[ติดตามข่าวสารได้ที่เพจ : จักรพรรดิ์เทพมังกร ]

บทที่ 400 : นักฆ่าระดับพระกาฬ!

หลิงหยุนถือกระบี่โลหิตแดนใต้ไว้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างกำตะปูยาวไว้เพื่อใช้โจมตียอดฝีมือขั้นต้นในระหว่างทางที่บุกเข้าไป

ชายทั้งสามคนเดินมุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่ทอดไปยังบ้านเลขที่-1 ที่อยู่ในหมู่บ้าน

ห่างจากชายทั้งสามคนไปราวหนึ่งกิโลเมตร หลิงหยุนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของคนมากมาย เขามองเข้าไปทางประตู และพบว่าเป็นบ้านของคนธรรมดา เขาจึงไม่สนใจ และเร่งฝีเท้าหายไปราวกับสายลม

“มีคนมา!”

ภายในห้องนั่งเล่นของบ้านหลังใหญ่โต สายตาของซันเทียนเปียวเปล่งประกายดุร้าย พร้อมกับหันไปมองหลวงจีนสิงฉีที่กำลังนั่งทำสมาธิอยู่ข้างๆเขา

“ซันเทียนเปียว.. ออกมารอรับความตายได้แล้ว!”

หลิงหยุนกระโดดเข้าไปในบริเวณบ้านด้วยฝีเท้าที่เบา ก่อนจะกวาดสายตาไปทางด้านขวามือของตนเอง และพบว่ามียอดฝีมือขั้นต้นยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูราวสามสี่คน เขาจึงซัดตะปูหลายดอกที่อยู่ในมือเข้าใส่

ตะปูมากกว่าสิบดอกสะท้อนกับแสงไฟสลัวเป็นประกายวิบวับ พุ่งใส่ร่างของของยอดฝีมือทั้งสี่คนอย่างรวดเร็ว จนพวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะมีปฏิกิริยาตอบโต้ และล้มลงบนพื้นพร้อมกับกรีดร้องออกมาทันที!

ในเวลานั้น ซันเทียนเปียวเป็นคนแรกที่พุ่งออกมาจากบ้าน และทันทีที่สายตาของเขาปะทะเข้ากับร่างของหลิงหยุนนั้น ซันเทียนเปียวก็มีอาการตกตะลึงเล็กน้อย และนิ้วเท้าถึงกับเกร็งและจิกลงไปบนพื้น!

ส่วนหลวงจีนสิงฉี และนักพรตเต๋าก็กระโดดตามออกมาติดๆ และหลิงหยุนก็เดาได้ทันทีว่า ชายคนแรกก็คือซันเทียนเปียวอย่างแน่นอน เพราะยอดฝีมือขั้นเซียงเทียนอย่างซันเทียนเปียว คงจะไม่ใช่นักบวชแน่!

หลิงหยุนร้องตะโกนออกไปว่า “ดีมาก!”

จากนั้นก็ใช้มังกรพรางร่างพุ่งเข้าใส่ซันเทียนเปียวทันที พร้อมกับจู่โจมเขาด้วยหมัดปีศาจเถียนกัง!

ร่างของสองยอดฝีมือเคลื่อนย้ายไปมาอย่างรวดเร็ว และต่างก็กระโดดขึ้นไปปะทะกันอยู่กลางอากาศ ในที่สุดหมัดของหลิงหยุนก็ปะทะเข้ากับเป้าหมายอย่างจัง!

ปัง.. ปัง..

หลิงหยุนพุ่งหมัดทั้งสองข้างใส่ซันเทียนเปียว แต่ซันเทียนเปียวก็ยกฝ่ามือทั้งสองข้างขึ้นรับหมัดของหลิงหยุนในทันทีเช่นกัน และจากการปะทะกันเพียงแค่ครั้งแรก ร่างของซันเทียนเปียวก็ถึงกับลอยขึ้นไปบนอากาศ และม้วนตกลงมาที่พื้น!

