บทที่ 15: วิกฤตของเรย์น่า (3)

ในช่วงที่เรย์น่ากำลังทำความสะอาดด้านข้างของกิกันท์ เธอก็ถอนหายใจออกมาขณะที่กำลังลูบหัวของกิกันท์ตัวสุดท้ายที่เหลืออยู่ในราชวงศ์ของเธอ

ขณะที่เธอกำลังกังวลอยู่นั้น ชายชราในชุดอัศวินก็ได้พูดกับเธอ

“ไม่ต้องกังวลเจ้าหญิง อังเดรย์นั้นเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนขับกิกันท์ที่มีฝีมือ”

“แต่ความแตกต่างในประสิทธิภาพของกิกันท์นั้นมันมากเกินไป… อย่างไรก็ตามถ้าอังเดรย์เก่งอย่างที่ท่านพูดจริงๆ เราก็อาจจะเอาชนะคนขับกิกันท์ของเคานต์โมนาร์ชได้”

หลังจากฟังคำพูดของชายชรา ใบหน้าของเรย์น่าก็ดูคลายความกังวลลงเล็กน้อย

ในตอนนี้เธอกำลังอยู่ในภาวะวิกฤต

วิกฤตนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว ในตอนที่ธนาคารอิมพีเรียลได้ทำการการแจ้งเตือนหนี้ที่ค้างชำระให้กับเธอ

หากพวกเขาไม่ทำการชำระเงินต้นและดอกเบี้ยซึ่งมีมูลค่ากว่า 200,000 เปโซ พวกเธอก็จะต้องชดใช้ตามที่ได้กำหนดเอาไว้ในสัญญา

ย้อนไปเมื่อปีที่แล้ว เรย์น่าได้กู้ยืมเงินจากธนาคารอิมพีเรียลเพื่อช่วยเหลือผู้ลี้ภัยที่ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากอุทกภัย แต่เธอไม่รู้ว่าทางธนาคารจะไม่ให้เวลาพวกเธอในการหาเงินมาจ่าย

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีลูกหนี้มากมายที่ถูกบังคับให้จ่ายดอกเบี้ยอย่างโหดเหี้ยม และการบังคับใช้หนี้อย่างไร้ความปรานีนี้เองที่ทำให้พวกของเรย์น่าสูญเสียทุกสิ่ง ไม่ใช่แค่พ่อและแม่แต่ยังรวมถึงความทรงจำในคฤหาสน์และเฟอร์นิเจอร์ของพวกเธอด้วย

เรย์น่ามองหาทุกวิธีทางในการหาเงินมาจ่ายทางธนาคาร

แต่ด้วยการที่เธอเป็นราชวงศ์ที่ถูกเนรเทศ มันจึงไม่มีใครยอมให้เธอกู้ยืมเงินจำนวนมากขนาดนั้น

ในช่วงเวลานั้นเองที่มีคนเข้ามาหาเธอและเสนอทางแก้แก่เธอ มันคือ “เคานต์โมนาร์ชแห่งลาเมอร์”หรือ “ลิปปี้ แห่ง โมนาร์ช”

“ข้าจะจ่ายหนี้ให้ท่านเอง แต่กลับกันท่านจะต้องแต่งงานกับข้า”

แต่เรย์น่าปฏิเสธอย่างทันที

เคานต์โมนาร์ชนั้นมีอายุห้าสิบปี และมีภรรยาอีกสองคน และยังมีข่าวลือว่าเขายังมีภรรยาเก็บอีกกว่าสิบคนที่ซ่อนอยู่

นอกจากเรื่องผู้หญิงแล้ว ชื่อเสียงของเคานต์โมนาร์ชก็ยังแย่มากจนทำให้ผู้คนต่างพากันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขา

เรย์น่าคิดว่าการอยู่คนเดียวยังจะดีกว่าการต้องแต่งงานกับคนแบบนี้

แต่เมื่อวันชำระหนี้ใกล้เข้ามาถึง คำเตือนของธนาคารอิมพีเรียลก็เพิ่มมากขึ้นจนทำให้เธอก็เริ่มวิตกกังวล

