บทที่ 10 แสดงทักษะ (1)

ท่ามกลางความมืดมิด ฟิลิปและลุคก้าวออกมาจากถนนที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คน และเข้าไปยังตรอกที่ค่อนข้างเงียบและไร้ผู้คน

แม้ว่าลุคจะไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของบ่อน แต่เขาก็ดูเหมือนจะไม่ได้กังวลกับเรื่องนั้นมากนัก ไม่ว่ายังไงก็ตาม มันก็ยังมีคนที่สามารถพาพวกเขาไปที่นั่นได้อยู่

“สวัสดีครับท่าน ท่านกำลังมองหาไกด์นำทางอยู่รึเปล่าครับ?”

เสียงดังมาจากชายที่กำลังเดินออกมาจากซอยที่มืดมิด

ลุคส่งมอบเหรียญทองจำนวนหนึ่งให้กับชายคนนั้นด้วยรอยยิ้ม

“ข้ารู้สึกอยากจะเสี่ยงโชคสักหน่อย ที่นี่มีที่ไหนบ้างที่เจ้าอยากจะแนะนำบ้าง?”

“แน่นอน.. โปรดตามข้ามา”

ฟิลิปกัดฟันอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นลุคทำตามคำแนะนำของชายแปลกหน้า เขานั้นเข้าใจความคิดของลุคดีเนื่องจากเขาอยู่ด้วยกันมาสักพักแล้ว

การกระทำของลุคนั้นนับเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับการเป็น “ขุนนางตกอับ”

“เขาเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เขาเรียนรู้เรื่องทั้งหมดนี่ในเวลาแค่ไม่กี่ปีเองอย่างงั้นเหรอ?” ในความคิดของฟิลิป นายน้อยของเขานั้นเป็นคนที่ทั้งอ่อนโยนและจริงใจ เขารับฟังคำพูดของผู้อาวุโสอย่างตั้งใจและไม่เคยพูดอะไรที่หยาบคายหรือออกนอกลู่นอกทางแม้แต่น้อย

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อฟิลิปนึกถึงสิ่งที่ลุคทำกับรูปปั้นบรรพบุรุษของเขา  เขาจึงเกิดความสับสนขึ้นในใจ

“แมวที่อ่อนโยนมักจะเป็นตัวแรกที่ปีนขึ้นกระท่อมก่อนเสมอ”

ฟิลิปถอนหายใจและเดินตามลุคไป

….

ณ ตรอกที่ทอดยาวออกไป  มีบ้านอิฐสองชั้นซึ่งตั้งอยู่ในซอยที่คดเคี้ยว มันคือบ่อนการพนันที่ดำเนินการโดยกิลด์จอมโจร

ข้างในของบ่อนนั้นแตกต่างจากภายนอกที่ดูทรุดโทรม มันทั้งหรูหราและกว้างขวาง พื้นถูกปูด้วยกระเบื้องหินอ่อน และเพดานประดับด้วยโคมไฟระย้าที่ประดับด้วยอัญมณีอีกที

ณ โต๊ะที่ทำมาจากไม้นำเข้า มีขุนนางและตัวแทนค้าขายมากมายนั่งอยู่ และพวกเขาก็ใส่ชุดเพียงแค่ครึ่งท่อนบนเท่านั้น…

พวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับคนที่เข้ามาใหม่หรือคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขา สิ่งที่พวกเขาสนใจมีเพียงแค่การทอยลูกเต๋ากับไพ่ที่อยู่บนมือเท่านั้น

ลุคใช้มือปัดควันบุหรี่ที่ฟุ้งอยู่ในบ่อน

“ยินดีต้อนรับสู่ ถ้ำแห่งบาป!”

“หรือในอีกชื่อ หลุมแห่งการทำลายล้าง!”

ฟิลิปมักจะคอยกระซิบบอกให้ลุกออกไป แต่ลุคก็ไม่สนใจฟัง เขานั่งลงที่โต๊ะและยิ้มขึ้น

“ขอข้าเล่นด้วยได้ไหม?”

“ตราบใดที่เจ้ามีเงินเพียงพอ ก็เชิญได้เลย”

ลุควางเงิน 2,000 เปโซที่เขาเหลือจากการขายรูปปั้นลงบนโต๊ะ ในทันทีที่คนอื่นๆได้เห็นเงินเหล่านี้ พวกเขาก็ยิ้มขึ้นมาด้วยความละโมบ

“นายท่าน พวกเขาดูเหมือนกับนักพนันมืออาชีพจริงๆ”

“ข้ารู้น่า..”

ลุคถูกเตือนด้วยเสียงกระซิปที่มาจากข้างหลังของเขา หลังจากนั้นเกมไพ่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น

ในตอนแรกเขาวางแผนที่จะเริ่มต้นเบาๆและทำให้มันจบแบบง่ายๆ แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงกฎกติกาไปจากเมื่อ 500 ปีที่แล้ว แต่มันก็ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไรที่เป็นนัยยะสำคัญ

การเล่นของนักพนันนั้นไม่ได้มีเทคนิคอะไรที่โดดเด่น แต่ทั้งหมดนั้นมันคือการเริ่มต้นเพียงเท่านั้น มันเหมือนกับการเติมลมเพื่อก่อกองไฟ

หลังจากนั้นไม่นาน ทุนในมือของลุคก็เพิ่มขึ้นมาเป็น 5,000 เปโซ และการพนันของจริงก็เริ่มขึ้น…

“ฟลัช! ด้านเจ้าละ”

“ตองสี่..”

เหล่านักพนันล้วนอ้าปากค้างเมื่อเห็นไพ่ของลุค พวกเขาต่างมั่นใจว่าลุคต้องมีไพ่ที่ต่ำกว่าของพวกเขา นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจ

“บ้าจริง! ไอ้เด็กนี่มันไม่ใช่แค่มือใหม่”

“ดูเหมือนพวกเราจะทำเป็นเล่นไม่ได้แล้ว ถึงเวลาแสดงความต่างชั้นระหว่างเรากับไอ้เด็กนี่แล้วล่ะ”

เหล่านักพนันต่างเริ่มมองหน้ากัน และเริ่มงัดเทคนิคของพวกเขาออกมา ในขณะที่พวกเขากำลังสับไพ่กันอยู่ ลุคก็เห็นหนึ่งในพวกเขาดึงไพ่ออกมา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเขาเปิดดูไพ่เรียบร้อยแล้ว เขาก็พูดขึ้นว่า..

“สเตรท!”

“ห้ะ!”

เป็นอีกครั้งที่เหล่านักพนันทำได้แค่เฝ้าดูลุคกวาดเอาเงินทั้งหมดไป

จากหลังจากนั้นลุคก็ยังคงชนะต่อไป ต่อไป และต่อไป…

แม้ว่าเขาจะมีเสียบ้างนิดหน่อยในตอนกลางแต่มันก็นับเป็นส่วนน้อยเมื่อเทียบกับกำไรที่เขาทำได้

กองชิปในตอนนี้นั้นมีขนาดเท่ากับจานใบหนึ่งแล้ว

“อะไรกัน? นี่คือทั้งหมดที่เราได้มางั้นเหรอ?”

ฟิลิปผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังนายน้อยของเขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้เห็นนายน้อยของเขาเล่นพนันเก่งขนาดนี้

ในตอนแรกฟิลิปคิดว่าจะพวกเขาเองที่ต้องหมดตัวภายในไม่กี่เกม แต่ตอนนี้กลับเป็นเหล่านักพนันที่เริ่มกระสับกระส่ายและเริ่มแสดงออกถึงความมืดมนบนใบหน้า

“เจ้าหนุ่ม นี่เจ้าเคยเล่นมาก่อนใช่ไหม?”

“ก็..นิดหน่อย”

จริงๆแล้วมันไม่ใช่แค่ “นิดหน่อย”

ย้อนกลับไปเมื่อ 500 ปีก่อน ลุคหรือเซย์ม่อนมักจะมาเล่นการพนันเพื่อระบายความเครียด

ในตอนก่อนที่เขาจะเริ่มทำสงครามอย่างจริงจัง เขามักจะใช้บ่อนในการถลุงเงินทุนของฝั่งศัตรูและยังใช้บ่อนเพื่อล้วงเอาข้อมูลของคนที่เป็นหนี้เขา

ในช่วงนั้นเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับกลเม็ดเคล็ดลับของไพ่จากกิลด์จอมโจร และศึกษาความน่าจะเป็นของไพ่ ซึ่งหมายความว่าเขาจะเหนือกว่านักพนันทั่วๆไปที่ใช้แค่กลเม็ดในการอ่านท่าทีของศัตรู

“เอาสุรามาทางนี้หน่อยสิ!” นักพนันคนหนึ่งที่กำลังสูบบุหรี่ ตะโกนสั่งพนักงาน

พนักงานชายคนหนึ่งนำเอาขวดและขนมมาวางไว้โต๊ะ แต่ขวดนั้นไม่ใช่สุรา

“โฮๆ เจ้ากำลังสนุกอยู่รึเปล่า”

“โอ้ พวกเจ้าจะไม่จริงจังกันเกินไปหน่อยเหรอ?”

กลุ่มฝูงชนกล่าวขึ้นขณะมองไปทางลุคและนักพนันคนอื่นๆ ในหมู่ของฝูงชนนั้นยังมีมีผู้หญิงผมดำยาวคนหนึ่ง เธอตรงไปหาลุคและเกาะไหล่ของเขา

“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเจอเจ้า พอจะบอกได้ไหมว่าเจ้าชื่ออะไร?”

