บทที่ 16  วิกฤตของเรย์น่า (4)

‘หึ! ข้ามั่นใจว่าตอนนี้เจ้าหญิงจะต้องมืดมนและอัปจนหนทางอยู่แน่ๆ ถูกไหม?’

ณ ที่นั่งขนาดใหญ่พร้อมวิวสนามที่สวยงาม ชายชราที่มีร่างกายคล้ายกับศพกำลังพิงบนโซฟาที่สวยงามและยิ้มอย่างร้ายกาจ

เขาก็คือ “ลิปปี้ แห่ง โมนาร์ช”

เขาเป็นเจ้าชายที่มีชื่อเสียงที่สุดเป็นอันดับสองของจักรวรรดิทางใต้และรวมถึงเมืองลาเมอร์

“เจ้าจัดการกับยมทูตสีชาตเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

อัศวินที่อยู่ข้างๆเคานต์โมนาร์ชตอบอย่างเย็นชา

“ข้าจ่ายเงินส่วนแบ่งตามที่สัญญากับเขาเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และส่งเขาไปอาณาจักรคาสเทียเรียบร้อยแล้วเช่นกัน”

“ดีมาก”

มันไม่มีหลักฐานที่บอกถึงการสมรู้ร่วมคิด ไม่ว่าเจ้าหญิงจะต่อต้านอย่างดื้อรั้นแค่ไหน แต่เธอก็ได้วางเดิมพันไปแล้ว

“มีโอกาสแค่ไหนที่จะมีคนขับกิกันท์รับจ้างโง่ๆ เข้ามาช่วยเหลือนาง?”

“ข้าได้สั่งทางกองทัพและทหารรับจ้างทั้งหมดในสนามประลองแล้วว่าอย่าเข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ เพราะฉะนั้นจะไม่มีใครยอมช่วยเหลือนางในการเอาชนะเคานต์ลอร์ดแห่งลาเมอร์หรือเจ้าของสนามประลองแน่นอน”

“ดี! ดีมาก! ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทำก็คือรอดูผลลัพธ์เท่านั้นสินะ”

เมื่อสามปีที่แล้วเมื่อโมนาร์ชได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเจ้าหญิง มันเป็นความลือเกี่ยวกับความงามของนางว่าเธอทั้งยังเด็กและงดงาม เหนือสิ่งอื่นใดมันทำให้เขาต้องการที่จะครอบครองนาง

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมองหาโอกาสที่จะทำให้เธอเป็นของตัวเอง และเมื่อเขาได้รู้ว่าเรย์น่ามีหนี้สินก้อนโตในธนาคารอิมพีเรียล เขาจึงเริ่มใช้ระบบธนาคารและให้สนับสนุนกับธนาคารอิมพีเรียลเพื่อขอให้กำหนดการในการชำระหนี้ของเจ้าหญิงนั้นขยับมาเร็วขึ้น

และแล้วเจ้านกตัวน้อยก็ติดกับดักของเขา

“ฮ๋าๆ”

“อะไรที่ทำให้ท่านรู้สึกดีขนาดนี้”

ขณะที่เคานต์โมนาร์ชกำลังหัวเราะอยู่คนเดียว นักบวชชั้นสูงก็ได้เดินเข้ามาและเอ่ยถามกับเขา

“อาคบิชอปปาสคาล!”

เคานต์โมนาร์ชลุกขึ้นจากที่นั่งและรีบทักทายนักบวชสูงอายุอย่างรวดเร็ว

ปาสคาลนั้นเป็นนักบวชอาวุโสของเอลคาสเซล ซึ่งสาเหตุที่โมนาร์ชเชิญเขามา ก็เป็นเพราะโมนาร์ชต้องการให้อาคบิชอปมาเป็นสักขีพยานในการแพ้พ่ายของเรย์น่า

“ถ้ามันเป็นสิ่งที่ดี งั้นท่านจะบอกให้ข้ารู้หน่อยไม่ได้เหรอ ท่านจะได้มีความสุขจากการแบ่งปันยังไงละ”

“ฮ่าๆ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ข้าก็แค่หัวเราะ…”

อาคบิชอปปาสคาลเป็นคนที่เปี่ยมไปด้วยความรู้แม้แต่ในโลกมืดก็เช่นกัน

หากเคานต์โมนาร์ชบอกความจริงออกไปว่า การที่เขาเชิญปาสคาลมานั้นก็เป็นเพราะเขาต้องการที่จะยืนยันให้แน่ใจว่าเจ้าหญิงจะตกเป็นของเขาแน่นอน ถ้าปาสคาลได้รู้เรื่องนี้ เขาก็จะต่อต้านมันอย่างแน่นอน และปาสคาลก็จะประณามเขาอย่างรุนแรง

“การเดินทางของท่านในครั้งนี้คงจะเป็นอะไรที่ยากลำบากสินะ”

“มันเป็นอย่างนั้น แต่เมื่อข้าคำนึงถึงเงินบริจาคที่ได้รับมาจากท่านในทุกๆปี ข้าก็จะไม่รังเกียจเลยแม้จะต้องใช้ขาทั้งสองข้างเดินมาที่นี่”

“ฮ่าๆ ท่านอย่าพูดแบบนั้นเลย…”

เคานต์โมนาร์ชกำลังหัวเราะอยู่ภายนอก แต่ภายในใจของเขานั้นรู้สึกขมขื่น

การบริจาคให้กับนิกายไม่ได้เป็นไปโดยสุจริต เนื่องจากเขาต้องการการยอมรับทางการเมืองและสังคมเป็นอย่างมาก เขาจึงต้องบริจาคเงินจำนวนนี้ด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า

“ว่าแต่ การต่อสู้ที่ท่านอยากให้ข้ารับชมจะเริ่มเมื่อใดกัน?”

“ข้าวางมันไว้เป็นอันดับสุดท้ายเพราะมันจะเป็นคู่ที่น่าตื่นเต้นที่สุด”

“หึๆ งั้นเหรอ?”

ทั้งสองคนคุยกันอีกสองสามครั้ง ก่อนจะหันหน้าไปที่สนามประลองที่การแข่งขันนัดที่เก้ากำลังจะเริ่มขึ้น