ในช่วงความสับสนวุ่นวายนั้นเองเคานต์โมนาร์ชก็ได้ทำการเดิมพัน

ภายในสนามประลองกิกันท์ ถ้าหากฝ่ายของเจ้าหญิงชนะ เขาจะจ่ายยอมหนี้ให้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ แต่ในทางตรงกันข้ามถ้าเขาชนะการเดิมพันครั้งนี้ เธอก็จะต้องแต่งงานกับเขา

ในที่สุดเรย์น่าก็ยอมรับการเดิมพัน

มันมีกิกันท์เพียงตัวเดียวเท่านั้นที่เหลืออยู่ในราชวงศ์ของเธอ

แม้ว่ามันจะอยู่มานานกว่า 50 ปีแล้ว แต่มันก็ยังสามารถปล่อยเช่าให้กับขุนนางที่ต้องการใช้มันเพื่อปราบสัตว์ประหลาดได้

แต่ปัญหาในตอนนี้คือคนขับกกันท์

อัศวินเพียงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเรย์น่าคืออดีตอัศวินของอาณาจักรโวลก้าซึ่งอยู่กับเธอมานานกว่า 10 ปีและคนเดียวที่ขับกิกันท์

ได้ในหมู่พวกเขาก็คือเซอร์วิคเตอร์ อย่างไรก็ตามครั้งสุดท้ายที่วิคเตอร์ขับกิกันท์ก็คือเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว

ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจว่าจะจ้างคนขับมืออาชีพมาแทน และอันเดรย์คือคนที่ผ่านการคัดเลือกของพวกเขาได้ และมีชื่อเล่นว่า ยมทูตสีชาต

อันเดรย์นั้นเป็นคนขับกิกันท์รับจ้างที่มีชื่อเสียงในจักรวรรดิทางใต้เขาเก่งมากจนสามารถชนะการรบ 100 ครั้ง และเขายังไม่ได้เป็นแค่นักแข่งที่เก่งกาจ แต่เขายังมาจากอาณาจักรโวลก้าอีกด้วย

เขาเพียงแค่ต้องการช่วยเหลือเจ้าหญิงผู้มีคุณธรรม เขาไม่ได้ต้องการเงินเป็นการแลกเปลี่ยนแม้เลยแม้แต่น้อย

ด้วยเหตุนี้เจ้าหญิงจึงเริ่มมองเห็นความหวังในการเสี่ยงโชค

“ขออภัยเซอร์วิคเตอร์ ฉันเดาว่าฉันต้องพึ่งพาพวกคุณอีกครั้ง”

“ไม่จำเป็น! ถ้าเขากล้าจับท่านไปเป็นนางบำเรอ ชายแก่คนนี้ก็ไม่มีจะนิ่งดูดายแน่นอน และถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าหญิง ข้ากับพาเวลคงจะต่อต้านเขาไปนานแล้ว”

เซอร์วิคเตอร์และกัปตันพาเวลเป็นคนที่ภักดีที่สุดของที่เรย์น่าสามารถเชื่อใจได้ พวกเขาทั้งสองคนเป็นคนที่ดูแลเรย์น่ามาตั้งแต่เธอเกิดจนกระทั่งช่วงที่เธอถูกเนรเทศพวกเขาก็ยังไม่ทิ้งเธอไป

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงตัดสินใจที่จะยู่ข้างเธอแม้ว่าจะแก่แล้วก็ตาม และเรย์น่าที่รู้เรื่องนี้ก็ปฏิบัติกับพวกเขาเป็นเหมือนปู่ย่าตายายของเธอเอง

“แต่ดูเหมือนอันเดรย์จะมาสาย”

“ท่านไม่ต้องกังวล ข้าให้พาเวลไปพาเขามาแล้ว”

ในขณะที่พวกเขาสองคนกำลังคุยกันอยู่หน้ากิกันท์ พาเวลที่ไปนำตัวอังเดรต์ก็กลับมา แต่มีบางอย่างที่ดูผิปกติ สีหน้าของพาเวลนั้นทำให้พวกเขารู้สึกถึงเรื่องร้าย

“มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้วเจ้าหญิง!”

