บทที่ 12 ซากเรืออับปางใต้ท้องทะเล

 

ก้นทะเลเป็นสีดำสนิท และไม่มีแสงสว่างตลอดทั้งปี

สิ่งมีชีวิตที่เติบโตในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นพืชหรือปลา อาจจะเติบโตในลักษณะที่ค่อนข้างแปลกตา เพราะพวกมันทั้งหมดมองไม่เห็นกัน

ทันใดนั้นแสงสว่างก็ส่องลงมายังก้นทะเลสลัวในขณะนั้น

ร่างมนุษย์ และไข่มุกอันเจิดจ้าในมือของเธอได้เปล่งแสงออกมา

แสงของไข่มุกนั้นอ่อนมาก แต่ก็เพียงพอที่จะส่องสว่างทุกสิ่งใต้น้ำในรัศมี 10 เมตร

ปลาตัวเล็กจำนวนมากที่อยู่รอบๆ ไม่เคยเห็นแสงมาก่อน จึงกลัวและหลีกเลี่ยงออกไป

เด็กน้อยขี้สงสัยบางตัวได้ตามแสงนั้น และไล่ตามไข่มุกอันเจิดจ้าในมือของตุ๊กตาต่อไป

 

ในที่สุด เย่จุน ก็สามารถมองเห็นโลกใต้น้ำได้

มันเป็นสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันมาก เมื่อเทียบกับตอนล่าปลากระเบนไฟฟ้า ก่อนหน้านี้ของเขา

มีลักษณะเป็นทิวเขาใต้ท้องทะเล เป็นลูกคลื่นและมีโขดหินขรุขระ

เย่จุนค้นหาอย่างละเอียดและพบลอบสเตอร์ยักษ์ 3 ตัวที่มีความยาว 1 ฟุต เขาไม่ลังเลเลยที่จะผูกมันไว้กับสายเบ็ดแล้วเหวี่ยงมันไปบนหลังตุ๊กตา

 

“ติ๊ง! พบแก่นแท้ของปะการังไฟ คุณต้องการเก็บรวบรวมหรือไม่?”

 

จิตวิญญาณของเย่จุนสั่นเล็กน้อย

เหตุผลที่เขาต้องการให้ตุ๊กตาดำดิ่งลงสู่ก้นทะเล ก็เพราะว่า เขาคิดว่าใต้ท้องทะเลนั้นอุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยวัสดุ และเพื่อดูว่าเขาจะสามารถหาของแปลกๆ และมีประโยชน์ได้หรือไม่

มันอยู่นั่น!

 

สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าเขาคือปะการังสีแดงเพลิงอันกว้างใหญ่ ที่ทำให้พื้นมหาสมุทรทั้งมวลกลายเป็นทะเลเพลิง

ปะการังไฟเหล่านั้น เรียงตามแนวปะการัง ดูราวกับเป็นช่อดอกไม้

ในบรรดาดอกไม้นั้น มีลูกปัดหลายเม็ดที่มีขนาดเท่าหัวแม่มืออยู่ท่ามกลองดอกไม้!

นั่นคือแก่นแท้ของปะการังไฟ

 

เก็บรวบรวม!

ในทันที แก่นของปะการังไฟก็ปรากฏขึ้นในมือของเย่จุน

ในเวลาเดียวกัน เย่จุนก็เห็นคุณสมบัติของปะการังไฟ

 

“แก่นของปะการังไฟ พืชประหลาดที่เกิดในภูเขาไฟใต้น้ำ เติบโตขึ้นมาโดยดูดการซับแก่นธาตุไฟและมีพลังงานธาตุไฟที่อุดมสมบูรณ์!”

 

ของดี!

เบื้องหน้าเขาเต็มไปด้วยปะการังไฟ!

เย่จุนไม่รีรอ และเริ่มเก็บรวบรวมอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่อยากพลาดอะไรทั้งนั้น!

