Emperor of Steel-กำเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล 30 ก้าวแรก (3)

Now you are reading Emperor of Steel-กำเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล Chapter 30 ก้าวแรก (3) at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 30  ก้าวแรก (3)

เมื่อลุคมาถึงโกดังขนาดยักษ์ เขาก็พบเข้ากับกองหินและกองไม้ขนาดใหญ่ ด้านหนึ่งมีกล่องขนาดใหญ่ซึ่งบรรจุไปด้วยอาเซนและศิลาเวมทมนตร์ที่สิ้นอายุการใช้งาน

“หินแข็งกำลังดี คุณภาพไม้ก็ดีมากด้วย…”

“วัสดุเหล่านี้ล้วนเป็นวัสดุที่ดีที่สุดที่ใช้ในการสร้างป้อมปราการและปราสาท แน่นอนเพราะเราขายแต่สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ”

เมื่อเห็นการตอบสนองต่อการประเมินของลุค ผู้บริหารของหอการค้าฮาเดสก็พูดด้วยความภาคภูมิใจ

หอการค้าฮาเดสเป็นบริษัทการค้าที่ทำการแลกเปลี่ยนอยู่ในโลกมืดเท่านั้น  แม้หอการค้านี้จะมีขนาดเล็กกว่าบริษัทอาลอนอยู่มาก แต่พวกเขาก็มีชื่อเสียงอย่างมากเนื่องจากเป็นที่รู้กันว่าเป็นบริษัทที่ซื่อสัตย์และละเอียดรอบคอบ

พวกเขายังแวะมาขายของใช้ในชีวิตประจำวันให้กับตระกูลรากันต์ อีกด้วยเดือนละครั้ง

“ว่าแต่ท่านจะเอาไปใช้ทำอะไรล่ะ? หรือว่าท่านกำลังจะซ่อมแซมปราสาทราชาปีศาจอย่างนั้นหรอ”

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนั้นหรอก ทั้งหมดนี่ราคาเท่าไหร่กัน”

“ทั้งหมด 50,000 เปโซ”

ผู้บริหารมอบใบเสร็จให้กับลุค

“แพงกว่าที่คิดแหะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านครับ เราจัดหาสินค้าที่มีคุณภาพที่ดีที่สุดให้แก่ลูกค้าเท่านั้น นอกจากนี้เราทุกคนก็ต้องใช้เงินเหมือนกัน…”

“ตกลง ข้าจ่าย”

ลุคหยิบเงิน 50,000 เปโซออกมาและส่งมอบมันให้กับตัวแทนของหอการค้าทั้งหมด หลังจากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องทำงานใต้ดินพร้อมกับกล่องที่บรรจุศิลาเวทมนตร์

ตัวจ่ายมานานั้นเป็นเหมือนกับโรงไฟฟ้าที่จ่ายมานาให้กับเครื่องจักรหรืออุปกรณ์ต่างๆ

ในบางแง่มันก็คล้ายกับเครื่องยนต์หลักที่อยู่ในกิกันท์ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวของมันก็คือขนาดและพลังมรามันจ่ายให้

ในอดีต ตัวจ่ายมานาขของลุคนั้นมีพลังมากจนสามารถสร้างและควบคุมกองกำลังโกเลมได้แบบสบายๆ

“เป็นเวลานานมากแล้วที่ข้าได้สัมผัสสิ่งนี้…”

ลุคสัมผัสตัวจ่ายมานาของเขาด้วยสีหน้าจริงจัง

เมื่อลุคตรวจสอบเสร็จเขาก็เริ่มเปลี่ยนชิ้นส่วนที่เสียหายหรือชำรุดกับอะไหร่ที่เขาซื้อมาจากหอการค้าฮาเดส

“หุหุ ฝีมือของข้ายังดีเหมือนเดิมจริงๆ”

แม้ร่างกายของเขาจะเปลี่ยนไปและวงเวทย์มนต์ดำก็ลดลงเหลือเพียงแค่ 3 วง แต่ประสบการณ์และความรู้ของเขาก็ยังคงอยู่

เขาใช้เวลาอันสั้นเพื่อเปลี่ยนชิ้นส่วนออกมาแล้วใส่กลับเข้าไป

หลังจากประกอบตัวจ่ายมานาเสร็จอีกครั้ง เขาก็เริ่มใช้เวทมนตร์บางอย่าง

ครึก! เคร้ง?!

