บทที่ 31 วาฬมังกรโบราณที่ไม่สามารถอธิบายได้

 

ทันทีหลังจากที่โพสต์ซื้อขาย ผลไม้สายเลือด ของเย่จุนถูกโพสต์ลงไป ก็ได้รับความสนใจจากผู้คนนับไม่ถ้วน

 

“อุปกรณ์ระดับเงิน? มันแพงขนาดนั้นเลยหรอ?”

 

“เกมพึ่งเริ่มต้นได้แค่ 10 วันกว่าๆ และมันมีอุปกรณ์ระดับเงินแล้ว? ฉันยังไม่มีแม้แต่อุปกรณ์ระดับทองแดงด้วยซ้ำ!” 

 

“ไม่ต้องพูดถึงอุปกรณ์ระดับทองแดง ฉันไม่มีแม้กระทั่งกริชธรรมดา ทําได้แค่เก็บเห็ดกินทุกวัน กินเห็ดสดและเห็ดแห้ง ฉันเกือบจะกลายเป็นเห็ดอยู่แล้ว”

 

“ฉันเห็นในเกมมอลล์ อุปกรณ์ระดับเงินมีราคา 1,000 เหรียญเงิน นั่นคือ 100,000 เหรียญทองแดง เทพเย่ยังคงเป็นเทพเย่เช่นเคย ใจดําเกินไป… เปลี่ยนชื่อของเขาเป็นเย่เฮยเถอะ!”

 

(TL : เฮย แปลว่า ดํา หรือตามความเข้าใจ ใจดํา อํามหิตนั่นแหละ แต่มันยาวใช้เย่เฮยดีกว่า)

 

“ถ้ามันสามารถเพิ่มค่าสเตตัสได้หรือเพิ่มความแข็งแกร่งได้ การอัพเลเวลก็จะง่ายขึ้น แม้แต่ 1,000 เหรียญเงินก็คุ้มค่า แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่มี…”

 

มีการพูดคุยกันมากมาย บางคนบ่นว่าเย่จุนคิดแพงเกินไป บางคนบ่นว่ายากที่จะเอาตัวรอด และบางคนก็มีความคิดอื่น

 

เย่จุนเปิดดูความคิดเห็นโดยไม่สนใจคนที่บ่น เขามั่นใจว่าจะต้องมีใครซักคนจะถูกล่อลวง

 

แม้ว่าอุปกรณ์ระดับเงินจะหายาก แต่มีผู้เชี่ยวชาญด้านการเอาตัวรอดมากมายในโลกนี้ ถ้ามีจ้วงเสี่ยวเฉียง ก็ต้องมีจ้ว เสี่ยวเฉียงมากกว่านี้แน่นอน

 

นอกจากนี้ จุดประสงค์หลักของเย่จุน คือการรวบรวมไอเทมแรร์

 

ตอนนี้ผู้เล่นหลายคนยังไม่ตระหนักถึงความล้ำค่าของไอเทมแรร์ ดังนั้นเย่จุนจึงใช้โอกาสนี้ในการรวบรวมเพิ่มเติม

 

เมื่อทุกคนมีเลเวลที่สูงขึ้นในอนาคต อุปกรณ์ธรรมดาและเหรียญทองแดงจะไม่มีค่าอะไรอีกต่อไป และนั่นจะเป็นช่วงเวลาที่ความล้ำค่าของ ของแรร์ จะสะท้อนออกมา 

 

ด้วยการเติบโตอย่างรวดเร็วจากการช่วยเหลือของดินแปลกๆ ต้นไม้โหลิตแปลกๆ สามารถผลิตผลไม้สายเลือดได้ทุกวัน

 

สิ่งนี้เป็นเรื่องง่ายสําหรับเย่จุน

 

แต่เขาไม่สามารถให้ผู้เล่นคนอื่นรู้ว่าเขาได้สิ่งนี้มาง่ายๆ 

 

ท้ายที่สุด สิ่งต่างๆ ล้วนมีค่าเมื่อพวกมันหายาก ดังนั้นเย่จุนและหยางเทียนซิง จึงวางแผนในลักษณะนี้

 

ตัวอย่างเช่น จ้วงเสี่ยวเฉียงได้ใช้อุปกรณ์ระดับเงิน 1 ชิ้น เพื่อแลกกับผลไม้สายเลือด และเขารู้สึกขอบคุณเจุนจากใจเป็นพิเศษ

 

สําหรับแผนการนี้จะถูกเปิดเผยหรือไม่ เย่จุนไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย

 

ผู้เล่นคนอื่นๆ ที่เลือกโหมดมรณะน่าจะตายไปแล้ว

 

แม้ว่าคนอื่นจะพบต้นไม้โลหิตแปลกๆ ในวันหนึ่ง และได้รับผลไม้สายเลือด เมื่อถึงเวลานั้น เย่จุนคงจะได้รับเงินเป็นจํานวนมากแล้ว

 

เขารดน้ำเลือดปลาสดหนึ่งถังให้ ต้นไม้โลหิตแปลกๆ ซึ่งตอนนี้มันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสําหรับเย่จุน และมันต้องได้รับการดูแลด้วยเลือดที่สดใหม่เพียงพอ

 

หลังจากนั้น เย่จุนก็ไปที่ท้ายเรืออีกครั้งและให้อาหาร บอสปลากระเบนไฟฟ้า

 

เย่จุนก็ปฏิบัติต่อเพื่อนคนนี้เป็นอย่างดี ท้ายที่สุดมันเป็นมอนสเตอร์ระดับบอส และเป็นเครื่องชาร์จพลังที่มีชีวิต เย่จุนยังคงหวังที่จะเลเวลอัพอยู่

 

เขาโยนอาหารสัตว์วิเศษไปที่ปลากระเบนไฟฟ้า มันกระดิกหัวกับหางไปที่เย่จุนราวกับสุนัขโดยทันที

 

ทําตัวให้สง่าผ่าเผยเหมือนบอสกว่านี้หน่อยไม่ได้หรอ? 

 

เย่จุนแตะมัน เกิดเสียงไฟฟ้าเสียงดังพร้อมกับพุ่งไปที่เย่จุนอย่างรวดเร็ว

 

“พลังงานไฟฟ้า +5”

 

“ไร้ประโยชน์!”

 

เพื่อนคนนี้ดูเหมือนจะรู้ว่า เย่จุนเป็นผู้ที่ให้อาหารมันทุกวัน ทําให้มันปล่อยกระแสไฟฟ้าน้อยลง

 

หากถึงวันที่มันไม่ปล่อยกระแสไฟฟ้าอีก เย่จุนจะฆ่ามันและจับตัวอื่น

 

ปลากระเบนไฟฟ้าผู้น่าสงสาร ที่ไม่รู้ว่ามันจะนําภัยพิบัติมาสู่ตัวเอง เพราะการอยากพยายามเอาใจเจ้านายของมัน และมันก็ยังคงกระดิกหางอยู่!

 

เย่จุนเห็นพระอาทิตย์กําลังตกทางทิศตะวันตก เขาหยุดตีเหล็ก และเตรียมการให้ตุ๊กตาเริ่มทํางาน

 

ล่าสุดก็เป็นเวลาสองสามวันที่แล้ว ที่ตุ๊กตาได้ลงไปที่ก้นทะเลเพื่อค้นหาเสบียง

 

ไม่ใช่ว่าเย่จุนไม่ต้องการ แต่เขาเสียสมาธิเกินไปและไม่มีเรี่ยวแรงจะทํา

 

เขาเหนื่อยจากการตีเหล็กทุกวัน แล้วเขาจะมีเวลาเล่นกับตุ๊กตาได้อย่างไร?

 

ตุ๊กตาก็ดําดิ่งลงสู่ก้นทะเลอย่างคุ้นเคย พร้อมถือไข่มุกเรืองแสงไว้ในมือ

 

ก้นทะเลลึกหลายร้อยเมตรมืดตลอดทั้งปี สิ่งมีชีวิตจํานวนมากที่นี่ไม่เคยเห็นแสงสว่างในชีวิตของพวกมัน และปลาบางตัวกว่ายไปรอบๆ ตุ๊กตาอย่างอยากรู้อยากเห็น โดยไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย บางตัวถึงกับใช้ปากไล่ตามไข่มุกอันเจิดจ้าในมือของตุ๊กตา

 

ตุ๊กตาบีบปลาที่มีรูปร่างแปลกๆ ด้วยการใช้หลังมือ

 

เมื่อเห็นปลากําลังดิ้นรนต่อสู้ด้วยความหวาดกลัวอยู่ในกํามือ ตุ๊กตาก็ปล่อยมันออกมา!