แพของเขาด้านบนนั้นล่องลอยไปตามกระแสน้ำ และไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เขาจะล่องลอยไปที่ไหน

 

“ติ๊ง! เก็บรวบรวมสำเร็จ! แก่นแท้ปะการังไฟ +1!”
“ติ๊ง! เก็บรวบรวมสำเร็จ! แก่นแท้ปะการังไฟ +1!”
“ติ๊ง…”

 

เย่จุนเก็บ แก่นแท้ปะการังไฟ 22 อัน ในคราวเดียว ชิ้นส่วนของปะการังไฟพองตัวขึ้น

เมื่อเย่จุนกำลังจะจากไป ดวงตาของเขาก็ถูกดึงดูดด้วยแสงจ้าในพุ่มไม้ปะการังไฟ

 

“ติ๊ง! พบปะการังไฟแปลกประหลาด!”

 

ปะการังไฟขนาดเท่าฝ่ามือ เติบโตท่ามกลางหมู่ปะการัง ดูเล็กมากเมื่อเทียบกับปะการังอื่นๆ แต่มันดูแตกต่างจากอันอื่น

มีด้ายสีเลือดอยู่บนปะการังไฟ ราวกับว่ามีเลือดไหลเวียนอยู่ตลอดเวลา

ปะการังไฟที่แปลกประหลาด (ระดับ 0) เป็นไอเทมที่วิวัฒนาการมาจากปะการังไฟ และสามารถเติบโตได้ การดูดซับเปลวไฟ สามารถควบแน่นลูกปัดพลังงานไฟ ได้อย่างต่อเนื่อง

 

เย่จุนดีใจมาก และเขาเอื้อมมือออกไปคว้าปะการังไฟขนาดเล็กทันที

จู่ๆ ฝ่ามือซิลิโคนของตุ๊กตาก็เกือบไหม้ไปโดยไม่คาดคิด

สิ่งนี้ทำให้เย่จุนตกใจมาก

ปะการังไฟเล็กๆ นี่ ดูเหมือนจะมีเปลวไฟจริงๆ อยู่

เนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น เย่จุนจึงต้องขุดดินเพื่อห่อปะการังไฟประหลาดนี้ แล้วนำมันกลับขึ้นสู่ผิวน้ำ

 

หลังจากโผล่ขึ้นมาจากน้ำ ทันใดนั้นปะการังไฟประหลาดก็ได้ระเบิดเปลวเพลิงออกมา เมื่อมันปราศจากการยับยั้งจากน้ำทะเล มันก็แผดเผาราวกับเป็นต้นไม้ที่ลุกเป็นไฟ

เย่จุนรีบย้ายมันเข้าไปในเตา

เปลวไฟส่วนใหญ่ในเตาได้ถูกกลืนเข้าไปในทันที และฟืนส่วนใหญ่ก็เกือบหมดลง เย่จุนก็ได้เพิ่มฟืนอีกมัดเพื่อให้มันเสถียร

เห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กนี่ มีความอยากอาหารมาก และเขาไม่รู้ว่ามันจะต้องกลืนกินไฟมากแค่ไหน ดูเหมือนว่า เขาจะต้องซื้อฟืนเพิ่มในอนาคต

 

อย่างไรก็ตาม เย่จุน ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้

เขาไม่ขาดแคลนอาหาร และเขาสามารถแลกเปลี่ยนปลา เป็นไม้จำนวนมากได้ตามต้องการ เพียงพอที่จะเลี้ยงเจ้าเด็กนี่ได้

ทันใดนั้น เย่จุนก็จ้องมองไปที่แก่นแท้ของปะการังไฟ

สิ่งนี้คือแก่นแท้ของไฟซึ่งสามารถเพิ่มพลังงานไฟได้อย่างรวดเร็ว!

เย่จุนบีบลูกปัดที่มีขนาดเท่าหัวแม่มือ มันให้ความรู้สึกอบอุ่น เขาสะบัดนิ้วแล้วกลืนเข้าไป

 

“ดูดซับแก่นแท้ของปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”

 

หือ?