ซันเทียนเปียวถึงกับตกใจสุดขีด! เขาได้เตรียมพร้อมมาเต็มที่ และมั่นใจว่าตัวเองจะสามารถจัดการผู้ที่บุกรุกเข้ามาได้ก่อน แต่เหตุใดจู่ๆ เขาจึงกลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ได้.. นี่มันอะไรกัน?!

หลิงหยุนประเมินความสามารถและความแข็งแกร่งของตนเองได้ถูกต้อง หลังจากที่เขาสามารถฝึกดารกะดายันจนเข้าสู่ระดับสิบสองได้แล้วนั้น เขาก็ได้เกราะป้องกันร่างกายที่มีพลังและประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว และเพียงแค่ใช้หมัดปีศาจเถียนกัง หลิงหยุนก็สามารถใช้มือเปล่าต่อสู้กับยอดฝีมือขั้นเซียงเทียน-1 ที่มีอาวุธได้!

แต่เพราะซันเทียนเปียวเป็นถึงยอดฝีมือขั้นเซียงเทียนซึ่งมีพลังชี่ที่แข็งแกร่งคอยปกป้องร่างกายอยู่ จึงไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด!

“ฆ่ามัน!”

หลิงหยุนไม่รอช้า เขากระโดดขึ้นกลางอากาศ และพุ่งเข้าหาซันเทียนเปียวอีกครั้ง ส่วนมือซ้ายก็ซัดตะปูเข้าใส่ร่างของหลวงจีนกับนักพรตเต๋าเพื่อชะลอการโจมตีจากคนทั้งคู่!

ตู้กู่โม่และเหล่ากุ่ยเข้าใจคำสั่งของหลิงหยุนดี เพราะได้วางแผนกันมาก่อนแล้ว ทั้งสองคนจึงถือกระบี่ในมือพุ่งเข้าจู่โจมหลวงจีนสิงฉี กับนักพรตเต๋าที่จะเข้าไปช่วยซันเทียนเปียว!

“พวกเจ้าเป็นใครกัน?!”

ซันเทียนเปียวถามขึ้นอย่างตกใจ และรีบกระโดดหลบเพื่อเลี่ยงการปะทะ เพราะแขนของเขายังคงชา

“นักฆ่าระดับพระกาฬแห่งองค์กรนักฆ่า!”

หลิงหยุนตอบออกไปอย่างไม่ต้องคิด เพราะเขาได้เตรียมคำตอบไว้นานแล้ว หากเขาไม่ฉวยโอกาสนี้โยนความผิดให้กับองค์กรนักฆ่า เขาก็คงจะไม่ใช่หลิงหยุน!

นี่เท่ากับเป็นการยิงปืนนัดเดียว แต่ได้นกถึงสองตัว..

หลิงหยุนพุ่งตามซันเทียนเปียวที่หลบหนีการโจมตี และในระยะที่เขาใกล้จะตกลงสู่พื้นดินในระยะสามฟุตนั้น จู่ๆ ในมือของเขาก็มีกระบี่สีดำพุ่งออกมาเสียบลงกับพื้น พร้อมกับอาศัยจังหวะนั้นดีดตัวขึ้น และทะยานเข้าไปขวางทางซันเทียนเปียวไว้!

และเมื่อซันเทียนเปียววิ่งเข้ามาใกล้ เขาก็ยกกระบี่ในมือขึ้นพร้อมกับพูดว่า “เตรียมตัวตายได้แล้ว!”

“ทำไมถึงได้รวดเร็วเช่นนี้?! แล้วกระบี่นั่นมาจากใหน?!”

ซันเทียนร้องถามพร้อมกับจ้องมองกระบี่สีดำในมือหลิงหยุนที่มีกลิ่นอายพลังหยินพุ่งออกมาอย่างรุนแรง ความกล้าหาญของเขาก่อนหน้านี้ได้มลายหายไปทันที และเตรียมตัวที่จะวิ่งหนีต่อ!

“หยุดมันไว้!”

หลิงหยุนร้องสั่ง พร้อมกับใช้มังกรพรางร่างเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง จนร่างใหญ่ของเขากลายเป็นเงาทะมึนที่พุ่งเข้าหาซันเทียนเปียว!

ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ เพียงแค่หนึ่งหมัดกับหนึ่งดาบ ก็สามารถทำให้ซันเทียนเปียวถึงกับคิดที่จะหนีเพียงอย่างเดียว!

“อมิตาพุทธ.. พวกเจ้าทำเกินไปแล้ว!”

เสียงลมหวีดหวิว หลวงจีนสิงฉีที่ถูกหลิงหยุนสกัดไว้ด้วยอาวุธลับ ได้ตามหลิงหยุนมาพร้อมกับใช้คทาสีทองในมือโจมตีเขา

หลิงหยุนหัวเราะ พร้อมกับใช้มังกรพรางร่างหลบคทาของหลวงจีนได้อย่างง่ายดาย แล้วจึงตอบกลับไปยิ้มๆ

“ไม่เลว.. งั้นก็ลองกระบี่ของข้า!”

เคร้ง!

หลวงจีนสิงฉีรู้สึกได้ว่ามือของตนเองนั้นเบาขึ้นมาทันที กว่าจะรู้ตัวอีกทีคทาในมือก็หักไปครึ่งหนึ่งแล้ว และกำลังลอยละลิ่วออกไปไกล ก่อนจะตกกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง จนเสียงดังไปทั่วทั้งบริเวณ

“ห๊ะ.. กระบี่สีดำนี่ประหลาดยิ่งนัก!”

หลวงจีนสิงฉีร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ พร้อมกับร้องเตือนซันเทียนเปียว และนักพรตเต๋า..

“พวกเจ้ารู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว!”

หลิงหยุนยิ้มหยัน ร่างจริงของเขาปรากฏออกมาอีกครั้ง ก่อนจะกลายเป็นเงาสีดำพุ่งออกจากร่างจริง และตรงไปทางซันเทียนเปียวที่ถูกเหล่ากุ่ยสกัดไว้

ทั้งสามคนต่างก็พยายามต่อสู้กับอีกฝ่ายอย่างสุดฝีมือ และเป็นข้อตกลงที่ได้คุยกันไว้ว่า เหล่ากุ่ยกับตู้กู่โม่รู้ว่าระหว่างพวกเขาทั้งสามคนนั้น คนที่เก่งที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดก็คือหลิงหยุน ใครก็ตามที่หลิงหยุนปะทะด้วย พวกเขามีหน้าที่ช่วยหลิงหยุนสะกัดคนอื่นไว้เท่านั้น

ร่างของหลิงหยุนไปโผล่ที่ด้านหลังของซันเทียนเปียว ก่อนจะยกกระบี่ในมือขึ้นฟันอย่างไม่ปราณี กระบี่ของหลิงหยุนตวัดโค้งจากขวาไปซ้าย และเป้าหมายอยู่ที่ไหล่ด้านซ้ายของซันเทียนเปียว!

ซันเทียนเปียวที่กำลังรับมือเหล่ากุ่ยอย่างเคร่งเครียด เมื่อได้ยินเสียงกระบี่ของหลิงหยุนฟันลงมา เขาก็ตกใจกลัวอย่างมาก และกำลังจะใช้แขนอีกข้าเข้าไปกันไว้!

ซันเทียนเปียวเองก็ฝึกวรยุทธอย่างจริงจังจากสำนักเส้าหลิน เขาจึงชำนาญในเรื่องหมัดมวย ฝ่ามือ และดัชนี อีกทั้งยังมีทักษะเท้าที่เคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว โดยปกติซันเทียนเปียวมักจะใช้วรยุทธที่ถนัดในการต่อสู้ และก่อนหน้านี้เขาก็คิดว่ากำลังภายในของหลิงหยุนนั้นคงไม่น่าจะเกินขั้นโฮ่วเทียน-9 เขาจึงไม่ได้จริงจังกับหลิงหยุนมาก แต่ที่ใหนได้.. คืนนี้เขากลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ยับเยิน!

 “อย่าทำเช่นนั้น!”

หลวงจีสิงฉีรีบร้องเตือนซันเทียนเปียวที่เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า หลิงหยุนเพิ่งจะใช้กระบี่เล่มนี้ฟันคทาของหลวงจีนหักเป็นสองท่าน เขาจึงรีบเดินลมปราณขั้นสุด และกระชากร่างกายไปทางซ้ายอย่างรวดเร็ว ส่วนมือขวากำหมัดพุ่งออกไปกระแทกเข้ากับด้านข้างของกระบี่โลหิตแดนใต้สุดกำลัง!

และหมัดเส้าหลินของซันเทียนเปียวก็มีพลังรุนแรง จนสามารถทำให้กระบี่ในมือของหลิงหยุนเปลี่ยนทิศทาง และร่างของเขาก็รอดพ้นจากคมกระบี่ได้

แต่สิ่งที่ซันเทียนเปียวไม่นึกไม่ฝันก็คือว่า.. หลิงหยุนไม่ได้ตั้งใจใช้กระบี่เล่มนี้สังหารเขา!

ทันทีที่ร่างของซันเทียนเปียวเคลื่อนไปทางซ้าย ในมือซ้ายที่ว่างเปล่าของหลิงหยุนก็มีกระบี่เล่มยาวที่เต็มไปด้วยไอเย็นพุ่งออกมา และกระบี่เล่มนั้นก็กำลังสั่นไหวราวกับมังกรเริงระบำ..

“โอ๊ะ!”

ซวบ!

“อ๊าก..!”

เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับเลือดที่พุ่งกระจายออกมา กระบี่ของหลิงหยุนแทงเข้าที่ซี่โครงด้านซ้ายของซันเทียนเปียวจนเป็นบาดแผลลึกเข้าไปถึงกระดูก!

กระบี่มังกรขาวของหลิงหยุนนั้น หากเทียบแล้วก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากระบี่โลหิตแดนใต้เลยแม้แต่น้อย มันสามารถตัดทองคำ เหล็ก และแม้แต่พลังชี่ของซันเทียนเปียวก็ยังไม่อาจตานท้านได้!

“ยังมีอีก!”

หลิงหยุนดึงกระบี่ออกจากแผ่นหลังของซันเทียนเปียว พร้อมกับใช้มังกรพรางร่างมาโผล่ที่ด้านหน้าของซันเทียนเปียวในลักษณะยืนหันหลังให้เขา แล้วจัดการแทงกระบี่ผ่านทางด้านข้างเข้าไปที่หน้าอกของซันเทียนเปียวอีกครั้ง

“อ๊าก!!”

ซันเทียนเปียวกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เขากัดฟันใช้ข้อศอกทั้งสองข้างกระแทกเข้าที่แผ่นหลังของหลิงหยุนอย่างสุดกำลัง

ปัง.. ปัง..

หลิงหยุนฟันซันเทียนเปียวเข้าไปหลายดาบแล้ว เขาจึงอาศัยจังหวะที่ซันเทียนเปียวกระแทกข้อศอกทั้งสองข้างเข้าใส่แผ่นนั้น เป็นแรงส่งให้เขาพุ่งเข้าไปอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างนักพรตเต๋ากับตู้กู่โม่..

“นี่.. เจ้ายังจัดการกับมันไม่ได้อีกรึ?! หลิงหยุนถอยหลบนักบวชเต๋า พร้อมกับหันไปล้อเลียนตู้กู่โม่..

“นี่เจ้าคิดว่าข้าไม่อยากจะจัดการให้จบๆหรือยังไ? แต่นักพรตนี่ก็ไม่ธรรมดา เจ้าจะให้ข้าทำยังไง?” ตู้กู่โม่ตอบอย่างหงุดหงิน

ทั้งสองคนมัวแต่ล้อเลียนกันไปมา ซันเทียนเปียวจึงได้โอกาสกระโดดหลบออกจากวงต่อสู้เพื่อสำรวจบาดแผลสาหัสของตนเอง..