“เซย์ม่อน..”

“โฮๆ คนโกหก ชื่อเดียวกันกับราชาปีศาจเลยนะ”

หลังจากดื่มเสร็จ เขาก็เริ่มเล่นไพ่อีกครั้ง

ลุคแพ้ไป 4 เกมติดต่อกัน แต่เขาก็ยังคงเล่นต่อไป มันเหมือนกับว่าฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าเขามีไพ่อะไรอยู่ในมือ

“นายน้อย โชคของท่านอาจจะหมดแล้ว ข้าว่าเรากลับกันเถอะ”

ฟิลิปกระซิปบอกลุค เขานั้นเริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลที่เกิดขึ้น

แต่ลุคยังคงยิ้มอยู่ และในครั้งนี้ เขาก็วางเดิมพันหมดหน้าตัก

“โอ้ นายน้อยอย่าบอกนะว่าท่าน..”

ฟิลิปรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นสิ่งที่นายน้อยของเขาทำ

แต่ทันใดนั้นเอง ลุคก็ได้พูดขึ้นขัดจังหวะของฟิลิป..

“ข้าจะเล่นรอบนี้รอบสุดท้ายแล้ว ร่างกายของข้าตอนนี้มันอ่อนล้าจนไม่สามารถเล่นต่อไปได้แล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดของลุค ใบหน้าของเหล่านักพนันก็เริ่มแสดงออกถึงความไม่พอใจ

“นี่เจ้าคิดจะกอบโกยทุกอย่างคืนมาในครั้งเดียวรึไงกัน?”

เมื่อเห็นถึงความไม่พอใจของคนที่เหลือ ลุคก็กล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม

“ข้าเล่นกับเด็กพวกนี้มานานพอแล้ว เจ้ามีแผนยังไงบ้างละ”

“หึ.. หมดหน้าตัก”

“ข้าเอาด้วย” เป็นดั่งที่ลุควางแผนไว้ ในช่วงเวลานี้นักพนันทุกคนเลือกที่จะทุ่มหมดหน้าตัก พวกเขาต่างเชื่อว่าผู้ที่จะชนะเกมนี้คือพวกเขาไม่ใช่ลุค

ในความเป็นจริง พวกเขานั้นมีกลยุทธ์ที่สามารถรีบประกันชัยชนะของพวกเขาได้อยู่

มันคือ ผู้หญิงผมดำที่ยืนอยู่ข้างหลังของลุค นั่นเอง

เธอเป็นคนที่คอยก้มดูไพ่ของลุคและส่งสัญญาณบอกพวกเขาอย่างลับๆ

“การรู้จักศัตรูคือการรู้จักตัวเราเอง” นี่คือคำพูดที่มีชื่อเสียงของทวีปทางใต้

แต่แล้วเกมก็ไม่ได้เป็นไปดั่งที่พวกเขาคิด

“นะ. นี่คืออะไร? เจ้าจะไม่เปิดดูไพ่หน่อยเหรอ?”

“แค่นี้ก็พอแล้ว” ลุคกล่าวหลังจากที่เขาได้รับไพ่

นักพนันต่างขมวดคิ้ว หากลุคไม่เปิดไพ่ หญิงสาวผมดำก็จะไม่สามารถบอกพวกเขาถึงไพ่ที่ลุคถือได้ หรือพูดได้ว่า ลุคได้ทำลายแผนของพวกเขาลงเรียบร้อยแล้ว

“โอเค เอาแบบนั้นก็ได้”

ไพ่แต่ละใบถูกแจกให้กับผู้เล่นทีละคน และความตึงเครียดก็เริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อการแจกไพ่สิ้นสุดลง หนึ่งในนักพนันก็กลืนน้ำลายอย่างประหม่า

“เจ้าไม่ต้องการจะเปิดไพ่เพื่อตรวจสอบหน่อยเลยเหรอ?”

“อืม นี่แกจะตายรึไงถ้าฉันไม่เปิดไพ่”

“เออดี! งั้นพวกเราก็มาเปิดไพ่พร้อมกันไปเลย!”

“ฉันไม่รู้หรอกนะไอ้หนู ว่าเจ้ามีแผนจะทำอะไร แต่ฉันมั่นใจว่าหนึ่งในพวกข้าต้องชนะแกได้อย่างแน่นอน”

ทันใดนั้นทั้ง 5 คนก็เปิดไพ่พร้อมกัน

“ฮ่าๆ ฟูลเฮ้าส์ คราวนี้ฉัน… ว้ากกกก!”

หนึ่งในนักพนันที่คิดว่าตัวเองได้ไพ่สูงสุดก็กรีดร้องขึ้นมาเมื่อเห็นไพ่ของลุค

มันคือ สเตรทฟลัช!

