เวลาผ่านไปไม่นานเมื่อเดือนมกราคมมาถึง เหลือเวลาหนึ่งสัปดาห์ก่อนการสอบจะเริ่ม

อัลลัน ลงทะเบียนออนไลน์เรียบร้อยแล้ว เขาจึงเข้าสอบได้ แต่ปัญหา คือ กอน

แม้ว่า มิโตะ จะตกลงว่าเขาสามารถเข้าร่วมการสอบได้ แม้ว่าเขาจะจับนายแห่งหนองน้ำไม่ได้ แต่ กอน ก็ปฏิเสธอย่างดื้อรั้นและสาบานว่าจะจับเจ้าบ้านั่นให้ได้

เช้าตรู่ อัลลัน ไปหา กอน ซึ่งกำลังตกปลาอยู่ในหนองน้ำ

“ กอน นายจับได้หรือยัง? ”

” ยังเลย ” กอน ตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหดหู่

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครเห็นเจ้าแห่งหนองน้ำ อัลลัน เริ่มสงสัยว่ามันอยู่ที่นี่หรือเปล่า

“ กอน นายเคยเห็นเจ้าแห่งหนองน้ำมาก่อนหรือเปล่า? ” อัลลัน ถามอย่างสงสัย

เขายังจำได้ว่า กอน สามารถจับสัตว์ประหลาดตัวใหญ่นั้นได้ง่ายเพียงใด

แต่ตอนนี้ กอน ไม่ประสบความสำเร็จ ซึ่งหมายความว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เมื่อได้ยินคำถามของ อัลลัน กอน ก็ส่ายหัว:“ ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ว่ากันว่าเป็นปลาขนาดใหญ่มากยาวมากกว่าสิบเมตร ฉันได้ยินว่ามีคนในหมู่บ้านตกลงไปในหนองน้ำ แต่ไม่มีใครเห็นเขาหลังจากนั้น ดังนั้น ข่าวลือจึงบอกว่าเจ้าแห่งหนองน้ำ คือ สิ่งที่กินเขา ”

“ นายได้ยินมาจากใคร? ”

“ ป้ามิโตะ ”

“ มิโตะ? ” อัลลัน ขมวดคิ้ว

ตอนนี้เขาสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับเจ้าแห่งหนองน้ำ อาจเป็นเพียงเรื่องปลอมที่ มิโตะ สร้างขึ้น ดังนั้น กอน จะไม่ได้เข้าร่วมการสอบฮันเตอร์

นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ กอน ยังจับไม่ได้

“ กอน นายไม่สงสัยว่าที่นี่อาจจะไม่มีเจ้าแห่งหนองน้ำบ้างหรือ? ”

กอน ผงะก่อนจะตอบอย่างหนักแน่นว่า“ ฉันเชื่อว่าป้ามิโตะจะไม่โกหกฉัน ”

“ ไร้เดียงสาเกินไป ” อัลลัน ถอนหายใจและพูดว่า:“ ในกรณีนั้นให้ฉันตรวจดูว่ามันอยู่ที่นั่นจริง ๆ หรือไม่? ”

แม้ว่า กอน จะไม่เชื่อว่า มิโตะ จะโกหกเขา แต่เมื่อได้ยิน อัลลัน สงสัย เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่ามีจริงหรือไม่

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ตอบตกลง:“ โอเค นายจะทำอะไร? ”

” มันเป็นเรื่องง่าย ฉันจะบังคับมันออกมา ”

อัลลัน ย้ายไปที่ชายฝั่งทันทีแล้วย่อตัวลงม้วนแขนเสื้อและค่อย ๆ วางมือลงบนผิวน้ำ

อากาศสีขาวราวกับน้ำค้างแข็งแผ่ออกมาจากมือของ อัลลัน ทันทีและค่อย ๆ แข็งตัวที่ผิวน้ำของทะเลสาบ

พื้นผิวไม่ได้เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ได้รับผลกระทบ เนื่องจากความหนาวเย็นเดินทางลึกลงไปในทะเลสาบ

ภายในช่วงเวลาหนึ่งทะเลสาบทั้งหมดก็ถูกแช่แข็ง

เช่นเดียวกับอัญมณีใส น้ำแข็งมีความโปร่งใส ในขณะที่แข็งแกร่งพอที่จะรองรับทุกคนที่ยืนอยู่ด้านบนของมัน

อัลลัน ตั้งชื่อเทคนิคนี้ว่า เซนคิโระไอซ์ฟิลด์ (ทุ่งน้ำแข็งพันกิโลเมตร)

แน่นอนว่าด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา เขาคงไม่นึกฝันว่าจะแช่แข็งได้เป็นพันกิโลเมตร แต่ก็ไม่ยากที่จะทำให้หนองน้ำเล็ก ๆ หยุดนิ่ง

ตอนนี้เขาแช่แข็งได้ไกลถึง 1 กิโลเมตร แต่ กอน ที่ตกตะลึงอยู่แล้วถามทันที:“ อัลลัน ความสามารถนี้คืออะไร? นายแช่แข็งหนองน้ำ !! ”

อัลลัน ไม่ได้ปกปิดอะไร ในขณะที่เขาอธิบายด้วยรอยยิ้ม:“ นี่คือความสามารถของเน็นของฉัน มันสามารถตรึงทุกสิ่งที่ฉันสัมผัสด้วยและเปลี่ยนเป็นน้ำแข็งได้ ”