 

มันไม่ใช่ปลาตัวใหญ่ น้ําหนักไม่ถึงครึ่งจีน และมันก็ดูแปลกๆ ใครจะไปรู้ว่ามันกินได้หรือเปล่า?

 

เย่จุนควบคุมให้ตุ๊กตาให้เดินอยู่ใต้ทะเล ซึ่งทําให้สิ่งมีชีวิตจํานวนมากตื่นตกใจและหลบซ่อนตัวอยู่ในทราย

 

ลอบสเตอร์กระโดดออกมาจากทรายด้วยความหวาดกลัวและหนีไป

 

เย่จุนเพิกเฉย และตุ๊กตาเอื้อมมือเข้าไปในรอยแยกของหิน และจับปลิงทะเล ปัดโคลนและทรายออกจากมัน

 

เป็นของดี อย่างน้อยก็ยาวประมาณหนึ่งช่วงแขนหนาเท่าข้อมือ และมีหนามแหลมสีดำปกคลุม

 

นี่เป็นของดีที่หาได้เฉพาะในทะเลลึกเท่านั้น

 

เขาเอาปลิงทะเลใส่ในแหบนหลังของเขา เขาค้นหาก้อนหินต่อไป

 

ลอบสเตอร์แขนยาว

 

เม่นทะเลใหญ่เท่ากําปั้น +2

 

ลอบสเตอร์อีกตัว น่าเสียดายที่มันตัวเล็กเกินไป ไปหาพ่อของนายสิ

 

เย่จุนโยนลอบสเตอร์ตัวเล็กๆ ทิ้งไป

 

“ติ๊ง! ตรวจพบอําพันทะเลโบราณ! คุณต้องการเก็บรวบรวมหรือไม่?”

 

เย่จุนมองไปที่วัตถุคล้ายหินที่อยู่ข้างหน้าเขา โดยมีสาหร่ายสีม่วงเติบโตอยู่บนนั้น

 

“นี่คืออําพันทะเลที่มีชื่อเสียง? ว่ากันว่านี่คือวัตถุดิบในการทําน้ำหอมระดับไฮเอนด์?”

 

เพียงแต่ว่า นี่ไม่ใช่สังคมสมัยใหม่ สิ่งนี้มีประโยชน์อะไร?”

 

“แต่อะไรคือความแตกต่างระหว่างอําพันทะเลโบราณ และอําพันทะเลปกติ?

 

“ใครสน เก็บมาก่อนละกัน”

 

เก็บรวบรวมสําเร็จ!

 

เย่จุนมองไปที่คุณสมบัติของอําพันทะเล:

 

อําพันทะเลแปลกๆ: ของเหลวพิเศษที่แข็งตัวแล้ว ผลิตโดยวาฬมังกรโบราณ ในระหว่างกระบวนการที่อธิบายไม่ได้ ผลกระทบ: บํารุงแก่นแท้ เสริมพลังหยาง… เมื่อถูกจุด จะกระตุ้นให้สัตว์เกิดการเป็นสัด และส่งเสริมการสืบพันธุ์…

 

หรือย่อสั้นๆ ยาปลุกเซ็กส์ที่สร้างมาจากวาฬ

 

เขาสงสัยว่ามันใช้กับคนได้หรือไม่

 

เย่จุนตั้งใจเก็บมันไว้

 

หลังจากนั้น เขาสํารวจก้นทะเลอีกครั้ง นอกจากปู่สองสามตัวแล้ว เขาไม่พบทรัพยากรใดๆ

 