เย่จุนเบิกตากว้าง!

ค่าความสัมพันธ์กับเปลวไฟปัจจุบันของเขาคือ 10 และภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาจะแปลงและดูดซับพลังงานไฟได้เพียง 10 แต้มต่อวันเท่านั้น!

อย่างไรก็ตาม การใช้แก่นแท้ของปะการังไฟ นั้นไม่ได้อยู่ภายใต้ข้อจำกัดนี้!

เย่จุนเหลือบมองคำอธิบายและในที่สุดก็เข้าใจ

แก่นแท้ของปะการังไฟเป็นพลังงานไฟที่บริสุทธิ์ที่สุด สามารถดูดซึมได้โดยตรงโดยไม่จำเป็นต้องแปลง

 

“ดูดซับแก่นแท้ปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”

“ดูดซับแก่นแท้ปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”

…

“ระดับพลังงานไฟเพิ่มขึ้น”

“ดูดซับแก่นแท้ปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”

…

เย่จุนเหลือบมองไปยังสเตตัสของเขา

ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):

ได้รับรางวัลฉายา:

ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 2 (140/200)

ค่าความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)

นักล่ามือใหม่ เลเวลนักล่า: 2 (71/200)

ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลพลังงานสายฟ้า: 0 (0/10)

ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 10

ทักษะ: ลูกไฟ

ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า

ความอดทน: 90 ความเร็ว: 90 ความแข็งแกร่ง: 190

 

การอัพเกรดพลังงานไฟและการเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้น 10 แต้ม ช่วยให้ความแข็งแกร่งของเย่จุนไปถึงระดับ 190 กิโลกรัม ซึ่งเทียบได้กับผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ

จากนั้นเย่จุนก็ได้ส่ง ลอบสเตอร์ 3 ตัว ที่เขานำมาจากก้นทะเลไปสู่สวรรค์เรียบร้อย

 

“สังหารลอบเตอร์ 3 ตัว (เลเวล 0) แต้มประสบการณ์ +3 เหรียญทองแดง +5”

 

เขาโยนลอบสเตอร์ลงไปในถังเหล็ก จากนั้นใส่ก็เนื้อปลากระเบนไฟฟ้า น้ำ แล้วก็เห็ดและผักป่า สุดท้าย เขาได้ตอกไข่เป็ดป่าอีก 2 ฟองที่เขาได้แลกมาลงไป

ซุปที่ปราศจากสารเติมแต่ง ทำจากส่วนผสมธรรมชาติทั้งหมด พร้อมแล้ว!

อาหารค่ำอันโอ่อ่าตระการตาเช่นนี้หาได้ยากยิ่งในยุคปัจจุบัน!

ก่อนที่จะเพลิดเพลินกับมัน เย่จุนถ่ายรูป และอัพโหลดไปยังช่องแชทโดยโพสต์ว่า:

“ซุปทำเอง จากส่วนผสมธรรมชาติ และปราศจากสารเติมแต่ง!”

 

ในไม่ช้า ช่องแชททั้งโลกก็คร่ำครวญ

ข้อความอิจฉาริษยา และความเกลียดชังทุกประเภท กำลังสแปมบนหน้าจอ

ตอนนี้ทุกคนยังกังวลเรื่องการหาของกินอยู่ คนส่วนใหญ่หิว ถ้าพวกเขาหิวจนทนไม่ไหวจริงๆ ถึงจะกัดขนมปังซักคำ

แต่ถึงอย่างนั้น เย่จุน กำลังกินลอบเตอร์และอาหารทะเลจริงๆ

 

สิ่งนี้มันสมยุติธรรมหรือไม่?

คนอื่นๆ ต่างอยู่ที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอด ในขณะที่ผู้ชายคนนี้กำลังอยู่ในช่วงพักร้อน

หรือผู้ชายคนนี้เป็นพวกจ่ายเงินเพื่อเอาชนะ? [1]

ช่างเป็นคนรวยที่โหดร้ายอะไรเช่นนี้!