“ฮ่าๆ ขอบคุณ” ลุคกล่าวขณะกวาดเงินเข้ากระเป๋า

“ไม่มีทาง เจ้าขี้โกง”

“ไอ้หนู เจ้ากล้าดียังไงมาทำแบบนี้ที่นี่”

บรรดานักพนันต่างลุกขึ้นต่อว่าลุคด้วยไม่พอใจ

แต่ดวงตาของลุคยังคงส่องประกายสดใส

“โกง?ไม่ใช่ว่าหนึ่งในพวกเจ้าดึงไพ่ออกจากสำรับเหรอ? ไหนจะไอ้คนที่แอบดูไพ่อยู่ด้านหลังข้าอีกละ?”

“นั่น.. นั่นมัน..”

เหล่านักพนันพยายามเก็บความลำบากใจ

การใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือนั้นทำให้พวกเขาไม่มีข้อแก้ตัว

“พวกเจ้ารู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันพูดเรื่องนี้ออกไป”

ในหมู่ของนักพนันทั้งหมดจะมีทาซาสซ่อนอยู่ พวกเขาคือคนที่ดูแลความเรียบร้อยของบ่อน

และหากความจริงที่ว่ามีการใช้กลโกงในการพนันถูกเผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของบ่อนก็จะพังทลายและทำให้ไม่มีลูกค้าคนไหนจะอยากจะเข้ามาใช้บริการบ่อนอีกแน่นอน

“อ้า นี่!”

“ดีมาก ข้าหวังว่าถ้ามีโอกาสพวกเราจะได้พบกันอีกนะ”

ลุคกล่าวเยาะเย้ยเหล่านักพนันที่พ่ายแพ้ขณะที่เขากำลังกวาดเอาเงินทั้งหมดไป

เมื่อพวกเขาออกมาจากตรอก เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามลุคเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“นายน้อย ในตาสุดท้ายมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

มันน่าทึ่งมากที่ลุคสามารถคาดเดาไพ่บนมือของนักพนันคนอื่นได้ แต่ในรอบสุดท้ายลุคไม่เพียงแต่จะคาดเดาไพ่ของคนอื่นได้เขายังคาดเดาไพ่ในมือของเขาเองโดยไม่เปิดดูได้ด้วย

แตกต่างจากท่าทีที่ดูตกใจของฟิลิป ลุคตอบกลับมาอย่างมีความสุข

“นั่นนะเหรอ มันก็แค่ผลลัพธ์ของคณิตศาสตร์เท่านั้นเอง”

ลุคนั้นรู้จักเกมนี้เป็นอย่างดี เขาสามารถจดจำลำดับและความน่าจะเป็นของไพ่ทั้งหมดได้ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังทิ้งรอยเล็บจางๆเพื่อทำตำหนิไว้กับไพ่แต่ละใบเอาไว้ ด้วยวิธีการนั้นมันจึงทำให้เขารู้จักไพ่ทั้งหมดที่ทุกคนเล่น

นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่จำเป็นต้องมองดูหน้าไพ่ก็สามารถทำนายผลได้

“พวกที่ชอบโกงก็มักจะไม่โกงให้ตัวเองได้ไพ่รอยัลสเตรทฟลัชหรอก เพราะมันจะทำให้พวกเขาดูน่าสงสัย”

“ข้าเข้าใจแล้ว แต่เราพึ่งจะได้มาแค่ 10,000 เปโซเอง แล้วเงินอีก 20,000 เปโซที่เหลือละ เราจะหาจากไหน?”

“นายพูดอะไรน่ะ? เราก็จะไปหาจากบ่อนต่อไปยังไงละ”

ยังไงซะเขาก็ไม่สามารถกลับไปยังสถานที่ที่เคยไปได้อยู่แล้ว เพราะทางกิลด์จอมโจรคงจะประกาศแบนพวกเขาไปแล้วอย่างแน่นอน

และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาต้องออกเดินทางเพื่อค้นหาเหยื่อ(บ่อน)อีกครั้ง…

 

ช่วงสาระน่ารู้… แต่คุณไม่รู้ก็ได้นะไม่ได้ว่าอะไร ¯_(ツ)_/¯

รอยัลสเตรทฟลัช (Royal Straight Flush)-โอกาส 0.00015%

สเตรทฟลัช หรือเรียงสี (Straight Flush)-โอกาส 0.0015%

โฟร์การ์ด (Four of a kind)-โอกาส 0.024%

ฟูลเฮ้าส์ (Full House)-โอกาส 0.14%

ฟลัช หรือสี (Flush)-โอกาส 0.20%

สเตรท หรือเรียง (Straight)-โอกาส 0.39%