เมื่อตัวจ่ายมานาเริ่มทำงาน เสียงที่ดังกึกก้องก็ดังขึ้น

แม้เวลาจะผ่านไปแล้วกว่า 500 ปี แต่มันก็ยังทำงานได้ราวกับว่าเป็นของใหม่

มานาเริ่มถูกแจกจ่ายให้กับอุปกรณ์ต่างๆเช่น วงเวทย์เทเลพอร์ท

แสงจากวงเวทย์เทเลพอร์ตเริ่มสว่างไปทั่วทั้งห้อง และในไม่ช้าก้อนหินและไม้ในโกดังก็เริ่มถูกดึงเข้ามา

คุง! ทุ่ง!

เครื่องจักรต่างๆในห้องทดลองเริ่มเคลื่อนไหวและทำการผลิตโกเลมขึ้นโดยอัตโนมัติ

หินและไม้เริ่มถูกตัดแต่ง ชิ้นส่วนที่ทำเสร็จแล้วจะถูกสลักด้วยวงเวทย์ด้วยเครื่องมือที่มีเวทมนตร์แห่งเปลวไฟ

ไม่ว่าจะเป็นในช่วงเวลาที่เขารับบท เซย์ม่อน หรือ ลุค  เขาก็มักจะสร้างโกเลมทั้งหมดด้วยความช่วยเหลือของเครื่องจักรที่อยู่ในห้องแล็บเท่านั้น

ดังนั้นเขาจึงสามารถผลิตสิ่งของจำนวนมากได้โดยใช้กำลังคนขั้นต่ำ แต่เขาไม่สามารถทำกระบวนการนี้ได้ตลอดไป

นอกเหนือจากวัสดุทั่วไปเช่นหินและไม้แล้ว โกเลมยังทำจากอัญมณีวิเศษและวัสดุวิเศษอื่นๆอีกมากมาย

และการแปรรูปวัสดุวิเศษเหล่านั้นก็จำเป็นต้องใช้ความประณีตและความระมัดระวังซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้โดยใช้เครื่องจักร

ฮาเดสมีวัสดุวิเศษจำนวนหนึ่งที่จำเป็นสำหรับการสร้างโกเลมแต่มันก็สร้างได้เพียง 20 ตัวเท่านั้น

“อย่าเพิ่งรีบร้อน ข้าต้องทำทีละอย่าง”

หลายสิ่งไม่สามารถทำได้ในครั้งเดียว

ไม่ว่างานนั้นจะเร่งด่วนสักเพียงใด แทนที่จะรีบเร่งทำให้เสร็จ ลุค กลับเลือกที่จะค่อยๆทำมันอย่างปราณีต และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาไม่เคยทำงานล้าช้าเพราะติดปัญหาที่ไม่คาดคิด

เมื่อพอใจกับการทำงานของเครื่องจักรแล้ว ลุคก็ย้ายไปที่ห้องทดลองลับและเริ่มฝึกฝนเวทมนตร์แห่งความมืด

ในตอนเย็น เมื่อลุคกลับไปที่คฤหาสน์ ฮานส์ก็อยู่ที่นั่นก็เริ่มจู้จี้เขา

“นายน้อย นี่ท่านไปที่ปราสาทราชาปีศาจด้วยตัวคนเดียวอีกแล้วหรอ?”

“ตอนเด็กๆข้าก็ไปที่นั่นคนเดียวได้ไม่ใช่รึยังไง”

“ตอนนั้นท่านยังเป็นเด็ก แต่ตอนนี้ทุกอย่างของตระกูลขึ้นอยู่กับชีวิตของท่านแล้วนะ…!”