 

หลังจากรับประทานอาหารที่อร่อยปากเสร็จ เย่จุน ก็นำอาหารที่เหลือไปลงช่องการซื้อขาย

“เนื้อปลา เนื้อลอบสเตอร์ แลกกับฟืน ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร ต่อเนื้อปลา 1 จิน”

“พี่เย่ หอยเป๋าฮื้อสามารถแลกเปลี่ยนกับลอบสเตอร์ของคุณได้หรือไม่ แม้ผมจะอายุปานนี้ ผมไม่เคยกินลอบสเตอร์มาก่อน”

“หน้าด้าน…”

 

หลายคนยังบ่นว่า

“เห็นแต่กำไร อำมหิตเกินไป!”

“ปลาแค่จินเดียวไม่ได้ทำให้มีแรงพอที่จะ ตัดไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร ด้วยซ้ำ!”

“ใช่ คุณมีปลามากมายจนคุณกินไม่หมด คุณทำเพื่อคนอื่นหน่อยไม่ได้หรือไง? ช่วยชีวิตคนอื่นได้บุญเยอะกว่าสร้างเจดีย์ 7 ชั้น!”

 

เย่จุนเหลือบมองและเยาะเย้ย เขาขี้เกียจเกินกว่าจะตอบ

เกมนี้เป็นเกมเอาชีวิตรอด ไม่ใช่โครงการบรรเทาความยากจน แม้ว่าจะเป็นการช่วยเหลือคนยากจน พวกเขาก็ต้องคู่ควรกับมัน

ถ้าขี้เกียจแม้แต่ตัดไม้หรือเก็บฟืน ซึ่งมันไม่ได้อันตรายเลย งั้นก็สมควรแล้วที่จะอดอาหารตาย!

เมื่อตกกลางคืน ผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนก็รวมตัวกัน ในที่พักพิงชั่วคราวที่พวกเขาสร้างหรือหาเจอ เพื่อรอพระอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้

 

แต่เย่จุนไม่ได้พักผ่อน

เขาควบคุมตุ๊กตาให้ดำดิ่งลงสู่ก้นทะเลอีกครั้ง

ด้วยไข่มุกเรืองแสง เขาสามารถทำงานได้ในเวลากลางคืน และตุ๊กตาก็ไม่เหนื่อยอยู่ดี

ปลาตัวเล็กจำนวนมากไล่ตามไข่มุกที่อยู่ในมือของตุ๊กตาขณะที่มันกำลังดำดิ่งลงไป

 

เย่จุนสำรวจก้นทะเลอย่างระมัดระวังและไม่พบสมบัติล้ำค่าใดๆ ระหว่างทาง

ปลาจับได้ยากมาก แม้แต่เมื่อเขาเห็นปลาที่เขาชอบ มันก็จับได้ยากมาก แม้จะเป็นแค่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย ปลาเหล่านี้ก็จะตกใจและรีบหนีไป

หลังจากทำงานได้ไม่กี่ชั่วโมง เย่จุนก็ได้เก็บเปลือกหอย และหอยสังข์ไม่กี่ตัว จากนั้นจับ ล็อบสเตอร์ 2 ตัว และปู 1 ตัว

 

ขณะที่เย่จุนกำลังจะกลับขึ้นไป มีเสียงดังกริ๊กดังขึ้นใต้ฝ่าเท้าของเขา และดูเหมือนจะมีบางอย่างกำลังคลายออกมา

พื้นดินทรุดตัว ดินถล่ม และมีเศษไม้ชิ้นใหญ่ลอยขึ้นมา

“ซากเรืออับปาง!”

เย่จุนเบิกตากว้างทันที!

 

 

[1] จ่ายเงินเพื่อเอาชนะ : หรือ Pay to win เอาง่ายๆ คือการเติมเงินเพื่อทำให้เทพ/เก่ง นั่นเอง