ด้วยความกลัวที่ อัลลัน จะสังเกตเห็นการจ้องมองของเธอ มิโตะ จึงถอนสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอรู้สึกผิดที่เพลิดเพลินกับความคิดเช่นนั้น

แต่เธอยืนยันสิ่งหนึ่ง เด็กชายคนนี้ ไม่สิ ชายหนุ่มคนนี้ตามมาตรฐานของเธอ

ถ้าเธอจะลงเอยกับเขา มันก็คงไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

หลังจากรวบรวมความกล้าของเธอแล้ว เธอก็มองไปที่ อัลลัน เพื่อให้คำตอบ แต่ก่อนที่เธอจะได้พูด อัลลัน ตบไหล่ของเธอแล้วพูดว่า:“ โอเค โอเค ฉันล้อเล่นไม่ต้องประหม่า ”

“ เอ๊ะ? ล้อเล่น? ”

มิโตะ ผงะและมองไปที่ อัลลัน อย่างตกตะลึง

ในขณะที่ มิโตะ พยายามแยกแยะความรู้สึกที่ซับซ้อนของเธอเพราะเห็นได้ชัดว่าเธอพร้อมที่จะเห็นด้วยกับคำขอของเขา แต่เขาก็บอกว่าเขาล้อเล่น

นี่คืออะไร?

สนุกไหมที่เล่นกับความรู้สึกของฉัน?

มิโตะ กัดฟันและจ้องที่ อัลลัน อย่างดุเดือด

อัลลัน หลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธอ ในขณะที่เขาไม่ได้อยู่ในความฝันดุร้ายที่คิดว่า มิโตะ จะมองเขาในแง่ดี เขาคิดเพียงว่าเธอจ้องมองเขาเพราะเรื่องตลกของเขา

“ ฉันไม่ควรทำเป็นเรื่องตลกแบบนี้ ฉันสัญญาว่าฉันจะสอนเน็นให้เธอ ”

มิโตะ ก็ยังไม่มีความสุข

เธอรู้สึกว่ามันไม่สำคัญว่าเธอจะได้เรียนเน็นหรือไม่ เพราะตอนนี้เธอโกรธเขามากเกินไป

ด้วยนิสัยที่เข้มแข็งและความดื้อรั้นของเธอ เธอจึงไม่เต็มใจที่จะปล่อยมันไป

หลังจากตัดสินใจแล้ว เธอก็ตัดสินใจฝึกฝนอย่างหนักและปล่อยให้เด็กผู้ชายสังเกตเห็นเสน่ห์ของเธอในฐานะผู้หญิง

มิโตะ พูดตรง ๆ:“ ถ้าอย่างนั้น สอนฉันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ”

เมื่อเห็นว่าเธอไม่โกรธอีกต่อไป อัลลัน จึงพาเธอไปที่ป่า ซึ่งเขามักจะฝึกซ้อม

สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากหมู่บ้านเล็กน้อยประมาณสามหรือสี่กิโลเมตรจากหมู่บ้าน

เมื่อพวกเขาไปถึงป่า อัลลัน ก็ไม่พูดอะไรและสิ่งนี้ทำให้ มิโตะ หงุดหงิด เธอจึงถามว่า: ” ตอนนี้ เราจะทำอะไรกัน? “

” เธอควรทำอะไร? อืม ขอฉันคิดสักหน่อย “

อัลลัน แสร้งทำเป็นครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ ก่อนที่เขาจะพูดอย่างเล่น ๆ ว่า “ ฉันคิดว่าก่อนอื่นเธอควรเรียกฉันว่า เซนเซ ”

” อะไร? ” มิโตะ คิดว่าเธอได้ยินผิดและถามว่า: “ นายอยากให้ฉันเรียกนายว่าเซนเซ? ทำไม? “

“ ถ้าเธอขอให้ฉันสอน เธอก็ควรเรียกฉันว่าเซนเซ ใช่ไหม? ”

มิโตะ พูดไม่ออก นี่ไม่ได้มากเกินไป แต่เธอไม่สามารถพูดได้จริง ๆ

“ ซ – ซ…เซนเซ ” สุดท้ายเธอพูดติดอ่างและหน้าแดงจากความเขินอายก่อนที่เธอจะพูด

“ ไม่ ไม่ถูกต้อง ” อัลลัน บอกให้เธอเปลี่ยนคำพูด:“ เธอควรเรียกฉันว่าเซนเซ – อัลลัน ”

มิโตะ เขินหนักกว่าเดิม เธอรู้ว่า อัลลัน ตั้งใจทำแบบนี้ แต่เธอทำอะไรไม่ได้

“ นาย…” หลังจากที่เธอพยายามโต้กลับ เธอก็กลืนมันลงไปและพูดขณะที่กำลังพูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ:“ ซะ…ซะ…เซนเซ…อัลลัน ”

การได้ยินเธอพูดว่า ‘เซนเซ อัลลัน’ ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมาก

มิโตะ เห็นความสนุกสนานของเขาและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า:“ อัลลัน ฉันแก่กว่า นายไม่ควรใจดีกับคนที่แก่กว่านาย ”

” แน่นอน ” อัลลัน พยักหน้า เขาอยู่ที่นี่ได้ ก็ต้องขอบคุณ มิโตะ และเขารู้ว่าควรปฏิบัติต่อเธอด้วยความกรุณา