ฮานส์พยายามอธิบายทุกอย่าง แต่เขาหยุดกลางคัน

“อย่างไรก็ตาม การออกไปข้างนอกคฤหาสน์ด้วยตัวเองก็เป็นเรื่องที่อันตรายเกินไป ดังนั้นโปรดพาฟิลิปไปกับท่านจะได้ไหม หรือไม่ก็อย่าไปไหนเลย”

“โอเค”

ลุคพยักหน้าและเดินเข้าไปยังห้องทำงานในคฤหาสน์ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จเขาก็เริ่มการจินตนาการถึงวิธีการพัฒนาที่ดินและอสังหาริมทรัพย์

อย่างไรก็ตามความคิดของเขาก็ต้องถูกระงับไปชั่วขณะ

ภายในห้องทำงาน ดิ๊กสันและคนรับใช้คนอื่นๆก็เริ่มเข้ามาและร้องไห้ออกมา

“นายท่าน เพื่อฟื้นฟูการค้าของเรา เราจำเป็นต้องสร้างถนนใหม่และเพิ่มร้านค้าในหมู่บ้านให้มากขึ้น และเงินในการสร้างทางหลวงและร้านค้า … ”

“เจ้ากำลังพูดถึงอะไร! เราต้องเคลียร์ที่ดินก่อน! การเกษตรเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของเรา! นายท่านกรุณาจัดการเรื่องเงินทุนสำหรับการจัดการบัญชีที่ดินก่อนเถิด!”

“ฮะ! เพื่อเพิ่มจำนวนประชากร สภาพความเป็นอยู่ของผู้อยู่อาศัยต้องได้รับการปรับปรุงก่อนสิ ดังนั้น…”

คนรับใช้คนหนึ่งได้พบกับผู้บริหารของหอการค้าฮาเดสที่กำลังจะเดินทางกลับหลังจากส่งมอบสินค้าเสร็จ  เขาได้รับข้อมูลมาว่านายน้อยของเขาได้จ่าย 50,000 เปโซไปเรียบร้อยแล้ว

ด้วยเพราะเหตุนี้ คนเหล่านี้จึงรู้ถึงเรื่องเงินที่ลุคมี

ความจริงที่ว่านายน้อยนั้นมีเงินอยู่ในมือของเขาหลังจากการพนันในบ่อนและการพนันในสนามประลองกิกันท์นั้นเป็นที่รู้จักกันไปทั่ว

ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งไปหาลุคและเริ่มขอร้องทีละคนเพื่อให้ลุคลงทุนกับการพัฒนาที่ดินและอสังหาริมทรัพย์

ลุคมีหน้าตาบูดบึ้ง

ในสถานการณ์แบบนี้ การลงทุนในอะไรสักอย่างก็คล้ายกับการดื่มยาพิษ

“เงิน 30,000 เปโซที่ใช้ในเหมืองมันหายไปไหนแล้วล่ะ?”

หากไม่ได้รับการวางแผนอย่างถูกต้อง ลุคก็คิดว่าเขาอาจหลงกลพวกลูกน้องที่คิดจะเอาแต่ได้ได้และอาจจะต้องใช้จ่ายมากกว่าที่จำเป็น

“หยุด!”

ลุคตะโกนขึ้นเพื่อสั่งให้พวกเขาเงียบ และเริ่มตอบด้วยท่าทางที่แน่วแน่

“ข้าเข้าใจในสิ่งที่พวกเจ้าทุกคนพยายามจะสื่อ แต่ข้ามีแผนชัดเจนอยู่แล้วว่าจะลงทุนในอสังหาริมทรัพย์อย่างไร ดังนั้นเราจึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป”

“แต่…”

“ก็_บอกว่าไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกไง!”

กวาง!

ลุคกระแทกโต๊ะด้านหน้า ซึ่งทำให้ดิ๊กสันและคนอื่นๆเงียบไป

ในขณะที่ฮานส์กำลังจะเข้ามาหาลุค เขาก็ได้เดินสวนกับคนรับใช้คนอื่นๆที่เดินออกมาด้วยสีหน้าหม่นหมอง

“ยังไงซะ ทำไมช่วงนี้ข้าถึงไม่เห็นมิวท์เลยละ”

ลุคก็ถามเมื่อวันก่อนเช่นกันเพราะเป็นเรื่องแปลกที่ไม่เห็นมิวท์ซึ่งเป็นพ่อมดเพียงคนเดียวและผู้พิทักษ์ทรัพย์สมบัติ

“เขาอยู่ในห้องทดลองเวทมนตร์ตลอดทั้งวันเลย เขาไม่ได้ออกมาตั้งแต่วันที่ท่านประสบอุบัติเหตุ”