ซันเทียนเปียวจี้จุดตามร่างกายของตัวเองสองสามแห่ง เพื่อทำการหยุดเลือดที่กำลังไหลออกจากบาดแผล ระหว่างที่มองดูบาดแผลตามร่างกาย เขาก็อดคิดไม่ได้ว่า เพียงแค่หลิงหยุนจู่โจมเขาไม่กี่ครั้ง ก็สามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บได้ถึงเพียงนี้!

“ฝีมือของมันเหนือกกว่าที่ข้าคิดไว้มาก.. เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?” ซันเทียนเปียวมองหลิงหยุนที่จนป่านนี้ยังไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

ระหว่างที่ถูกแทงนั้น เพื่อเอาชีวิตรอด ซันเทียนเปียวถึงกับเดินลมปราณทั้งหมดที่มี และใช้ข้อศอกทั้งสองข้างกระแทกเข้าใส่แผ่นหลังของหลิงหยุนอย่างสุดกำลัง จนตัวเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บภายใน แต่หลิงหยุนกลับไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วจะไม่ให้เขารู้สึกแปลกใจได้อย่างไรกัน?!

เหล่ากุ่ยไม่วิ่งไล่ตามซันเทียนเปียวไป แต่ร่างของเขาหลบการจู่โจมของหลวงจีนสิงฉี และพุ่งเข้าไปช่วยหลิงหยุนกับตู้กู่โม่จัดการกับนักพรตเต๋าทันที และตอนนี้ก็กลายเป็นสามต่อหนึ่ง!

“ฮ่า.. ฮ่า..” หลิงหยุนหัวเราะพร้อมกับใช้กระบี่มังกรขาวในมือซ้ายแทงเข้าที่ซี่โครงด้านขวาของนักพรตเต๋า!

นักพรตเต๋ารู้ซึ้งถึงประสิทธิภาพของกระบี่เล่มนี้ดี เขาจึงไม่กล้าใช้แส้ในมือปัดป้อง แต่กลับหันไปใช้แส้ตวัดกระบี่ในมือของตู้กู่โม่เพื่อดึงเข้าไปป้องกันแทน!

นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด เพราะหากกระบี่ของตู้กู่โม่ถูกปะทะเข้ากับกระบี่มังกรขาวของหลิงหยุน กระบี่ยาวของตู้กู่โม่ก็จะต้องหักเป็นสองท่อนในทันที!

แต่ถึงอย่างนั้น นักพรตเต๋าก็ไม่สามารถหลบกระบี่ของเหล่ากุ่ยไปได้ คมกระบี่ได้แทงทะลุจีวรของเขาขาด ทำให้ได้รับบาดเจ็บเป็นแผลใหญ่ที่ไหล่ข้างซ้าย และเลือดก็พุ่งออกมาทันที!

“ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่!”

ระหว่างที่กระบี่ของตู้กู่โม่กำลังจะปะทะเข้ากับกระบี่ของหลิงหยุนนั้น จู่ๆกระบี่มังกรงขาวในมือซ้ายของหลิงหยุนก็หายไปทันที หลิงหยุนโคจรดารกะดายันไปทั่วร่าง แสงจันทร์สาดส่องมายังร่างของเขา แต่หลิงหยุนกลับไม่ยอมหลบกระบี่ในมือของตู้กู่โม่ที่ถูกแส้ตวัดเข้าไป!

“แย่แล้ว.. นี่เจ้าไม่กลัวตายเลยหรือไง!” ตู้กู่โม่มองหลิงหยุนที่พุ่งเข้ามาอย่างตกใจ และรีบปล่อยกระบี่ในมือทิ้งทั้นที

แต่หลิงหยุนกลับใช้เท้าเตะกระบี่ของตู้กู่โม่เข้าใส่ร่างนักพรตเต๋า หลังจากนั้นก็พุ่งเข้าไปประชิดตัวพร้อมกับกระแทกหมัดปีศาจเถียนกังออกไปอย่างสุดกำลัง!

ปัง!!

หมัดนี้หลิงหยุนใช้กำลังทั้งหมดที่มี ชกเข้าไปที่ไหล่ซ้ายของนักพรตเต๋าจนได้รับบาดเจ็บ!