“มีอะไรเกิดขึ้นกัน?”

“อันเดรย์หายตัวไป! ข้าตามหาเขาตั้งแต่ห้องพักคนขับของเขารวมไปจนถึงสถานที่ที่เขาพัก แต่ข้าก็พบเห็นร่องรอยของเขาเลย!”

“ไม่ ไม่นะ มันไม่ควรขจะเป็นแบบนี้!” ร่างกายของเรย์น่าเริ่มร้อนรุ่มด้วยความกังวลใจ

วิกเตอร์ที่สังเกตเห็นสีหน้าอาการของเจ้าหญิง จึงถามพาเวลว่า

“เจ้าดูอย่างละเอียดแล้วหรือยัง?”

“ข้าดูทุกซอกทุกมุมแล้ว แต่ก็ไม่พบกับอังเดรย์เลย!”

“นี่! ฉันอยากจะทำสิ่งต่างๆให้เสร็จอย่างง่ายดาย…”

ยมทูตสีชาตเป็นคนขับกิกันท์รับจ้างที่มีความสามารถ ซึ่งมันทำให้เขาเป็นที่ต้องการของแคลนหลายๆแคลน และไม่ได้มีแค่แคลนที่มีชื่อเสียงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงขุนนางที่มีอำนาจและเหล่าราชวงศ์อีกด้วยที่ต้องการตัวเขา

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในประเทศเดียวกัน แต่พวกเขาก็ควรจะสงสัยสักหน่อยเมื่อเห็นอังเดรย์ตอบรับคำขอของเจ้าหญิงในทันที

แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันอีกแล้ว!

วิคเตอร์ตะโกน ขณะที่ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธ

“นี่ต้องเป็นฝีมือของโมนาร์ชแน่นอน! ข้าจะไปรับเขากลับมา!”

“แต่เราไม่มีหลักฐานอะไรเลยนะ”

เรย์น่ากล่าวพลางถอนหายใจและส่ายหัว

การรับรองเอกสารการทำสัญญานั้นเสร็จสมบูรณ์แล้วและไม่สามารถเลื่อนเวลาหรือเปลี่ยนแปลงมันได้อีก เพราะฉะนั้นหากพวกเขาตัดสินใจที่จะยอมแพ้มันก็จะมีค่าเท่ากับการแพ้พนัน

“ข้าจะขอออกไปข้างนอกเอง แม้ว่าข้าจะต้องตายแต่เราจะต้องชนะ…”

“ไม่! เซอร์วิคเตอร์ท่านยังบาดเจ็บหลังอยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุมกิกันท์ด้วยอาการบาดเจ็บแบบนั้น!”

“แต่ในสถานการณ์เช่นนี้เราจะหาคนขับได้จากที่ไหนกัน?”

ผู้ที่จะขับกิกันท์นั้นต้องเป็นอัศวินที่มีความชำนาญกับมัน แล้วพวกเขาจะหาคนแบบนี้มาจากไหน?

“เราควรจะขอยืมคนขับจากกลุ่มอื่นหรือไม่?”

มันไม่ใช่ปัญหาเล็กๆเลยสำหรับพวกเขาในตอนนี้ ต่อให้พวกเขาสามารถยืมคนขับมาจากที่อื่นได้ แต่ก็ยังเป็นงานยากที่จะเอาชนะอัศวินของเคานต์โมนาร์ช

ในตอนนั้นเอง

ตัวละครที่ไม่คาดคิดปรากฏตัวขึ้นและพูดว่า

“คนขับ…ข้าขอเป็นคนนั้นได้ไหม?”