“หืมจริงเหรอ”

มิวท์มาจากหอคอยเวทมนตร์ของเมืองเล็กๆจากอาณาจักรใกล้เคียง  ด้วยความไม่เต็มใจที่จะต้องยึดติดกับสถานที่เพียงแห่งเดียวเขาจึงออกจากหอคอยเวทย์มนตร์ในเมืองของเขาและเดินทางไปทั่วทวีป และในที่สุดเขาก็มาลงเอยที่รากันต์เมื่อ 12 ปีก่อน

ตอนนั้นเองที่จอมเวทเหล็กไหลคนก่อนที่ทำงานให้กับตระกูลรากันต์ได้เสียชีวิตลง

ในท้ายที่สุด อดีตเจ้านายคนก่อนจึงประกาศรับสมัครหาพ่อมดคนใหม่ ซึ่งมิวท์ที่รู้สึกถูกชะตากับเขาจึงมาสมัครและในที่สุด ปัจจุบันนี้เขาก็ยังทำงานเป็นจอมเวทเหล็กไหลและพ่อมดเพียงคนเดียวในที่ดินแห่งนี้

แต่หลังจากอุบัติเหตุผ่นไปได้หนึ่งเดือน มิวท์ก็เริ่มเสียสติพร้อมทั้งโทษตัวเองที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับนายน้อยของเขา

“บางที ข้าควรไปหาเขาหน่อย”

คนงานที่จำเป็นและน่าเบื่อที่สุดในที่ดินแห่งนี้ก็คือพ่อมด

คนรับใช้คนอื่นอาจถูกหลอกได้ แต่พ่อมดนั้นแตกต่างออกไป

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาคิดว่าหากเขาไม่สามารถทำให้พ่อมดคนนั้นกลายเป็นคนของเขาได้ ลุคก็จะขับไล่เขาออกไปแทน

เมื่อคิดได้แบบนั้นลุคลุกขึ้นยืนและมุ่งหน้าไปพบกับพ่อมด….

 

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Emperor of Steel-กำเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล 30 ก้าวแรก (3)

Now you are reading Emperor of Steel-กำเนิดใหม่จักรพรรดิเหล็กไหล Chapter 30 ก้าวแรก (3) at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บทที่ 30  ก้าวแรก (3)

เมื่อลุคมาถึงโกดังขนาดยักษ์ เขาก็พบเข้ากับกองหินและกองไม้ขนาดใหญ่ ด้านหนึ่งมีกล่องขนาดใหญ่ซึ่งบรรจุไปด้วยอาเซนและศิลาเวมทมนตร์ที่สิ้นอายุการใช้งาน

“หินแข็งกำลังดี คุณภาพไม้ก็ดีมากด้วย…”

“วัสดุเหล่านี้ล้วนเป็นวัสดุที่ดีที่สุดที่ใช้ในการสร้างป้อมปราการและปราสาท แน่นอนเพราะเราขายแต่สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ”

เมื่อเห็นการตอบสนองต่อการประเมินของลุค ผู้บริหารของหอการค้าฮาเดสก็พูดด้วยความภาคภูมิใจ

หอการค้าฮาเดสเป็นบริษัทการค้าที่ทำการแลกเปลี่ยนอยู่ในโลกมืดเท่านั้น  แม้หอการค้านี้จะมีขนาดเล็กกว่าบริษัทอาลอนอยู่มาก แต่พวกเขาก็มีชื่อเสียงอย่างมากเนื่องจากเป็นที่รู้กันว่าเป็นบริษัทที่ซื่อสัตย์และละเอียดรอบคอบ

พวกเขายังแวะมาขายของใช้ในชีวิตประจำวันให้กับตระกูลรากันต์ อีกด้วยเดือนละครั้ง

“ว่าแต่ท่านจะเอาไปใช้ทำอะไรล่ะ? หรือว่าท่านกำลังจะซ่อมแซมปราสาทราชาปีศาจอย่างนั้นหรอ”

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนั้นหรอก ทั้งหมดนี่ราคาเท่าไหร่กัน”

“ทั้งหมด 50,000 เปโซ”