ในที่สุด มิโตะ ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่อีกครั้ง อัลลัน ปล่อยเธอไป:“ แต่นี่กับสองเรื่องที่แตกต่างกัน! ตอนนี้ฉันเป็นอาจารย์ของเธอแล้ว เนื่องจากเธอเป็นนักเรียนจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะเรียกฉันว่าเซนเซ ใช่ไหม? “

มิโตะ รู้สึกว่าคำพูดของเขามีเหตุผล แต่การเรียกเขาว่าเซนเซก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่การเพิ่ม อัลลัน เข้าไปนั้นทำให้เธออายเกินไป

“ เซนเซ – อัลลัน ช่วยสอนเน็นให้ฉันด้วย! ฉันจะเชื่อฟัง ” ในที่สุด เธอก็ยอมจำนน

รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏบนริมฝีปากของ อัลลัน เขารู้สึกสำเร็จราวกับว่าเขาเพิ่งเอาชนะผู้หญิงคนนี้

มิโตะ หน้าแดงและก้มหัวลงโดยไม่กล้ามอง อัลลัน ในสายตาของเขา

“ ถ้าอย่างนั้นให้ฉันสอนความรู้เชิงทฤษฎีเกี่ยวกับเน็น ก่อนที่เราจะเริ่มอย่างอื่น ”

มิโตะ ตั้งใจฟัง ขณะที่เด็กชายเริ่มสอนเธอ เธอตั้งใจฝึกอย่างหนักและพิสูจน์ให้เด็กชายเห็นว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา

อัลลัน ยังสอนเธออย่างจริงจัง

มิโตะ มีพรสวรรค์ในเน็นแบบเดียวกับ กอน และ จิน และนี่อาจเป็นเพราะพวกเขามีสายเลือดตระกูลฟรีคส์อยู่ในเส้นเลือด

ข่าวลือกล่าวว่า ฟรีคส์ มีบรรพบุรุษชื่อ ดอน ฟรีคส์ เมื่อ 300 ปีก่อน ซึ่งเป็นตัวละครที่ทรงพลังมาก

(T / N: ดอน ฟรีคส์ น่าจะเป็นบรรพบุรุษของ กอน ซึ่งเป็นคนเขียน Journey to the new world ซึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับทวีปมืด แต่ยังไม่ได้รับการยืนยันในมังงะ)

และ มิโตะ แตกต่างจาก กอน เธอไม่ได้โง่ ดังนั้น เธอจึงเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเน็นคืออะไร หลังจากที่เขาอธิบายครั้งแรก

และด้วยความที่เธอเข้าใจว่าเน็นคืออะไร เธอจึงสามารถเริ่มฝึกฝนได้

เช่นเดียวกับ กอน อัลลัน ให้ มิโตะ เลือกว่าเธอต้องการเรียนรู้เน็นแบบค่อยเป็นค่อยไปด้วยการทำสมาธิหรือใช้วิธีเดียวกับ กอน และเปิดออร่าของเธออย่างเต็มที่

มิโตะ เลือกตัวเลือกแรก

สามวันผ่านไปเช่นนี้และในวันที่สี่ มิโตะ ก็เปิดออร่าของเธอได้สำเร็จโดยพึ่งพาตัวเอง

อัลลัน ใช้เงียวเพียงเพื่อที่จะเห็นร่างกายของ มิโตะ หลั่งเน็นจำนวนมาก

มิโตะ รู้สึกได้ถึงพลังงานที่ไหลเวียนผ่านร่างกายของเธอและมีความสุขกับความสำเร็จของเธอ

“ ขอแสดงความยินดี เธอประสบความสำเร็จในก้าวแรกในการเรียนรู้การใช้เน็น ” คำพูดของ อัลลัน จริงใจเพราะเขารู้สึกมีความสุขกับเธอมาก เธอใช้เวลาเพียงสามวันซึ่งเป็นความสำเร็จที่แท้จริง

“ นี่คือสิ่งที่เน็นเป็นเช่นนั้น มันน่าทึ่งจริง ๆ ” รู้สึกได้ถึงพลังงานที่น่าอัศจรรย์ที่เคลื่อนไหวผ่านร่างกายของเธอ มิโตะ เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างซาบซึ้ง:“ อัลลัน ขอบคุณ ”

“ ไม่นี่ไม่ใช่คำพูดที่เหมาะสม ” อัลลัน ส่ายหัวทันที

มิโตะ หน้าแดงและรีบแก้ตัวทันทีและพูดเสียงเบา:“ ขอบคุณ เซนเซ อัลลัน! ”

“ ด้วยความยินดี ” อัลลัน พูดอย่างมีความสุข

“ ต่อไป ฉันจะสอนทักษะพื้นฐานของเน็นให้เธอ ดังนั้น เธอต้องฝึกฝนอย่างหนัก เพื่อให้เชี่ยวชาญ ”

“ ฉันจะฝึกอย่างหนัก ” มิโตะ ตอบอย่างจริงจัง

เธอรู้สึกว่าโลกใหม่กำลังจะเปิดขึ้นต่อหน้าเธอเพราะเด็กชายคนนี้

ในขณะที่ อัลลัน ยิ้มและมองไปที่ มิโตะ ที่จริงจัง ซึ่งสามารถเป็นผู้ใช้เน็นระดับหนึ่งในอนาคตได้

และเขาสามารถพูดอย่างภาคภูมิใจในเวลานั้น:“ คุณรู้จักเธอไหม? เธอเป็นนักเรียนของฉัน ”