แม้ว่าก้นทะเลจะอุดมไปด้วยทรัพยากร แต่มหาสมุทรก็กว้างใหญ่เกินไป หากต้องการค้นหาด้วยการเดินเท้า มันก็คือการงมเข็มในกองหญ้านี่เอง มันขึ้นอยู่กับโชคล้วนๆ 

 

เย่จุนควบให้คุมตุ๊กตากลับขึ้นเรือ

 

การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง อย่างน้อยก็มีอาหารเย็นให้กิน

 

ปลิงทะเล ลอบสเตอร์แขนยาว เม่นทะเลใหญ่เท่ากําปั้น และครีบฉลามที่ตากแห้งตลอด 2 วันที่ผ่านมา 

 

อิ่มอร่อยไปกับอาหารทะเลมากมาย

 

เขาถ่ายรูปก่อนกิน!

 

เย่จุนโพสต์อาหารทะเลมื้อค่ำลงในช่องแชทพร้อมข้อความว่า “ดูดีไหม รสชาติก็อร่อย! โหมดมรณะช่างสวยงาม…”

 

“ไอ้เหี้ย…”

 

“คุณกินดีอยู่ดีในโหมดมรณะหรอ ฉันก็อยากตายเหมือนกัน เพื่อที่ฉันจะได้กลายเป็นคนตายเต็มตัว ก่อนที่ฉันจะตายจริงๆ!”

 

“นายไม่เห็นรึ? เทพเย่กําลังอวดเบ่ง ผู้เล่นโหมดมรณะคนอื่นๆ คงตายไปนานแล้ว! แต่เขาเป็นคนเดียวที่มีชีวิตสบายกว่าใครๆ”

 

“เทพเย่กําลังอวด…”

 

เมื่ออิ่มท้อง เย่จุนก็หยิบชิ้นส่วนของอําพันทะเลโบราณออกมาแล้วมองดู อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะจุดมัน หากสิ่งนี้มีผลกระทบต่อผู้คนจริงๆ เขาจะขอความช่วยเหลือจากใครในทะเลอันกว้างใหญ่นี้?

 

เขาวางกล่องไว้ที่มุมห้อง สิ่งนี้จะมีประโยชน์ในไม่ช้าก็เร็ว

 

เขาเอนหลังอยู่บนเตียง เย่จุนกัดแอปเปิลที่ต้นไม้ผลไม้แปลกๆ ผลิตขึ้นในขณะที่หันไปด้านข้างเพื่อเปิดช่องแชท และเลื่อนดูโพสต์ของวันนี้

 

มีคนที่น่าสนใจมากมายในโลกออนไลน์ และตอนนี้ผู้มีความสามารถจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันในเกมนี้ และคําตอบต่างๆ ก็ปรากฏขึ้นในแชทที่ไม่มีที่สิ้นสุด เย่จุนชอบอ่านโพสต์ทุกวันก่อนนอนจนกลายเป็นนิสัยไปแล้ว

 

[1] การเป็นสัด : การเป็นสัด หมายถึงสัตว์ตัวเมียยอมให้ผสมพันธุ์กับจะมีการตกไข่เกิดขึ้น อาจจะเป็นการผสมเทียมหรือผสมแบบธรรมชาติก็ได้แล้วแต่ความสะดวก

 

สมบัติของเจุนมีคร่าวๆ ตามนี้นะครับ คนแปลก็ลืมเหมือนกัน555

 

ปะการังแปลกๆ – สามารถผลิตลูกปัดพลังงานไฟได้ ได้วันละ 1 เม็ด เม็ดละ 10 แต้ม *ได้จากการค้นหาที่ก้นทะเล

 

ต้นไม้ผลแปลกๆ – สามารถผลิตผลไม้ได้ จากการดูดซับบางอย่าง เช่น เครื่องในบลาๆ เช่น ผลไม้สายฟ้าที่เย่จุนได้ จากการตั้งเครื่องในของปลากระเบนไฟฟ้า *ได้จากแลกเปลี่ยนกับผู้เล่น

 

ต้นไม้โลหิตแปลกๆ – สามารถผลิต ผลไม้สายเลือด จากการดูดเลือด “ได้จากที่เปยเย่ไปฆ่าบอสจระเข้ แล้วเข้าไปเอาในถ้ำ