“ น่าทึ่งมาก!” กอน มีดวงดาวในดวงตาของเขา ขณะที่เขามองไปที่ อัลลัน ด้วยความนับถือ

แต่ทันใดนั้น เขาก็จำอะไรบางอย่างได้และตื่นตระหนก:“ โอ้ไม่ ตอนนี้หนองน้ำกลายเป็นน้ำแข็งแล้ว เราจะยืนยันได้อย่างไรว่าเจ้าแห่งหนองน้ำอยู่ที่นั่นหรือไม่? ”

อัลลัน ถอนหายใจและพูดว่า:“ ไม่ต้องกังวลมาก ถ้ามีเรื่องแบบนี้ มันจะออกมา ”

“ มันจะปรากฏขึ้นเอง? ”

” แล้วนายจะได้เห็น “

เมื่อเห็นความมั่นใจของ อัลลัน กอน ก็เริ่มเชื่อว่า อัลลัน ทำได้

พวกเขาเริ่มอดทนรอ ไม่นาน อัลลัน เริ่มเดินบนน้ำแข็ง ขณะที่มองลงไป

เนื่องจากน้ำแข็งนั้นใส จึงมองเห็นใต้น้ำได้อย่างง่ายดาย

แต่น้ำก็ไม่ใสเท่าไหร่ เขาสามารถมองเห็นได้เพียงสามหรือสี่เมตรเท่านั้น

เขาสามารถมองเห็นเพียงสีเขียวเข้มลึกลงไปในหนองน้ำ ซึ่งทำให้เขาสรุปได้ว่าหนองน้ำลึกสิบเมตร

หลังจากสิบนาทีผ่านไป อัลลัน ก็ก้าวออกจากตำแหน่งอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาเห็นเงาขนาดใหญ่กำลังว่ายอย่างรวดเร็วใต้น้ำแข็ง

อัลลัน หัวเราะเยาะ:“ ดูเหมือนว่าจะมีเจ้าแห่งหนองน้ำจริง ๆ ”

“ นายเห็นมันใช่ไหม? ” กอน รู้สึกประหลาดใจ

” ใช่ ” อัลลันพยักหน้า

เขาไม่ได้ทำผิด เขาเห็นมันและแท้จริงแล้ว มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่มาก แต่เขาไม่แน่ใจว่ามันคือปลาหรือไม่

เมื่อได้รับการยืนยัน กอน ก็ร่าเริง:“ เยี่ยมมาก ฉันรู้ว่าป้ามิโตะจะไม่โกหกฉัน ” เขาพูดกับ อัลลัน ว่า:“ อัลลัน สิ่งที่นายเพิ่งเห็นต้องเป็นเจ้าแห่งหนองน้ำ ”

อัลลัน กำลังจะตอบ แต่รูม่านตาของเขาหดตัวลงและสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ก็กระแทกเข้ากับพื้นผิวที่เป็นน้ำแข็ง

แคร้ก!

น้ำแข็งแตกเนื่องจากแรงกระแทกที่ได้รับจากสิ่งมีชีวิต

อัลลัน กระโดดหนีอย่างเร่งรีบและถอนหายใจ:“ มันอันตราย ”

อีกครั้งที่น้ำแข็งถูกโจมตีอย่างหนักโดยสิ่งมีชีวิต

แคร้ก!

ปลายักษ์ยาวกว่าสิบเมตรโผล่ออกมาจากน้ำแข็ง

ปลามีสีเขียวมีเกล็ดเป็นเกราะ มันดูดุร้ายและไม่มีอะไรเหมือนปลา

นอกจากนี้ ยังมีขาจำนวนมากซึ่งช่วยให้มันคลานได้

ทันใดนั้น สายตาก็จับจ้องไปที่ อัลลัน และวิ่งตรงมาหาเขา

“ นั่นคือ เจ้าแห่งหนองน้ำใช่ไหม? ” กอน ถึงกับผงะ มันแตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง เขาเกือบจะอาเจียน ขณะที่พูดว่า “ มันน่าเกลียดมาก! ”

อัลลัน ก็คิดว่าสิ่งมีชีวิตนี้น่าเกลียด เมื่อเห็นมันวิ่งมาที่เขา เขาก็ไม่ได้หลบเลี่ยงมันเลย แต่เขากลับโจมตีมันและทำให้มันแข็ง

“ กอน แบกมันกลับไป ไม่ว่าจะเป็นเจ้าแห่งหนองน้ำหรือไม่ ฉันไม่คิดว่าจะมีปลาตัวใหญ่กว่าอยู่ที่นั่น ”

กอน เห็นด้วย ท้ายที่สุดข้อตกลงของเขากับ มิโตะ คือ ให้เขาจับปลาที่ใหญ่ที่สุดในบึง

ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นอย่างนั้นหรือไม่ มันก็เพียงพอแล้ว

” ไปเลย “

กอน แข็งแกร่งมาก เขาจึงหยิบเจ้าแห่งหนองน้ำที่เยือกแข็งได้อย่างง่ายดายและเดินไปที่เมือง เพื่อมองหา มิโตะ

อัลลัน ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อ กอน ทำตามสัญญาแล้ว

ได้เวลาออกจากเกาะวาฬ