ผู้บริหารมอบใบเสร็จให้กับลุค

“แพงกว่าที่คิดแหะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านครับ เราจัดหาสินค้าที่มีคุณภาพที่ดีที่สุดให้แก่ลูกค้าเท่านั้น นอกจากนี้เราทุกคนก็ต้องใช้เงินเหมือนกัน…”

“ตกลง ข้าจ่าย”

ลุคหยิบเงิน 50,000 เปโซออกมาและส่งมอบมันให้กับตัวแทนของหอการค้าทั้งหมด หลังจากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องทำงานใต้ดินพร้อมกับกล่องที่บรรจุศิลาเวทมนตร์

ตัวจ่ายมานานั้นเป็นเหมือนกับโรงไฟฟ้าที่จ่ายมานาให้กับเครื่องจักรหรืออุปกรณ์ต่างๆ

ในบางแง่มันก็คล้ายกับเครื่องยนต์หลักที่อยู่ในกิกันท์ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวของมันก็คือขนาดและพลังมรามันจ่ายให้

ในอดีต ตัวจ่ายมานาขของลุคนั้นมีพลังมากจนสามารถสร้างและควบคุมกองกำลังโกเลมได้แบบสบายๆ

“เป็นเวลานานมากแล้วที่ข้าได้สัมผัสสิ่งนี้…”

ลุคสัมผัสตัวจ่ายมานาของเขาด้วยสีหน้าจริงจัง

เมื่อลุคตรวจสอบเสร็จเขาก็เริ่มเปลี่ยนชิ้นส่วนที่เสียหายหรือชำรุดกับอะไหร่ที่เขาซื้อมาจากหอการค้าฮาเดส

“หุหุ ฝีมือของข้ายังดีเหมือนเดิมจริงๆ”

แม้ร่างกายของเขาจะเปลี่ยนไปและวงเวทย์มนต์ดำก็ลดลงเหลือเพียงแค่ 3 วง แต่ประสบการณ์และความรู้ของเขาก็ยังคงอยู่

เขาใช้เวลาอันสั้นเพื่อเปลี่ยนชิ้นส่วนออกมาแล้วใส่กลับเข้าไป

หลังจากประกอบตัวจ่ายมานาเสร็จอีกครั้ง เขาก็เริ่มใช้เวทมนตร์บางอย่าง

ครึก! เคร้ง?!

เมื่อตัวจ่ายมานาเริ่มทำงาน เสียงที่ดังกึกก้องก็ดังขึ้น

แม้เวลาจะผ่านไปแล้วกว่า 500 ปี แต่มันก็ยังทำงานได้ราวกับว่าเป็นของใหม่

มานาเริ่มถูกแจกจ่ายให้กับอุปกรณ์ต่างๆเช่น วงเวทย์เทเลพอร์ท

แสงจากวงเวทย์เทเลพอร์ตเริ่มสว่างไปทั่วทั้งห้อง และในไม่ช้าก้อนหินและไม้ในโกดังก็เริ่มถูกดึงเข้ามา

คุง! ทุ่ง!

เครื่องจักรต่างๆในห้องทดลองเริ่มเคลื่อนไหวและทำการผลิตโกเลมขึ้นโดยอัตโนมัติ

หินและไม้เริ่มถูกตัดแต่ง ชิ้นส่วนที่ทำเสร็จแล้วจะถูกสลักด้วยวงเวทย์ด้วยเครื่องมือที่มีเวทมนตร์แห่งเปลวไฟ

ไม่ว่าจะเป็นในช่วงเวลาที่เขารับบท เซย์ม่อน หรือ ลุค  เขาก็มักจะสร้างโกเลมทั้งหมดด้วยความช่วยเหลือของเครื่องจักรที่อยู่ในห้องแล็บเท่านั้น

ดังนั้นเขาจึงสามารถผลิตสิ่งของจำนวนมากได้โดยใช้กำลังคนขั้นต่ำ แต่เขาไม่สามารถทำกระบวนการนี้ได้ตลอดไป

นอกเหนือจากวัสดุทั่วไปเช่นหินและไม้แล้ว โกเลมยังทำจากอัญมณีวิเศษและวัสดุวิเศษอื่นๆอีกมากมาย

