บทที่ 41 แผนการของหอคอยเวทมตร์เวอร์ริทัส (2)

ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐโวลก้า

คนสองคนกำลังนั่งหันหน้าเข้าหากันในห้องทำงานของบ้านพักข้าราชการ โดยมีธงสีแดงซึ่งมีแกนสองอันเป็นสัญลักษณ์ของสาธารณรัฐ

หนึ่งเป็นผู้นำการปฏิวัติประธานาธิบดีคนปัจจุบันของสาธารณรัฐ  “วลาดิเมียร์ เรคอฟ” และอีกฝ่ายเป็นหญิงเผ่าดาร์คเอลฟ์ “ซิลเวีย อาราตรา” หัวหน้าหน่วยที่ 2 ของหน่วยข่าวกรองโวลก้า

“แล้ว.. สิ่งที่เจ้าต้องการจะสื่อก็คือ “น้ำตาของโลก” ไม่ได้อยู่ในโวลก้าอย่างนั้นหรอ?”

ซิลเวียตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“ใช่ค่ะท่าน”

“อืม.. แล้วเจ้าหญิงเรย์น่าล่ะ?”

“ผู้ที่จับตาดูเจ้าหญิงเรย์น่าเองก็บอกว่าเจ้าหญิงไม่ได้มีน้ำตาของโลกไว้ในครอบครองเช่นกันค่ะ”

น้ำตาของโลกนั้นเป็นสมบัติของราชวงศ์ที่ตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น โดยมีตำนานเล่าว่า มันได้ทำให้ฝนเริ่มโปรยปรายลงมาในพื้นที่ที่แห้งแล้งของโรดีเซียในช่วงที่เกิดภัยแล้งครั้งใหญ่

เป็นที่รู้กันว่ามันอยู่ในมือของราชวงศ์ แต่มันก็ไม่เคยมีการระบุว่ามันเป็นของจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่เกิดภัยธรรมชาติขนาดใหญ่ในราชอาณาจักร มันก็จะมีการกล่าวกันว่ามันจะปรากฏขึ้นและแก้ไขปัญหาและก็หายไปอีกครั้ง

มันทำให้ผู้คนต่างมองว่ามันเป็น ‘น้ำตาของพระเจ้า’ ที่ป้องกันภัยธรรมชาติ อย่างไรก็ตามชาวโวลก้าบางคนก็มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันออกไป

น้ำตาของโลกนั้นเป็นกุญแจสำคัญในการไขความปรารถนาอันยาวนานที่สุดของพวกเขา

ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงเข้าร่วมการปฏิวัติของพรรครีพับลิกันเพื่อให้ได้มาซึ่งกุญแจสำคัญและได้ครองพระราชวังในที่สุด

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะค้นหาพระราชวังมากเพียงใด พวกเขาก็ไม่พบสิ่งใดที่ดูเหมือนกับวัตถุที่ว่านั้น

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมในตอนแรกพวกเขาคิดว่ามันอาจเป็นพวกคนในราชวงศ์ที่เป็นคนเอามันไป

พวกเขาจึงวางสายลับไว้สืบเรื่องพวกนี้แต่ทั้งราชินีและเจ้าหญิงก็ไม่ได้มีมันไว้ในครอบครอง

เมื่อมองย้อนกลับไปในประเทศเป็นเวลาหนึ่งทศวรรษ พวกเขามองหาทุกสิ่งทุกอย่างและทุกเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับราชวงศ์และทรัพย์สินของพวกเขา

แต่ท้ายที่สุดแล้ว…น้ำตาของโลกก็ยังคงเป็นปริศนา

“ถ้าน้ำตาของโลกอยู่ในทวีปทางใต้ล่ะ?”

“นั่นไม่น่าจะเป็นไปได้ ไฮร์เอลฟ์เออร์เนสได้กล่าวว่ามันอยู่ในทวีปโรดีเชีย”

“อืม นี่เป็นเรื่องที่ยากลำบาก”

ในความเป็นจริง เรคอฟได้ถอดใจไปเกือบครึ่งหนึ่งแล้วกับการค้นหาน้ำตาของโลก พวกเขาเริ่มคิดว่ามันเป็นการสูญเสียซะมากกว่าที่จะตามมาหาสิ่งของที่ไม่มีใครรู้จัก

แต่แตกต่างจากความคิดของพวกที่เรียกตัวเองว่า “แฟรี่”

ในหมู่พวกมีเขาเอลฟ์รวมไปจนถึงดาร์กเอลฟ์ พวกเขาทำเหมือนกับว่ามันเป็นชะตากรรมของมนุษยชาติที่จะต้องตามหาน้ำตาของโลก

‘อ่า.. ถ้าพวกแฟรี่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิวัติ ข้าก็คงจะไม่สนใจพวกมันแน่นอน…’

อย่างไรก็ตามนางฟ้านั้นเป็นหนึ่งในสามเสาหลักที่นำการปฏิวัติและยังมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับเสา “ดาร์คมูน”

นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ประธานาธิบดีไม่สามารถเพิกเฉยต่อคำขอของพวกเขาได้

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร”

“อนุญาตให้ข้าได้พาตัวเจ้าหญิงเรย์น่ามาที่นี่”

“เธอ?”

ประธานาธิบดีประหลาดใจ

‘นี่มันบ้าไปแล้ว เธอบ้าไปแล้ว!’

การจะลักพาตัวเจ้าหญิงจากจักรวรรดิบาล็อคทางใต้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ และการลักพาตัวเธอก็อาจจะทำให้เกิดปัญหาอีกมากมายตามมาทีหลัง

การลักพาตัวเจ้าหญิงที่ถูกขนานนามว่า “นักบุญ” อาจจะทำให้ทวีปทั้งทวีปตำหนิพวกเขาได้ และมันอาจจะทำให้อาณาจักรต่างๆต่อต้านสาธารณรัฐสำหรับการกระทำนั้น

แต่นั่นจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อสาธารณชนรู้…

“แฟรี่นั้นจะน่ากลัวก็ต่อเมื่อพวกเขาต้องการอะไรบางอย่าง”

โดยปกติ แฟรี่นับเป็นพวกที่มีจิตใจที่บริสุทธิ์และดีงามเมื่อเทียบกับมนุษย์

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาโกรธ พวกเขาก็จะน่ากลัวจริงๆและเป็นความจริงที่รู้จักกันดี นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาตัดสินใจยอมรับคำขอของพวกเขา

“ตกลง ข้าจะยอมอนุญาต แต่เจ้าต้องทำอย่างสุภาพที่สุด เนื่องจากความพยายามของเธอในการช่วยเหลือผู้ลี้ภัยจึงทำให้มุมมองด้านมนุษยธรรมของเธอได้รับการยกย่องจากสาธารณรัฐไปด้วย”

“ตกลง”

ในวันที่ประธานาธิบดีได้ทำการอนุมัตินั่นเอง เจ้าหน้าที่ระดับสูงของหน่วยข่าวกรองในจักรวรรดิบล็อคก็ได้เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน….