้ แต่อย่างน้อยก็จะสามารถดึงเวลาไว้ได้บ้าง เพื่อรอให้คนของสำนักงานรักษาความมั่นคงเดินทางมาถึงก่อน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนไม่เพียงไม่แยแสตำรวจเท่านั้น แต่ยังทำราวกับว่าตำรวจเหล่านั้นไม่มีตัวตน!

ตำรวจหลายนายต่างก็พูดคุยปรึกษากัน และตำรวจสองนายก็ทำท่าจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่ถังเมิ่งกลับพูดขึ้นว่า

“นี่.. ถ้าไม่กลัวตายก็เข้าไปได้เลย เพราะภายในห้านาที บ้านหลังนี้ก็จะถล่มลงมาแล้ว!”

“นี่คุณพูดอะไรกัน? บ้านแข็งแรงขนาดนี้ แค่ห้านาทีจะถล่มลงมาง่ายๆได้ยังไงกัน? เขามีระเบิดในมือหรือยังไง?”

ตำรวจจากสถานีตำรวจบนถนนหลินเจียงและเถียนป๋อเตา ต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน และสนิทสนมกันราวกับพี่น้อง แน่นอนว่าพวกเขาย่อมไม่ต้องการเห็นบ้านของเถียนป๋อเตาต้องถล่มลงมาต่อหน้าต่อตา

แม้ถังเทียนห่าวจะสูญสิ้นอำนาจไปชั่วคราว แต่ถังเมิ่งก็คุ้นเคยกับสำนักงานรักษาความมั่นคงมานานหลายปี เขาจึงไม่รู้สึกเกรงกลัวตำรวจที่อยู่ตรงหน้า จึงได้ตอบกลับไปยิ้มๆ

“ไม่จำเป็นต้องใช้ระเบิดหรอก ถ้าไม่เชื่อก็เขาไปสิ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน..”

ยังไม่ทันที่ถังเมิ่งจะพูดจบดี เสียงตูม.. ตูม.. ตูม ก็ดังสนั่นออกมาจากในบ้าน และทุกคนก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของตัวเอง!

ทันทีที่หลิงหยุนเข้าไปในบ้าน เขาก็เรียกหม้อเสินหนงออกมาจากแหวนพื้นที่ทันที จากนั้นก็ใช้ตรงขาตั้งของหม้อเสินหนงทุบกระแทกเข้ากับกำแพงบ้านอย่างรุนแรง!

หม้อเสินหนงที่มีขนาดใหญ่และหนักกว่าสองร้อยกิโลกรัม จึงไม่ต่างจากค้อนขนาดยักษ์ในมือของหลิงหยุนที่ใช้การได้ดีมาก เขาจัดการทุบเข้าที่กำแพงเพียงแค่เจ็ดแปดครั้ง บ้านก็เริ่มโยกเยกทันที!

ถึงแม้บ้านหลังนี้จะมีสองชั้นและดูแข็งแรงกว่าบ้านชั้นเดียว แต่กำแพงบ้านชั้นล่างก็เปรียบเหมือนรากฐานที่รองรับบ้านชั้นสองไว้ เมื่อชั้นล่างทรุด แน่นอนว่าชั้นบนก็ต้องทรุดตาม และเรื่องนี้เป็นสิ่งที่หลิงหยุนเองก็รู้ดี

ผู้คนที่อยู่ด้านนอกต่างก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรง และทุกคนก็ได้แต่อ้าปากค้างพร้อมกับอุทานออกมาอย่างตกใจ!

“พระเจ้า.. นี่หลิงหยุนทำอะไรอยู่ข้างในบ้านกันแน่?! ทำไมพื้นดินถึงได้สะเทือนไปหมดแบบนี้!”

“ตายแล้ว.. หยั่งกับเกิดแผ่นดินไหว!”

“นี่.. นี่เขาถล่มบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ได้จริงๆเหรอ?!”

“ฟังจากเสียงแล้ว.. ฉันว่าพวกเราไปหาที่หลบกันจะดีกว่า..”

…………

หลิงหยุนจัดการทุบเสาบ้านทั้งสองต้นที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม และทันทีที่บ้านถูกทุบ ฝุ่นก็คลุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ

หลิงหยุนเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมกับคิดว่าขืนเขายังอยู่ข้างในคงโดนตึกถล่มทับอย่างแน่นอน

แม้ว่าหลิงหยุนจะฝึกดารกะดายันผ่านมาถึงสิบเอ็ดระดับย่อย  แต่หากถูกบ้านทั้งหลังถล่มทับ แม้ว่าตัวเขาจะไม่เป็นอะไร แต่คงจะเสียหน้าไม่น้อย?!

ถึงแม้จะดูเป็นภาพที่ก้าวร้าวดุดัน แต่ก็น่าอาย และนั่นไม่ใช่สไตล์ของเขา!

“เอาล่ะ.. จัดการผนังตรงมุมอีกด้านแล้วค่อยออกไป..”

หลิงหยุนเคลื่อนไปทางกำแพงด้านตะวันออกเฉียงใต้ของบ้าน จากนั้นก็ยกหม้อเสินหนงในมือทุบเข้ากับกำแพงอย่างรุนแรงอีกครั้ง!

ตูม.. ตูม.. ตูม.. ตูม..

สิ้นเสียงตูมครั้งที่สี่ กำแพงทางด้านตะวันออกเฉียงใต้ก็เป็นรูขนาดใหญ่ให้หลิงหยุนออกมาได้

ในเวลานั้น.. สภาพของบ้านหลังใหญ่ก็ไม่ต่างจากแพไม้ไผ่ที่เริ่มสั่นไหวเบาๆ และค่อยๆทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

“โอ้แม้เจ้า.. นั่นบ้านกำลังถล่มลงแล้วจริงๆด้วย..”

“จริงด้วย.. ดูสิส่ายไปส่ายมาอย่างแรง กำลังจะถล่มลงแล้ว..”

“หนีเร็วพวกเรา.. หนีเร็ว.. มันจะถล่มแล้ว..”

ในเวลานั้นไม่เพียงฝูงชนที่พากันหนีเอาตัวรอด แม้แต่ตำรวจเองก็พากันวิ่งหนีออกมาด้วยความหวาดกลัว ไม่มีใครกล้าวิ่งเข้าไปในบ้านเลยแม้แต่คนเดียว!

หลิงหยุนใช้มังกรพรางร่างหลบออกจากบ้าน แต่ก็เห็นบ้านยังคงไหวไปไหวมาอยู่นาน แต่ก็ไม่ถล่มลงมาเสียที เขาจึงเข้าไปในบ้านอีกครั้ง และจัดการยกหม้อเสินหนงฟาดเข้าไปที่เสาบ้านอีกหนึ่งครั้ง!

ตูม!!! เสาต้นสีขาวหักลงทันที!

ครั้งนี้หลิงหยุนรู้ว่าบ้านต้องถล่มลงมาอย่างแน่นอน เขาจึงเก็บหม้อเสินหนงเข้าไปในแหวนพื้นที่ และใช้มังกรพรางร่างเคลื่อนที่ออกมาจากบ้าน และไปยืนอยู่ห่างถึงยี่สิบเมตร!

ครืน!!

พื้นดินสั่นสะเทือน และเสียงดังสนั่นหวั่นไหวจากบ้านถล่ม ฝุ่นลอยคลุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