และการแปรรูปวัสดุวิเศษเหล่านั้นก็จำเป็นต้องใช้ความประณีตและความระมัดระวังซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำได้โดยใช้เครื่องจักร

ฮาเดสมีวัสดุวิเศษจำนวนหนึ่งที่จำเป็นสำหรับการสร้างโกเลมแต่มันก็สร้างได้เพียง 20 ตัวเท่านั้น

“อย่าเพิ่งรีบร้อน ข้าต้องทำทีละอย่าง”

หลายสิ่งไม่สามารถทำได้ในครั้งเดียว

ไม่ว่างานนั้นจะเร่งด่วนสักเพียงใด แทนที่จะรีบเร่งทำให้เสร็จ ลุค กลับเลือกที่จะค่อยๆทำมันอย่างปราณีต และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาไม่เคยทำงานล้าช้าเพราะติดปัญหาที่ไม่คาดคิด

เมื่อพอใจกับการทำงานของเครื่องจักรแล้ว ลุคก็ย้ายไปที่ห้องทดลองลับและเริ่มฝึกฝนเวทมนตร์แห่งความมืด

ในตอนเย็น เมื่อลุคกลับไปที่คฤหาสน์ ฮานส์ก็อยู่ที่นั่นก็เริ่มจู้จี้เขา

“นายน้อย นี่ท่านไปที่ปราสาทราชาปีศาจด้วยตัวคนเดียวอีกแล้วหรอ?”

“ตอนเด็กๆข้าก็ไปที่นั่นคนเดียวได้ไม่ใช่รึยังไง”

“ตอนนั้นท่านยังเป็นเด็ก แต่ตอนนี้ทุกอย่างของตระกูลขึ้นอยู่กับชีวิตของท่านแล้วนะ…!”

ฮานส์พยายามอธิบายทุกอย่าง แต่เขาหยุดกลางคัน

“อย่างไรก็ตาม การออกไปข้างนอกคฤหาสน์ด้วยตัวเองก็เป็นเรื่องที่อันตรายเกินไป ดังนั้นโปรดพาฟิลิปไปกับท่านจะได้ไหม หรือไม่ก็อย่าไปไหนเลย”

“โอเค”

ลุคพยักหน้าและเดินเข้าไปยังห้องทำงานในคฤหาสน์ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จเขาก็เริ่มการจินตนาการถึงวิธีการพัฒนาที่ดินและอสังหาริมทรัพย์

อย่างไรก็ตามความคิดของเขาก็ต้องถูกระงับไปชั่วขณะ

ภายในห้องทำงาน ดิ๊กสันและคนรับใช้คนอื่นๆก็เริ่มเข้ามาและร้องไห้ออกมา

“นายท่าน เพื่อฟื้นฟูการค้าของเรา เราจำเป็นต้องสร้างถนนใหม่และเพิ่มร้านค้าในหมู่บ้านให้มากขึ้น และเงินในการสร้างทางหลวงและร้านค้า … ”

“เจ้ากำลังพูดถึงอะไร! เราต้องเคลียร์ที่ดินก่อน! การเกษตรเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของเรา! นายท่านกรุณาจัดการเรื่องเงินทุนสำหรับการจัดการบัญชีที่ดินก่อนเถิด!”

“ฮะ! เพื่อเพิ่มจำนวนประชากร สภาพความเป็นอยู่ของผู้อยู่อาศัยต้องได้รับการปรับปรุงก่อนสิ ดังนั้น…”

คนรับใช้คนหนึ่งได้พบกับผู้บริหารของหอการค้าฮาเดสที่กำลังจะเดินทางกลับหลังจากส่งมอบสินค้าเสร็จ  เขาได้รับข้อมูลมาว่านายน้อยของเขาได้จ่าย 50,000 เปโซไปเรียบร้อยแล้ว

ด้วยเพราะเหตุนี้ คนเหล่านี้จึงรู้ถึงเรื่องเงินที่ลุคมี

ความจริงที่ว่านายน้อยนั้นมีเงินอยู่ในมือของเขาหลังจากการพนันในบ่อนและการพนันในสนามประลองกิกันท์นั้นเป็นที่รู้จักกันไปทั่ว

ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งไปหาลุคและเริ่มขอร้องทีละคนเพื่อให้ลุคลงทุนกับการพัฒนาที่ดินและอสังหาริมทรัพย์

ลุคมีหน้าตาบูดบึ้ง

ในสถานการณ์แบบนี้ การลงทุนในอะไรสักอย่างก็คล้ายกับการดื่มยาพิษ

“เงิน 30,000 เปโซที่ใช้ในเหมืองมันหายไปไหนแล้วล่ะ?”

หากไม่ได้รับการวางแผนอย่างถูกต้อง ลุคก็คิดว่าเขาอาจหลงกลพวกลูกน้องที่คิดจะเอาแต่ได้ได้และอาจจะต้องใช้จ่ายมากกว่าที่จำเป็น

“หยุด!”

ลุคตะโกนขึ้นเพื่อสั่งให้พวกเขาเงียบ และเริ่มตอบด้วยท่าทางที่แน่วแน่

“ข้าเข้าใจในสิ่งที่พวกเจ้าทุกคนพยายามจะสื่อ แต่ข้ามีแผนชัดเจนอยู่แล้วว่าจะลงทุนในอสังหาริมทรัพย์อย่างไร ดังนั้นเราจึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป”

“แต่…”

“ก็_บอกว่าไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกไง!”

กวาง!

ลุคกระแทกโต๊ะด้านหน้า ซึ่งทำให้ดิ๊กสันและคนอื่นๆเงียบไป

ในขณะที่ฮานส์กำลังจะเข้ามาหาลุค เขาก็ได้เดินสวนกับคนรับใช้คนอื่นๆที่เดินออกมาด้วยสีหน้าหม่นหมอง

“ยังไงซะ ทำไมช่วงนี้ข้าถึงไม่เห็นมิวท์เลยละ”

ลุคก็ถามเมื่อวันก่อนเช่นกันเพราะเป็นเรื่องแปลกที่ไม่เห็นมิวท์ซึ่งเป็นพ่อมดเพียงคนเดียวและผู้พิทักษ์ทรัพย์สมบัติ

“เขาอยู่ในห้องทดลองเวทมนตร์ตลอดทั้งวันเลย เขาไม่ได้ออกมาตั้งแต่วันที่ท่านประสบอุบัติเหตุ”

“หืมจริงเหรอ”

มิวท์มาจากหอคอยเวทมนตร์ของเมืองเล็กๆจากอาณาจักรใกล้เคียง  ด้วยความไม่เต็มใจที่จะต้องยึดติดกับสถานที่เพียงแห่งเดียวเขาจึงออกจากหอคอยเวทย์มนตร์ในเมืองของเขาและเดินทางไปทั่วทวีป และในที่สุดเขาก็มาลงเอยที่รากันต์เมื่อ 12 ปีก่อน

ตอนนั้นเองที่จอมเวทเหล็กไหลคนก่อนที่ทำงานให้กับตระกูลรากันต์ได้เสียชีวิตลง

ในท้ายที่สุด อดีตเจ้านายคนก่อนจึงประกาศรับสมัครหาพ่อมดคนใหม่ ซึ่งมิวท์ที่รู้สึกถูกชะตากับเขาจึงมาสมัครและในที่สุด ปัจจุบันนี้เขาก็ยังทำงานเป็นจอมเวทเหล็กไหลและพ่อมดเพียงคนเดียวในที่ดินแห่งนี้

แต่หลังจากอุบัติเหตุผ่นไปได้หนึ่งเดือน มิวท์ก็เริ่มเสียสติพร้อมทั้งโทษตัวเองที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับนายน้อยของเขา

“บางที ข้าควรไปหาเขาหน่อย”

คนงานที่จำเป็นและน่าเบื่อที่สุดในที่ดินแห่งนี้ก็คือพ่อมด

คนรับใช้คนอื่นอาจถูกหลอกได้ แต่พ่อมดนั้นแตกต่างออกไป

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาคิดว่าหากเขาไม่สามารถทำให้พ่อมดคนนั้นกลายเป็นคนของเขาได้ ลุคก็จะขับไล่เขาออกไปแทน

เมื่อคิดได้แบบนั้นลุคลุกขึ้นยืนและมุ่งหน้าไปพบกับพ่อมด….

 

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+